De Balearen

Als we Sardinië verlaten voor onze tocht naar Mallorca, is het een grijze dag. De weersvoorspellingen komen opnieuw niet uit. Er zijn lichte weerscondities voorspeld met maximaal 15 kn wind en kans op regen en onweer. Helaas, de zon zit achter de wolken en de wind slaapt nog. Op de motor varen we dus verder. Na een uurtje varen, komt er een bruikbare wind, echter wel uit een geheel andere hoek dan voorspeld.

Een mooi maatje geelvintonijn, wie had dat verwacht op de
Middellandse Zee.

Wij klagen niet, want we kunnen zeilen. Al na een paar uur houdt de wind ermee op en starten we de motor opnieuw. Sonja maakt er vandaag maar een culinaire dag van. Met de lunch serveert ze een lauwwarme salade met stukjes zalm en gebakken spekjes. Voor het avondeten zet ze toast op tafel met allemaal lekkere hapjes. Helaas geen glaasje wijn want we zijn met de Ikinoo onderweg en dan wordt er niet gedronken. Zo varen we rustig op de motor de nacht in. De volgende ochtend komt er wind opzetten, we kunnen dus weer gaan zeilen. Zodra de zeilen goed staan en de windvaan het van de autopilot heeft overgenomen, gooien we ook de hengel uit. We hebben wel zin in een lekker visje. Een aantal keren heb ik beet, maar de vis wil niet echt toehappen. Aan het einde van de middag haal ik de lijn maar binnen. Dan, terwijl ik bezig ben om de lijn binnen te halen, hapt er een vis toe die direct goed vast zit. Het wordt een spelletje van geven en nemen van de lijn, waarbij ik langzaam maar zeker de vis steeds dichter bij de Ikinoo krijg. Na een kwartier vechten ligt er een mooi voormaatje geelvintonijn in de boot. Het is nog schemerig dus start ik direct met het fileren van de tonijn. Net voor donker ligt er een plastic bak vol tonijn in de koelkast.

Onze ankerplek bij Sant Jordi, voor de jachthaven steken
wij te diep met onze 2 meter.

Overdag moesten we af en toe de motor bijzetten omdat de wind het even liet afweten, maar gedurende de nacht zeilen we heerlijk. Aan het einde van de nacht zien we aan de horizon een streep lichtjes verschijnen en bij het ochtendlicht komt Mallorca tevoorschijn. Tegen het einde van de overtocht neemt de wind nog even toe tot 18 kn, jammer maar te laat. We zijn al op onze bestemming, Colonia de Sant Jordi, waar we ons anker uitgooien. We zijn iets langer dan twee dagen onderweg geweest voor de 254 nm naar Mallorca. ’s-Middags vaar ik met de dinghy naar de kant omdat we Sim-kaartjes voor Spanje nodig hebben. Na veel omzwervingen vind ik een winkel die deze verkoopt, helaas het is zondag en de winkel is dus gesloten. Hij blijkt ook maar twee dagen per week geopend te zijn. We zijn dus even aangewezen op het Wifi-signaal van een nabijgelegen hotel-restaurant. Als ik daar wat drink, na afloop van mijn omzwervingen, krijg ik alle gegevens om te kunnen internetten. Zo kunnen we onze berichten lezen en het thuisfront op de hoogte brengen van onze aankomst op Mallorca. De volgende dag maken we er een stranddagje van.

Langs de boulevard van Sant Jordi tref je diverse beelden aan.
Deze vis vonden wij wel heel apart.

Het water is heerlijk verfrissend. Sonja heeft een plekje uitgezocht op nog geen 10 meter van de terrasjes. Als we het zwemmen en luieren in de zon zat zijn, verplaatsen we ons naar één van de terrasjes. Terwijl we daar aan een biertje zitten, zien we de meest voortreffelijke gerechten langskomen. We besluiten dan ook om ’s-avonds terug te komen en daar te gaan eten. Die avond kiezen we voor een menu van drie gangen met wijn en brood voor € 26 pp. Vooraf bestellen we nog een biertje en een glas prosecco. Niet veel later staan er, naast de door ons bestelde drankjes, een fles rode wijn en een fles ijskoud water op tafel met daarbij een klein voorgerechtje bestaande uit brood met olijven en een aoli saus. Het diner was uit de kunst met heerlijke voorgerechten bestaande uit gestoomde mosselen voor Sonja en gefrituurde inktvisjes voor mij. Het hoofdgerecht bestond voor beiden uit varkensvlees, echter op verschillende wijze bereid. Vervolgens was er nog een toetje met na afloop ook nog eens een glas Sambuca met ijs van het huis. Onze avond kon echt niet meer stuk.

Bij het linker ankertje hebben we een onrustige nacht 
doorgebracht. Bij het rechter ankertje hebben we meerdere
dagen aan een stevige mooring gelegen.

De volgende dag halen we het anker op en varen we verder naar onze volgende bestemming, het plaatsje Andraitx. De voorspelde 15 kn wind blijft opnieuw weg zodat we alles op de motor varen. Als we aankomen varen we rustig de haven binnen. We hebben gehoord en gelezen dat er binnen de pieren maar net buiten de jachthaven moorings liggen die je, tegen betaling natuurlijk, mag gebruiken. Wij pikken een vrije boei op en niet veel later liggen we netjes afgemeerd. Dan komt er een RIB naar ons toe gevaren met een medewerker van de jachthaven aan boord, hij verzoekt ons vriendelijk per direct te vertrekken. Wat blijkt, alle moorings zijn vooraf al gereserveerd voor die nacht. Er komt namelijk veel wind uit het zuiden met de daarbij behorende hoge golven. Wij hebben de lijnen losgegooid en zijn buiten de strekdammen van de jachthaven voor anker gegaan. Ook daar kregen we bezoek van een RIB met een jongedame aan boord.

Deze gaf ons een folder over de Posidonia plant die hier groeit. Deze plant wordt in Spanje en dus ook op de Balearen beschermd. De plant zorgt ervoor dat er veel zuurstof in het water komt, waardoor het water kristal helder is. Het is een traag groeiende plant die ook bloemen draagt. Er is daardoor ook veel onderwater leven, waaronder grote schildpadden. Als je snorkelt zie je dat ook echt. We mogen hier dus niet ankeren. Helaas voor haar, wij gaan aan het begin van de avond niet meer een andere plek opzoeken. Ze had wel begrip voor de situatie en wenste ons sterkte voor de nacht, want volgens  haar zou er veel wind uit het zuiden komen, dus lagen wij aan lagerwal. We hebben het geweten, die nacht hebben we haast geen oog dicht gedaan, de Ikinoo lag zwaar te stampen op de korte steile golven.

Op deze foto, die wij van internet hebben overgenomen, zie
je de Pasidonia plant.

Het anker gaf echter geen krimp. Bij dageraad namen de wind en de golven weer wat af. Zodra het kantoor van de haven open was heb ik gebeld of dat ze voor ons een mooring hadden. Dat was geen probleem, we konden ons melden zodra we voor de ingang lagen. Toen het wat rustiger werd, hebben we het anker opgehaald en zijn we naar de haveningang gevaren, waar we werden opgewacht door één van de medewerkers in een RIB. Hij bracht ons naar een vrije mooring en hielp ons netjes met de lijnen. Later in het kantoor van de havenmeester, vroeg ik hem of dat we 5-7 dagen konden blijven. Na wat overleg vonden ze dat geen bezwaar. Schrik niet voor een mooring-boei vragen ze hier € 54 per dag. We willen niet eens weten wat de prijzen aan de steiger zijn. De rest van de dag ben ik bezig geweest met het zoeken naar een bedrijf dat één van onze 2 gastanks kon vullen. De gastank die nu is aangesloten is bijna leeg en ook onze tank uit Australië is leeg. Er moet nu dus echt een oplossing komen. Onderweg tref ik een winkel aan waar ze SIM-kaartjes verkopen. Voor € 15,00 heb een SIM-kaartje met 100GB data en veel te veel gespreksminuten. Dit is hier in Spanje wel heel goedkoop.

De nieuwe gastank met daarbovenop de afsluiter waarop onze
drukregelaar gemonteerd kon worden, een mooie set zo.

Voor wat betreft het vullen van de gastanks, overal waar ik kom krijg ik te horen dat ze beide tanks niet kunnen vullen, sterker nog, ze kunnen helemaal geen enkele tank vullen. Hier kun je alleen een lege tank inruilen voor een volle tank. Teleurgesteld keer ik terug naar de Ikinoo. ’s-Middags gaan we gezamenlijk naar de wal en drinken en eten wat in het eerste restaurant wat we tegenkomen. Dat blijkt achteraf een dure keuze te zijn. De volgende ochtend is de gastank echt helemaal leeg. Bij een ijzerhandel tref ik iemand aan die goed Engels spreekt. Ik leg hem het probleem uit en tot mijn verbazing komt hij met een oplossing, Hij heeft een afsluiter voor op een nieuwe tank. Op deze nieuwe afsluiter kunnen wij onze drukregelaar aansluiten. Nadat hij mij heeft voorgedaan hoe ik het apparaat moet monteren en ik het ook een aantal keren heb geoefend op een lege tank, betaal ik de goede man € 16,50 en loop naar het dichtstbijzijnde tankstation. Hier kun je, tegen betaling, lege gastanks ruilen voor volle.

Uit eten met Wim en Maroesjka, heerlijk stukje vlees.

De tanks hebben een kunststof behuizing en zijn daardoor prima geschikt voor gebruik op een schip. Na het tekenen van het contract en het betalen van de borg voor de tank en de vulling, loop ik met een volle gastank en de aansluitkraan terug naar de Ikinoo. Toen ik vanmorgen met de dinghy aankwam zag ik een geel zeiljacht met Nederlandse vlag aan de kade liggen. Ik ben naar Wim en Maroesjka van de Magnificent Beast toe gelopen met de vraag hoe zij omgaan met het vullen van gastanks. Zij vullen hun gastanks niet omdat zij gebruik maken van campinggastanks, die je overal kunt ruilen. Met de nieuwe gastank loop ik nog even bij hen langs om de oplossing te laten zien. We raken aan de praat en voor dat ik het weet zit ik aan boord een biertje te drinken. We spreken af die avond met z’n vieren wat te gaan eten. Zij zijn hier al vaker geweest en kennen de goede en betaalbare restaurantjes. Die avond eten en drinken we heerlijk voor een hele schappelijke prijs.

De kathedraal van Palma de Mallorca.

De volgende ochtend zijn we al vroeg aan de wal. We nemen vandaag de bus naar Palma, waar we de kathedraal van Palma willen bezoeken. Zodra we het busstation uitkomen, zien we een Hop On en Hop Off bus langsrijden. We zien dat hij even verderop stopt. Snel lopen we er naartoe en net op tijd kunnen we instappen en een kaartje kopen. Met ons kaartje en een oordopje, voor het beluisteren van de Engelse uitleg van wat we onderweg zien, nemen we plaats. Eerst maar eens een rondje door Palma rijden en de bezienswaardigheden bekijken. Het rondje duurt meer dan een uur. Bij de tweede keer stappen we uit bij de Kathedraal. Het is al lunchtijd, dus bezoeken we eerst maar eens een terrasje voor een lekkere lunch. Daarna lopen we naar de Kathedraal voor de bezichtiging. Het is inderdaad een prachtige oude Kathedraal die het bezichtigen zeker waard is.

Deze beeltenis van Jozef en Maria met het kindeke jezus, was 
wel heel erg mooi gerestaureerd,

Hij is uitstekend gerestaureerd en wordt heel goed onderhouden. Zelfs nu zijn er nog delen waarbij men bezig is met een renovatie. Na de bezichtiging, lopen we nog even over het marktje naast de kathedraal. We drinken hier een Mojito en een Pina colada, heerlijk koel. We besluiten opnieuw in de bus te stappen en ons naar een winkelcentrum te laten brengen. Door een misverstand rijden we echter aan ons doel voorbij. Na een uurtje zijn we terug bij de kathedraal waar de bus stopt. Vandaag gaat hij niet verder, dus laten we ons uiteindelijk met een taxi naar het winkelcentrum brengen. Na afloop van dat bezoek drinken we nog een biertje bij het busstation, waarna we terug rijden naar de jachthaven en onze dinghy. Na nog wat boodschappen te hebben gedaan varen we terug naar de Ikinoo, moe maar voldaan van deze geslaagde dag. De laatste avond in dit plaatsje gaan we nog een keer met z’n vieren uit eten bij een Indiaas restaurant.

Tot ziens Mallorca, met prachtig zeilweer gaan we richting Ibiza.

Dit viel ons wat tegen omdat de curry niet echt smaakvol was, het leek meer op pindasaus maar dan met een ander smaakje, jammer. De volgende morgen waren we alweer vroeg op pad, met als einddoel voor vandaag de noordwest kant van het eiland Ibiza, een tochtje van 52 nm. We varen samen op met de Magnificent Beast. Zodra we buiten de baai van de Marina komen staat er een mooie 15-20 kn wind, de Ikinoo voelt zich dan ook helemaal in haar element en gaat er met een snelheid van 7-7,5 kn vandoor. De wind is wat onstabiel voor wat betreft richting en sterkte, waardoor de Ikinoo op de windvaan een zigzagkoers vaart.

Vanaf onze eerste ankerplek op Ibiza hebben we dit prachtige
uitzicht. Op het strand achter ons verzamelden zich  honderden
mensen om naar ed zonsondergang te kijken.

Na een aantal uren prachtig te hebben gezeild, neemt de wind zo ver af dat we er niet meer mee kunnen zeilen. We draaien de zeilen weg, zetten het grootzeil strak in het midden en starten de motor. Zo varen we de laatste uren naar Ibiza. Bij aankomst in de baai, waar wij voorzien hadden te gaan ankeren, blijkt dat deze niet ruim genoeg is en dat we het anker niet op een zandplaat kunnen leggen. We varen de baai weer uit en zetten koers naar de volgende baai. Hier blijkt wel voldoende ruimte te zijn en zo liggen we dus niet veel later netjes achter ons anker.

De 2e ankerplek is veel rustiger dan de eerste. Ook het uitzicht
is heel mooi en rustgevend.

We blijven hier twee dagen liggen, waarna we de Ikinoo 2 nm verplaatsen naar een wat ruimere baai. Wim en Maroesjka gaan in eerste instantie ook mee, maar verlaten deze ankerplak al na een uurtje om terug te gaan naar de vorige plek. De baai waar we nu liggen is veel ruimer en biedt een prachtig uitzicht naar de kust. Na een aantal dagen verplaatsen we de Ikinoo naar Sant Antonio, de op één na grootste stad van Ibiza. Hier kunnen we prima ankeren op een grote zandplaat. De volgende dag vaar ik met de dinghy naar de kant. Bij de eerste steiger zie ik, dat aanleggen niet is toegestaan, zodat ik mijn toevlucht zoek bij een steigertje een stuk verder op. Ik wandel langs de boulevard en kom na 20 minuten lopen weer bij de eerste steiger uit.

Op de motor onderweg naar Sant Antonio, haast geen wind en
een vlakke zee met volop zon.

Ik had dus niet goed gekeken, aanleggen op de kopse kant van de steiger is niet toegestaan, maar langs de zijkant wel. Ik vind het busstation en koop een kaartje naar Ibiza stad. Ik wil daar het fort en de twee kathedralen bezoeken, die op een heuvel zijn gebouwd. Niet iets wat Sonja kan lopen. Het is een prachtig fort en ook de beide kathedralen zijn prachtig. Niet zo mooi als die in Palma, maar zeker het bezichtigen waard. Nadat ik wat heb gegeten loop ik wat door de oude stad. Dit zou Sonja ook erg leuk vinden. Na afloop drink ik nog wat en wandel daarna terug naar de bushalte. Nadat ik nog wat boodschappen heb gedaan bij de Lidl, loop ik terug naar de dinghy en vaar terug naar de Ikinoo. De volgende dag gaan we opnieuw naar de kant, echter nu naar de steiger die vlak bij het busstation ligt.

Heerlijk slenteren door de oude stad van Ibiza, er zijn zo veel 
leuke winkeltjes en terrasjes

We nemen de bus naar Ibiza stad en een taxi die ons naar de oude stad brengt. We slenteren een aantal uren door de oude stad, waarbij Sonja haar ogen uitkijkt en al snel met wat tasjes rondloopt. Omdat ik de vorige dag uitstekend Thais had gegeten, lopen we naar hetzelfde restaurant voor een heerlijke Thaise lunch met een potje bier. We slenteren nog wat door het stadje, waarna we een taxi aanhouden en ons naar het busstation laten brengen. Ook dit was weer een prachtige dag, die we opnieuw afsluiten met een bezoekje aan de Lidl voor wat boodschappen en het drinken van een biertje op een terras bij de haven.

Een mooie zonsondergang bij Sant Antonio op Ibiza.

Je kijkt hier je ogen uit, zo veel dames er rond lopen met minuscule bikini's en schoenen met torenhoge hakken, het zou verboden moeten worden, ha, ha, ha. Voor de volgende dag hebben we met Wim en Maroesjka afgesproken voor een lunch bij een restaurant met een Nederlandse eigenaresse. Ze hebben hier onder andere bitterballen, nasi, bami en shoarma op het menu staan. We kunnen dit dus niet aan ons voorbij laten gaan. Een heerlijk biertje met wat bitterballen en daarna voor mij een nasischotel met saté en een gebakken ei en voor Sonja een shoarma schotel. Hoe Hollands wil je het hebben? Het wordt tijd dat we vertrekken vanuit Ibiza naar het vasteland van Spanje, het wordt hier namelijk veel te gezellig. Over deze laatste overtocht en onze belevenissen langs de oostkust van Spanje lees je in ons volgende blog.

Een foto impressie van Ibizastad, waarbij je soms het gevoel hebt dat voor een groep mensen de tijd 
is blijven stilstaan in de flower power tijd.