vrijdag 29 juli 2016

De oversteek van de Golf van Biskaje


De oversteek van Falmouth naar La Coruña

Vrijdag 22 juli 2016:
Eindelijk het is zo ver. Ik heb goed geslapen ondanks dat ik wat spanning voel. Vandaag vertrekken we uit Falmouth Engeland naar La Coruña in Spanje. Hierbij moeten we eerst het kanaal oversteken en vervolgens dwars door de Golf van Biskaje. Voor veel vertrekkers is dit de eerste meerdaagse oversteek, zo ook voor ons. Vragen te over, maar laat ik jullie daar niet mee belasten. Er is een gezonde spanning aanwezig als we om 09:00 UTC het anker ophalen. We vertrekken gelijk met John en Ada van de Rhapsody. Voor onderweg hebben we afgesproken dat we een radionetje onderhouden. Elke 6 uur hebben we onderling contact, te starten op 12:00 UTC. Zodra we in de baai varen is er wonderwel meer wind dan voorspeld. Gelijk gaan de zeilen omhoog en wordt de motor uit gezet. Het is heerlijk opkruisen richting Lizard Point. Dit is een mooie kaap van waaraf de oversteek echt begint. De dag begint goed met het spotten van de eerste dolfijnen. Het zeilen gaat prima, gezamenlijk met de Rhapsody steken we het kanaal over met als richtpunt de buitenzijde van de Ushand TSS, een verkeerscheidingsstelsel die de beroepsvaart veilig om de kaap bij Brest brengt. In de loop van de nacht passeren wij dit stelsel. De nacht shifts zijn begonnen. Wij hebben er voor gekozen te
 beginnen om 20:00 UTC met de eerste nachtwacht van 3 uur. Elk 3 uur daarna wisselen wij elkaar af. Ik ga als eerste slapen omdat Sonja graag zo lang mogelijk bij daglicht wil zeilen. De avond wordt uitgeleide gedaan door een grote groep dolfijnen die ons welterusten komt wensen.

Zaterdag 23 juli 2016:
We zijn de nacht goed doorgekomen, wel wat onwennig en niet helemaal in het ritme zoals we het graag zouden willen. We moeten vandaag overdag her en der wat uurtjes extra slaap zien te krijgen. De dag verloopt als vanzelf, continu zijn we bezig om de zeilen te trimmen. De wind is wat ingezakt waardoor het dus zaak is de zeilen optimaal te verstellen om zodoende voldoende snelheid te houden. Dit lukt niet altijd zodat de motor af en toe wordt bijgezet ter ondersteuning en we verder motorzeilen. De wind komt uit het zuid-westen waardoor we continu hoog aan de wind moeten zeilen. ’s Middags genieten we voor het eerst van een happy hour, bestaande uit een blikje fris en blokjes verse mango. Dit is echt genieten. ’s Avonds eten we onze laatste vooraf bereide maaltijd op, nasie in dit geval, welke Sonja van tevoren had gekookt.


Zo lukt je dat dus maar een keer
De gehele dag worden we verrast door dolfijnen, kleine maar ook grote groepen, waarbij ze spelen rond om de boot. Steeds vergeten we foto’s te maken zo gebiologeerd zitten we te kijken. Dit komt later nog wel eens. Na het eten en de afwas wordt het tijd voor mijn voor de eerst nachtrust. Dan vlak voordat ik wil gaan slapen zie ik onze eerste walvis, een rug, een staart en een fontein, nu maak ik gelukkig wel foto’s. Helaas niet optimaal alleen die van de staart is duidelijk. ’s Nachts viel de wind helemaal weg zodat de motor gestart moest worden.
Zo ziet het er uit als het windstil is

Zondag 24 juli 2016:
Toen ik wakker werd om 05:15 UTC, Sonja had me een kwartiertje langer laten liggen omdat ik er drie keer uit moest, bleek er weer voldoende wind te zijn om te zeilen 7 kn wind, moet kunnen met de juiste trim. De motor die de laatste 3 uur heeft gedraaid kan dus weer uit. Gelijk is het een stuk rustiger aan boord. In de loop van de ochtend roept Rhapsody ons op met het gegeven dat er een walvis onze kant op komt. Ook zij hebben dus hun eerste walvis gespot. Wij kijken, zelfs de verrekijker erbij gehaald, helaas geen walvis gespot. De gehele dag kunnen we heerlijk zeilen tot aan de schemer periode. De wind valt geheel weg, de zee wordt als een spiegel maar dan wel een met een oceaandeining erbij. De motor zal de gehele nacht verder aan staan. Vandaag hebben we in totaal 4 keer dolfijnen gezien, kleine en grote groepjes. Bij een show was ik precies op tijd met mijn fotocamera. Echt kikken die dolfijnen, je kunt er geen genoeg van krijgen.

Zo ziet een dolfijn er uit als je net te laat bent
Maandag 25 juli 2016:Gisteren hebben we besloten dat de wachtvolgorde anders wordt. Sonja gaat dus als eerste om 20:00 UTC naar bed en lost mij na 3 uur om 23:00 UTC af. Zodoende heb ik de laatste slaappauze van 05:00 – 08:00 UTC. Dit bevalt haar, achteraf, veel beter. Voor mij is het even wennen. Het resultaat is dat ik al veel eerder wakker ben dan 08:00 UTC. We besluiten de motor op een wat hoger toerental te zetten en naar de wind toe te varen. Al snel is er 9 kn wind en kan de motor uit. Het wordt een heerlijke zeildag. We hebben halve wind tussen de 12 – 18 kn, waardoor we dus flink opschieten. Zoals verwacht neemt de wind aan het einde van de reis toe en ruimt verder naar het noord-oosten. Voorspelt is 15 kn wind met vlagen naar 23 kn. In de praktijk is het echter meer 22 kn wind met uitschieters naar 28 kn. De golven bouwen zich redelijk snel op, wat een spectaculaire eindsprint richting La Coruña oplevert. Met alleen het grootzeil met 1 rif lopen we op een gegeven moment 8,5 kn door het water. Nadat we La Coruña zijn aangelopen zijn we aan de noord-oost kant van de baai bij Ensenada de Mera voor anker gegaan, een mooi plekje voor het strand. De Rhapsody was net voor ons aangekomen. Gezamenlijk met John en Ada hebben we onze reis aan boord van de Ikinoo afgesloten met de benodigde glaasjes champagne en de mooie verhalen over de ontmoetingen met dolfijnen en walvissen. De oversteek was een succes, 472 nm gevaren binnen 3 dagen en 10 uur.

Dinsdag 26 juli 2016:
We hebben een rustdag en blijven in tegenstelling tot eerdere plannen nog een dagje voor anker liggen voordat we naar de jachthaven gaan om water en diesel te tanken en de benodigde wasjes te draaien en natuurlijk niet te vergeten boodschappen te doen. Morgen zien we wel weer verder. We hebben vanmorgen onszelf eens goed gewassen, wat inhoud; via het zwemtrapje het water in met een temperatuur van circa 19°C, enige tijd weken, staande op het zwemtrapje je haren wassen, welke vervolgens door je partner met zoetwater wordt afgespoeld. Zodoende besparen we veel zoet water. We voelen ons na afloop als herboren.

Week 3 van onze zeilreis met de Ikinoo


Maandag 18 juli 2016:
John en Ada van de Rhapsody
We gaan vertrekken vandaag. Ada en John van de Rhapsody komen zo nog langs om het weer door te nemen. Met z’n vieren komen we er wel uit. Vier weten uiteindelijk meer van dan twee. Boodschappen gedaan, fles rosé leeg gegooid, zonde ik weet het, want onder het zeilen wordt er niet gedronken en om nou vier dagen de wijn te bewaren, die is daarna niet zo lekker meer. Ondertussen zijn Ada en John er. We pakken de meteo kaarten en leggen alle voorstellen naast elkaar. Daar komt dus uit dat we nog niet gaan vertrekken want er ligt een trog op onze route. Een trog kan veel wind en regen met zich meebrengen, daar zitten wij onderweg niet echt op te wachten. Na enig wikken en wegen besluiten we om niet te vertrekken. We wachten tot de trog is overgetrokken. Morgen kijken wij wel weer verder, gewoon dag voor dag kijken. Moest wel gelijk denken aan die fles rosé die ik had weggegooid. Hans had al gezegd, weggooien kan altijd nog, heeft hij nog gelijk in ook. Maar zoals jullie Hans kennen komt hij met een alternatief plan, lekker een rosétje buitenshuis te doen, ook lekker. Hier nog even vertoeven is niet echt een straf want het is mooi weer en dat maakt een hoop goed. 

Dinsdag 19 Juli 2016:
Bijtijds opstaan en het weer bekeken. Hans had gedacht ‘s avonds te vertrekken, dan hebben we wind, woensdag ook nog en vlak voor dat we aan zouden komen heel veel wind. Maar willen wij dat aan het einde, je bent dan best wel moe en dan krijg je ook nog eens zoveel wind. Daarbij blijft de vraag, is de trog dan al over ons heen. De nieuwe weerkaarten laten zien dat de trog er dan nog is, maar vanavond komt hij over ons heen. Wat te doen. We gaan even overleggen, nou ja even, we moeten onze bijboot uit de schuur halen, want Ada en John liggen voor anker.

In dit bootje hebben 6 mensen 38 dagen op zee overleeft
Zo gezegd en gedaan, bijboot te water, motortje er op en gaan. Hebben we dat ook maar eens gedaan. We overleggen met z’n viertjes, maar besluiten niet te gaan, we hebben geen zin om zoveel te motoren en dan ook nog eens op het laatst zoveel wind. Wind is niet zo erg, als het de eerste dag zou zijn, want dan ben je nog fit, maar aan het einde ben je al zo moe, dus nee we blijven. Wat te doen vandaag, ik ga een wasje draaien, ligt alles weer schoon in de kast voordat we weggaan. Hans heeft nog niet zo veel geduld, hij weet verstandelijk dat het goed is om te wachten, maar hij heeft er zin in. Hij besluit het plaatselijke maritieme museum te bezoeken. Maar het spreekwoord zegt nog steeds, een zeiler die tijd heeft, heeft altijd goede wind. En een ding is zeker, wij hebben tijd genoeg. Veiligheid voor alles.

Woensdag 20 juli 2016:
De trog is over ons heen gekomen en viel reuze mee, maar dat weet je niet van tevoren. Nu maar weer kijken wanneer wij kunnen vertrekken. Het ziet er vrijdag goed uit, goede wind en een paar dagen stabiel weer. We besluiten om vrijdag ochtend te vertrekken. We nemen de windstilte onderweg bij het passeren van een hoog drukgebied voor lief, dan maar een stuk motoren. Wel hebben we veel wind aan het einde maar is te accepteren. We vermaken ons wel, kaarten graag samen en filmpje kijken, komen de dag wel weer door. Ben wel blij dat tegenwoordig de communicatie beter is dan vroegen, we hebben onze kinderen op de hoogte gebracht van het feit dat we gaan vertrekken. Is heerlijk om ze weer te horen en te zien via Skype, ja we gaan heus wel een beetje met de tijd mee.

Donderdag 21 juli 2016:
Onze buren
We gaan nog even diesel tanken en gaan dan ook voor anker liggen, kunnen we morgen zo wegvaren. Ik ga alvast een beetje voorkoken, is dat maar klaar. Kijken toch nog even naar het weer en zien dat we iets meer moeten motoren, dat nemen we wel voor lief, anders komen we nooit weg.
Hier stopt de beschrijving deze week. De rest is terug te vinden in het volgende verhaal over de overtocht van Falmouth in Engeland naar La Coruña in Spanje.

zondag 17 juli 2016

Week 2 van onze zeilreis met de Ikinoo

Week 2 van onze zeilreis

Maandag 11-07-2016:
We zijn nog steeds in Eastbourne, de wind komt nog steeds niet uit de juiste hoek. Ons geduld wordt aardig op de proef gesteld. Typisch iets voor beginnen vertrekkers, we willen nog te snel, te veel en in een korte tijd, alsof we vakantie hebben. We hebben de weersberichten binnen. Deze laten redelijk weer zien voor de komende dagen. We besluiten hiervan gebruik te maken. Morgen vertrekken we naar Lulworth Cove, een mooie baai vlak voor Weymouth, waar je heerlijk op je anker kunt liggen. Dit hadden vorig jaar al eens willen doen, maar door het slechte weer is het daar toen niet van gekomen. We verwachten wel de nacht te moeten doorzeilen om daar dan woensdag in de loop van de dag aan te komen.

Dinsdag 12-07-2016:
Na een laatste controle van alle zaken, worden de trossen losgegooid en varen we naar de sluis van Eastbourne. We zijn de eerste die er naar binnen varen. Na ons komen nog 2 andere Nederlandse de sluis biunnen. Eenmaal buiten worden de zeilen snel gehesen, in tegenstelling tot de weersvoorspelling is de koers naar Beachy Head te bezeilen. We hadden er op gerekend dat we het eerste deel op de motor moesten gaan varen, een meevaller dus. Met 3 Nederlandse boten op rij vertrekken we. Het gaat als een speer. Eenmaal ruim voorbij Beachy Head gaan we overstag. De wind blijkt gunstiger dan verwacht, we kunnen een hele lange slag maken tot voorbij de badplaats Brighton. Daarna keert het tij en draait ook de wind zodat de slagen minder efficiënt worden. Daarbij neemt de wind opnieuw toe tot eind 6Bft. We hakken verder tegen de stroming en de toenemende golven in. Dit is de derde tocht op rij waarbij we tegen de golven in hakken. ’s Middags om 15:00 uur nemen we het besluit. Het wordt niet Lulworth Cove maar Portsmouth. We vorderen te traag en komen bij het berekenen van onze voortgang tot de conclusie dat als we zo doorgaan we ’s nachts naast het eiland Wight vol de stroming tegen krijgen. Hier stroomt het zo hard dat we waarschijnlijk niet echt meer vooruit gaan. Daarbij komt dat we ook het hakken tegen de golven in een beetje zat zijn. Voor mensen die van sporten houden om wat af te vallen, je hoeft niet naar een sportschool. Je zit uren achter elkaar op een zeilboot waarbij elke beweging overdacht moet worden en waarbij je constant je spieren aanspant om niet gelanceerd te worden. Afvallen gaat dus vanzelf, gratis Slender You. We kiezen er voor om zo ver mogelijk naar buiten te varen tot aan het verkeersstelsel. De volgende slag brengt ons hierdoor in de Solent. De Solent is het zeilers mekka van Engeland. Jammer genoeg valt hier de wind grotendeels weg. Al zeilend met de motor erbij gaan we verder. Om 22:00 UTC liggen we vast in Portsmouth. Op het log staat een dag afstand van 85Nm. Na een borrel en wat eten direct naar bed. Moe maar wel voldaan.

Woensdag 13-07-2016:
Als we wakker worden ziet het weer er beter uit dan de laatste dagen, half bewolkt maar wel met een hogeren temperatuur. Zodra we klaar zijn en betaald hebben, vertrekken we voor een korte tocht naar Yarmouth, tenminste dat is wat we denken. De wind staat tegen met 8-12 kn, mooi om te kruisen. Eenmaal ter hoogte van Cows is het oppassen geblazen, er zijn hier verschillende wedstrijden gaande. We willen de zeilers niet tot last zijn, dus is het slalommen geblazen door de diverse wedstrijd velden heen. Dan ineens neemt de wind binnen een paar seconden toe tot zo’n 18-20 kn. Geweldig, Ikinoo gaat er als een speer vandoor en laat zelfs enkele wedstrijdzeilers in de wat grotere klassen achter zich. Daarbij is Yarmouth nu ook in eens te bezeilen, iets wat niet was voorspeld. Bij aankomst in Yarmouth blijkt de haven redelijk gevuld, er wordt dus gestapeld om elke gast toch de gelegenheid te geven te overnachten. Stapelen betekend in het zeilers jargon dat er meerdere jachten naast elkaar worden vastgemaakt aan de steiger. Om dus bij de steiger te komen moet je dus over het schip naast je klimmen. Wij lagen als tweede dus moesten maar over één schip heen klimmen. Daarbij is het een ongeschreven wet dat je altijd over het voordek loopt zodat de mensen hun privacy behouden. Omdat we redelijk op tijd zijn bezoeken wij de plaatselijke Yacht Club. Oude vergane glorie met weinig sfeer. De volgende borrel dus maar genuttigd in een lokale pub met heerlijke nacho’s. We waren eerst van plan hier enige dagen te blijven om zo het eiland Wigth te verkennen. De Grib-files laten echter een gunstig weer window zien voor een lange tocht. Weliswaar opkruisen maar met een over het algemeen goede wind, behalve dan in de nacht. Het besluit is genomen, morgen gaan we verder.

De Needles bij het eiland Wight
We worden naar buiten geduwd door de stroming
Donderdag 14-07-2016 en vrijdag 15-07-2016:
Zodra het tij ons naar buiten brengt, zijn we onder zeil. We worden als het ware door de stroming de Solent uitgespuugd. Geweldig zeilweer. De eerste uren zeilen we voor het eerst weer op de windvaan stuurinrichting. We moeten nog een naam bedenken voor deze trouwe bondgenoot. Wie weet. Na enige uren wordt echter het geheel windstil, iets wat al voorspeld was. Bij terugkomst van de wind is deze enigszins gedraaid en begint het opkruisen richting Portland Bill. Het gaat geweldig, we varen steeds heel ver van de kust af om daarna weer naar binnen te steken. Aan het einde van de dag zijn Portland Bill voorbij en varen we de Lyme Bay in. Portland Bill is één van de beruchte kapen aan de Engelse zuidkust. Hier kan het geweldig spoken, ook bij weinig wind. Het voelt aan als varen in een wasmachine waarbij de natuur bepaald wanneer ze je loslaat. Het advies is dan ook om hier heel ruim om heen te zeilen. We varen zo ver mogelijk door omdat er opnieuw verandering van windrichting zit aan te komen. Zodra de wind draait gaan we overstag en lopen met 7-8 kn snelheid over de grond weer naar buiten richting Start Point de nacht in. In het begin van de schemerperiode worden we verrast op een show door een grote groep dolfijnen. Schitterend om zo de eerst dag te kunnen afsluiten.
Een mooie zonsopkomst
’s Nachts om 01:00 uur starten we de motor, de wind is terug gelopen tot 6 kn met een geringe stroming tegen. Al motor zeilend vorderen we gestaag. Zodra het licht wordt komt ook de wind terug, yes de motor kan weer uit. Het zeilen gaat prachtig. De gehele dag zijn we op volle snelheid onderweg, We naderen Falmouth nu snel. De gehele dag zeilen we onder een prachtige zonnige hemel met een mooie wind. Om 15:30 UTC liggen we voor de haveningang van Falmouth. We bellen John en Ada van de Rapsody, een Breehorn 37, om te vragen waar zij liggen. Zij zijn een dag eerder in Falmouth aangekomen. Al snel zien we ze op de steiger staan, waarna de havenmeester ons een mooi plekje toewijst. We zijn heel erg blij dat we de beslissing hebben genomen om vanaf Yarmouth door te gaan. Dit was tot nu toe de mooiste zeiltocht sinds ons vertrek uit Nederland. Na wat gedronken te hebben besluiten we een terrasje te pikken. Ze blijken hier goede hamburgers te hebben. Wat wil je nog meer, een hamburger met patat en een biertje. Mijn dag kan niet meer stuk.




Onze nieuwe buren komen even tanken
Zaterdag 16-07-2016:
We worden wakker onder een strakblauwe lucht. Het is poetsdag vandaag. Na het ontbijt wordt de eerste was gedraaid en ondertussen wordt de boot afgespoeld met zoet water. Kunnen we eindelijk weer eens goed door de ramen kijken. Aan het einde van de ochtend ziet alles er al weer een stuk schoner uit. Er zijn 2 wassen gedraaid en een groot deel is ook al droog. Aan het einde van de middag zit het er op en besluiten we nog even Falmouth in te lopen. Op zoek naar een winkel voor de dagelijkse boodschappen. Deze blijkt vlak bij de haven aanwezig te zijn met ruime openingstijden van 06:00 – 23:00 uur, 7 dagen in de week. Het stadje is levendig met terrasjes op diverse plekken. We eten aan boord en genieten van de heerlijke warme avond. ‘na het eten zijn John en Ada bij ons aan boord gekomen om te overleggen over het weer. De komende week ziet het er gunstig uit, zij het dat er een trog onderweg is die redelijk snel de Golf of Biscaye over komt. Morgen maar weer verder kijken.

Zondag 17-07-2016:
We zijn vandaag wat aan het keutelen. Heerlijk zo’n dagje niets doen. We zorgen goed voor ons zelf. Nadat ik de laden van mijn kaartentafel heb opgeruimd ben ik begonnen met het schrijven aan ons blog. Straks een goede Wifi spot opzoeken om dit bericht van de 2e week te plaatsen en als het mogelijk is ook wat foto’s er bij te zetten. Daarnaast, niet geheel onbelangrijk, natuurlijk alle weersgegevens ophalen om te bekijken hoe zich dat ontwikkelt de komende dagen. Op naar de 3e week van onze reis. De gehele dag is de belangrijkste site echter niet bereikbaar. Morgen dan maar opnieuw proberen.






zondag 10 juli 2016

Week 1 van onze zeilreis met de Ikinoo

 Dinsdag en woensdag 5 en 6 juli 2016
Eindelijk het is het na 2 weken zo ver, we vertrekken uit Enkhuizen. Er is een weer window voorspeld met in het begin van de dag ZW-wind 4-5 bft, later op de dag toenemend naar 5-6 bft ruimend via W naar NW. Op 06:00 uur worden de trossen los gegooid en zijn we weg. Het is heerlijk zeilweer naar Den Oever. Wel zijn we allebei wat onrustig doordat we voor de 2e vertrekken, maar nu zonder al onze familie en vrienden. In de sluis lijken we wel een stel beginners, jammer zo’n afscheid van het zoete water. Zoals verwacht is de koers op de Waddenzee niet te bezeilen en helpt de motor ons vooruit. Eenmaal bij Den Helder worden de zeilen gehesen en start het opkruisen tegen de ZW-wind in afwachting van het ruimen naar NW-richting. De wind is wat sterker dan verwacht, we krijgen dan ook al snel een windwaarschuwing ZW 7 bft. Wij zien aan boord de wind lange tijd niet onder de 32 kn komen met uitschieters naar 38 kn. De start is dus heel onrustig met de bekende hoge steile golven van de Noordzee. Al snel is Sonja hierdoor helaas zeeziek en is wat gaan slapen. Dan ineens bij een sterke windvlaag een harde knal. De kotterfok komt naar beneden. Als ik op het voordek aankom blijkt de druk in het zeil te groot om hem in zijn geheel te strijken. Weg rollen lukt wel, al ziet het er niet echt fraai uit. We gaan verder met een klein puntje Yankee. De rest zien we wel in Dover. Net op tijd begint de wind af te nemen naar 6 bft en te ruimen zodat wij de windmolenparken bij IJmuiden zeilend kunnen ontwijken. Het zeilen gaat lekker al willen de golfen nog niet echt afnemen.


De tocht verder naar Dover wordt gekenmerkt door een steeds meer afnemende wind, dus steeds meer zeil bijzetten waarbij wij het laatste deel op de motor moeten afleggen.
Een regenboog zonder regen
Onderweg zien we in de lucht een hele speciale regenboog, één die wij nog niet eerder gezien hadden. Kan iemand ons vertellen wat dit voor fenomeen is? De aankomst in Dover voelt voor ons weer als thuiskomen. De regels voor het binnenvaren van de havenkom zijn aanzienlijk aangescherpt door Dover Port Control. In tegenstelling tot eerdere jaren wordt je nu eerst naar 2 gele boeien geleid waar je je opnieuw moet melden. Vanaf daar krijg je toestemming om naar binnen te varen. Bij binnenkomst van de Marina worden we te woord gestaan door iemand die wel 10 vraagt om onze lengte. Wat ik ook probeer, ze begrijpt het niet. Ergens communiceer ik dus niet goed. Dat blijkt als wij een maal in de getijden haven zijn afgemeerd. We zijn eigenlijk te lang voor deze plek. Nu eerst ontspannen met een biertje en een wijntje, dat hebben we nu wel verdiend.


Donderdag 7 juli 2016
Vandaag een rustdag. Toen we gisteren avond de kotterfok streken zagen we dat de top over een lengte van 50 cm was ingescheurd. Het dyneema lijntje, waarmee het zeil is verbonden aan de rolreef-installatie, is gebroken, ondanks dat dit lijntje 3 keer is rond gehaald. De kotterfok wordt opgehaald door een zeilmaker die het geheel voor ons dezelfde dag nog repareert. De kosten vallen achteraf reuze mee. We gaan toch maar weer voor de oude bekende harpsluiting. Sorry Vester, het idee van een dyneema lijntje sprak ons wel aan, maar voorlopig vertrouwen we het niet. Een groot deel van de dag opnieuw bezig geweest met het opsporen van een lekkage. Opnieuw stond er zeker 15 liter water in de boot. 5 liter in de bilgeput en de rest in de compartimenten links en rechts van de motor. We dachten dat we de problemen hadden opgelost door in de winter alle slangen te vervangen, niet dus. Nadat de boot is "gekuist" en Sonja wat boodschappen heeft gedaan zijn we beland in ons favoriete restaurantje bij de haven. Hier heerlijk wat gedronken en onze maaltijd gedaan met warm knoflook brood met kaas en een schaal nacho’s met kaas en rode en groene pepers. Op tijd naar bed want morgen is het opkruisen naar Eastbourne.


Vrijdag 8 juli 2016
Voor 06:00 uur UTC zijn we de haven al uit. Het zeil is snel gezet waarbij we direct het eerst rif steken. We hebben ZW 5 bft op kop, dus dat wordt echt de gehele weg opkruisen. Om 10:00 uur UTC zijn we Dungeness al voorbij, Ikinoo loopt geweldig.

Onderweg zien we onze eerste Lobsterpotten weer voorbij komen, het uitkijken naar deze dingen wordt weer een vast onderdeel van het zeilen. Dan keert het tij tegen en neemt de wind verder in sterkte toe. De golven worden hoger waardoor de werkelijke gang er een beetje uit gaat. Als snel zien we weer 24-28 kn ware wind op de meter staan. Opnieuw dus een grote klotspartij. Tegen 17:30 UTC uur liggen we vast in de sluis van Eastbourne waarbij we de laatste 2,5 uur motor zeilend hebben afgelegd om niet al te laat aan te komen. We hebben 68 mijl gevaren in plaats van de 45 mijl die het rechtsreeks is.

We besluiten nu eerst maar eens te wachten op wat rustiger weer. We zijn ten slotte vertrekkers met een open agenda, niets moet.

De avond hebben we ons heerlijk ontspannen in onze favorieten Pizzeria met lekkere pizza’s en een goed glas wijn. Hoe mooi kan het leven zijn
Zaterdag 9 juli 2016

Vandaag een rustdag, opnieuw staat er buiten 5-6 bft oplopend naar 7 bft. Ontspannen bezig geweest. Tot onze verrassing staat er dit keer alleen wat water in de bilgeput. We weten ondertussen dat dit binnen komt via de 2 luiken bij de ankerlier waar zich een buis bevindt naar de ankerkettingbak. De ankerkettingbak loost zijn water in de bilgeput. We proberen dit op te lossen door de 2 luiken bij de ankerlier met een spanband gesloten te houden. Deze 2 luiken hebben namelijk geen sluiting. Via 2 houten blokken op de luiken met hier overeen een spanband hopen wij dat de hoeveelheid binnenkomend water te reduceren. Het plan is om morgen door te zeilen naar Portsmouth. De wind komt uit het ZW-richting met een geruimen periode uit ZZW-richting. Bij het afrekenen in het havenkantoor, aan het einde van de middag, zie ik de weersvoorspellingen voor de komende dagen liggen. Het stelt ons teleur dat er opnieuw een aantal dagen veel wind blijft staan die opnieuw oploopt naar 7 bft. De tocht blazen we dus af. Als het weer zo blijft als nu voorspeld vertrekken we dinsdag 12 juli. Dan staat er weliswaar een westelijke wind van 3-4 bft, dus opkruisen naar onze bestemming. Het plan is om dan ook dinsdag nacht en woensdag door te varen. Onderweg bepalen we, aan de hand van onze voortgang, wat onze bestemming wordt.