Op naar het zuiden

Op naar het zuiden, het is tijd om een goede plek met onze Ikinoo op te gaan zoeken vanwege het naderende orkaanseizoen. We hebben er voor gekozen om dit niet op het allerlaatste moment te doen. We gaan niet verder noordelijk maar zeilen terug via Guadeloupe, Ils de Saintes, Dominica, waar een Jazz festival wordt gehouden, Martinique en St. Lucia. Vanaf daar steken we over naar Los Roques in Venezuela. Maar nu eerst het verhaal tot aan de oversteek. Een verhaal van veel wind, wisselvallig weer, maar vooral van veel plezier in ons dagelijks leven.

Onze ligplaats bij Anse Deshais

De tocht van Jolly Harbour op Antigua naar Anse Deshais op de Guadeloupe is er een met een heel speciaal einde. Het was echt zo’n dag met wisselvallig weer, wind van 5-29 kn en veel buien, waarbij vooral in de buien veel wind zat. Tussen de buien door hebben we 5-18 kn wind, in de buien soms 29 kn. Eenmaal regende het zo hard dat ik werkelijk geen droge draad meer aan mijn lichaam had, gelukkig is het hier niet koud en zijn mijn kleren ook zo weer droog, dus dat geeft geen enkel probleem. Na een van die buien zakte de wind tot onder de 5 kn met daarbij nog steeds de golven van de periode met wind. We besluiten om de motor te starten, niet dus, je hoorde wel een klik maar verder helemaal niets, de startmotor doet het niet of zit vast. Na dit een aantal keren te hebben geprobeerd, bedacht ik dat ik eens had gelezen dat iemand met een hamer een klap op de startmotor had gegeven, waardoor deze daarna wel weer startte. Ik loop naar binnen om dat te gaan doen, als Sonja de startsleutel omdraait en de motor start, een vrouwenhand doet wonderen. Ik ben trots op mijn maatje. We hebben de motor bij laten staan totdat we weer voor anker lagen bij Anse Deshais. Deze baai is zeer beschut en je ligt er heerlijk rustig.

het wandelpad door en langs de beide zijden van de rivier

Omdat het erg druk is ankeren we wat naar achteren om daarna de volgende dag, als een aantal boten is vertrokken, de boot verder naar voren te brengen. Omdat Guadeloupe onder Frankrijk valt is het inklaren dus een een klusje van 5 minuten en het betalen van 3 Euro. Samen met Diederik en Nicole maak ik een wandeling in de bergen. In eerste instantie volgen we een wandelpad, waarna, als het pad is gestopt, de route verder gaat langs en door de rivierbedding. We klauteren over grote rotspartijen en springen over brede waterstroompjes. Het is geen moment saai. Constant moet je goed kijken waar de route verder gaat en soms moet je zelfs even terug als het toch niet de juiste route bleek te zijn. Wat een prachtig wandeltocht, niet ver maar wel inspannend.

De verdwaalde geit, ergens ver weg van de beschaving

Onderweg treffen we zelfs een geit aan die hier waarschijnlijk naar toe is gekomen om te sterven of om te bevallen. Hij is niet bang voor ons en blijft dus rustig liggen. Aan het einde van de route gaat het pad de helling op en kom je uit op een parkeerplaats. Vanaf daar gaat het daarna over asfalt weer terug naar het dorpje en onze dinky’s. Ook moet ik hier weer een steeds terugkerend klusje klaren, namelijk, het halen van water voor de watertank. Op onze Ikinoo hebben wij een tank van 375 liter water waarmee we ruim 30 dagen toe kunnen. Als we echt ons best doen verbruiken we slechts 6 liter per dag, naast de 3 liter die we gebruiken uit de drinkwaterflessen. Met de bijboot vaar ik een aantal keren op en neer naar de waterkraan in de lokale vissershaven. Iedere keer neem ik 90 liter water mee. Na drie keer varen is de tank weer vol, we kunnen weer enige tijd vooruit. De problemen met de startmotor hebben we niet kunnen localiseren, hij start nu weer iedere keer zoals voorheen.

De volgende tocht brengt ons naar een vertrouwd stekje bij Pointe-a-Pitre. Het zeilen langs de kust van Guadeloupe gaat prima. Onderweg meten we 32 kn wind, dat zijn dus opschieters, zodat we nog voor de middag bij Pointe du Vieux Fort zijn, het meest zuidelijke puntje van Guadeloupe. Vanaf daar is het opkruisen tegen de wind in. Ondanks dat we zo scherp mogelijk zeilen, zijn de slagen niet echt effectief. We hebben hier niet alleen de

Reparatie van de kotterfok, hier zijn we de schade nog aan het bekijken

wind tegen, maar tevens de golven en de stroming die hier altijd oost-west staat. Uiteindelijk, na 4 uur opkruisen, draait de wind in ons voordeel en wordt Pointe-a-Pitre bezeild, onze Ikinoo ruikt de stal en vliegt met 6-7 kn richting ons einddoel. Net voordat het donker wordt, liggen we voor anker. De volgende dag is het een weerzien met Edith en Ivo van de Epoxy die hier nog steeds liggen in afwachting van een goed weer plaatje om over te steken naar de Azoren. Het plan is om hier een aantal dagen te blijven en dan door te gaan naar Iles de Saintes. Door onvoorziene omstandigheden wordt het wat langer zodat we tijd hebben om weer wat te klussen. Zoals de meeste zeilers weten stopt dit nooit. Dit keer is de kotterfok aan de beurd. Een deel van de naden bij de schoothoek zijn verteerd. Zodra ik bezig ben met de reparatie, zie ik nog veel meer stukken waar de naden ontbreken. Zo ben ik twee dagen bezig met het herstellen van het zeil. We brengen onze dagen, naast het klussen, door met het huren van een auto, het doen van boodschappen, zwemmen en uit eten gaan. Daarnaast hebben we een wat groter probleem, de laptop start niet elke keer meer op. Soms wordt hij heet en start niet op. Ik vind een adres van iemand die voorstelt om de laptop in zijn geheel opnieuw in te richten. Als ik 2 dagen later terugkom is er echter niets met de laptop gebeurd, hij krijgt de laptop in zijn geheel niet eens opgestart, einde verhaal dus. Dan maar zonder PC verder.

Samen genieten van de mooie omgeving

Wat wij een groter probleem vinden is dat wij ons Blog niet kunnen bijwerken. Dat moet dan later maar weer worden ingehaald. Na een week nemen we opnieuw afscheid van Edith en Ivo en vertrekken naar Iles de Saintes, een prachtige eilanden groep tussen Guadeloupe en Dominica. Het wordt een prachtige zeiltocht met een wind tussen de 15-26 knopen. Vooral aan het einde krijgen we veel wind als er een buienlijn overtrekt waar voor de verandering eens geen regen uit komt maar wel veel wind. Dicht bij de eilanden zijn de golven wat verward, zodat het wat minder comfortabel is aan boord. Eenmaal voorbij de aanloopboei wordt het water en de wind rustiger. Na de zeilen te hebben gestreken vinden we een goede ankerplek achter het eilandje Ilet a Cabrit. Hier ankeren we op 20 meter water. Kenmerkend voor deze eilanden is, dat men alle ankerplekken, met waterdieptes tussen de 4 en de 20 meter, heeft voorzien van moorings. Dit heeft te maken met het feit dat het hier gedurende het seizoen altijd erg druk is. Met het neerleggen van moorings kunnen er meer jachten op de zelfde oppervlakte liggen. Voor een mooring moet je echter wel betalen. Wij gaan net buiten het mooring gebied voor anker, we zijn ten slotte Hollanders niet.

Passe du Sud bij Iles de Saintes

De volgende dag bezoeken we met onze dinky het hoofdeiland en maken een kleine wandeling door het dorpje. Je kunt hier goed zien dat tijdens het hoogseizoen er ook volop dagjesmensen met een ferry worden afgezet, alles is zeer toeristisch en de prijzen zijn aan de hoge kant. Na te zijn uitgeklaard, halen wij het anker op voor de etappe naar het plaatsje Roseau op Dominica. Vanaf onze ankerplek bij Ilet a Cabrit zeilen we via de Passe du Sud naar open zee. Ook vandaag staat er weer een stevige wind zodat de zeeengte naar Dominica snel wordt afgelegd. Eenmaal in de luwte van Dominica wordt de wind variabel vanuit de bergen met opnieuw, in een overtrekkende bui ,windvlagen van meer dan 33 kn. Omdat we op dat moment met maar 1 rif in het grootzeil zeilen en voor de rest alle zeilen hebben bijstaan, loopt de Ikinoo voor het eerst uit het roer, een ietsje pietsje te veel zeil dus. Aan het einde van de middag komen we aan in Roseau waar we een mooring nemen. Dit is hier wel aan te raden omdat de zeebodem hier snel afloopt naar grotere dieptes.

Ons plekje aan de mooring bij Roseau. Zoals je kunt zien is er nog steeds veel
schade zichtbaar van de orkaan Maria. Het gebouw aan de linker kant was een 

hotel en tevens de central verzamelplek voor zeilers om wat te drinken, 

te eten en te internetten. Nu is het een bouwval waar niets mee gebeurd,

We hebben een wat oudere bootboy, met een haast tandeloze mond, die ons helpt met de mooring en ons van prima informatie voorziet. De volgende ochtend komt hij met zijn boot om 09:00 uur al langszij om ons naar de douane en immigrations te brengen. Al die tijd blijft hij bij ons om het proces zo snel mogelijk te laten verlopen. Daarna neemt hij afscheid van ons en gaan wij de stad verkennen. Al snel komen we er achter dat het Jazz festival niet hier plaatsvind maar in Portsmouth, jammer, volgende keer beter. Via onze bootboy komen we de volgende dag in aanraking met een chauffeur die ons voor een redelijke prijs de gehele dag het eiland wil laten zien. Ondanks dat het eiland in september 2017 is getroffen door de orkaan Maria, waardoor veel wegen nog steeds niet begaanbaar zijn doordat deze zijn beschadigd door de grote hoeveelheid regen, weet hij voor ons een route uit te stippelen waarmee wij veel mooie dingen van het eiland kunnen zien.

Een foto impressive van onze tocht door het binnenland van Dominca, de natuur is hier werkelijk prachtig

Via een kleinen botanische tuin in Roseau trekken wij het binnenland in naar het hoogste punt van het eiland wat met de auto bereikbaar is. We rijden met de auto door de mist en de regen die ons hier omringt. We bezoeken een mooi zoetwater meer van waaruit water wordt onttrokken voor het opwekken van elektriciteit. Een groot deel van de pijpen naar de elektriciteitscentrale zijn nog van hout gemaakt. Op de weg naar beneden komen we een leuk barretje tegen waar de locals rondhangen, er muziek schettert uit de veel te grote boxen en waar we een heerlijk koud biertje drinken.

Het zuidelijkste puntje van Dominca

Aansluitend bezoeken we 2 schitterende watervallen. Via een wandelpad kunnen we tot zeer dichtbij de watervallen komen, zelfs voor Sonja is dit pad goed te doen. Tegen het einde van de middag brengt hij ons weer terug naar Roseau. Na vier dagen op Dominica te zijn gebleven, gooien we de lijnen los voor de tocht naar Anse Martin op Martinique. We zijn op tijd vertrokken zodat we voldoende tijd hebben voor de komende 48 nm. Om 12:00 LT hebben we de zeeengte tussen Dominica en Martinique als achter ons. In de luwte van het eiland kunnen we nog wel zeilen, maar echt opschieten doet het niet. We zijn de gehele dag al aan het vissen. Als we de baai van Fort de France indraaien hebben we op eens beet.

Onze eerste baracuda

Het is een kort gevecht en even later ligt er een mooie grote baracuda aan boord. Hier had ik meer vechtlust van verwacht, tonijnen zijn mijn inziens veel sterker en blijven ook tot op het laatst vechten. In de baai draait de wind ten gunste van onze koers , zodat Anse Martin op een mijl na bezeild is. De laatste mijl leggen we op de motor af, waarna om 17:00 uur LT het anker in de rond zit. Tijd dus voor het anker biertje en om de baracuda schoon te gaan maken. Voor morgenavond hebben we Nicole en Diederik van de Zwerver uitgenodigd om gezamenlijk met ons de vis op te eten. Na een goede nachtrust zeilen we al weer op tijd weg, op naar de Marigot Bay op St. Lucia, de laatste stopplaats voordat we oversteken naar Los Roques. Het is een prachtige zeiltocht met continu 18-22 kn wind en volop zon, wat wil een mens nog meer. Marigot Bay is te bezeilen zodat we al snel weer voor anker liggen. We worden begroet door de bootboy die de vorige keer onze boot aan de onderkant heeft schoon gemaakt. Nadat we de boot aan kant hebben gemaakt en ons anker biertje hebben genuttigd, wordt het tijd om de voorbereidingen te gaan treffen voor het diner. Ik bereid de Baracuda op 2 verschillende wijzen, vier grote moten gril ik op de huid in een grillpan, acht kleinere moten gaan met kruiden in een stoomzak, die de oven in gaat, dat wordt dus smullen. De moten die ik gril wrijf ik eerst in met olijfolie, waarna ik deze aan beide zijde gril zonder ze te bewegen. Ik gril ze aan beide zijde steeds zo lang dat ik aan de zijkant kan zien dat de helft gaar is.

Uitzicht op het paradijselijke strandje in de Marigot Bay

Dus niet om en om draaien of bewegen in de grillpan. Hierdoor blijft de huid knapperig en krijg je die mooie grillstrepen. Als ze klaar zijn bestrooi ik ze aan een zijde met zout en peper. Samen met de gebakken aardappelen, de gekookte groent en een verse salade hebben we een overvloedige maaltijd. Als eerste serveer ik een moot gegrilde vis, de tweede keer twee mootjes gestoomde en gekruide vis. Beide zijn verrukkelijk, waarbij mijn voorkeur echter uitgaat naar de gegrilde vis. Omdat we nog veel vis over hebben, geef ik dat de volgdende dag weg aan iemand die langs komt varen om iets te verkopen. Zelden zie je zulke blijde gezichten. De dagen daarna doen we boodschappen en genieten we nog een keer van het o zo gezellige happy hour met heerlijke cocktails. Ook bekijken we elke dag hoe het weer en de wind zich ontwikkeld. Zowel de Zwerver als de Ikinoo zijn er klaar voor. Alle tanks zijn vol en de voorraden met eten zijn weer aangevuld, tijd om te vertrekken naar Los Roques, een tocht van zo’n 360 nm. Het verslag hiervan wordt geplaatst via de SSB-radio, mits onze laptop wil opstarten. Soms start hij namelijk spontaan op, wie weet houd hij het nog even vol tot Curaçau.