De oostkust van Spanje

Onze eerste ankerplek in Spanje, opnieuw geen wind.

We verlaten Ibiza met een bezwaard hart, hier hadden we nog wel wat langer willen blijven, het werd echter te gezellig en dan is het onze ervaring, wordt het echt tijd om te vertrekken. We halen het anker op en zetten koers naar zee. De bestemming is de oostkust van het vasteland van Spanje. We varen, voor de eerste stop, naar een ankerbaai noordelijk van Cape Negre. Voor de verandering kloppen de weersvoorspellingen vandaag eens wel. Al na een uurtje op de motor gevaren te hebben, komt er bruikbare wind en kunnen we zeilen.

Het uitzicht op de vuurtoren van Cape Negre.

We halen onderweg zelfs snelheden van 7 kn. Pas een uur voor aankomst, komen we onder invloed van het vasteland en draait de wind tegen. De laatste 3 nm varen we op de motor naar de ankerplek voor die nacht. Niet veel later ligt het anker vast in de zandgrond. Tijd voor een ankerbiertje. De volgende dag is het maar een klein stukje naar de jachthaven bij de plaats Calpe. Bij aankomst staat men ons op te wachten om de lijnen aan te pakken. Niet veel later liggen we netjes vast. Tijd om het stadje Calpe te gaan bezoeken. Nadat ik de omgeving wat heb verkend, ga ik samen met Sonja naar de kant.

De start van de stadswandeling is op de Placa Dels Mariners.

Hier staat een treintje voor de toeristen, waarmee we een tochtje maken door Calpe. Onze eerste indruk is dat er wel erg veel hoogbouw is, niet een plaats waar wij zouden willen wonen. Als we terug zijn, kiezen we een terrasje in de zon voor een heerlijk biertje met wat hapjes. De volgende dag wandel ik samen met Wim en Maroesjka naar het centrum van Calpe. De route voert ons langs de kust. In het centrum volgen we een toeristische wandelroute door het plaatsje, waarbij je onderweg dus allemaal leuke plekjes ontdekt.

Een deel van de oude stadsmuur, waarbij er een restaurant
is gevestigd in het linker deel.

Bijna de gehele route is auto vrij. Je slentert dus rustig door allemaal nauwe straatjes en langs terrasjes en, wat nog heet meest belangrijke is, leuke bezienswaardigheden. Bij terugkomst besluiten we nog even wat te drinken, waarbij Sonja zich bij ons op het terrasje voegt. ‘s-Avonds gaan we met z’n vieren uit eten bij een van de vele restaurantjes langs de kust. Het wordt tijd om weer verder te varen. Helaas staat er de volgende dag een wind die de jachthaven in blaast. De combinatie van een zeer krappe aanlegplaats en de strak doorstaande wind, maken het voor ons bijna onmogelijk om te vertrekken.

Een indruk van de wandeling door het oude centrum met veel mooie muurschilderingen en leuke
smalle straatjes en trappetjes.

We blijven dan ook maar een dag langer. De volgende ochtend vertrekken we voor een tochtje naar de ankerplek bij het plaatsje Albufereta. Dit is echt een nietszeggend stukje van de Spaanse kust.

Onze ankerplek bij Isla Tabarca, overdag vol met boten.

We zijn de volgende dag dan ook al snel weer vertrokken. Ditmaal zetten we koers naar een zeer toeristisch plekje, de ankerplek bij het eilandje Isla Tabarca. We zijn gelukkig vroeg vertrokken, onderweg zie ik namelijk op de plotter het AIS-signaal van veel boten die dezelfde kant op gaan. Als we aankomen kunnen we een goed plekje uitzoeken. Binnen een uur stroomt het helemaal vol met zeiljachtjes en vooral veel motorboten. Hier komen de Spanjaarden zelf naartoe met hun schepen, om zich een dagje te ontspannen en heerlijk te eten.

Onze ankerplek bij Isla Tabarca, na het vertrek van de vele
boten is het hier heerlijk rustig.

Er zijn zelfs restaurants bij die een taxi service hebben, waarbij mensen, die een tafeltje hebben gereserveerd, met een RIB van hun boot worden opgehaald en teruggebracht. Vlak voor de schemering vindt er een grote uittocht plaats en blijven we met vijf boten voor anker over. De drie dagen dat we hier liggen, is het scenario iedere dag hetzelfde. Wel heel gezellig. Zelf gaan we ook een keer aan de kant eten, wat echter niet veel voorstelt. Ook maak ik nog een wandeling, waarbij ik in twee uur tijd het gehele eiland rondloop.

Een impressie van de wandeling rond het eiland, vooral het dorpje is het bezichtigen waard.

Na drie dagen houden we het voor gezien en varen we verder naar de ankerplek bij de plaats Torrevieja.

Onze ankerplek bij Torrevieja, een prachtige plek om te liggen.

Net zoals bij de voorgaande tochten, staat er opnieuw geen wind, dus varen we alles op de motor. Bij de plaats Torrevieja zijn drie jachthavens die door twee grote strekdammen worden beschermd. Echter binnen de strekdammen is ook voldoende plaats om te ankeren. Je ligt hier heel goed beschermd tegen alle windrichtingen. Nadat we voor de tweede keer hebben geankerd, bij de eerst plek werden we weggestuurd omdat te veel in het vaarwater van de schepen lagen die uit de jachthavens vertrekken of juist aankwamen, liggen we weer netjes vast op zandgrond. Hier treffen we Wim en Maroesjka van de Magnificent Beast weer aan.

Het treintje dat ons de bezienswaardigheden van Torrevieja
liet zien. Lekker toeristisch.

‘s-Middags ga ik samen met hen op verkenning om een goede supermarkt te vinden. We vinden alleen een kleine Supermercado voor de dagelijkse boodschappen. Met wat boodschappen voor de komende dagen keer ik terug naar de Ikinoo. De volgende dag bezoek ik alle jachthavens om te bekijken waar het voor ons het makkelijkste is om aan de wal te gaan en de dinghy achter te laten. Geen van de  jachthavens heeft een dinghy voorziening en echt welkom ben je er ook niet. Wel wat vreemd gezien de grote ankerplek die er voor hun deur ligt. Uiteindelijk kom ik bij een strandje waar ik denk dat het wel mogelijk is om de dinghy achter te laten.

Bergen met zout liggen te wachten op klanten.

In de middag besluiten we, met z’n vieren naar de kant te gaan en een toeristisch treintje te nemen. Ik breng eerst Sonja en Maroesjka naar een jachthaven van waaruit het makkelijk is om naar de stad te lopen. Daarna vaar ik samen met Wim naar het strandje, wat ik eerder had gevonden, waarbij we de beide dinghy’s met een kabel aan elkaar vastmaken. Met z’n vieren lopen we vervolgens naar het startpunt van het toeristische treintje. We maken met dit treintje twee tochtjes. De eerste voert ons naar de zoutvlaktes van Torrevieja of wel de Salinas de Torrevieja. Hier wordt, tot op de dag van vandaag, al eeuwenlang zout gewonnen uit zeewater.

De roze zoutkorst is hier duidelijk zichtbaar.

We krijgen, door een Engelstalige gids, uitleg over deze activiteit, waarbij het verhaal echter grotendeels verloren gaat door de snelheid en het beperkte volume waarmee ze het verhaal verteld. Zo legt ze uit hoe het verschil ontstaat tussen wit zout en roze zout. Het meeste roze zout wordt gewonnen in de Khewra zoutmijn in Pakistan waar het zout roze kleurt door het aanwezige ijzeroxide in het zout. Het zout in Torrevieja kleurt roze door de aanwezigheid van microalgen die rijk zijn aan betacaroteen. Deze plaats is ook bekend door het gegeven dat hier een van de etappes van de ronde van Spanje van start ging. Zo leer je nog eens wat op je oude dag.

Als we eens niet aan de wal eten, maakt Sonja soms de meeste
geweldige maaltijden klaar. Daarvoor hoef je dus niet uit eten.

Omdat we moeten wachten voor het vertrek van ons tweede tochtje, lopen we de stad in. Hier vinden we een Belgische friettent annex restaurantje. Ze hebben hier alles wat we in Nederland ook kennen. We bestellen dus wat te drinken en natuurlijk patat, bitterballen en een frikandel speciaal. Hoe Hollands wil je het hebben? We genieten er volop van. Het tweede tochtje voert ons langs de bekende stranden van Torrevieja. Dit geeft je een redelijke indruk van de uitgestrektheid van deze plaats en de diverse woonwijken die langs de kust zijn gebouwd. Veel van de woningen zijn echter gedateerd en vertonen betonrot door de matige kwaliteit van het bouwmateriaal. Niet het soort wijken en woningen waar wij naar op zoek zijn.

Het Europese kampioenschap zeilen met schaalmodel jachten.

We sluiten de dag af met een diner bij één van de restaurantjes in de jachthaven. Terwijl wij hier voor anker liggen, vinden er wedstrijden op Europees niveau plaats met model zeilbootjes. Er wordt gestreden in diverse klassen. Per dag worden er meerdere wedstrijden gevaren, waarbij regelmatig het parkoers veranderd. Met enige regelmaat hoor je iemand schreeuwen dat hij protest indient vanwege een verkeerd uitgevoerde manoeuvre van een concurrent. Het is best een hele leuke sport om naar te kijken.

We varen samen met de Magnificent Beast de laatste etappes.

Het wordt tijd om onze tocht richting Cartagena voort te zetten. Zodra we de beschermde ankerplek van Torrevieja hebben verlaten, rollen we yankee uit omdat er 9-10 kn wind staat. Helaas is het maar van korte duur, zodat we de rest van de tocht op de motor varen. Onderweg ben ik nog wel aan het vissen. Als Sonja naar de punt van de hengel kijkt, ziet ze dat deze enigszins krom staat. Snel haal ik de lijn binnen. We hebben een kleine Bonito, of wel witte tonijn, aan de haak geslagen, De vis is te klein dus zetten we hem weer terug in het water.

Onderweg komen we nog regelmatig bootjes tegen die aan
het vissen zijn.

Niet veel later hebben we er nog eentje aan de haak, die we opnieuw zijn vrijheid teruggeven omdat hij te klein is. Ook de derde krijgt zijn vrijheid terug vanwege zijn afmeting. De witte tonijn kan 140 cm lang worden met een gewicht van 33 kg. De vissen die wij vingen waren circa 40 cm met een gewicht van 2 á 3 kg. Jammer, vandaag geen vis op het menu. Voor vandaag hebben we een ankerplekje opgezocht nabij El Gorguel, een klein vissersdorpje met een camping en zwarte stranden. Hier lig je dus echt in the middle of nowhere. Er is geen bereik voor je telefoon, dus ook geen Internet. Wel heel erg rustig zo zonder die moderne technieken. Na een heerlijke rustige nacht, varen we de volgende ochtend de laatste paar mijlen naar de jachthaven van Cartagena. De laatste mijlen van onze wereldreis, want in Cartagena gaat de Ikinoo in de verkoop en starten we een nieuw avontuur. Maar daarover meer in ons volgende en tevens laatste blog.

De Balearen

Als we Sardinië verlaten voor onze tocht naar Mallorca, is het een grijze dag. De weersvoorspellingen komen opnieuw niet uit. Er zijn lichte weerscondities voorspeld met maximaal 15 kn wind en kans op regen en onweer. Helaas, de zon zit achter de wolken en de wind slaapt nog. Op de motor varen we dus verder. Na een uurtje varen, komt er een bruikbare wind, echter wel uit een geheel andere hoek dan voorspeld.

Een mooi maatje geelvintonijn, wie had dat verwacht op de
Middellandse Zee.

Wij klagen niet, want we kunnen zeilen. Al na een paar uur houdt de wind ermee op en starten we de motor opnieuw. Sonja maakt er vandaag maar een culinaire dag van. Met de lunch serveert ze een lauwwarme salade met stukjes zalm en gebakken spekjes. Voor het avondeten zet ze toast op tafel met allemaal lekkere hapjes. Helaas geen glaasje wijn want we zijn met de Ikinoo onderweg en dan wordt er niet gedronken. Zo varen we rustig op de motor de nacht in. De volgende ochtend komt er wind opzetten, we kunnen dus weer gaan zeilen. Zodra de zeilen goed staan en de windvaan het van de autopilot heeft overgenomen, gooien we ook de hengel uit. We hebben wel zin in een lekker visje. Een aantal keren heb ik beet, maar de vis wil niet echt toehappen. Aan het einde van de middag haal ik de lijn maar binnen. Dan, terwijl ik bezig ben om de lijn binnen te halen, hapt er een vis toe die direct goed vast zit. Het wordt een spelletje van geven en nemen van de lijn, waarbij ik langzaam maar zeker de vis steeds dichter bij de Ikinoo krijg. Na een kwartier vechten ligt er een mooi voormaatje geelvintonijn in de boot. Het is nog schemerig dus start ik direct met het fileren van de tonijn. Net voor donker ligt er een plastic bak vol tonijn in de koelkast.

Onze ankerplek bij Sant Jordi, voor de jachthaven steken
wij te diep met onze 2 meter.

Overdag moesten we af en toe de motor bijzetten omdat de wind het even liet afweten, maar gedurende de nacht zeilen we heerlijk. Aan het einde van de nacht zien we aan de horizon een streep lichtjes verschijnen en bij het ochtendlicht komt Mallorca tevoorschijn. Tegen het einde van de overtocht neemt de wind nog even toe tot 18 kn, jammer maar te laat. We zijn al op onze bestemming, Colonia de Sant Jordi, waar we ons anker uitgooien. We zijn iets langer dan twee dagen onderweg geweest voor de 254 nm naar Mallorca. ’s-Middags vaar ik met de dinghy naar de kant omdat we Sim-kaartjes voor Spanje nodig hebben. Na veel omzwervingen vind ik een winkel die deze verkoopt, helaas het is zondag en de winkel is dus gesloten. Hij blijkt ook maar twee dagen per week geopend te zijn. We zijn dus even aangewezen op het Wifi-signaal van een nabijgelegen hotel-restaurant. Als ik daar wat drink, na afloop van mijn omzwervingen, krijg ik alle gegevens om te kunnen internetten. Zo kunnen we onze berichten lezen en het thuisfront op de hoogte brengen van onze aankomst op Mallorca. De volgende dag maken we er een stranddagje van.

Langs de boulevard van Sant Jordi tref je diverse beelden aan.
Deze vis vonden wij wel heel apart.

Het water is heerlijk verfrissend. Sonja heeft een plekje uitgezocht op nog geen 10 meter van de terrasjes. Als we het zwemmen en luieren in de zon zat zijn, verplaatsen we ons naar één van de terrasjes. Terwijl we daar aan een biertje zitten, zien we de meest voortreffelijke gerechten langskomen. We besluiten dan ook om ’s-avonds terug te komen en daar te gaan eten. Die avond kiezen we voor een menu van drie gangen met wijn en brood voor € 26 pp. Vooraf bestellen we nog een biertje en een glas prosecco. Niet veel later staan er, naast de door ons bestelde drankjes, een fles rode wijn en een fles ijskoud water op tafel met daarbij een klein voorgerechtje bestaande uit brood met olijven en een aoli saus. Het diner was uit de kunst met heerlijke voorgerechten bestaande uit gestoomde mosselen voor Sonja en gefrituurde inktvisjes voor mij. Het hoofdgerecht bestond voor beiden uit varkensvlees, echter op verschillende wijze bereid. Vervolgens was er nog een toetje met na afloop ook nog eens een glas Sambuca met ijs van het huis. Onze avond kon echt niet meer stuk.

Bij het linker ankertje hebben we een onrustige nacht 
doorgebracht. Bij het rechter ankertje hebben we meerdere
dagen aan een stevige mooring gelegen.

De volgende dag halen we het anker op en varen we verder naar onze volgende bestemming, het plaatsje Andraitx. De voorspelde 15 kn wind blijft opnieuw weg zodat we alles op de motor varen. Als we aankomen varen we rustig de haven binnen. We hebben gehoord en gelezen dat er binnen de pieren maar net buiten de jachthaven moorings liggen die je, tegen betaling natuurlijk, mag gebruiken. Wij pikken een vrije boei op en niet veel later liggen we netjes afgemeerd. Dan komt er een RIB naar ons toe gevaren met een medewerker van de jachthaven aan boord, hij verzoekt ons vriendelijk per direct te vertrekken. Wat blijkt, alle moorings zijn vooraf al gereserveerd voor die nacht. Er komt namelijk veel wind uit het zuiden met de daarbij behorende hoge golven. Wij hebben de lijnen losgegooid en zijn buiten de strekdammen van de jachthaven voor anker gegaan. Ook daar kregen we bezoek van een RIB met een jongedame aan boord.

Deze gaf ons een folder over de Posidonia plant die hier groeit. Deze plant wordt in Spanje en dus ook op de Balearen beschermd. De plant zorgt ervoor dat er veel zuurstof in het water komt, waardoor het water kristal helder is. Het is een traag groeiende plant die ook bloemen draagt. Er is daardoor ook veel onderwater leven, waaronder grote schildpadden. Als je snorkelt zie je dat ook echt. We mogen hier dus niet ankeren. Helaas voor haar, wij gaan aan het begin van de avond niet meer een andere plek opzoeken. Ze had wel begrip voor de situatie en wenste ons sterkte voor de nacht, want volgens  haar zou er veel wind uit het zuiden komen, dus lagen wij aan lagerwal. We hebben het geweten, die nacht hebben we haast geen oog dicht gedaan, de Ikinoo lag zwaar te stampen op de korte steile golven.

Op deze foto, die wij van internet hebben overgenomen, zie
je de Pasidonia plant.

Het anker gaf echter geen krimp. Bij dageraad namen de wind en de golven weer wat af. Zodra het kantoor van de haven open was heb ik gebeld of dat ze voor ons een mooring hadden. Dat was geen probleem, we konden ons melden zodra we voor de ingang lagen. Toen het wat rustiger werd, hebben we het anker opgehaald en zijn we naar de haveningang gevaren, waar we werden opgewacht door één van de medewerkers in een RIB. Hij bracht ons naar een vrije mooring en hielp ons netjes met de lijnen. Later in het kantoor van de havenmeester, vroeg ik hem of dat we 5-7 dagen konden blijven. Na wat overleg vonden ze dat geen bezwaar. Schrik niet voor een mooring-boei vragen ze hier € 54 per dag. We willen niet eens weten wat de prijzen aan de steiger zijn. De rest van de dag ben ik bezig geweest met het zoeken naar een bedrijf dat één van onze 2 gastanks kon vullen. De gastank die nu is aangesloten is bijna leeg en ook onze tank uit Australië is leeg. Er moet nu dus echt een oplossing komen. Onderweg tref ik een winkel aan waar ze SIM-kaartjes verkopen. Voor € 15,00 heb een SIM-kaartje met 100GB data en veel te veel gespreksminuten. Dit is hier in Spanje wel heel goedkoop.

De nieuwe gastank met daarbovenop de afsluiter waarop onze
drukregelaar gemonteerd kon worden, een mooie set zo.

Voor wat betreft het vullen van de gastanks, overal waar ik kom krijg ik te horen dat ze beide tanks niet kunnen vullen, sterker nog, ze kunnen helemaal geen enkele tank vullen. Hier kun je alleen een lege tank inruilen voor een volle tank. Teleurgesteld keer ik terug naar de Ikinoo. ’s-Middags gaan we gezamenlijk naar de wal en drinken en eten wat in het eerste restaurant wat we tegenkomen. Dat blijkt achteraf een dure keuze te zijn. De volgende ochtend is de gastank echt helemaal leeg. Bij een ijzerhandel tref ik iemand aan die goed Engels spreekt. Ik leg hem het probleem uit en tot mijn verbazing komt hij met een oplossing, Hij heeft een afsluiter voor op een nieuwe tank. Op deze nieuwe afsluiter kunnen wij onze drukregelaar aansluiten. Nadat hij mij heeft voorgedaan hoe ik het apparaat moet monteren en ik het ook een aantal keren heb geoefend op een lege tank, betaal ik de goede man € 16,50 en loop naar het dichtstbijzijnde tankstation. Hier kun je, tegen betaling, lege gastanks ruilen voor volle.

Uit eten met Wim en Maroesjka, heerlijk stukje vlees.

De tanks hebben een kunststof behuizing en zijn daardoor prima geschikt voor gebruik op een schip. Na het tekenen van het contract en het betalen van de borg voor de tank en de vulling, loop ik met een volle gastank en de aansluitkraan terug naar de Ikinoo. Toen ik vanmorgen met de dinghy aankwam zag ik een geel zeiljacht met Nederlandse vlag aan de kade liggen. Ik ben naar Wim en Maroesjka van de Magnificent Beast toe gelopen met de vraag hoe zij omgaan met het vullen van gastanks. Zij vullen hun gastanks niet omdat zij gebruik maken van campinggastanks, die je overal kunt ruilen. Met de nieuwe gastank loop ik nog even bij hen langs om de oplossing te laten zien. We raken aan de praat en voor dat ik het weet zit ik aan boord een biertje te drinken. We spreken af die avond met z’n vieren wat te gaan eten. Zij zijn hier al vaker geweest en kennen de goede en betaalbare restaurantjes. Die avond eten en drinken we heerlijk voor een hele schappelijke prijs.

De kathedraal van Palma de Mallorca.

De volgende ochtend zijn we al vroeg aan de wal. We nemen vandaag de bus naar Palma, waar we de kathedraal van Palma willen bezoeken. Zodra we het busstation uitkomen, zien we een Hop On en Hop Off bus langsrijden. We zien dat hij even verderop stopt. Snel lopen we er naartoe en net op tijd kunnen we instappen en een kaartje kopen. Met ons kaartje en een oordopje, voor het beluisteren van de Engelse uitleg van wat we onderweg zien, nemen we plaats. Eerst maar eens een rondje door Palma rijden en de bezienswaardigheden bekijken. Het rondje duurt meer dan een uur. Bij de tweede keer stappen we uit bij de Kathedraal. Het is al lunchtijd, dus bezoeken we eerst maar eens een terrasje voor een lekkere lunch. Daarna lopen we naar de Kathedraal voor de bezichtiging. Het is inderdaad een prachtige oude Kathedraal die het bezichtigen zeker waard is.

Deze beeltenis van Jozef en Maria met het kindeke jezus, was 
wel heel erg mooi gerestaureerd,

Hij is uitstekend gerestaureerd en wordt heel goed onderhouden. Zelfs nu zijn er nog delen waarbij men bezig is met een renovatie. Na de bezichtiging, lopen we nog even over het marktje naast de kathedraal. We drinken hier een Mojito en een Pina colada, heerlijk koel. We besluiten opnieuw in de bus te stappen en ons naar een winkelcentrum te laten brengen. Door een misverstand rijden we echter aan ons doel voorbij. Na een uurtje zijn we terug bij de kathedraal waar de bus stopt. Vandaag gaat hij niet verder, dus laten we ons uiteindelijk met een taxi naar het winkelcentrum brengen. Na afloop van dat bezoek drinken we nog een biertje bij het busstation, waarna we terug rijden naar de jachthaven en onze dinghy. Na nog wat boodschappen te hebben gedaan varen we terug naar de Ikinoo, moe maar voldaan van deze geslaagde dag. De laatste avond in dit plaatsje gaan we nog een keer met z’n vieren uit eten bij een Indiaas restaurant.

Tot ziens Mallorca, met prachtig zeilweer gaan we richting Ibiza.

Dit viel ons wat tegen omdat de curry niet echt smaakvol was, het leek meer op pindasaus maar dan met een ander smaakje, jammer. De volgende morgen waren we alweer vroeg op pad, met als einddoel voor vandaag de noordwest kant van het eiland Ibiza, een tochtje van 52 nm. We varen samen op met de Magnificent Beast. Zodra we buiten de baai van de Marina komen staat er een mooie 15-20 kn wind, de Ikinoo voelt zich dan ook helemaal in haar element en gaat er met een snelheid van 7-7,5 kn vandoor. De wind is wat onstabiel voor wat betreft richting en sterkte, waardoor de Ikinoo op de windvaan een zigzagkoers vaart.

Vanaf onze eerste ankerplek op Ibiza hebben we dit prachtige
uitzicht. Op het strand achter ons verzamelden zich  honderden
mensen om naar ed zonsondergang te kijken.

Na een aantal uren prachtig te hebben gezeild, neemt de wind zo ver af dat we er niet meer mee kunnen zeilen. We draaien de zeilen weg, zetten het grootzeil strak in het midden en starten de motor. Zo varen we de laatste uren naar Ibiza. Bij aankomst in de baai, waar wij voorzien hadden te gaan ankeren, blijkt dat deze niet ruim genoeg is en dat we het anker niet op een zandplaat kunnen leggen. We varen de baai weer uit en zetten koers naar de volgende baai. Hier blijkt wel voldoende ruimte te zijn en zo liggen we dus niet veel later netjes achter ons anker.

De 2e ankerplek is veel rustiger dan de eerste. Ook het uitzicht
is heel mooi en rustgevend.

We blijven hier twee dagen liggen, waarna we de Ikinoo 2 nm verplaatsen naar een wat ruimere baai. Wim en Maroesjka gaan in eerste instantie ook mee, maar verlaten deze ankerplak al na een uurtje om terug te gaan naar de vorige plek. De baai waar we nu liggen is veel ruimer en biedt een prachtig uitzicht naar de kust. Na een aantal dagen verplaatsen we de Ikinoo naar Sant Antonio, de op één na grootste stad van Ibiza. Hier kunnen we prima ankeren op een grote zandplaat. De volgende dag vaar ik met de dinghy naar de kant. Bij de eerste steiger zie ik, dat aanleggen niet is toegestaan, zodat ik mijn toevlucht zoek bij een steigertje een stuk verder op. Ik wandel langs de boulevard en kom na 20 minuten lopen weer bij de eerste steiger uit.

Op de motor onderweg naar Sant Antonio, haast geen wind en
een vlakke zee met volop zon.

Ik had dus niet goed gekeken, aanleggen op de kopse kant van de steiger is niet toegestaan, maar langs de zijkant wel. Ik vind het busstation en koop een kaartje naar Ibiza stad. Ik wil daar het fort en de twee kathedralen bezoeken, die op een heuvel zijn gebouwd. Niet iets wat Sonja kan lopen. Het is een prachtig fort en ook de beide kathedralen zijn prachtig. Niet zo mooi als die in Palma, maar zeker het bezichtigen waard. Nadat ik wat heb gegeten loop ik wat door de oude stad. Dit zou Sonja ook erg leuk vinden. Na afloop drink ik nog wat en wandel daarna terug naar de bushalte. Nadat ik nog wat boodschappen heb gedaan bij de Lidl, loop ik terug naar de dinghy en vaar terug naar de Ikinoo. De volgende dag gaan we opnieuw naar de kant, echter nu naar de steiger die vlak bij het busstation ligt.

Heerlijk slenteren door de oude stad van Ibiza, er zijn zo veel 
leuke winkeltjes en terrasjes

We nemen de bus naar Ibiza stad en een taxi die ons naar de oude stad brengt. We slenteren een aantal uren door de oude stad, waarbij Sonja haar ogen uitkijkt en al snel met wat tasjes rondloopt. Omdat ik de vorige dag uitstekend Thais had gegeten, lopen we naar hetzelfde restaurant voor een heerlijke Thaise lunch met een potje bier. We slenteren nog wat door het stadje, waarna we een taxi aanhouden en ons naar het busstation laten brengen. Ook dit was weer een prachtige dag, die we opnieuw afsluiten met een bezoekje aan de Lidl voor wat boodschappen en het drinken van een biertje op een terras bij de haven.

Een mooie zonsondergang bij Sant Antonio op Ibiza.

Je kijkt hier je ogen uit, zo veel dames er rond lopen met minuscule bikini's en schoenen met torenhoge hakken, het zou verboden moeten worden, ha, ha, ha. Voor de volgende dag hebben we met Wim en Maroesjka afgesproken voor een lunch bij een restaurant met een Nederlandse eigenaresse. Ze hebben hier onder andere bitterballen, nasi, bami en shoarma op het menu staan. We kunnen dit dus niet aan ons voorbij laten gaan. Een heerlijk biertje met wat bitterballen en daarna voor mij een nasischotel met saté en een gebakken ei en voor Sonja een shoarma schotel. Hoe Hollands wil je het hebben? Het wordt tijd dat we vertrekken vanuit Ibiza naar het vasteland van Spanje, het wordt hier namelijk veel te gezellig. Over deze laatste overtocht en onze belevenissen langs de oostkust van Spanje lees je in ons volgende blog.

Een foto impressie van Ibizastad, waarbij je soms het gevoel hebt dat voor een groep mensen de tijd 
is blijven stilstaan in de flower power tijd.

Sardinië

Links onderin zie je ankerplek waar wij in het donker hebben
geankerd. In het midden boven de Marina van Calasetta

Ditmaal een kort verhaaltje. De ochtend na onze aankomst op Sardinië, verplaatsen we de Ikinoo vanaf de ankerplek naar de Marina van Calasetta, een afstandje van 2 nm. Hier willen we een aantal dagen blijven en met een autootje Sardinië verkennen. Ook hadden we hier afgesproken met iemand uit Nederland die hier zelf een aluminium Breehorn 37 heeft liggen en die geïnteresseerd is in onze Ikinoo. Deze afspraak is helaas niet doorgegaan omdat dit voor hem even niet helemaal goed uitkwam, jammer. Bij aankomst worden we netjes door twee mensen van de Marina geholpen bij het aanleggen. We hebben een prachtig plekje. Tot onze verbazing werken de Vodafone Sim-kaartjes van Griekenland ook op Sardinië, we behoeven dus niet op zoek naar nieuwe Sim-kaartjes.

En dan zie je in een Marina op Sardinië ineens een prachtige
aluminium Breehorn 37 liggen. Hoe klein is deze wereld.

We verkennen het dorpje Calasetta, dat op het schiereiland Isola di Sant Antonio ligt. Dit bevindt zich aan de Zuidwest kant van Sardinië. Hier komen niet heel veel toeristen. Hoofdzakelijk komen hier de bewoners van Sardinië zelf en de toeristen die een rondreis over Sardinië maken. Zo spraken wij Nederlanders die met hun camper een rondreis aan het maken waren. Het is dan ook een leuk en gezellig dorpje met een grote hoeveelheid restaurantjes, wat kleine winkeltjes en vele nauwe straatjes. Direct de eerste avond al vonden wij een uitstekend Italiaans restaurant met prima pizza’s en een heel betaalbare menukaart. We zijn hier dan ook drie keer wezen eten in de korte periode dat we op Sardinië waren. Hier dronk Sonja voor het eerst Sambuca met ijs en was direct verkocht.

De Sambuca die Sonja heerlijk vond. Er liggen
er al drie in de voorraadbak.

Nadat we de was hadden gedaan en de Ikinoo weer wat hadden gepoetst, hebben we voor één dag een autootje gehuurd om de omgeving te verkennen. We hadden ons echter verkeken op de grootte van Sardinië, waardoor we hoofdzakelijk het zuiden hebben kunnen bezoeken. Sardinië is voor wat betreft de oppervlakte 70% van Nederland, maar wel met maar 1,64 miljoen inwoners. Ook ontbreken er snelwegen zodat het verplaatsen van A naar B niet al te snel gaat.  Als eerste reden we naar het mooie strand van Pineta di Porto Pino, we hadden wel zin in een ochtendje zwemmen en relaxen. Bij aankomst zien en vooral ruiken we het strand, dat vol ligt met rottend zeegras. We zitten dan ook alweer snel in de auto en rijden verder naar het volgende strand. Voor het volgende strand moeten we bij nader inzien echter 25 km over een onverharde weg rijden, dat vinden wij voor ons te veel van het goede. Het strand laten we dan ook maar letterlijk rechts liggen. Op naar de grote en historische stad Calgliari. De weg ernaartoe is vol met bochten maar wel goed onderhouden. Het landschap is echter saai en kaal. Aangekomen in deze stad, blijkt dat deze op zondag wel heel erg rustig is. Bijna alles is gesloten en daar waar we in een wijkje komen met restaurants, is er geen parkeerplaats te bekennen. Ook het rijden in de stad is niet eenvoudig, bijna alles is eenrichtingverkeer en veel straten zijn opengebroken. Gelukkig vinden we aan de haven een goed restaurant met een ruime parkeerplaats die open is.

Deze olijfolie en Basilicum gaven de salade een
over heerlijke smaak. Ook het geserveerde warme 
brood met olijfolie en zout smaakte prima.

We lunchen hier gezellig, waarbij we heel erg te spreken zijn over de kwaliteit van de salade. De rekening is echter minder om over te spreken, ach je kunt niet alles hebben. We keren met de auto terug naar Calasetta, waarbij we onderweg bij een Lidl nog wat boodschappen doen, waaronder drie flessen Sambuca en diverse flessen witte en rode wijn. We sluiten de dag af met een gezellige borrel met tapas. We zijn het met elkaar eens dat we Sardinië nog wel eens willen bezoeken tijdens een vakantie, maar dan het noorden van dit eiland, waar de meeste toeristische plaatsen zijn. Het is echter bijna 400 km rijden om vanaf Casaletta daar naartoe te rijden. Te ver voor ons. Na een aantal dagen zuidelijk Sardinië houden wij het voor gezien, op naar Mallorca.

Sardinië dag 5

We naderen Sardinië vanaf de zuidzijde.

Als ik 's-morgens wakker word uit mijn 2e slaapperiode, dendert de Ikinoo nog steeds voort met 6-7 kn gemiddeld, met uitschieters tot ruim boven de 8 kn. We hebben nog steeds een mooie 15-21 kn wind staan. De golven zijn wat minder geworden, waardoor het leven aan boord ook weer wat comfortabeler is. We zijn de gehele morgen bezig om de nat geworden spullen in de zon te laten drogen. Gedurende de afgelopen 24 uur hebben we veel water over de boot en in de kuip gekregen, zelfs in de dinghy, die onder de giek ligt, is deels gevuld met water.

Onderweg zien we weer een prachtige zonsondergang.

De zonnehoesjes voor de voorste twee luiken zitten niet meer op hun plaats. Eentje zat er knel onder de spinakerboom, de andere is weggespoeld. In de loop van de dag neemt de wind af, ik zit zelfs een aantal uren achter het roer om nog enige voortgang te maken. Om vijf uur 's-middags is de pret over, we starten de motor en varen het laatste gedeelte van deze tocht op de motor naar onze ankerplek. In het donker naderen we voorzichtig de plek waar we voor anker willen gaan, PTA Della Salina. Om half elf ligt het anker vast in de grond. Tijd voor een biertje en een wijntje met een zak chips erbij.

Positie: 39°06.171'N 008°21.405'E
Log : 30.286 nm (74 nm gezeild)
Motor: 1.055,7 h
Tijd: 22:25 h LT 20:25 h UTC

Voor de statistieken van deze reis:

Gezeilde afstand: 642 nm
Aantal motoruren: 36,4 uur
Reisduur: 4 dagen, 14 uur en 25 minuten
Gemiddelde snelheid: 5,86 nm
Aantal gevangen vissen: we hebben wel gevist maar niets gevangen

Dit was voor ons een mooie tocht, wel wat oncomfortabel over een periode, maar over het algemeen hebben we goed kunnen zeilen. Helaas van het deel van de route langs de kust van Sicilië, waar de wind en de stroming tegen stond en waar voor het 2e gedeelte de voorspelde 12-20 kn uitbleef.

Sardinië dag 4

De wind is niet meer weggegaan en werd zelfs in de loop van de ochtend steeds ietsje harder, we meten uiteindelijk over een langere periode 24-29 kn ware wind. We hebben een koers waarbij het grootzeil een knik in de schoot heeft, dus iets ruimer dan scherp aan de wind. Daarbij halen we snelheden tussen de 7-8 kn, zodat we met een schijnbare wind over het dek zitten van 29-34 kn, we hebben dus een mooie 6 Bft staan . De golven bouwen zich ook op, waarbij deze, vooral in het begin, kort en stijl zijn. Na verloop van tijd werd de periodeduur langer en de golven hoger. We krijgen vandaag heel veel water over het dek. In deze situaties zijn wij heel erg blij met ons doghouse. De Ikinoo stuift echter gewoon door, ondanks dat de golven hem proberen af te stoppen. De zeilvoering is op dit moment, het grootzeil op het 3e rif, de kotterfok bij en de yankee deels gereefd. Dit geeft de Ikinoo een prachtige balans, voldoende snelheid en zeilt daarbij erg makkelijk en koersvast op de windvaan. We eten vandaag maar wat kleine hapjes want van koken komt er onder deze omstandigheden niet veel. Ook moet je goed oppassen als je je verplaatst, met golven van 3-5 meter hoog, maakt de Ikinoo soms best wel aardig klappen, Gedurende nacht gaat de wind wat ruimen, waardoor we steeds meer halve wind gaan varen. Ook de kracht neemt wat af en is 's-morgens, als ik om 09:00 uur opsta, afgenomen naar 16-21 kn. We varen nog steeds met een snelheid van  ruim 6 kn.

Positie: 36°29.180'N 009°36.549'E
Log : 30.220 nm (169 nm gezeild)
Motor: 1.048,3 h
Tijd: 09:00 h LT 07:00 h UTC

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

Sardinië dag 3

De kust van Sicilië, helaas kunnen we niet alles bezoeken 
dus slaan we deze reis Sicilië over.

Het was vandaag een erg rommelige dag. Een dag waarbij we continu bezig zijn geweest met de Ikinoo. Dan is er geen wind, dan weer wel. En als er dan wind staat is deze 12 kn maar soms ook net boven de 20 kn. Het is dus een gezoek naar de juiste zeilvoering. Dus als de wind wegvalt, starten we de motor, ontkoppelen de windvaan en schakelen de stuurautomaat in, rollen de yankee weg, zetten het grootzeil in het midden en het roer van de windvaan halen we uit het water. Zodra er langer dan 10 minuten een bruikbare wind staat, doen we hetzelfde, maar dan in omgekeerde volgorde, we rollen de yankee uit, stellen het grootzeil goed in, schakelen de motor uit, laten het roer van de windvaan in het water zakken, stellen de windvaan in en schakelen de stuurautomaat uit. Hoe vaak ik dit vandaag heb herhaald, weet ik niet meer. De wind staat in ieder geval een deel van de dag op kop, zodat we mooi kunnen opkruisen. Niet dat we veel voordering maken, want we hebben ook nog eens 1,5 kn stroming tegen. Na een aantal slagen is de wind er echter weer mee opgehouden zodat we weer op de motor verder moesten. 's-Avonds ben ik het zat en laat de motor het werk doen. Als ik in mijn 2e slaapperiode zit, maakt Sonja mij wakker, er is een bruikbare 12 kn wind uit het noorden. Snel stellen we alles in en schakelen de motor uit, we zeilen weer.

Positie: 37°25.392'N 012°54.573'E
Log : 30.057 nm (115 nm gezeild)
Motor: 1.048,3 h
Tijd: 09:00 h LT 07:00 h UTC

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

Sardinië dag 2

Een groot deel van de dag en de nacht kunnen we zeilen. Wel is de wind overdag wat variabel tussen de 8-18 kn uit het noorden. Ook overdag moeten we af en toe de motor bij zetten omdat er dan weer een periode is met haast geen wind. We stoeien nog steeds met de windvaan. De windvaan loopt een beetje stroef waardoor de Ikinoo af en toe te ver afvalt. We moeten dit met de hand corrigeren omdat hij dit niet uit zichzelf doet. Tijdens een periode dat we opnieuw op de motor varen, maak ik de windvaan nogmaals schoon met zoet water. Als de wind terug is, lijkt het erop dat dit heeft geholpen. We lunchen vandaag met een nasischotel met een gebakken ei, heerlijk. Als het schemerig wordt, zeilen we nog steeds. Wel valt de wind opnieuw weg en gaat zelfs even tegen staan. Als ik lig te slapen in mijn slaapperiode van 00:00 - 03:00 uur, roept Sonja mij omdat er weer bruikbare wind staat, 12 kn uit het noorden. Zodra alles goed staat en de windvaan is ingesteld, duik ik mijn bed weer in. 10 minuten later ben ik er weer uit omdat het 2e rif er in moet, de wind is 17-21 kn geworden en we varen tegen de 8,0 kn aan. Nadat ik het 2e rif heb geplaatst, wordt alles weer rustig aan boord. Helaas zakt de wind er langzaam uit en vroeg in de ochtend moet ik opnieuw de motor starten. In de aanloop naar Sicilië wordt het steeds drukker met schepen. Ik blijf wat langer wakker om de Ikinoo er tussendoor te varen. Daarna duik ik mijn bed weer in. Als ik wakker wordt is het zonnig, haast geen wind en we varen op de motor.

Positie : 36°37.326'N 015°04.773'E
Log : 29.943 nm (132 nm gezeild)
Motor: 1.030,0 h
Tijd: 09:00 h LT 06:00 h UTC

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

Sardinië dag 1

We zijn klokslag 09:00 uur vertrokken uit de haven van Argostolie voor onze tocht van 640 nm naar Sardinië. Zodra alle fenders en lijnen zijn opgeborgen, hijsen we het grootzeil. Na een uurtje op de motor varen, staat er voldoende wind om te zeilen. We rollen de yankee uit en even later gaat de motor uit. We stellen de windvaan in en de stuurautomaat kan uit. In het begin hebben we door het kaapeffect even wat meer wind staan, maar spoedig hebben we een mooie 11-14 kn wind uit het noorden. Het zeilen gaat prachtig met snelheden continu boven de 6 kn. Zo zeilen we de gehele dag door. Gedurende de dag eten we af en toe een kleinigheid, omdat we weten dat we de eerste dag de warme maaltijd altijd overslaan, zo ook vandaag. Als en schemerig wordt starten we met onze wachtdiensten van 3 uur op en 3 uur af. Gedurende mijn tweede wacht blijf ik rommelen met de windvaan, ik krijg hem maar niet stabiel. Als mijn wacht erop zit, schakel ik de stuurautomaat in, zodat Sonja niet constant met de windvaan aan de slag moet. Zodra ik wakker wordt, maak ik de windvaan nogmaals schoon en stel hem daarna opnieuw in. Het gaat redelijk met 8-12 kn wind uit het noorden.

Positie : 37°13.830'N 017°42.943'E
Log : 29.819 nm (152 nm gezeild)
Motor: 1.020,3 h
Tijd: 09:00 h LT 06:00 h UTC

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

Griekenland

Onze ankerplek bij Marmaris.

We zijn op tijd opgestaan, omdat we een afspraak hebben met onze agent Bruno Mulino, die ons helpt uitklaren uit Turkije. Omdat ik langer dan de toegestane 90 dagen in Turkije ben, zal ik een boete moeten betalen. Sonja was tussentijds twee weken naar Nederland geweest, waardoor zij binnen de limiet van 90 dagen is gebleven. Nadat we de Ikinoo hebben aangelegd aan een drijvende steiger, lopen we met onze agent naar de ambtenaar die ons uitklaart. Als al het papierwerk is afgerond, lopen we met z’n drieën naar de Ikinoo. Onze agent geeft op dat moment aan, dat betalen via onze creditcard niet mogelijk is, hij wil contact betaald worden, dus inclusief de boete voor het overschrijden van de 90 dagen limiet. Zo veel contant geld heb ik niet, maar gelukkig heeft Sonja genoeg bij zich om de rekening te voldoen. Dan gooien we de lijnen los en begint onze reis naar het plaatsje Agios Nikolaos op het eiland Kreta, een afstand van 175 nm. De weersvoorspellingen geven aan dat we gedurende de nacht de meeste wind zullen krijgen met windvlagen tot 34 kn. Op de motor varen we weg.

De Ikinoo onder zeil met de windvaan aan het roer.

Na een paar uur steekt er gelukkig een windje op waarmee we kunnen zeilen. Al snel staan de zeilen goed en is de windvaan ingesteld. De motor kan uit, rust in de tent. We varen scherp aan de wind in de richting van Rhodos. Twee mijl voor de kust gaan we overstag en varen dan richting Nisos Tilos. In de loop van de middag begint de wind te ruimen en toe te nemen waardoor, nadat we overstag zijn gegaan, onze koers richting Kreta steeds gunstiger wordt en we onder Nisos Tilos door kunnen zeilen. Als het donker wordt duikt Sonja haar bed in. Voor ons ligt een scheepvaartroute waarop ik veel schepen zie varen. Het lukt ons om, zonder grote  koerswijzigingen, de schepen te passeren. De wind is ondertussen verder toegenomen en we varen nu met het grootzeil op het 3^e rif, de kotterfok en een deels gereefde yankee. De snelheid is ook scherp aan de wind continu boven de 6 kn met een ware wind van 20-25 kn. De voorspelde 34 kn wind ’s-nachts blijft gelukkig weg. Als het licht wordt zien we in de verte Kreta al liggen. Hoe dichterbij we komen hoe sterker de wind wordt, we meten op een gegeven moment 34 kn. Dan gaat er iets fout aan boord. Ik lig te slapen en word wakker omdat het geluid van de Ikinoo veranderd, Sonja roept mij op dat moment. Als ik buiten kom zie ik dat de kotterfok deels naar beneden is gekomen doordat het top oog is afgescheurd. De fok er in deze condities afhalen is onbegonnen werk, zo goed als het gaat rollen we de fok weg en vergroten de oppervlakte van de yankee. De harde wind van 27-34 kn en de daarbij behorende steile hoge golven blijven tot een paar mijl voor de Marina. De wind valt plotseling grotendeels weg zodat we rustig de zeilen kunnen weghalen en opbergen. Niet veel later liggen we netjes aan de steiger vast in de Marina van Agios Nikolaos. Tijd om ons te ontspannen na deze toch wat ruige tocht. Nog dezelfde middag halen we de kotterfok ervan af en brengen deze naar de zeilmaker, die het gescheurde top oog aan de bovenkant van het zeil gaat vervangen. De volgende ochtend ga ik op pad om ons in te klaren, wat nog niet zo makkelijk blijkt te zijn. Nadat ik bij de receptie van de Marina heb gevraagd hoe de procedure verloopt, loop ik op hun aangeven als eerste naar de customs.

Dit papiet krijg ik mijn handen gedrukt, als ik
bij de havenpolitie ben. Alsof iedereen Grieks
kan lezen!?

Deze verwijst mij echter door naar de havenpolitie. Als ik daar aankom, lukt het inderdaad om al het papierwerk voor elkaar te krijgen, echter wordt onze aansprakelijkheidsverzekering niet geaccepteerd. Er blijken sinds 2022 in Griekenland nieuwe regels te gelden, waarbij voor een aantal specifieke posten moet worden opgegeven hoe hoog de dekking is. Ze stempelen gelukkig wel mijn bemanningslijst af en sturen mij door naar het politiebureau, waar ik onze paspoorten moet laten stempelen. Dat blijkt nog een aardig stukje lopen te zijn. Gelukkig gaat alles vlot en loop ik aansluitend snel weer terug naar de Marina. Om tien uur komt namelijk het autoverhuurbedrijf de auto brengen die wij voor een week hebben gehuurd. Iets te laat kom ik terug, maar de verhuurder heeft netjes op me gewacht. Als het papierwerk is afgerond, zet ik de auto op de parkeerplaats vlak bij de Ikinoo. Eenmaal terug op de Ikinoo, stuur ik onze verzekering een email met de vraag hoe het in elkaar zit voor wat betreft de verschillende posten die nader gedefinieerd dienen te worden volgens de Griekse wetgeving. Het blijkt dat de nieuwe regels niet voor ons van toepassing zijn omdat onze Ikinoo in het kadaster in Nederland is geregistreerd en daardoor onder de Nederlandse regelgeving valt. Klaar, ik ga zelfs niet meer terug om een onzinnige discussie te voorkomen. We pakken onze reistassen in en niet veel later zitten we in de auto richting de luchthaven om onze jongste dochter op te pikken, die een week bij ons op vakantie komt. Zij denkt nog steeds dat ze op de Ikinoo slaapt.

Onze jongste dochter Tessa

We hebben echter als verrassing een appartement gehuurd met een zwembad en een jacuzzi in het appartement. Achteraf gezien een hele goede keuze, want het wordt die week met enige regelmaat warmer dan 40°C, dan ben je dus heel erg blij met een goed werkende airco op je kamer. Onze dochter Tessa komt met een uur vertraging aan. Omdat ze alleen maar handbagage heeft, staat ze snel buiten. We rijden naar ons appartement in de bergen bij het plaatsje Tilissos. Daar worden we hartelijk welkom geheten door de vrouwelijke manager van het complex, een gezellige klets die zich als een vis in het water tussen de gasten begeeft. Op de vraag of dat ik nog wat kan eten, krijg ik het antwoord dat ze alleen een stoofpotje heeft, die zij die avond ook eet.

Het zwembad van het appartementen complex, heerlijk koel.

Het is gestoofde vis met aardappels en groenten, niet mijn ding maar het vult wel. Ons appartement is voorzien van een 2-persoons en 1-persoons bed, een badkamer en een jacuzzi, die in de hoek van de kamer staat opgesteld. Alles is netjes en schoon. Na nog wat op het terras te hebben gedronken, liggen we alle drie redelijk vroeg in bed. De volgende ochtend voelt Sonja zich niet lekker en besluit in het appartement te blijven. We komen er twee dagen later pas achter dat ze een zware zonnesteek heeft opgelopen, gedurende onze overtocht naar Kreta. Ik ga dus samen met mijn dochter op pad.

Binnen in één van de pottenbakkershuisjes met aardenwerk 
luchtballonnen met geurmandjes. 

Als eerste bezoeken we het dorpje Margarites wat bekend staat om zijn vele pottenbakkers. In de straat door het dorpje heeft elke pottenbakker zo zijn eigen winkeltje waar ze hu koopwaar ten toon stellen. Iedere pottenbakker heeft zijn eigen stijl. Heel leuk om hier tussendoor te struinen en alle winkeltjes te bezoeken. We kopen voor Sonja een zout en peper stelletje in de vorm van twee muisjes. Heel leuk om te zien. Ook heeft het dorpje een tweetal leuke kerkjes waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. De kerkjes zijn klein maar wel heel rijkelijk versiert.

De binnenkant van één van de twee kerkjes in het dorpje.

Na een heerlijke smoothie op een terrasje te hebben gedronken, rijden we rustig verder naar de plaats Rethymno voor een bezoek aan het Fortezza fort. Na de lunch op een terras aan de zee, lopen we, via smalle straatjes, naar het fort toe en maken hier een rondwandeling. Het is een prachtige historische site met veel bezienswaardigheden. Alleen jammer dat het zo ontzettend heet is, de temperatuur is tot ruim boven de 40°C gestegen. Tijd dus om wat verfrissing op te zoeken. We besluiten dan ook door te rijden naar een waterval bij het plaatsje Argyroupoli, waar we hopelijk ook kunnen zwemmen. Helaas, we vinden de waterval wel, of wat ervoor door moet gaan, er is echter te weinig water om erin te kunnen zwemmen.

De ingang van fort Fortezza, 42°C in de schaduw.

Moe maar voldaan keren we terug naar ons appartement. Op de terugreis moet mijn dochter wel even wennen aan mijn rijstijl, hier op Kreta is het namelijk de gewoonste zaak van de wereld om een auto voor je in te halen als deze op de vluchtstrook gaat rijden, dus jou de ruimte geeft om te passeren. Dit principe kennen we in Nederland niet, maar in de rest van de wereld is het heel gebruikelijk. Bij terugkomst in het appartement blijkt dat Sonja die dag heel ziek is geweest met o.a. koortsstuipen. Ze ziet er moe uit en heeft geen zin in eten of drinken. Ik moet haar echt op het hart drukken dat ze voldoende moet blijven drinken, anders droogt ze uit.

De watervallen, of dat wat ervoor moet doorgaan.

We rijden dan helaas met z’n tweeën ‘s-avonds naar het plaatsje Gazi, waar we bij een gezellig strandtentje het diner gebruiken. De volgende ochtend besluiten we naar Agios Nikolaos te rijden om een antibioticum voor Sonja op te halen vanuit de boordapotheek van de Ikinoo. Op dat moment weten we nog niet wat zij precies mankeert. Bij terugkomst neemt ze deze direct in. De rest van de dag brengen we door op een paar ligstoelen aan het de rand van het zwembad, zodat we ook Sonja in de gaten kunnen houden. ’s-Avonds rijden we weer met z’n tweeën naar de kust voor het diner. Dit keer in een tentje direct naast die van de avond daarvoor, zo kunnen we mooi de keukens vergelijken.

De restanten van het eens zo luxe paleis.

Na nog een dagje bij het zwembad te hebben gelegen, besluiten we de volgende dag naar de plaats Herakilon te rijden voor een bezoek aan het Knossos paleis en het Archeologisch museum. Voor het bezoek aan deze twee attracties kun je een combikaartje kopen. Het paleis is werkelijk indrukwekkend, waarbij men een aantal fragmenten heeft herbouwd om de bezoeker een idee te geven van hoe het er in de werkelijkheid zou kunnen hebben uitgezien. Let op, hierbij heeft de historicus die dit project heeft ontplooid wel zo zijn eigen interpretatie erop losgelaten.

Een deels gerestaureerde ruimte met ook originele facetten.

Gelukkig waren we hier op tijd, want al snel wordt het te heet om nog ontspannen te kunnen rondkijken. We rijden dan ook door naar het archeologisch museum, waar het gelukkig lekker koel is. Dit museum stelt vooral veel aardenwerk en wapens ten toon, welke zijn teruggevonden bij opgravingen rond oude begraafplaatsen op Kreta. Het is een prachtig museum waarbij de collectie je een goede indruk geeft van de cultuur van enkele honderden jaren voor tot enkele honderden jaren na het begin van onze jaartelling. We zijn blij dat we weer terug zijn op het appartementencomplex, het zwembad roept ons al. Heerlijk dat koele water en dat ijskoude biertje, veel meer dan dat heb ik vandaag niet meer nodig.

Een collage van de diverse facetten in  het museum, er zijn hele mooie stukken bij.

Sonja knapt gelukkig al wat op en komt ons bij het zwembad opzoeken. Maar voor het uit eten gaan is het nog te vroeg. Dus rijden wij samen opnieuw naar Gazi om ook het derde restaurant in die rij van restaurantjes uit te proberen.

Uitzicht op het prachtige strandje bij het plaatsje Bali.

Het bezoeken van culturele zaken op Kreta is erg leuk, er hoort echter ook een dagje strand bij. De vrouwelijke manager van het complex adviseert ons om naar haar favoriete strandje bij het plaatsje Bali te rijden. Daar aangekomen moeten we wel even zoeken hoe we bij het laatste strandje kunnen komen. Gelukkig vinden we deze en niet veel later hebben we twee ligbedden met een parasol en een tafeltje gehuurd. Dat werd dus een paar uur zwemmen, kletsen, eten en drinken maar vooral zonnen en lezen. Mijn dochter Tessa probeert nog altijd met een kleurtje terug naar Nederland te gaan. Bij thuiskomst is Sonja zo ver opgeknapt dat ook zij meegaat naar Gazi voor het diner aan het strand. Tessa kiest uit de drie naast elkaar gelegen strandtentjes de beste uit voor deze avond. Zo ziet Sonja gelukkig ook nog wat van het strand en kan ze genieten van een heerlijke maaltijd.

Een van de vele terrasjes die we hebben bezocht, omringt 
door prachtige bloemen.

Voordat wij onze dochter de volgende dag weer bij het vliegveld afzetten, blijven we nog een dagje aan het zwembad hangen. Lekker lui doen, af en toe wat te eten of drinken bestellen en vooral zwemmen en veel lezen. Zo zit haar vakantie er weer op en wordt het voor ons tijd om een plan te maken voor het vervolg van onze zeilreis door Griekenland. We willen een tocht maken richting het kanaal van Corinth en vanaf daar verder naar het eiland Kefalonia, waar we willen uitklaren voor de overtocht naar Italië. Maar eerst moeten we aan de bak. We hebben een nieuwe set zeilen uit Hongkong ontvangen die geplaatst moeten worden. De yankee is het eenvoudigst, we halen de oude weg en hijsen de nieuwe en rollen deze op. De zeilmaker wil het oude zeil graag hebben, dus breng ik deze naar hem toe. We plaatsen de gerepareerde kotterfok en beginnen dan aan het grootzeil. Deze halen we eraf, demonteren alle zeillatten en zeilwagens en vouwen het oude zeil op.

Bij het vertrek van Nisos Dia zien we deze oude vuurtoren
staan, die nog steeds operationeel is.

Op de steiger rol ik het grootzeil uit zodat we alle werkzaamheden kunnen uitvoeren. Na twee dagen klussen zit het zeil op zijn plaats en kunnen we het vertrek gaan plannen. Vanwege het weer moeten we nog een aantal dagen wachten voordat we verder kunnen naar het eiland Dia, onze eerste stop voor een nacht. We zijn vroeg weg omdat we 40 nm moeten varen. Er staat geen wind dus moet de motor het werk doen vandaag. De voorspelling is dat de wind de komende dagen uit het westen tot zuidwesten zal gaan komen, wat altijd beter is dan opboksen tegen de harde Meltemi wind die hier uit het noorden komt. Aan het begin van de middag gooien we ons anker uit aan de zuidwest kant van Nisos Dia. De volgende dag zijn we opnieuw vroeg weg voor een tocht van 61 nm naar het Nisos Thira of anders gezegd Santorini.

Een terugblik op onze ankerplek, direct achter de witte 
boeitjes lagen wij voor anker die nacht.

Na drie uur op de motor te hebben gevaren komt er een mooi windje die ons de rest van de dag laat zeilen richting onze volgende ankerplek. Bij aankomst in de baai van Santorini treffen we een compleet gekkenhuis aan van zeiljachten, catamarans, motorboten en cruiseschepen. Er is werkelijk geen plekje vrij. Na veel zoeken vinden we uiteindelijk een plekje waar alleen wel wat swell staat. Voor één nacht vinden we dat echter niet zo erg. Tegen de tijd dat het schemerig wordt zien we alle boten vertrekken naar hun thuishaven, een complete armada aan schepen verlaat de baai bij Santorini. Zo liggen we ineens alleen op onze ankerplek.

Eén van de dorpjes boven aan de helling met de weg naar de
zee. Rond Santorinie zie je dit veel vaker.

De volgende dag verlaten we deze plek snel voordat de armada aan boten weer terugkomt. Santorini mag dan een prachtig dorp zijn om te bezoeken, voor zeilers is het echter een crime gezien de drukte op het water. Onze volgende stop wordt het eiland Nisos Ios. Opnieuw varen we op de motor. Het is maar 20 nm, dus zijn we vroeg in de middag al op de plaats van bestemming. We gooien ons anker uit en varen met de kont naar de kade. De mensen van het schip waar we naast liggen helpen ons met de lijnen. Als de Ikinoo netjes vastligt, komt de havenmeester naar ons toe gelopen met de mededeling dat we ergens anders moeten gaan liggen omdat deze plek gereserveerd is voor een groot motorjacht. Hij verwijst ons naar de kade in het centrum van het dorpje. Dus gooien we de lijnen weer los, bedanken de buren voor hun hulp en varen naar de andere kade. Hier liggen mooringlijnen zodat we het anker niet behoeven te gebruiken. Niet veel later liggen we opnieuw vast.

Nisos Sifnos is in zicht, de zee is nog steeds vlak en geen wind.

Het is een erg leuk plekje met volop restaurantjes en flanerende toeristen, het is alleen jammer dat de snelle veerboten met grote snelheid aankomen en voor ons afremmen en draaien. Hierdoor komen er met enige regelmaat grote golven binnen waardoor alle boten aan hun lijnen liggen te rukken. Voor één nachtje moet het kunnen. Bij het bekijken van de weersvoorspellingen, zien we dat over een paar dagen de Meltemi weer actief gaat worden met windsnelheden tot 45 kn. Tijd dus om een ankerplekje op te zoeken die ons bescherming biedt tegen deze harde noordelijk wind. Als eerste varen we naar Nisos Sifnos, naar een kleine ankerbaai bij het plaatsje Kastro. We varen opnieuw op de motor. Bij aankomst in het baaitje zien we dat alle boten, die hier voor anker liggen, met een lange lijn naar de kant vastliggen. Wij doen hetzelfde.  Aan het aan het einde van de dag gaat het fout.

Langs de kade van het plaatsje Poros zijn diverse oude 
scheepsonderdelen opgesteld, in dit geval verschillende oude 
ankers

We krijgen zeer sterke valwinden vanuit de bergen, die dwars op de romp van de Ikinoo binnenkomen. Hierdoor gaat het anker voor het eerst krabben. De bodem bestaat uit zand met gras wat het houvast niet te goede komt. We moeten de lange lijn aan de achterkant van de Ikinoo losgooien omdat we anders te dicht bij de rotsen komen. We gaan anker op en gooien deze opnieuw uit. Even later liggen we weer als een huis. Met de dinghy haal ik de 60 meter lange lijn op, we laten de Ikinoo zonder deze lijn met de neus naar de kant liggen. Gelukkig neemt de wind ’s-nachts af zodat we heerlijk rustig kunnen slapen. De volgende morgen zijn we alweer vroeg onderweg naar Nisos Kythinos. Er staat een heerlijk windje waarmee we kunnen zeilen. Pas als we de kaap van het eiland ronden, valt de wind weg zodat we het laatste uurtje nog op de motor moeten varen. Bij de ankerplak aangekomen gooien we ons anker voor het strand uit. In de loop van de middag en de avond wordt het steeds drukker, waarbij er ook boten hun anker uitgooien en de achterkant met een lange lijn aan de kant vastmaken.

Rond Poros zijn veel cacteeën die fruit dragen. Dit fruit is in 
Griekenland bij de groenteboer te koop. Deze vond ik in het 
wild langs de weg. 

Dit blijkt later in de praktijk niet handig te zijn. Achter ons ligt een boot die ’s-nachts zijn anker moet ophalen en een andere plek moet gaan zoeken omdat de wind is gedraaid en zijn boot haast in aanraking komt met een jacht die met een lange lijn vastligt aan de wal. Een paar uur later, als de wind nog verder draait, gebeurt er bij ons hetzelfde. Ik haal 5 meter ketting binnen zodat er net voldoende afstand tot het andere jacht blijft. We hebben dus niet een echt rustige nacht achter de rug. Na deze onrustige nacht zijn we al vroeg uit de veren en laten deze plek snel achter ons. We kunnen gelukkig een tijdje zeilen. Helaas is de pret van korte duur en op de motor vervolgen we onze weg. Via een kanaal onderlangs Nisos Poros, bereiken we de ankerbaai. Dit is een prachtige ruime baai waar je overal kunt ankeren. Je moet alleen de frequent langskomende veerboten de ruimte geven.

Een prachtig ruig wandelpad voert mij naar de vuurtoren op
het eiland.

Het plan is om hier een week te blijven en dan, als de Meltemi weer weg is, weer verder te gaan. We hebben een prachtige tijd op Poros, ik maak een flinke wandeling naar de vuurtoren op het eiland, we vullen alle tanks weer met water en diesel en we slaan genoeg boodschappen in voor het volgende traject tot aan Kefalonia. De wandeling was echt heel leuk. Vanuit het plaatsje loop je al snel het heuvellandschap in, waar een smal bergpaadje je in de richting van de vuurtoren voert. De route is goed gemarkeerd zodat deze eenvoudig is te vinden. Het uitzicht bij de vuurtoren is schitterend. Voor de terugweg verkies ik de route langs de kust zodat ik langs allemaal leuke baaitjes en stranden kom. Onderweg zie ik de Ikinoo prachtig in de baai liggen.

De route is voorzien van veel van deze paaltjes zodat verdwalen 
bijna onmogelijk is.

De laatste dag van ons verblijf op Poros maken we nog kennis met Ger Bayens en zijn vrouw Inge. Ger is een beëdigd en gecertificeerd Jachtmakelaar bij De Valk. Wij kwamen met hen in aanraking omdat we een catamaran zagen liggen met de Nederlands vlag. Wij waren nieuwsgierig, dus zijn we even langs gevaren om kennis te maken. Voor dat we het wisten zaten we bij hen aan boord. Heel gezellige deze mensen en ook een leuk verhaal over hoe zij hier zijn terecht gekomen. Samen met Ger ben ik nog naar de Ikinoo gevaren om hem onze boot te laten zien.

Uiteindelijk na 1,5 uur lopen ben ik bij de oude vuurtoren.

Leuk zo’n contact, wie weet nemen we in de toekomst wel contact met hem op voor de verkoop van de Ikinoo. De volgende dag waren we weer onderweg. Dit keer naar het plaatsje Isthmia bij de ingang van het Kanaal van Korinthe. Hier kun je rustig voor anker liggen en de volgende ochtend door het kanaal varen. We melden de Ikinoo ’s-morgens aan bij port control via VHF-kanaal 11. Wij hebben alles al digitaal geregeld, inclusief de betaling, zodat we direct door mogen varen. Ze roepen ons op dat wij direct achter een klein vrachtscheepje het kanaal in kunnen. Zo varen we met een gangetje van 5 kn door dit oude kanaal, wat in 1897 al werd geopend voor het scheepvaartverkeer. Het kanaal is smaller dan dat ik mij dat had voorgesteld.

De ingang van het kanaal met voor ons het kleine vrachtscheepje.

Na iets minder dan 4 nm. zijn we het kanaal al gepasseerd. Aan de andere kant staat er veel wind die helaas tegen staat. Op de motor varen we er tegenin. Hoe verder we komen hoe minder de wind en de golven worden en na 5 nm is het nagenoeg windstil. We gooien ons anker uit bij het plaatsje Itea. Als wij aankomen zijn we de enigen. Een paar uur later komt er nog een catamaran voor ons liggen. Op deze plek blijven we een dag omdat het Sonja’s verjaardag is. Zo kunnen we dit vieren met een ontbijtje, een lekker gebakje bij de koffie en natuurlijk een heerlijk diner.

Het kanaal is smal en hoog boven je zijn diverse bruggen,
Heel indrukwekkend om dit mee te maken.

Het plaatsje Itea wordt met enge regelmaat door cruiseboten bezocht omdat niet ver hier vandaan het plaatsje Delphi ligt met zijn beroemde archeologische site en zijn archeologisch museum. Wij laten dit aan ons voorbij gaan. Een dag later zijn we alweer onderweg naar onze volgende ankerstop, het eilandje Trizonia. Hier is een prachtige kleine ankerbaai en een wat verwaarloosde Marina. Onderweg varen we met vier jachten op een rijtje naar dit schitterende eilandje. De gehele dag staat er opnieuw geen wind. Zodra we voor anker liggen duiken we allebei het water in om enige afkoeling te zoeken. Na een hele rustige nacht zijn we alweer vroeg op pad.

Als wij 's-morgens wakker worden, op onze ankerplek bij Itea,
ligt er een cruiseschip naast ons in de haven.

Dit keer voert onze tocht ons naar het plaatsje Mesolongi. Hierbij voert de route ons onder een grote brug, gelukkig is de onderdoorgang 45 meter hoog zodat dit voor de Ikinoo geen enkel probleem geeft. Om bij de ankerplaats van Mesolongi te komen, moeten we door een kanaal varen met boeien. Op zich niet zo erg, zij het dat het aan één kan direct zeer ondiep is, dus nauwkeurig sturen is hier wel op zijn plaats. De ankerplaats is ruim en er is zelfs een Marina waar wat boten liggen. ’s-Avonds gaan we naar de wal om wat te eten en te drinken.

Onderweg naar Mesologi passeren we een mega grote brug.

We komen bij een restaurantje uit wat bevolkt wordt door lokale bewoners. Heel gezellig en natuurlijk goed eten en drinken tegen hele aannemelijk prijzen. Voor twee maaltijden en vijf drankjes zijn we, inclusief fooi, € 25 kwijt. Ga dat maar eens in Nederland vinden. Helaas is er die avond muziek, die zo hard staat dat we er in onze slaapkamer van kunnen meegenieten. Nou ja, in het begin dan maar niet meer als de muziek zonder pauze tot 05:30 uur doorgaat. De laatste etappe voert ons naar het plaatsje Argostolie op het eiland Kefalonia, een afstand van 60 nm. We zijn als eerste weg en zien even later dat er nog een aantal jachten dezelfde kant op gaan. Er staat wel wat wind, maar te weinig om goede voortgang te maken. We motorzeilen dan ook het grootste gedeelte van de dag.

Tijdens onze rondreis op Kefalonia, treffen we in de haven van
Fiskardo, dit gerestaureerde scheepje aan met de Panamese vlag.

Hierdoor is de gemiddelde snelheid wat hoger, zodat we na 10 uur varen al op de plaats van bestemming zijn. We gooien ons anker uit op 6 meter water en niet veel later zitten we met z’n tweeën aan een heerlijk koud biertje te genieten van de omgeving en de voor anker liggende schepen. Het plan is om hier enige tijd te blijven totdat er het weer goed is om over te steken naar Italië. De volgende dag ga ik naar de kant om de was weg te brengen, te kijken of dat ze onze gastank kunnen vullen en om het probleem van Sonja haar mobiel op te lossen. Ik vind al snel een wasserette waar ik de was afgeef. Het gas blijkt een veel groter probleem.

Het kiezelstrandje bij de badplaats Assos.

Men kent hier het principe van het vullen van een gastank niet. Je kunt een lege alleen ruilen voor een volle. De aansluitingen, in Griekenland hebben ze twee soorten, blijken echter in het geheel niet overeen te komen met wat wij hebben. Zodoende kunnen wij dus geen gas tanken. Als back-up kopen we een draagbaar gaststelletje met twee gastankjes. Ik moet er niet aan denken dat we midden op zee zonder gas komen te zitten, dan is er dus geen koffie voor Sonja en kan ik het de rest van de reis wel vergeten. Het probleem met Sonja haar telefoon is snel opgelost, ze had wel een tegoed gestort echter het Internetabonnement niet geactiveerd.

Het Mytros Beach, waar we helaas geen parkeerplaats konden
vinden.

Hoe simpel kan het zijn, helaas voor ons kunnen wij geen Grieks lezen en konden zodoende de instructies niet volgen. In het Engels was de tekst niet beschikbaar. Om wat meer van het eiland te zien huren we een auto voor drie dagen. De eerste dag rijden we naar het plaatsje Fiskardo. De weg voert ons door het ruige landschap van Kefalonia met wegen die niet al te goed zijn onderhouden. Het plaatsje zelf is heel pittoresk met een gezellige haven waarlangs geflaneerd wordt en vele leuke restaurantjes. In de haven liggen zelfs een aantal bootjes die prachtig zijn gerenoveerd en die in Panama zijn geregistreerd, te zien aan de vlagvoering. Omdat Sonja nog niet heeft ontbeten, nemen we plaats op een terrasje waar we wat drinken en Sonja een pannenkoekje eet. Daarna zetten we onze reis voort naar het badplaatsje Assos, Ook dit is weer een prachtig stekje, waar in het centrum een groot kiezelstrand is met daaromheen weer de diverse restaurantjes.

De Melissani grot met zijn vele kleine toeristen bootjes.

Nadat we daar de lunch hebben genuttigd, rijden we verder wat we willen graag naar een zandstrand. We hebben gelezen dat hij strand Myrtos Beach het bezoeken waard moet zijn. Na een steile afdaling komen we bij de parkeerplaats aan, mar hoe we ook zoeken, we vinden geen lege plek. Na een half uurtje geven we het op en rijden we terug naar de Ikinoo. Onderweg doen we nog wel groot inkopen bij de enige Lidl op Kefalonia. Moe maar voldaan en met leuke herinneringen komen we terug op de Ikinoo. Nadat we alle boodschappen hebben opgeborgen, zakken we onderuit op de bank met een lekker koud biertje. Morgen weer een dag. De volgende dag rijden we naar de andere kant van het eiland, naar het plaatsje Poros. Bij aankomst blijkt dit een wat vervallen, oud, slaperig stadje te zijn.

Samen in het bootje, hoe gezellig wil je hebben?

Er is wel wat toerisme, maar de meesten zijn aardig op leeftijd. Na wat te hebben gedronken rijden we verder naar een toeristische attractie, de Melissani grot of meertje. Dit is een meertje dat onder de grond in een grot ligt, doordat het dak is ingestort komt er dus daglicht naar binnen. Na te hebben betaald. Daal je een pad en trap naar beneden af en stapt aan et einde in een roeibootje. Elk bootje biedt plaats aan 12-14 personen. De gids roeit het bootje door het grottenstelsel. Normaal vertelt de gids alles over de grot, helaas die van ons spreekt geen Engels, waardoor het verhaal achterwege blijft.

In de haven van Argostoli tref je nog ambachtelijke visserij aan.
Deze vrouw vist elke dag met haar man en ontdoet '-morgens 
de netten van kleine visjes en krabbetjes. Achter haar liggen de
meeuwen te wachten op wat zij over boord gooit.

Dat hebben wij weer. Het tochtje duurt maar 15 minuten, waarna je weer uitstapt en naar de uitgang loopt. Leuk om te doen, maar eigenlijk de moeite niet waard. We rijden rustig verder, waarbij we onderweg van een heerlijke lunch genieten. We rijden naar een mooi strand met mooi zand en geen kiezels. Daar brengen we de rest van de middag door. De laatste dag gebruiken we de auto om opnieuw inkopen te doen, de was weg te brengen, de winkelstraat van Argostoli te bezoeken en opnieuw naar et strand te gaan. Helaas zit het dit keer niet mee, er staan hoge golven die bijna het gehele strand onder water zetten.

In de haven wemelt het van de schildpadden.
Deze zwemt even later onder onze dinghy door.

Om in het water te komen moet je door de branding met stroming heen. Dat doen we één keer maar vinden het risico te groot. Na wat te hebben gedronken gaan we dan ook maar weer terug naar de Ikinoo. Het wordt tijd om de Ikinoo weer in gereedheid te brengen voor het vervolg van de trip. We zien dat het weer ondertussen in heel Europa en delen van Amerika onstuimig is geworden. Voor ons een reden om te bekijken of dat we onze reis zullen versnellen. Dit houdt in dat we in één keer doorvaren naar Sardinië en Sicilië overslaan, een zeiltocht van 640 nm. Zo komen we dan aan het einde van de eerste week september aan. We hebben dan nog voldoende tijd om door te zeilen naar Cartagena, waar de Ikinoo voor 6 maanden de haven in gaat. In onze volgende blog vertellen we jullie welke keuze we hebben gemaakt en waar we uiteindelijk dus zijn beland.