zondag 22 mei 2016

De afsluiting van meer dan 37 jaar bij Sauter-NL

Donderdag 21 april 2016.
Eindelijk, is het dan zo ver, de dag van mijn afscheidsreceptie bij Sauter Nederland. Meer dan 37 jaar heb ik bij dit bedrijf gewerkt, een geweldige periode met hard werken en vooral op de juiste momenten nieuwe uitdagingen. Op deze dag zullen er nog twee collega's afscheid nemen die beide met pensioen gaan.

Maar eerst wat er aan vooraf ging. Het was de bedoeling om eind maart te stoppen met werken, dat lukte niet helemaal omdat ik de laatste 3 maanden te veel vrije dagen had opgenomen om mijn mast weer op te bouwen. Ik had dus nog wat blessuretijd waarin ik zaken moest afronden en overdragen, de laatste loodjes zogezegd. Op donderdag 7 april was het dan uiteindelijk wel zo ver, alle projectbestanden waren opgeschoond, alle e-mails verwerkt of opgeslagen in de project e-mailboxen en mijn PC was leeg. Wat overbleef was het uitzetten van mijn PC. Wat ik niet had verwacht kwam op dat moment, een overweldigend emotioneel gevoel bij het besef, dit is de allerlaatste keer dat ik dit doe. Met een brok in mijn keel drukte ik op mijn muis, klaar is mijn werkzame leven.


De dag van mijn afscheidsreceptie ben ik blij dat mijn beide dochters vrij hebben kunnen krijgen en aanwezig zijn. Het geeft enige steun bij de uren die komen gaan. De middag wordt gestart met alleen mijn collega's, er worden speeches gegeven en een stukje opgevoerd. Als afsluiting krijg ik cadeaus, bestaande uit 2 T-shirts met de opschrift Ikinoo-crew, een gouden hangertje van Christoffel, de patroonheilige van de reizigers en een prachtige bos met bloemen. Geweldig al die warmte en aandacht, ik geniet met volle teugen. Nadat een ieder wat te drinken heeft gekregen en er is geproost, komen langzaam de genodigde binnen. Vanaf dat moment ben ik constant in de weer met handjes geven, gesprekjes voeren, presentjes in ontvangst nemen en steeds weer opnieuw uitleggen waarom ik zo vroeg stop met werken. De wereld ligt aan onze voeten en nodigt ons uit haar te ontdekken waarbij wij ons huis, onze zeiljacht Ikinoo, mee op reis nemen. Ze zijn er allemaal, oud collega's, pensionada's, opdrachtgevers, onderaannemers. Veel van mijn relaties hebben de moeite genomen om te komen. Vanuit heel Nederland zijn ze er, zelfs de CEO van Sauter, de heer Karlen, heeft de moeite genomen om erbij aanwezig te zijn. Als de rij bijna voorbij is hoor ik van één van de gasten dat hij 1,5 uur in de rij heeft gestaan om bij mij te komen. Dit geeft mij een geweldig gevoel, een gevoel gewaardeerd te zijn en een gevoel van dankbaarheid. Aan eten en drinken kom ik nauwelijks toe, gelukkig zorgen mijn beide dochters goed voor me. Zo rond 20:00 uur loopt het op zijn einde. Samen met collega's worden alle cadeautjes in een aantal dozen ingepakt en in mijn auto geladen. Een geweldige dag is afgesloten, een dag vol emoties, speeches, mooie verhalen en afscheid nemen, ik had het voor geen goud willen missen. Ik heb niet aan alle mensen evenveel aandacht kunnen geven, daarvoor is de beschikbare tijd te kort. Ik ben ze echter allemaal heel dankbaar voor hun komst en voor al die warme en lieve worden. Veel mensen heb ik het verhaal verteld, leef je droom en wacht daar niet te lang mee, want voordat je het weet ben je oud en kom je tot ontdekking dat alleen het ouder worden is gelukt.


woensdag 18 mei 2016

Sonja gaat met pre-pensioen

1 april 2016, ik word wakker en het eerste wat ik denk, dit wordt echt mijn laatste werkdag. Het voelt onwerkelijk, maar het is toch echt zo. Maar eerst bel ik mijn dochter want die is vandaag jarig. Als ik naar mijn werk ga voel ik me erg zenuwachtig, wetende dat dit de laatste keer is dat ik achter mijn eigen kassa zit en al mijn lieve klanten mag helpen. Als ik binnenkom staat er bij de servicecounter al een klant te wachten die blij is mij toch nog even te zien. Ik krijg van haar een hele mooie bos bloemen, prachtig vind ik ze. Normaal neem ik altijd vanuit de winkel een krantje mee, maar dit keer lag deze al in de kantine, hé jongens dat is wel mij taak ja! Maar omdat het mijn laatste werkdag is, hebben zij het dit keer voor mij gedaan. Bij de kantine aangekomen pak ik koffie en lees lekker mij krantje. Dan komt mijn filiaalmanager binnen, Sonja zou je deze kapiteinspet op willen zetten. Ik wil al beginnen met tegensputteren, maar hij zegt, alstublieft luister nu één keertje naar mij. Ik ben niet de moeilijkste dus doe ik wat hij vraagt. Hij begeleid mij naar mijn kassa, ik voel me toch een beetje opgelaten, zal wel door de zenuwen komen. Bij mijn plekje aangekomen, kijk ik met verbazing naar mij kassa. Een heuse zeilboot hebben ze er van gemaakt, met zwembandjes, schelpjes, zeil, lampje, in één woord geweldig. Dank je wel lieve Milene, je bent een kanjer. Er komen bij mijn kassa veel klanten in de rij staan die afscheid willen nemen, ze moeten dus wel even geduld hebben. Het duurt allemaal iets langer dan normaal, maar ik wil wel de tijd nemen voor mijn klanten. Zo komt er een lieve klant aan lopen met een paal met allemaal ballonnen die hij bij mijn kassa plaats. Deze heeft hij speciaal voor mij gemaakt, wat een schatje. Ook staat ineens mijn zus bij mijn kassa, ik ben verbaast want ik weet dat ze moet werken. Ze komt even koffie drinken op mijn laatste werkdag, ik vind dit zo lief. Dank je wel lief zusje. Ik ben blij dat ik even van mijn kassa af kan gaan, bijkomen van al die indrukken die ik moet verwerken. Zo veel lieve persoonlijke woorden op mooie lieve kaartjes, cadeautjes, bloemen, wijn, kaarsjes, chocolade, het kan niet op. Bij deze wil ik alle klanten bedanken voor alle aandacht en dat ik jullie mocht helpen en ook een luisterend oor mocht zijn. Heel veel goeds in de toekomst gewenst.
En dan is het zo ver, het is 13:00 uur en ik wil mijn kassa afsluiten. Plotseling staan daar mijn man en onze kinderen en krijg ik confetti over mij heen, wat een feestje is dit. Hier had ik niet op gerekend. Na het nemen van alle foto's zijn we in de kantine koffie gaan drinken om even bij te komen. Hier kreeg ik ook nog mijn laatste beoordeling van mijn manager. Denk nou niet dat ik allemaal voldoendes kreeg, ik heb namelijk altijd te veel geld in mij kassa. Ze hebben mij hier al vaak op aangesproken, ik moet meer geld afromen, maar ja dat doe ik dus niet netjes, dus weer een onvoldoende, jammer. Maar voor de rest René, je hebt het prachtig verwoord, dank je wel voor de lieve woordjes. Woorden schieten tekort, want het is heel moeilijk om al die lieve klanten en collega's los te laten. Maar er komt iets moois voor terug en dat is zeilen, dus zeg ik het maar zo;

 Wie iets waagt verliest even zijn houvast, wie niets waagt, verliest zichzelf