Banda Neira

De ankerplaats bij Ngurbloat Beach, volledig omringd door
riffen en koraalkoppen, maar wel erg mooi.

Vanaf Ngurbloat Beach op de Kei Islands, zeilen we naar Banda Neira met mogelijk nog een tussenstop voor een overnachting op Kur Island. We zijn op tijd opgestaan omdat we bij hoogwater weg moeten. De huidige ankerplek ligt namelijk binnen een rif, zodat bij hoogwater de kans het kleinst is dat we het koraal raken. Om 08:30 uur is het anker opgeborgen en varen we heel voorzichtig en rustig het rif uit. Eenmaal buiten het rif zetten we het grootzeil en de yankee en zeilen in de richting van Kur Island. Er staat een mooie 14-17 kn wind, schuin van achteren inkomend en de zon schijnt volop, heerlijk zeilweer dus. Omdat het zulk schitterend zeilweer is, besluiten we na korte tijd al dat we Kur Island aan stuurboord laten liggen en in één keer doorzeilen naar Banda. Voordat we bij Kur Island zijn, komen we diverse boeien en vissersbootjes tegen.

Een mooie Mahi Mahi, 2 uur later aten we gebakken vis.

De boeien liggen aan de loefzijde van het vissersbootje. Het is dus zaak goed op te letten waar de boei ligt en waar het vissersbootje, want daartussen hangt een vislijn. Zo ontwijken we zeker 8 van deze combinaties. Als we Kur Island eenmaal voorbij zijn en de diepte oploopt naar ruim 7.000 meter, zijn er geen vissers meer en starten wij met vissen. Als aas gebruik ik dit keer een roze kunststof inktvis. Na niet al te lange tijd zien we dat de hengel sterk doorbuigt. Als ik de lijn binnenhaal blijken we een mooie Mahi Mahi aan de haak te hebben geslagen. Een mooie vis van zo’n 65 cm, zonder staart gemeten. Niet veel later ligt deze gefileerd in de koelkast. Aan het einde van de dag neemt de wind wat af naar 10-14 kn. Zo zeilen we rustig de nacht door. De volgende dag zijn we druk aan het calculeren of dat we bij daglicht kunnen aankomen. Het ziet er goed uit.

Aankomst bij Banda Islands met duidelijk de vulkaan op
de achtergrond.

Zeker nadat de wind wat aantrekt en de Ikinoo weer 5-6 kn snelheid maakt. Om 16:00 uur draaien we de baai van Banda Neira binnen. Banda Neira is een van de eilanden behorende bij de Banda eilanden in de provincie Molukken. Er wonen ongeveer 7.000 mensen op dit eiland, die hoofdzakelijk in hun onderhoud voorzien door de visserij, het kweken van kruiden en een klein beetje toerisme. Tegenover het eiland ligt een vulkaan, die voor het laatst in 1989 is uitgebarsten, de sporen van die uitbarsting zijn nog steeds goed zichtbaar. Er is ook een klein vliegveldje, maar zo lang wij daar waren hebben geen vliegtuig zien komen of gaan, pas bij vertrek zagen we een klein vliegtuigje landen. De meeste mensen bezoeken deze eilanden dan ook met de boot vanaf Ambon.

De vulkaan, gezien vanaf de plantage boven Walang.

Vanaf daar gaat een regelmatige veerdienst. Toen wij hier waren, kwam deze boot aan en meerde direct naast onze boot af. Veel mensen stapten af en ook ging er weer een grote groep aan boord. Daarnaast vervoert het schip ook containers. Containers vol met noodmuskaat noten en amandel noten worden ingeladen en lege containers worden weer op de kade gezet. Omdat de baai te diep is om gewoon te ankeren, wordt hier geankerd in de laag. Hierbij gooi je je anker een stuk van de kant uit met zo veel mogelijk ketting. Daarna vaar je met de kont van de boot naar de kant toe en leg je de achterkant vast met een lange lijn aan, bijvoorbeeld, een boom.

De ankerplaats bij Banda Neira, wij zijn de laatste boot.

Daarna haal je je ketting weer binnen totdat je strak tussen je anker en de lijn naar de wal ligt. Het anker ligt hierbij op de steile helling die niet ver van de kant naar beneden loopt. Na wat gespeelt te hebben met de  ankerketting en de lijn, ligt de Ikinoo naar tevredenheid, tijd voor een ankerbiertje. De mensen op Banda Neira zijn veel commerciëler ingesteld dan die op de Kei Islands. Er worden hier, gedurende de dag en avond, meerder activiteiten georganiseerd, waarvoor je natuurlijk wel wat moet betalen. Zo is er een Spice tour, een City tour en een snorkel en duik uitstapje.

Onze ankerplek bij Banda Neira.

Nog dezelfde middag zitten we op het terras aan een biertje en lopen we met de andere zeilers naar een hotel waar ze voor ons het diner in buffet vorm hebben klaarstaan. Drie gangen, bestaande uit soep, het hoofdgerecht en een toetje. Dat alles spoelen we weg met heerlijke koude biertjes. Voor het diner betaal je ongeveer € 10,00 per persoon, daarvoor kun je zelf haast niet meer koken. Voor het diner geeft de eigenaar van het hotel ons eerst een rondleiding door de diverse ruimtes op de begane grond. In het hotel heeft men namelijk diverse interessante zaken in vitrinekasten en op tafels liggen, het is dus ook een soort van museumpje.

Het buffet op de eerste avond van onze aankomst.

De volgende dag ga ik mee met de “Spice tour”. Met een lokaal taxibootje worden we naar het naastgelegen eiland gevaren. Vanaf de aanlegsteiger maken we een wandeling door de omgeving van het dorpje Walang. Hier liggen diverse plantages waar men noodmuskaat en amandel kweekt. Veel huishoudens zijn bezig met het onderhouden van de plantages, het verzamelen van de noten en het drogen en conserveren van de noten. Dit is een arbeidsintensieve klus. Tijdens de tour wordt ook het nodige verteld over de historie van de eilandengroep met de Portugezen, de Engelsen en de Nederlanders.  Ik heb me vergeten in te smeren met antimuggenolie, waardoor ik al lopende over de plantage helemaal lek gestoken wordt.

Van linksboven naar rechts onder: met de boot komen we aan bij Walang. Onderweg zien we een Islamitische begraafplaats, de eenvoudige graven op de voorgrond zijn die van de vrouwen. Een verse geopende nootmuskaatvrucht. Langs de weg zie je overal noodmuskaatnoten liggen om te drogen. Een grote berg met amandelnoten. Een stagiaire verteld in het Engels alles over de nootmuskaat vrucht. Het vruchtvlees wordt gebruikt voor het maken van jam.

Gelukkig heeft iemand een flesje bij zich met antimuggenolie. Hij spuit wat op mijn beide benen en dat helpt gelukkig snel. Op de terugweg doen we nog een klein restaurantje aan, waar we worden getrakteerd op heerlijke warme kaneelthee met lekkere zoete kleine hapjes, een verwennerij dus.

Het eiland herbergt schitterende vogels, helaas zit deze vast.

Ook deze avond eindigen we weer op het terras met een biertje en een maaltijd die ons wordt voorgeschoteld door de eigenaresse van het hotel waar wij voor anker liggen. Helaas kwamen er meer mensen opdagen dan waarop zij had gerekend, zodat de maaltijd wat karig was. De gezelligheid maakt echter een hoop goed. De volgende dag doen we rustig aan en klussen wat aan de Ikinoo. Voor wat meer informatie over de plaats zelf loop ik mee met de “City tour”. Deze stadstour neemt ons mee langs verschillende gebouwen die van historisch belang zijn. Nederland speelt hierin de hoofdrol. Zo lopen we langs het huis van de regent, die namens Nederland hier de scepter zwaaide, de opslagplaatsen van de VOC, Fort Nassau, Fort Belgica en een Christelijk kerkje waarvan de vloer bestaat uit grafstenen waaronder belangrijke Nederlanders zijn begraven. Vooral Fort Belgica is zeer interessant. 

Linksboven, een gevangeniscel, de vleermuizen hangen aan het plafond, Linksonder is fort Belgica.
De man in het midden is gelukkig vrijgesproken. Rechtsboven, een van de Nederlandse graven. Rechtsonder, de resten uit een roemrijk verleden.

Dit fort is eind 20^e eeuw nog deels gerenoveerd, waardoor het fort zeer goed bewaard is gebleven. Zo zien we de rechtszaal, waar in het verleden mensen op een stenen opstapje werden gezet en er ter plaatse door de rechter werd bepaald of dat je de gevangenis in ging of dat je weer vrijgelaten werd.

Een deel van de danseressen in authentieke kledij.

Ook kregen we nog een inkijkje in een gevangen cel. Heel spartaans allemaal. Helaas is het Engels van deze gids wat gebrekkig, waardoor grote delen van zijn verhaal verloren gaat. Bij terugkomst wacht er een groepje danseressen op ons, die een mooie dansvoorstelling geven. Dit doen ze in aanwezigheid van de officials die op stoelen zitten op een soort van podium. Aansluitend worden er diverse speeches gegeven, waaronder ook één door Hans van de Zwerver. Als afsluiting wordt de bemanning van elk schip afzonderlijk naar voren gehaald voor een klein cadeautje en een fotomoment. Hiermee is het officiële deel afgelopen. Wat rest is een afscheidsdiner in het hotel waar wij ook de eerste avond hebben gegeten.

We krijgen een klein aandenken aan Banda met op de
achtergrond de officials.

Dit keer heeft de kokkin zich werkelijk uitgesloofd. Ook nu weer bestaat het menu uit 3 gangen. Soep, een buffet en een toetje. Vooral de gerechten van het buffet zijn overheerlijk. Ik eet dan ook weer eens veel te veel. De Indonesische keuken bevalt mij prima. Aangezien ik de laatste tijd wat ben afgevallen, kan ik die extra kilootjes best wel weer gebruiken. Het wordt tijd om Banda weer te verlaten en door te zeilen naar onze volgende bestemming het eiland Ambon, maar daarover meer in het volgende blog.

Kei Islands

De positie van onze ankerplek was 05°54.904'S 132°43.237'E

We zijn, na 705 nm te hebben gezeild, aangekomen op onze eerste bestemming in Indonesië, het plaatsje Uf Mar op een van de Kei Islands. Hier komen alle zeiljachten die meedoen aan de Sail2Indonesia rally bijeen om in te klaren in Indonesië, een procedure, die na later zal blijken, heel wat voeten in de aarde heeft, maar daarover later meer. Eerst iets over het eiland en de ankerplek. De Kei Islands behoren tot een eilandengroep van de Molukken. Wij zijn aangekomen op Kai Kecil (klein Kai eiland). Dit eiland heeft een oppervlakte van bijna 400 km2. Tual is de grootste plaats op dit eiland. Behalve in deze plaats, tref je nergens anders geldautomaten of supermarkten en groentemarkten aan. Om dus geld te kunnen pinnen, moet je een uur met de taxi rijden om een betrouwbare werkende automaat aan te treffen.

Onze taxi met chauffeur bij de BNI geldautomaat.

De BNI, de BCA, de Mandiri en de Nippo banken zijn betrouwbaar en veilig. Pas op met het wisselen van valuta, er zijn hele slimme handige biljetten goochelaars bij, die je geldt voor je ogen uittellen, maar als je het later natelt toch biljetten hebben achtergehouden. De ankerplek bij Uf Mar ligt in een baai die zuid georiënteerd is, waardoor de golven wel enigszins de baai binnenkomen. Wij lagen er nogal te rollen. In de baai is een grote betonnen steiger in een U-vorm. Deze staat op geen enkele zeekaart, ook niet op onze Navionics kaarten. Als je naar binnen vaart kun je het beste net voorbij de steiger aan stuurboord je anker uitgooien. Hier lig je nog het meest beschut. De ankergrond bestaat uit zware klei en zand. Je anker graaft zich dus diep in en je ligt goed vast.

Staande op de betonnen steiger kun je landplaats voor de 
dinghy's zien. Gedurende de drukke tijd werden deze bewaakt.

Om met de dinghy aan land te gaan, kun je beter geen gebruik maken van de betonnen steiger, bij laag water kan je dinghy namelijk onder de steiger drijven met alle gevolgen van dien. Het beste is om met je dinghy naar het strand te varen die zuidelijk van de steiger ligt. Hier staat in de hoek met de steiger haast geen swell en kun je rustig aan land gaan en je dinghy het strand optrekken en vastleggen met een lijn aan een boom. Het inklaren ging niet eenvoudig. Het eerste plan was dat men met een RIB de officials bij ons aan boord zouden brengen. Na één boot te hebben afgehandeld, was een groot deel van de groep zeeziek. De procedure werd daarom dus verplaatst naar een zaaltje in het “Gasthuis” waar alle officials een bureau kregen met de benodigde stoelen. Het computersysteem liet het echter afweten, zodat we, na uren te hebben gewacht, onverrichte zaken maar weer teruggingen naar onze boten.

Twee van de leiders van het inklaringsteam, nadat we alle
papieren hadden gestempeld en ondertekend.

Wel werden alle onze papieren en onze pasporten ingenomen, met de belofte dat ze de volgende dag om 09:00 uur terug zouden zijn. Je raad het al, wij waren er de volgende ochtend, echter er was geen official te bekennen. Aan het einde van de dag kwam een deel van de delegatie terug en stapten in 2 RIB’s om de boten te bezoeken. Wij kregen een stapel papieren die wij moesten voorzien van onze bootstempel en die moesten worden ondertekend. We dachten dat we nu klaar waren, niets is echter minder waar. Met deze stapel papieren moet je nog naar de havenmeester voor de Poort Clearance. Op deze man hebben we dagen zitten wachten. Samen met de rest van de documenten kon je nu je Port Health Quarantine Clearance aanvragen. Pas de avond voor vertrek hadden wij al onze papieren rond.

De start van de processie, iedereen liep achter de slang aan 
naar het einde van het haventerrein.

Het hele proces heeft 4 dagen in beslag genomen en is zeer traag, waarbij de systemen niet op elkaar zijn afgestemd, zodat je hetzelfde document meerdere keren moet inleveren. Wij waren blij met onze agent Raymond Lesmana, die ons vooraf had geadviseerd van alle documenten 5 kopieën te maken. Aan de wal troffen we een busje aan, die sim-kaartjes verkoopt en installeert. Voor 32 Gb-data en onbeperkt bellen en Sms’en betaal je hier € 10 per maand, dat was dus snel geregeld. We zijn weer online en kunnen vrienden en familie een berichtjes sturen dat we veilig zijn aangekomen. Tussentijds ging het officiële deel van onze aankomst gewoon door. Op de derde dag na onze aankomst was er een officieel welkom. Op de betonnen steiger werden we eerst verwelkomd door de regent van dit eiland. Iedereen moest met iedereen op de foto met daarbij de vlag van het land van herkomst. In een lange processie volgden wij daarna de groep naar de grens van het havengebied.

De priesteres met haar twee hulpjes. Even later werden wij
gezegend met het water uit de kokosnoot.

Vanaf hier werden we met busjes naar de grens van het dorpje gebracht. Sonja had het geluk met de jeep van de regent mee te mogen rijden. Op de grens van het dorpje werden we ontvangen door een priesteres en de dorpsoudste. Hier werden wij door de priesteres gezegend voor onze reis en was er een ceremonie met de dorpsoudste. Daarna ging het te voet verder naar het centrum van het dorpje. Bij elk huis stonden mensen die graag met je op de foto wilden. Op de vraag waar wij vandaan kwamen, antwoorden wij steeds “Balanda”, wat staat voor Nederland. De mensen werden dan helemaal enthousiast. Na aangekomen te zijn bij het huis van de regent volgden er diverse speeches van officials.

Een jonge groep dansers met een speciale dans.

Ook een van de zeilers nam het woord en sprak een woord van dank uit voor dit hartelijke ontvangst. We kregen diverse dansen te zien en er was een joekelille groep die een aantal prachtige nummers lieten horen. Ook dansten we met de lokale bevolking en soort van lijndance. Heel hilarisch aangezien de bewegingen niet alleen met de voeten maar ook met de handen worden uitgevoerd. Aansluitend werd ons een lunch aangeboden.  Een eenvoudige, maar smaakvolle maaltijd van op drie manieren bereide rijst, diverse groentegerechten en een stokje saté. Hierbij zijn de meeste gerechten koud of lauw. Op de tafels stonden overal flesjes water voor het lessen van de dorst.

Een andere groep met danseressen in hun originele kledij.

Men wilde ons het lokale strand laten zien waar grote golven staan, een ideale surfstek dus. De zee is hier schitterend mooi maar woest. Sonja was achtergebleven in het dorpje. Na dit alles werden we weer met taxi’s teruggebracht naar het havengebied. Daar aangekomen kon ik Sonja niet vinden, die was nog steeds in het dorpje. De man die de gehele dag alles aan elkaar gepraat had, bood Sonja aan om achter op zijn scooter te stappen, zodat hij haar kon terugbrengen naar het havengebied. Zo gezegd zo gedaan, zag ik even later Sonja aankomen rijden. De mensen zijn hier echt zo vriendelijk. Omdat wij nog steeds geen contact geld hadden, stapten we in een taxi met gids. Dat viel even tegen, je bent meer dan een uur onderweg on in Tual te komen.

Het strand waar men een resort wil bouwen. De zee is erg ruw,
niet echt een plekje om even te gaan zwemmen.

Dit is de enige plaats waar banken zijn waar je geld kunt pinnen. De chauffeur bracht ons naar een vestiging van de Bank National Indonesia. Na wat geld te hebben opgenomen zijn we doorgereden naar een supermarkt waar Sonja nog wat boodschappen deed en we 12 flessen water konden inslaan. Toen we eenmaal terug waren in het havengebied was het gaan regenen. We hielden het voor die dag voor gezien en zijn teruggegaan naar de Ikinoo. Wel troffen we nog iemand aan die de rail voor onze mast meenam om deze weer recht te maken. Dit is een moeilijk klusje omdat aluminium de nijging heeft snel te scheuren of te breken. De volgende dag ben ik met een aantal andere zeilers opnieuw naar Tual gegaan om inkopen te doen. Ik had van Sonja een boodschappenlijstje meegekregen. In de supermarkt zelf kon ik niets vinden van wat er op het lijstje stond. Wel vond ik Maria koekjes dn diverse andere lekkernijen die ik niet kon laten liggen.

Veel stalletjes met groentes, behalve bananen en citroenen,
is er  weinig fruit, wel veel verschillende groentes.

Op de Islamitisch markt kon ik verse groente en fruit inslaan. Genoeg voor de komende week. Met een auto vol mensen en boodschappen reden we terug naar de boot. Die avond gingen we met z’n allen naar de kant. Op het terrein is een keuken die warme maaltijden klaarmaakt tegen hele schappelijke prijzen. Ook hebben ze grote flessen met Bintang bier, van 0,75 l per flesje. Sonja nam bami goreng en ik pittige nasi goreng. Voor deze twee maaltijden betaalden we IDR 45.000 of wel € 3,00, daarvoor kun je zelf niet koken. Zo werd het een gezellig namiddag en avond met prachtige livemuziek. In het donker voeren we terug naar de Ikinoo. Omdat de elektronische zeekaarten voor Indonesië niet betrouwbaar zijn, zijn we met een groepje bijeengekomen om

Mooie flessen Bintang bier, de avond kan niet  meer stuk, 

Google-Earth foto’s om te zetten naar kaarten, zodat je deze als laag kunt aanzetten in het programma Open-CPN. Helaas, na vele uren proberen kregen we dit niet werkend. Later bleek dat een van de programma’s een verkeerd versienummer had. Na een lunch van koude Gadogado met gele rijst genuttigd te hebben, die door locals hier op het strand terplekke wordt bereid, trof ik de man aan die onze spinakerboom rails hersteld had. Snel ben ik teruggegaan naar de Ikinoo om de rails te monteren. Die avond hadden we een officieel afscheidsdiner, in aanwezigheid van opnieuw alle officials en iedereen die ook maar een beetje belangrijk is. Opnieuw waren er speeches, dansvoorstellingen, een optreden van de ukelelegroep en werd er gedanst.

De ukelelegroep met een mix van jong en oud.

De maaltijd werd in buffet vorm voorgeschoteld. Heerlijk gerechten stonden er op de tafels. Te veel om ze allemaal te proeven. Zo kwam er een leuk einde aan deze eerste week in Uf Mar. Aangezien nu iedereen de juiste papieren heeft ontvangen, vond men het tijd worden om verder te gaan. Voordat we naar Banda zeilen, willen we nog een mooi strand bezoeken aan de noordwest kant van het eiland. Een afstand van 24 nm zeilen. De volgende ochtend vertrokken een groot aantal boten gelijktijdig de ankerplek en werden we uitgeleide gedaan door een marine boot van de officials met opnieuw alle belangrijke en minder belangrijke mensen aan boord.

Een impressie van de welkomst dag met de dorpsoudste en prachtige danseressen

De boot voer mee tot aan de opening van de baai. Onder zeil voeren we met z’n allen naar buiten. Met een groepje van 7 boten vertrokken wij naar ankerplek nabij Ngurbloat Beach.

Onderweg komen we dit soort vissersbootjes tegen. In de verte
zijn de boeien zo zichtbaar waar we net langs zijn gezeild.

We hebben prachtige 8-15 kn wind en de zon schijnt volop, champagne zeilen dus. Onderweg zien we voor ons een heel veld opdoemen met boeien. De vraag is, zijn het netten of is het een zeewier plantage. We nemen geen risico en zien aan bakboordzijde van het veld een smalle corridor langs de kust van een eiland, waar we doorheen kunnen zeilen. Wij zijn samen met de Zwerver de eersten die er doorheen gaan. Op de kaart varen we over land!!! Aan de andere kant van het veld worden wij geconfronteerd met drijvende houten constructies met hutjes erop. We zijn er nog niet achter wat hiervan de functie is. Wel moet je goed oppassen en niet te dicht langsvaren aangezien deze constructies voor anker liggen. 

Onderweg zie je veel van dit soort houten drijvende 
constructies die met een stevige lijn vast liggen aan een anker.

Voor je het weet heb je een lijn in je schroef. Een maal aangekomen bij de ankerplek, blijkt het ankeren geen eenvoudige opgave. Ook hier zijn de Navionics kaarten absoluut niet betrouwbaar. Er blijkt een koraalrand onder water te liggen die redelijk ondiep is. Met enige regelmaat keren we terug naar zee omdat voor ons het water te snel ondiep werd. Een boot met hef-kiel, met een diepgang van 1,3 meter, raakte zelfs de bodem. Na een aantal keren proberen lukt het ons om de ankerplek te bereiken. Niet veel later liggen we weer vast als een huis. Tijd voor een ankerbiertje. De volgende dag ga ik samen met Astrid van de Zwerver op onderzoek uit om in het dorpje van het Ngurbloat Beach te zoeken naar een restaurantje wat open is en waar we ook bier kunnen bestellen. 

Hoe mooi kan een strand zijn, woorden schieten hier te kort.

We varen met de dinghy naar de kant en lopen deels over het maagdelijke strand en deels over de plaatselijke "hoofdweg" verder het dorpje in. We vinden een man die ons graag koud bier verkoopt. Niet veel later vinden we ook een restaurantje wat open is. We maken een afspraak voor 15:00 uur en lopen terug naar het centrum van het dorpje. Onderweg kopen we nog een aantal flessen bier bij het mannetje dat ons eerder aansprak. Het dorpje is klein en men leeft er hoofdzakelijk van de visserij en deels van de toeristen die hier komen.

De plek om te luieren en te genieten van de rust en de natuur.

Het blijkt dat de inwoners van Tual, hier hun vakantie houden of een aantal dagen komen uitrusten. Het draait dus echt op de lokale toerisme. 's-middags keren we met de dinghy terug bij het restaurantje, waar we bier en heerlijke mango vruchtensap bestellen. Het bestellen gaat met handen en voeten en natuurlijk Google Translate. De bediening spreekt geen woord Engels of Nederlands. Maar het lukt ons alles te bestellen wat we willen eten en drinken. Het eten valt wat tegen, de nasi is prima, maar de noedels komen uit van de kant en klare pakjes, aangevuld met wat groente en ketjap. Maar ja, we eten en drinken hier wel met 6 mensen voor bij elkaar € 36,00, dus € 6,00 per persoon. Daarbij heeft iedereen 2 drankjes op. Voor dit geld kun je dus geen inkopen doen en zelf staan koken.

Zo ondersteunen wij de lokale economie ook een beetje. Het meisje van de bediening wil graag een foto van ons maken en ook samen met ons op de foto. Wij maken er direct gebruik van door haar te vragen ook van ons groepje een foto te maken. Terug op de Ikinoo besluiten we de volgende dag bij hoog water te vertrekken in de richting van Banda met mogelijk nog een tussenstop op het Kur Island, een zeiltocht van 180 nm, maar daarover meer in het volgende verhaal. We plaatsen de dinghy weer op het dek, bergen de buitenboordmotor op en maken de Ikinoo weer klaar voor een tocht op zee.

Een kleine impressie van het dorpje, met diverse kleine winkeltjes, het restaurant, spelende kinderen
en een eenvoudige woning met vele planten in potten. 

Indonesie Dag 5

Omdat we met de huidige snelheid te vroeg aan zouden aankomen op de plaats van bestemming, besluiten we om 13:00 uur LT dat we zeil gaan minderen. Eerst verleggen we onze koers naar onze eindbestemming, we gijpen, plaatsen het derde rif en draaien alleen de kotterfok deels bij. De yankee laten we weg. Het is opnieuw een grijze dag met af en toe een bui of miezerregen. Dit laatste stuk moeten we goed op gaan passen voor vissers. Voor die tijd voeren we net buiten of op de grens van het economische territoriaal gebied tussen Indonesië en Australië. Daar mag niet worden gevist. Net binnen de grenzen, aan de zijde van Indonesië, wemelt het echter van de vissersboten. Als je op Marine Traffic kijkt, is het één grote wirwar van boten en netten want hier varen ze met netten met een eigen AIS-baken. Tussen elk baken zit ongeveer 1 nm. Een boot kan dus een visnet achter zich hebben met meerdere bakens. Wij zagen er met twee bakens, wat inhoud dat er een visnet achter hangt van 2 nm!!! De wind is toegenomen naar 20 -28 kn, met uitschieters naar 32 kn. Hierdoor blijft de snelheid tussen de 5-7 kn. De golven zijn ondertussen opgebouwd en we treffen golven aan van 3-4 meter. We nemen ook de kotterfok weg en zeilen zo alleen op het grootzeil, met drie riffen erin. verder. Het is een onrustige nacht geworden met weinig slaap. We kwamen een groep vissersboten tegen die met sleepnetten onderweg waren. Achterlangs is dan dus geen optie omdat je niet weet waar het net zich bevindt. Oproepen via de VHF heeft ook geen zin, want het personeel op deze boten spreekt geen Engels. We hebben ze wel 20 keer opgeroepen zonder een reactie. Op het laatst nam er iemand contact met ons op en melde ze dat zij stuurboord uit gingen. Ze passeerden ons op 1 nm afstand. De tweede keer dat we zo'n groep vissersboten tegenkwamen, veranderden deze direct hun koers. Hoe dichter we bij onze bestemming komen, hoe ruiger de zee wordt. De wind is onveranderd 20-28 kn. Vlak voor de ingang van de baai neem ik het stuur over, start de motor en ga al zeilend met de motor bij de baai in. Niet veel later ligt het anker vast in de grond. Deze oversteek zit er weer op.

Positie : 05°54.904'S 132°43.237'E
Log : 21.651 nm (127 nm gezeild en gearriveerd)
Motor : 187,1 h
Tijd : 23:30 h UTC (09:30 h LT)

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

Indonesie Dag 4

Het was een grijze dag, de zon deed zijn best en was ook even te zien, maar over het algemeen hadden we een grijze lucht. Af en toe krijgen we een bui met flink wat regen over ons heen en af en toe een echt Hollands miezerbuitje. De wind is overdag tussen de 15-20 kn en 's-nachts tussen de 20-25 kn. Dit patroon, van overdag minder wind dan 's-nachts meer wind, hebben we nu al een aantal dagen. We maken dus 's-nachts behoorlijke afstanden. We hebben opnieuw gevist, maar weer geen vis gevangen. Volgens mij is de Arafura zee, dat is de zee waar we al een aantal dagen overheen zeilen, gewoon leeg gevist, we zien ook nauwelijks dolfijnen. Het dagritme is een beetje hetzelfde, af en toe de windvaan wat aanpassen omdat de wind soms net uit een iets andere hoek waait en twee maal daags de zeilen aanpassen. 's-Morgens de yankee wat uitrollen en voor het donker wordt de yankee weer wat inrollen. Vandaag hebben we voor het eten wat restjes opgemaakt, dus niet echt gekookt. Op het moment van schrijven moeten we nog 127 nm zeilen tot aan onze bestemming. Dus morgen ochtend vroeg zijn we bij Uf Mar op de Kei Islands en liggen we rond deze tijd voor anker.

Positie : 07°51.777'S 133°12.540'E
Log : 21.542 nm (155 nm gezeild, nog 127 nm te gaan)
Motor : 186,3 h
Tijd : 00:00 h UTC (10:00 h LT)

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

Indonesie Dag 3

Het is vandaag niet zo zonnig als de afgelopen dagen. We zien regelmatig buien overtrekken. Wij houden het gelukkig droog. We hebben overdag 14-18 kn wind staan, een mooie wind om op te zeilen, ware het niet dat er een vervelend golven patroon staat, waardoor de Ikinoo met enige regelmaat een zwieper krijgt en te ver oploeft. Nadeel hiervan is dat de kotterfok bak komt te staan en de Ikinoo afremt, het is even niet anders Rond 16:00 uur horen we een luide knal. Snel kijk ik omhoog om te zien of dat de mast blijft staan. Daar is gelukkig niets mee aan de hand. Ik trek mijn zwemvest aan en besluit een controle rondje te lopen. Op zo'n rondje controleer ik alle splitpennen, belangrijke moeren, zoals van de giekneerhouder en de giek en natuurlijk de schoten op slijtage. Als ik de splitpennen van de voorste twee stagen heb gecontroleerd en mijzelf omdraai, zie ik het probleem. De rail waarop de beide spinakerboom koppen vast zitten, is van de mast afgekomen. Bij ons bestaat de rail uit twee delen, één voor de kleine boom voor de kotterfok en één voor de boom voor de yankee. Deze laatste is los gekomen en zit nog vast met vijf schroeven, de rest is afgebroken. Snel draaien we de yankee weg en nemen de boom los van de rail en bergen deze op. Die kan voorlopig niet meer worden gebruikt. Na even overleg met elkaar, besluiten we het grootzeil te hijsen en twee riffen te plaatsen. We starten de motor, draaien de kop in de wind en ik loop naar voren om het zeil te hijsen. Niet veel later staat het grootzeil gezekerd met een bulletalie. We zetten nog een, deels gereefde, yankee bij en zeilen weer de goede kant op. Zodra het donker wordt neemt de wind toe naar 20-27 kn met uitschieters naar 30 kn. We schieten lekker op zo. Als het mijn slaapbeurt is roept Sonja mij omdat de Ikinoo de verkeerde kant opgaat. De kotterfok staat opnieuw bak. We zien dat de golven zijn opgebouwd waardoor de Ikinoo meer zwiepers krijgt. We besluiten de kotterfok weg te draaien en ook de yankee wat meer te reven. Direct keert de rust weer aan boord. De Ikinoo blijft nu stabiel met 7-8 kn snelheid zijn koers vervolgen. Als ik 's-morgens wakker wordt, is de wind afgenomen naar 14-20 kn. We draaien de yankee weer deels bij en passen de koers wat aan. Een nieuwe dag staat voor de boeg.

Positie : 08°52.927'S 135°36.290'E
Log : 21.409 nm (148 nm gezeild, nog 280 nm te gaan)
Motor : 186,3 h
Tijd : 00:00 h UTC (10:00 h LT)

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

Indonesie Dag 2

We hebben een prachtige zonnige dag. De wolken die we vanmorgen zagen zijn opgelost. We hebben een wind schuin van achteren staan, met een kracht van 12-15 kn. De Ikinoo zeilt op 2 fokken rustig voor de wind uit. Aan het einde van de middag zien we een grote concentratie AIS-signalen, wat erop duid dat er een vissersvloot aan het vissen is. We zien 3 verschillende signalen, vissersschepen, sleepboten en netten met AIS-bakens, het is een grote wirwar van AIS-signalen. We draaien de kotterfok weg zodat we wat scherper kunnen zeilen om deze vloot te ontwijken. Ze vissen tegen de grens van het economisch territoriaal gebied van Australië aan. Ook zien we de Zwerver weer op onze plotter verschijnen. We hebben even contact via de VHF, leuk om elkaar midden op de oceaan te spreken. Als we onze koers veranderd hebben en de kotterfok weer hebben bijgezet, raken we de Zwerver snel weer kwijt. Zo varen we rustig de nacht in, terwijl we over stuurboord de vele lichten zien van de Indonesische vissersvloot. Gedurende de nacht neemt de wind verder toe naar 15-20 kn, de Ikinoo heeft hier wel oren naar en zeilt met hoge snelheid naar zijn bestemming. Voor het avondeten hadden we dit keer noedels met kip en groenten, dat alles klaargemaakt in de wok, heerlijk. Voor morgen is er voor mij nog een portie over. Als ik wakker wordt schijnt opnieuw de zon, wel is er meer bewolking.

Positie : 10°04.072'S 137°47.921'E
Log : 21.275 nm (136 nm gezeild, nog 428 nm te gaan)
Motor : 186,0 h
Tijd : 00:00 h UTC (10:00 h LT)

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

Indonesie Dag 1

Op de dinghy steiger staat een duidelijk waarschuwingsboord.
De tekst spreekt voor zich.

We gaan Australië verlaten, het land waar we te weinig tijd hebben doorgebracht, Ook het land met een mens onvriendelijke natuur, waarbij de zoutwater krokodil wel één van de meest agressieve is. We vertrekken voor de eerste etappe naar Indonesië, een afstand van 705 nm. We varen met een omweg om de vele vissersschepen voor de kust van Papua New Guinea te ontwijken. Om 07:15 h LT is het anker uit de grond en varen we op de motor weg. Eenmaal om de punt van het rif, waarachter wij voor anker lagen, gaat het BB uit. We zetten de yankee bij en zeilen met de motor bij door een passage met 5,5 kn stroming, gelukkig voor ons van achteren, waardoor we met ruimt 10 kn over de grond vooruit gaan. Eenmaal op zee, gaat de motor uit, zetten we het grootzeil en de yankee en zeilen richting onze bestemming. Er staat een mooie 15-18 kn wind en het is een prachtige zonnige dag. Aan het einde van de ochtend neemt de wind wat af. We halen het grootzeil weg en zetten de yankee en de kotterfok op hun spinakerbomen. Langzaam neemt de wind steeds verder af totdat we 8 kn wind overhouden. We zeilen nog maar de snelheid is eruit. Vandaag hebben we een culinaire dag, voor de lunch een Russische salade en voor het diner erwtensoep. Omdat de Ikinoo sterk rolt over zijn lengteas, halen we de kotterfok van de boom en zetten deze strak in het midden, het rollen wordt direct een stuk minder. Zo varen we de nacht in. Gedurende de nacht neemt de wind wat toe. We krijgen zelfs onze eerste squall over ons heen met veel regen. De squall is duidelijk op de radar zichtbaar. Als we 's-morgens allebei wakker zijn, halen we ook de spinakerboom van de yankee weg omdat de koers steeds meer richting halve wind gaat. Er staat nu 15-20 kn wind en het is deels bewolkt zodat we regelmatig in de zon zitten.

Positie : 10°47.819'S 139°54.073'E
Log : 21.148 nm (141 nm gezeild, nog 564 nm te gaan)
Motor : 186,0 h
Tijd : 00:00 h UTC (10:00 h LT)

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com