Turkije deel 1

Onze Pilot voor de 2e dag door het Suezkanaal

Onze pilot is door een pilotboot opgepikt, waarna wij rustig verder varen op de motor om ook het laatste stukje van het Suezkanaal achter ons te laten. Er staat niet veel wind maar we besluiten wel alvast de zeilen te hijsen omdat we, naarmate we verder van de kust afkomen, meer wind verwachten. We zijn nog maar net klaar met het hijsen van de zeilen, als we een vreemd geluid uit de motorruimte horen komen. Ik open de motorruimte en zie dat er vonken uit de hydraulische pomp komen. De magnetische koppeling van onze hydraulische pomp is vastgelopen. De Ikinoo heeft een hydraulische pomp op de motor omdat zowel de ankerlier als de boegschroef hydraulische worden aangedreven. Snel stoppen we de motor zodat ik beide V-snaren van de hydraulische pomp kan verwijderen, zodat deze niet meer meedraait als de motor loopt.

Nog even een terugblik op het Suezkanaal met zijn enorme
zeeschepen, zoals deze die ons achterop kwam.

Sonja let ondertussen op het scheepsvaartverkeer omdat we ons nog steeds in de scheepsvaartroute bevinden. Nadat de V-snaren zijn verwijderd, starten we de motor en vervolgen motor zeilend onze weg. Niet veel later is er voldoende wind om te kunnen zeilen, de motor gaat uit en we stellen de windvaan in op een koers die ons zo snel mogelijk uit het aanloopgebied van het Suezkanaal brengt. Voor het avondeten warmen we de pizza op die we gisterenavond uit het restaurant hebben meegenomen. Zo voor de tweede keer smaakt hij niet echt bijzonder, jammer. Omdat we nog midden in de vaarroutes van Port Said zitten, blijf ik wakker tot 00:00 uur. Ik moet steeds de windvaan wat verstellen om de koers zo aan te passen dat we de vele zeeschepen ontwijken. Maar zodra Sonja om twaalf uur mijn wacht overneemt zijn we hier vrij van.

Onderweg naar Turkije kregen we een verstekeling aan boord.
Na een paar uur te hebben gerust vloog hij weer weg

We zitten direct goed in ons slaapritme. De nacht verloopt heel rustig. De dag begint mooi, we zetten de yankee te loevert op de spinakerboom en varen zo voor de wind verder. Helaas is de wind niet echt stabiel wat richting betreft, waardoor we enige keren moeten gijpen. In de loop van de middag begint de wind helaas te krimpen en om 17:00 uur moeten we onze directe koers naar Finike in Turkije loslaten en scherp aan de wind gaan zeilen. Voor het avondeten maak ik een Oostenrijks aardappelgerecht klaar, welke helemaal schoon op gaat. In één van de vorige verhalen heb ik het recept beschreven. De nacht verloopt rommelig, de wind zakt af en toe weg zodat we de motor bij moeten zetten om enige voortgang te behouden. Aan het einde van de nacht komt er weer wat bruikbare wind. Als ik ’s-morgens wakker word, is het een grijze dag, maar we zijn wel weer aan het zeilen en de motor is uit. De gehele ochtend blijft dat hetzelfde, we zeilen en af en toe moet de motor bij om enige voortgang te behouden.

In de aanloop naar Finike in Turkije, zien we de 
wit besneeuwde bergen op de achtergrond.

Aan het begin van de middag neemt de wind toe naar 9-14 kn. Dit stond echt niet in de weersvoorspellingen, die we via de SSB-radio hadden binnengehaald. Tot aan Turkije zou er haast geen wind staan. De wind die we nu krijgen is dus een cadeautje. De motor is weer uit en de windvaan stuurt ons opnieuw de goede kant op. Met een knik in de schoot varen we via een koers van 341° richting Turkije. Voor het avondeten heeft Sonja nasi klaar gemaakt. Ook nu gaat het schoon op, we lijken wel uitgehongerd de laatste dagen. Gedurende de avond en de nacht neemt de wind steeds verder toe, we zien zelfs 25 kn op de meter staan. We hebben het 2^e rif in het grootzeil geplaatst maar zeilen nu continu sneller dan 7 kn. 

Een mooier welkom kun je je haast niet voorstellen een jaar in
de tropische hitte te hebben gezeild vanaf New Zealand.

We reven nog iets meer en rollen de yankee deels weg, omdat we anders in het donker in Finike aankomen. Helaas, 3 uur voordat we er zijn valt de wind ineens bijna helemaal weg en draait ook nog eens zo dat deze tegen staat. Op de motor leggen we de laatste mijlen af. De aankomst bij Finike in Turkije is heel bijzonder, op de achtergrond zie je bergen waarop nog volop sneeuw ligt, terwijl de temperaturen overdag al richting de 20°C gaan. We roepen via VHF-kanaal 73 de Marina op. Een RIB komt ons tegemoet en helpt ons met aanleggen. Voor het eerst in vele jaren leggen we weer aan met de achterzijde naar de steiger en een mooringlijn aan de voorkant. 5 Minuten later liggen we netjes afgemeerd en kan de motor uit. Dit was een prachtige tocht, waarbij de wind in het 2^e deel wel heel onverwacht kwam. Nu is het tijd om uit te rusten en de Ikinoo een onderhoudsbeurt te geven. 

Gelijk de eerste avond zitten we al in een restaurant.
We verlangden weer naar een stukje vlees en een biertje.

De eerste week zijn we volop bezig om de omgeving te verkennen, nieuwe vrienden te maken en de diverse borrels af te lopen. We zijn dus heel sociaal aan het doen. Ook vragen we diverse prijzen op, waaronder de prijs voor het opnieuw laten spuiten van de achterzijde van de Ikinoo. Door het vele contact met dinghy’s die hier de afgelopen 7 jaar kwamen aanleggen om aan boord te kunnen stappen, is de spiegel en de onderzijde direct onder de spiegel wel toe aan een nieuw verfje. De prijzen zijn hier redelijk. Sonja vliegt voor 2 weken naar Nederland en ik zet de Ikinoo op de kant. Het schoon laten spuiten laat ik voorzichtig doen, in december is er pas nieuwe antifouling aangebracht. Zodra de Ikinoo schoon is wordt ze op haar plek gezet en ondersteund door 12 houten palen, zo veel hebben we er nog nooit gehad.

De beide schilders hard aan het werk om de romp klaar te 
maken voor het spuiten.

De schilder komt langs om het werk nogmaals door te spreken en nog dezelfde middag starten ze met schuren. Terwijl Sonja in Nederland is, lukt het mij om de leverancier van de hydraulische pomp op te sporen. Ik heb direct een goed gevoel bij Douwe Attema. Nadat ik hem de oude paklijst heb toegestuurd, vertelt hij mij dat de onderdelen voor deze pomp nog volop leverbaar zijn. Dus niet veel later zijn de onderdelen bij hem besteld. De onderdelen worden naar Sonja verstuurd zodat zij deze kan meenemen in haar bagage. Via Internet bestel ik nog meer spulletjes, waaronder 2 impellers voor de motor, tubetjes witte Sikaflex, teakdoppen voor het dek, een flesje lock bond, snapslootjes, lagers voor het stuurwiel en ga zo maar door. Na verloop van tijd krijg ik van Sonja het seintje te stoppen met bestellen, omdat anders het gewicht van de bagage boven de 20 kg komt.

Ook het koperwerk krijgt weer een poetsbeurt.

Het werk aan de Ikinoo verloopt prima, totdat ik de melding krijg dat ze problemen hebben met het verkrijgen van de Awlgrip Aristo Blue verf. Het gaat ongeveer 10 dagen duren voordat deze er is. Ondertussen heb ik de onderzijde van de Ikinoo ligt opgeschuurd en voorzien van twee nieuwe lagen antifouling. Ik gebruik de resterende tijd voor het doen van allerlei klusjes. Ik haal het rubber boven de stoorrand weg, zodat als het blauw boven de stootrand is gespoten, ik dit opnieuw kan aanbrengen. Ook de kuip voorzie ik van nieuw rubber tussen het teak. Alle 9 de lieren krijgen een onderhoudsbeurt. Ik heb één dag pauze, de dag dat Sonja weer terugvliegt vanuit Nederland. Ik heb een auto gehuurd en ben naar Alanya gereden om haar op te halen. Gelukkig ben ik op tijd weggegaan want het regent pijpenstelen als ik onderweg ben. Helaas heeft het vliegtuig een uur vertraging. Als het vliegtuig is geland, staat ze al snel voor mijn neus, haar bagage kwam als 2^e op de lopende band. Rustig rijden we terug naar Finike en sluiten de dag af met een heerlijk diner.

De motor met de nieuw geïnstalleerde hydraulische pomp.

De volgende dag ben ik alweer aan het klussen. Dit keer geen details over elke klus en ook geen lijstje van afgewerkte punten. Omdat ons contract van 30 dagen afloopt, moeten we nog 6 dagen bijboeken in de Marina. Helaas zijn de prijzen alweer verhoogt, we moeten nu € 84 per dag betalen. Het wordt dus zaak om hier zo snel mogelijk weg te komen. Hier in Turkije merk je heel goed dat de Engelsen geen onderdeel meer van de EU uitmaken en dus geen onderdeel meer uitmaken van de Schengenlanden. Veel zeilers hebben hun zeilboot verkocht of zijn vanuit de Schengenlanden uitgeweken naar Turkije. Daarnaast zijn ook zeel Russen Rusland ontvlucht. Zij hebben in Turkije veel huizen en boten gekocht.

Eindelijk kan de Ikinoo gespoten worden.

Door dit grote aanbod zie je dus dat de Marina’s bijna maandelijks hun prijzen verhogen. Drie dagen nadat Sonja terug is gekeerd, meldt de schilder ons dat de verf is aangekomen.  Aan het einde van de middag wordt de Ikinoo afgeplakt en de volgende ochtend wordt ze gespoten. Het eindresultaat is prachtig. Ook laat ik de romp door de schilders polijsten en poetsen zodat deze weer als nieuw glimt. De pomp zetten we weer in elkaar met de nieuwe onderdelen en monteren deze gezamenlijk op de motor. Met het aanbrengen van de V-snaren wachten we totdat de Ikinoo weer in het water ligt zodat we deze kunnen testen.

Het schilderwerk is klaar, tijd voor de te water lating.

We besluiten de verf drie dagen te laten drogen. Dan gaat de Ikinoo gelukkig weer het water in. Samen met een vriend vaar ik de Ikinoo om en niet veel later liggen we weer vast aan de steiger. Het wordt tijd voor de laatste klusjes. Ik geef de motor een 250 uren beurt, we plaatsen de V-snaren van de hydraulische pomp en testen het geheel. Alles functioneert weer naar behoren. We huren nog één dag een auto en halen 200 liter diesel in jerrycans, zodat de tank weer vol is en er 80 liter aan dek staat. We doen volop boodschappen en vullen onze voorraden aan voor de komende weken en we maken een uitstapje naar Kas. Een plaats met een grote jachthaven, die voor zover wij informatie hebben, best heel betaalbaar moet zijn. Dat laatste kunnen we wel vergeten, door het grote aanbod zijn ook hier de prijzen explosief gestegen en vragen ze nu € 115 per dag voor de Ikinoo. Met onze nieuwverworven vrienden Peter en Dominique hebben we nog een laatste gezellige avond aan boord van de Ikinoo. Dan is het tijd om te vertrekken voor een tocht naar het westen van Turkije. Voorlopig geen lange tochten meer maar alleen dagtripjes, maar daarover meer in ons volgende verhaal.

De Ikinoo ligt er weer prachtig bij. Op naar nieuwe avonturen in Turkije, Griekenland, Italië en Spanje.