vrijdag 16 september 2016

Week 10 van onze zeilreis met de ikinoo

Het is al weer de 10e week van onze reis. De tijd gaat aan de ene kant snel, terwijl het vertrek vanuit Enkhuizen al weer heel lang geleden lijkt. Sonja is gelukkig weer aan de beterende hand, wel is ze echter nog steeds snel moe. Het wordt tijd dat ze wat meer rust krijgt. Maar nu eerst onze belevenissen van week 10.

Nazaré hebben we zo snel mogelijk verlaten. Om voor deze nacht te betalen moest ik echter wel eerst op zoek naar een kantoortje waar dat kon. Een Schot die hier al wat langer was en zijn zeiljacht voor de winter laat liggen, bracht uitkomst. Het bleek een gemeentelijke haven te zijn waarvoor je flink moet betalen voor eigenlijk twee keer niets. Het was niet anders. Snel op weg naar Peniche. Voor het eerst in lange tijd nu eens geen mist bij de start van de tocht. Er staat haast geen wind zodat de motor ons de benodigde snelheid geeft. Na enige uren neemt de wind toe en kan de motor uit, eindelijk weer eens zeilen met zicht op de kust. Als we de Cabo Carvoeiro bij Peniche ronden neemt de wind zelfs even nog wat verder toe. In de haven aangekomen is er nog precies een plekje aan de steiger vrij. Hier is geen behulpzame havenmeester aanwezig, laat staan iemand die reageert op de oproep per marifoon. Je kunt gewoon zelf een plekje uitzoeken of langszij een ander jacht gaan liggen. Als wij net liggen komt een Franse solozeiler vragen of hij bij ons langszij kan liggen, wat ons betreft geen probleem. Na betaald te hebben voor deze nacht zoeken we een terrasje op waar we genieten van een heerlijk koel biertje met een schaaltje pel pinda's. Hoe simpel kan het leven zijn.

Als we 's-morgens opstaan belooft het een prachtige dag te worden. We zien dat een aantal boten zich al aan het klaar maken zijn voor vertrek. Een rijtje van 5 boten verlaat de haven waarbij wij als laatste vertrekken. Met vol tuig en 15-18 kn wind vertrekken we richting Cascais. Uren lang gaat het zo door totdat de wind het langzaam laat afweten, de motor moet er helaas weer bij.
Cabo da Roca
Zodra we echter Cabo da Roca naderen neemt de wind weer toe en kan er weer gezeild worden. De wind neemt bij het naderen van Cabo Raso zelfs nog verder toe, een geweldig einde van een mooie dag zeilen. Bij aankomst in Cascais zien we op de ankerplek verschillende bekende boten liggen waaronder de Zanzibar en de Bojangels. Leuk om nu ook eens deze mensen te ontmoeten. Zodra we voor anker liggen komen Rob en Baudine van de Bojangels langs om even een praatje te maken. Eindelijk liggen we weer eens voor anker voor een mooi strand en een prachtig plaatsje.



De volgende dag krijgen we bezoek van Henk en Tineke van de Zanzibar. Zij liggen hier al vier weken met hun Catamaran en hebben een schat aan informatie voor ons. Het wordt een gezellige ochtend. 's-Middags blaas ik de bijboot op en gaan we naar de kant, op zoek naar boodschappen en een gezellig terrasje. Bij terugkomst zien we de Zanzibar het anker ophalen, het zat niet goed vast. Als het anker boven water komt blijkt er een grote hoeveelheid vuil in te zitten. Henk vraagt of dat ik met mijn bijboot meekan naar de steiger van de Marina om te helpen het anker schoon te maken. Als we de troep eens goed bekijken blijkt het een groot stalen anker te zijn met een hoeveelheid oude netten. Met behulp van wat lijnen en wat helpende handen krijgen we het anker op de steiger. Iemand moet dit verloren zijn of overboord gezet te hebben. De Zanzibar kan opnieuw voor anker gaan.

Hoe mooi kan het leven zijn, niets moet alles mag
Donderdag morgen ga ik naar de wal op zoek naar hulp voor de oliedruk van de motor, die zakt namelijk nog steeds als de motor loopt en naar een tuiger voor de grootzeil val die steeds zwaarder gaat, waardoor ik het grootzeil bijna helemaal moet de lier moet hijsen. Maar eerst ga ik op zoek naar een Vodafone winkel  voor een 3G Wi-Fi router voor internet aan boord op de Ikinoo. Deze informatie hebben we al een aantal keer gekregen, tijd om het dus aan te schaffen en uit te proberen. Voor de techniek blijkt er bij de Marina een Yanmar servicepunt te zijn, geweldig, die moeten mij zeker kunnen helpen, ware het niet dat de man achter het bureau haast geen Engels spreekt of verstaat. Er wordt een afspraak gemaakt dat ik vandaag nog wordt gebeld door iemand die technisch is en die Engels spreekt. Tevens blijkt er een zeilmaker te zijn die ook tuiger is. Ook hier wordt mee afgesproken dat zij mij maandag gaan bellen voor een afspraak om naar de grootzeilval te kijken. 's-Avonds wordt ik inderdaad gebeld door de service technicus van Yanmar, met de vraag of ik de volgende ochtend naar de meldsteiger van de Marina kan komen zodat zij de motor kunnen onderzoeken. Als ik terug ben bij onze boot zie ik dat er iets in de schroef zit. Nadat ik mijn zwembroek heb aangedaan, duik ik onder de boot. Er zit een stuk net in de schroef. Met een scherp mes snijd ik de restanten van het net weg.

De Ikinoo voor anker in de baai van Cascais
De volgende ochtend wordt door de service technicus het gehele druksysteem gecontroleerd, waarbij hij tot de conclusie komt dat het inderdaad de druksensor is die niet goed meer functioneert. De levertijd bedraagt minimaal 3 dagen want het onderdeel moet uit Almere komen, daar zit de distributeur van Yanmar voor Europa. Tevens neemt hij de defecte dynamo mee om deze te laten repareren. Terug naar ons ankerplekje, waarbij het ons lukt om op exact dezelfde plaats het anker neer te leggen, de positie hadden we namelijk van te voren genoteerd. 's-Avonds zien we de Rhapsody de baai binnenvaren. Ze hebben ons weer ingehaald nadat wij bij Baiona afscheid van elkaar hadden genomen. We hebben John en Ada uitgenodigd om bij ons aan boord wat te komen drinken en eten. Men neme een aantal vleespennen met groente, grilt deze in de grillpan, doet er wat satésaus en bruin brood bij en klaar ben je. Hoe lekker kan een eenvoudige maaltijd zijn. Op naar het weekend.
Het weekend brengen wij door op de boot, wat een chaos is het dan in de baai van Cascais. Veel van de jachten die in de Marina liggen komen dan naar buiten, gooien ergens hun anker uit en blijven daar tot zondag liggen. De baai is dus een grote mierenhoop van geankerde schepen. Daarbij zitten er met enige regelmaat mensen bij die in het geheel niet weten waar ze mee bezig zijn. Zo ankert er dicht bij ons en zeilschip wat, zodra de wind wat draait onze richting opkomt.

Het uitzicht vanaf de Ikinoo richting het cultureel festival
Met een fender in de hand wacht ik het schip op. Net op tijd weet hij zijn anker op te halen, waarbij hij ook nog rakelings langs mijn buurman gaat. Even later is het opnieuw raak, maar nu bij de andere buren. Een schip is met zijn anker op drift geraakt en heeft de ankerketting van een Frans schip te pakken. Er moeten diverse fenders aan te pas komen omdat de schepen elkaar raken. Na een half uur moeilijk doen is het probleem opgelost en valt de schade gelukkig mee. We zijn blij als het zondag avond is en alle schepen weer de Marina opzoeken. Tijd voor een biertje aan de wal en een bezoekje aan een cultureel festival.





1 opmerking:

  1. Ha Sonja
    We reizen heerlijk met jullie beide mee op je mooie avonturen
    Hopen dat je weer helemaal opgeknapt bent en dat jullie ook de technische problemen achter Julie laten.
    Van de week ben ik overgrootmoeder geworden.
    Een schatje, Joey

    Lieve groet en gunstige wind,
    Nel Boon en Rolf

    BeantwoordenVerwijderen