Turkije deel 1

Onze Pilot voor de 2e dag door het Suezkanaal

Onze pilot is door een pilotboot opgepikt, waarna wij rustig verder varen op de motor om ook het laatste stukje van het Suezkanaal achter ons te laten. Er staat niet veel wind maar we besluiten wel alvast de zeilen te hijsen omdat we, naarmate we verder van de kust afkomen, meer wind verwachten. We zijn nog maar net klaar met het hijsen van de zeilen, als we een vreemd geluid uit de motorruimte horen komen. Ik open de motorruimte en zie dat er vonken uit de hydraulische pomp komen. De magnetische koppeling van onze hydraulische pomp is vastgelopen. De Ikinoo heeft een hydraulische pomp op de motor omdat zowel de ankerlier als de boegschroef hydraulische worden aangedreven. Snel stoppen we de motor zodat ik beide V-snaren van de hydraulische pomp kan verwijderen, zodat deze niet meer meedraait als de motor loopt.

Nog even een terugblik op het Suezkanaal met zijn enorme
zeeschepen, zoals deze die ons achterop kwam.

Sonja let ondertussen op het scheepsvaartverkeer omdat we ons nog steeds in de scheepsvaartroute bevinden. Nadat de V-snaren zijn verwijderd, starten we de motor en vervolgen motor zeilend onze weg. Niet veel later is er voldoende wind om te kunnen zeilen, de motor gaat uit en we stellen de windvaan in op een koers die ons zo snel mogelijk uit het aanloopgebied van het Suezkanaal brengt. Voor het avondeten warmen we de pizza op die we gisterenavond uit het restaurant hebben meegenomen. Zo voor de tweede keer smaakt hij niet echt bijzonder, jammer. Omdat we nog midden in de vaarroutes van Port Said zitten, blijf ik wakker tot 00:00 uur. Ik moet steeds de windvaan wat verstellen om de koers zo aan te passen dat we de vele zeeschepen ontwijken. Maar zodra Sonja om twaalf uur mijn wacht overneemt zijn we hier vrij van.

Onderweg naar Turkije kregen we een verstekeling aan boord.
Na een paar uur te hebben gerust vloog hij weer weg

We zitten direct goed in ons slaapritme. De nacht verloopt heel rustig. De dag begint mooi, we zetten de yankee te loevert op de spinakerboom en varen zo voor de wind verder. Helaas is de wind niet echt stabiel wat richting betreft, waardoor we enige keren moeten gijpen. In de loop van de middag begint de wind helaas te krimpen en om 17:00 uur moeten we onze directe koers naar Finike in Turkije loslaten en scherp aan de wind gaan zeilen. Voor het avondeten maak ik een Oostenrijks aardappelgerecht klaar, welke helemaal schoon op gaat. In één van de vorige verhalen heb ik het recept beschreven. De nacht verloopt rommelig, de wind zakt af en toe weg zodat we de motor bij moeten zetten om enige voortgang te behouden. Aan het einde van de nacht komt er weer wat bruikbare wind. Als ik ’s-morgens wakker word, is het een grijze dag, maar we zijn wel weer aan het zeilen en de motor is uit. De gehele ochtend blijft dat hetzelfde, we zeilen en af en toe moet de motor bij om enige voortgang te behouden.

In de aanloop naar Finike in Turkije, zien we de 
wit besneeuwde bergen op de achtergrond.

Aan het begin van de middag neemt de wind toe naar 9-14 kn. Dit stond echt niet in de weersvoorspellingen, die we via de SSB-radio hadden binnengehaald. Tot aan Turkije zou er haast geen wind staan. De wind die we nu krijgen is dus een cadeautje. De motor is weer uit en de windvaan stuurt ons opnieuw de goede kant op. Met een knik in de schoot varen we via een koers van 341° richting Turkije. Voor het avondeten heeft Sonja nasi klaar gemaakt. Ook nu gaat het schoon op, we lijken wel uitgehongerd de laatste dagen. Gedurende de avond en de nacht neemt de wind steeds verder toe, we zien zelfs 25 kn op de meter staan. We hebben het 2^e rif in het grootzeil geplaatst maar zeilen nu continu sneller dan 7 kn. 

Een mooier welkom kun je je haast niet voorstellen een jaar in
de tropische hitte te hebben gezeild vanaf New Zealand.

We reven nog iets meer en rollen de yankee deels weg, omdat we anders in het donker in Finike aankomen. Helaas, 3 uur voordat we er zijn valt de wind ineens bijna helemaal weg en draait ook nog eens zo dat deze tegen staat. Op de motor leggen we de laatste mijlen af. De aankomst bij Finike in Turkije is heel bijzonder, op de achtergrond zie je bergen waarop nog volop sneeuw ligt, terwijl de temperaturen overdag al richting de 20°C gaan. We roepen via VHF-kanaal 73 de Marina op. Een RIB komt ons tegemoet en helpt ons met aanleggen. Voor het eerst in vele jaren leggen we weer aan met de achterzijde naar de steiger en een mooringlijn aan de voorkant. 5 Minuten later liggen we netjes afgemeerd en kan de motor uit. Dit was een prachtige tocht, waarbij de wind in het 2^e deel wel heel onverwacht kwam. Nu is het tijd om uit te rusten en de Ikinoo een onderhoudsbeurt te geven. 

Gelijk de eerste avond zitten we al in een restaurant.
We verlangden weer naar een stukje vlees en een biertje.

De eerste week zijn we volop bezig om de omgeving te verkennen, nieuwe vrienden te maken en de diverse borrels af te lopen. We zijn dus heel sociaal aan het doen. Ook vragen we diverse prijzen op, waaronder de prijs voor het opnieuw laten spuiten van de achterzijde van de Ikinoo. Door het vele contact met dinghy’s die hier de afgelopen 7 jaar kwamen aanleggen om aan boord te kunnen stappen, is de spiegel en de onderzijde direct onder de spiegel wel toe aan een nieuw verfje. De prijzen zijn hier redelijk. Sonja vliegt voor 2 weken naar Nederland en ik zet de Ikinoo op de kant. Het schoon laten spuiten laat ik voorzichtig doen, in december is er pas nieuwe antifouling aangebracht. Zodra de Ikinoo schoon is wordt ze op haar plek gezet en ondersteund door 12 houten palen, zo veel hebben we er nog nooit gehad.

De beide schilders hard aan het werk om de romp klaar te 
maken voor het spuiten.

De schilder komt langs om het werk nogmaals door te spreken en nog dezelfde middag starten ze met schuren. Terwijl Sonja in Nederland is, lukt het mij om de leverancier van de hydraulische pomp op te sporen. Ik heb direct een goed gevoel bij Douwe Attema. Nadat ik hem de oude paklijst heb toegestuurd, vertelt hij mij dat de onderdelen voor deze pomp nog volop leverbaar zijn. Dus niet veel later zijn de onderdelen bij hem besteld. De onderdelen worden naar Sonja verstuurd zodat zij deze kan meenemen in haar bagage. Via Internet bestel ik nog meer spulletjes, waaronder 2 impellers voor de motor, tubetjes witte Sikaflex, teakdoppen voor het dek, een flesje lock bond, snapslootjes, lagers voor het stuurwiel en ga zo maar door. Na verloop van tijd krijg ik van Sonja het seintje te stoppen met bestellen, omdat anders het gewicht van de bagage boven de 20 kg komt.

Ook het koperwerk krijgt weer een poetsbeurt.

Het werk aan de Ikinoo verloopt prima, totdat ik de melding krijg dat ze problemen hebben met het verkrijgen van de Awlgrip Aristo Blue verf. Het gaat ongeveer 10 dagen duren voordat deze er is. Ondertussen heb ik de onderzijde van de Ikinoo ligt opgeschuurd en voorzien van twee nieuwe lagen antifouling. Ik gebruik de resterende tijd voor het doen van allerlei klusjes. Ik haal het rubber boven de stoorrand weg, zodat als het blauw boven de stootrand is gespoten, ik dit opnieuw kan aanbrengen. Ook de kuip voorzie ik van nieuw rubber tussen het teak. Alle 9 de lieren krijgen een onderhoudsbeurt. Ik heb één dag pauze, de dag dat Sonja weer terugvliegt vanuit Nederland. Ik heb een auto gehuurd en ben naar Alanya gereden om haar op te halen. Gelukkig ben ik op tijd weggegaan want het regent pijpenstelen als ik onderweg ben. Helaas heeft het vliegtuig een uur vertraging. Als het vliegtuig is geland, staat ze al snel voor mijn neus, haar bagage kwam als 2^e op de lopende band. Rustig rijden we terug naar Finike en sluiten de dag af met een heerlijk diner.

De motor met de nieuw geïnstalleerde hydraulische pomp.

De volgende dag ben ik alweer aan het klussen. Dit keer geen details over elke klus en ook geen lijstje van afgewerkte punten. Omdat ons contract van 30 dagen afloopt, moeten we nog 6 dagen bijboeken in de Marina. Helaas zijn de prijzen alweer verhoogt, we moeten nu € 84 per dag betalen. Het wordt dus zaak om hier zo snel mogelijk weg te komen. Hier in Turkije merk je heel goed dat de Engelsen geen onderdeel meer van de EU uitmaken en dus geen onderdeel meer uitmaken van de Schengenlanden. Veel zeilers hebben hun zeilboot verkocht of zijn vanuit de Schengenlanden uitgeweken naar Turkije. Daarnaast zijn ook zeel Russen Rusland ontvlucht. Zij hebben in Turkije veel huizen en boten gekocht.

Eindelijk kan de Ikinoo gespoten worden.

Door dit grote aanbod zie je dus dat de Marina’s bijna maandelijks hun prijzen verhogen. Drie dagen nadat Sonja terug is gekeerd, meldt de schilder ons dat de verf is aangekomen.  Aan het einde van de middag wordt de Ikinoo afgeplakt en de volgende ochtend wordt ze gespoten. Het eindresultaat is prachtig. Ook laat ik de romp door de schilders polijsten en poetsen zodat deze weer als nieuw glimt. De pomp zetten we weer in elkaar met de nieuwe onderdelen en monteren deze gezamenlijk op de motor. Met het aanbrengen van de V-snaren wachten we totdat de Ikinoo weer in het water ligt zodat we deze kunnen testen.

Het schilderwerk is klaar, tijd voor de te water lating.

We besluiten de verf drie dagen te laten drogen. Dan gaat de Ikinoo gelukkig weer het water in. Samen met een vriend vaar ik de Ikinoo om en niet veel later liggen we weer vast aan de steiger. Het wordt tijd voor de laatste klusjes. Ik geef de motor een 250 uren beurt, we plaatsen de V-snaren van de hydraulische pomp en testen het geheel. Alles functioneert weer naar behoren. We huren nog één dag een auto en halen 200 liter diesel in jerrycans, zodat de tank weer vol is en er 80 liter aan dek staat. We doen volop boodschappen en vullen onze voorraden aan voor de komende weken en we maken een uitstapje naar Kas. Een plaats met een grote jachthaven, die voor zover wij informatie hebben, best heel betaalbaar moet zijn. Dat laatste kunnen we wel vergeten, door het grote aanbod zijn ook hier de prijzen explosief gestegen en vragen ze nu € 115 per dag voor de Ikinoo. Met onze nieuwverworven vrienden Peter en Dominique hebben we nog een laatste gezellige avond aan boord van de Ikinoo. Dan is het tijd om te vertrekken voor een tocht naar het westen van Turkije. Voorlopig geen lange tochten meer maar alleen dagtripjes, maar daarover meer in ons volgende verhaal.

De Ikinoo ligt er weer prachtig bij. Op naar nieuwe avonturen in Turkije, Griekenland, Italië en Spanje.

Egypte en het Suezkanaal

Het uitzicht vanaf de Ikinoo naar Ras Abu Soma. Dit bestaat
uit resorts, hotels, golfvelden en een watersport centrum.

Zoals in het vorige verhaal beschreven, zijn we aangekomen in Ras Abu Soma. We besluiten dat we hier, samen met de Incentive, wat langer blijven liggen om bij te komen van onze tocht door de Rode Zee. Het weer voor de komende dagen ziet er ook niet al te best uit met een korte periode zonder wind en daarna heel veel wind uit het Noorden. De Zwerver en Rosa besluiten wel verder te gaan, waarbij het voor hen echt spannend gaat worden. In het begin moeten ze tegen 15 kn wind en golven opboksen en toch voldoende snelheid behouden, omdat aan het einde van de reis er veel wind gaat staan met vlagen tot 35 kn. Later zou blijken dat de Zwerver het wel heeft gehaald, maar dat de Rosa heeft moeten ankeren en schuilen voor de harde wind.

De Incentive ligt naast ons. Dit was de eerste dag toen het nog 
heel rustig was.

Op de weerkaart zien we dat de wind, voor een aantal dagen, verder gaat toenemen naar 35-45 kn, ook op onze ankerplek. Het komt ons wel goed uit, tijd dus om tot rust te komen. Al de eerste dag dat we voor anker liggen komen er twee bootjes op ons af. De eerste bied zijn diensten aan, maar is wat onduidelijk over wat hij wel of niet kan leveren en wanneer dat zou moeten plaatsvinden. De tweede heeft een hele vlotte babbel en is, samen met zijn vriend, heel duidelijk. Diesel, water, Sim-kaartjes, eten en drinken, alles wat we nodig hebben kan hij voor ons regelen, zelfs bier en vlees als we dat willen. Hij heeft al een Sim-kaartje voor ons bij zich, zodat we direct weer toegang hebben tot Internet en wij hem via zijn WhatsApp-nummer kunnen bellen voor bestellingen.

Het watersport centrum, wat geleid wordt vanuit Nederland.
Op de laatste dag kwam een Nederlandse Manager langszij 
om een praatje met ons te maken.

Hij noteert onze bestelling in zijn boekje met de belofte dat het meeste de volgende dag zal worden geleverd. Wel betalen we hem een fee van $40 voor zijn services, maar dat zijn we ondertussen wel gewend, voor niets gaat hier de zon op. Wel legt hij ons uit dat zijn activiteiten oogluikend worden toegelaten, maar dat het in principe niet is toegestaan. Hij vertelt ons dat tijdens de Covid-periode hier meer dan 20 boten maanden lang hebben vastgezeten. In die periode is hij begonnen met het leveren van deze service omdat de schepen verstoken waren van vers voedsel en water, ze mochten namelijk niet van hun boot af en verplaatsen naar een andere ankerplek mocht ook niet. Na afloop van zijn verhaal over die periode in 2020, neemt hij direct onze lege jerrycans mee aan boord, om deze te vullen met diesel. De volgende dag komt zijn vriend, ondanks de 25-30 kn wind, met zijn motorboot langszij voor het afleveren van de eerste zending van 80 liter diesel en een tas vol met boodschappen, alleen het brood is hij vergeten.

Ook kite surfers zijn hier volop te vinden. Van de Nederlandse 
manager hoorden we dat deze plaats vooral bij Duitsers zeer
geliefd is.

We zijn er heel gelukkig mee, vers fruit en groente, wat wil een mens nog meer. De dagen rijgen zich hier aaneen. De harde wind is inderdaad gekomen, wat een bezoek van onze vrienden, maar ook van de boot met bestellingen onmogelijk maakt. De Ikinoo ligt echter als een huis achter zijn Rockna anker en beweegt voor geen centimeter. Wel genieten we van de vele watersport activiteiten. Er wordt hier volop gezeild met catamarans, surfplanken, kites en surfboards die op een vleugel geheel uit het water komen. Zelfs met deze hele harde wind zie je nog steeds surfers op het water, die met een ongelofelijke snelheid over het water planeren. Na een week zien we een periode van twee dagen waarin het weer wat rustiger wordt. Wij krijgen, de dag voor vertrek, opnieuw 80 liter diesel geleverd, brood voor een week en natuurlijk vers fruit en groenten. We wachten, op de dag van vertrek, tot 13:30 uur zodat de golven wat zijn afgenomen als we starten.

Een prachtige zonsopkomst na de eerste onrustige nacht.
Je kunt aan de zee zien dat het nog steeds wat onrustig is.

Samen met de Incentive vertrekken we voor een tocht van twee dagen naar Suez. Maar voor die tijd moet ik eerst het anker uit de grond zien te krijgen. Ik moet er overheen varen om het anker te laten losbreken. Rockna ankers graven zichzelf, bij harde wind, steeds dieper in en dat merk je bij het anker opgaan. De wind komt niet helemaal uit de goede hoek. We besluiten wel de zeilen te hijsen en motor zeilend verder te gaan. Rond 24:00 uur zijn we bij het begin van de scheepsvaart route. Vooraf hebben we met de Incentive afgesproken dat we deze oversteken en aan de oostzijde langs de scheepsvaart route gaan varen. We laten alleen het grootzeil strak in het midden staan en varen tegen de wind in verder. Het wordt een hobbelig nachtje. Als ik 's-morgens wakker wordt, zijn de wind en de golven afgenomen en wordt het langzamerhand comfortabel.

Een van de vele olieplatforms waar de gassen nog worden
afgefakkeld. Je ziet ook continu een gelige gloed in de lucht.

De wind valt helemaal weg en komt zelfs even een korte periode van achteren. Zo varen we rustig de gehele dag door de golf van Suez met al zijn booreilanden, want daar stikt het hier van. Ook het water is niet altijd schoon, getuige een grote olievlek die wij onderweg tegenkwamen en waar we doorheen moesten varen omdat deze te groot was om er omheen te gaan. Als ik Sonja 's-morgens om 06:00 uur wakker maak, zitten we al in de aanloop route naar het Suezkanaal. Op de wachtplek blijven we een tijdje ronddobberen totdat we toestemming krijgen om naar de Suez Marina te varen. De Marina stelt niet heel veel voor, één steiger en diverse oude moorings, dat is alles.

Deze olievlek was zo groot dat we er niet omheen konden.

Zodra we vast liggen, komt er iemand aan boord om ons schip "op te meten" voor het berekenen van de transit fee. Op Internet heb ik gelezen dat bij de opening van het Suezkanaal men een eigen formule heeft ontwikkeld die niet uitgaat van het tonnage van een schip maar van de inhoud van het schip. Een licht en groot schip kan daardoor veel meer betalen dan een klein en zwaar schip. Wij worden aangeslagen voor 35 Ton, waardoor de transit fee, van $7,00 per Ton, dus uitkomt op $ 245,00. De volgende ochtend worden we om 08:00 uur uitgenodigd om naar de wal te komen en ontmoeten we Ehab Soukar at Sea of wel Captain Heebie the Prince of the Red Sea.

Samen met Captain Heebie, met op de achtergrond zijn kantoor.

We ontvangen een klein geschenkje en mogen daarna bij hem alle formaliteiten afrekenen. Want één ding is zeker, men vraagt hier overal geld voor. Voor die mensen die ook door het Suezkanaal willen, wij waren met onze Ikinoo, een Breehorn 44, in totaal $ 492,00 kwijt voor zeven verschillende posten. Je moet maar zo denken, het is altijd nog goedkoper dan het Panamakanaal. Zodra we terug waren op de Ikinoo, werd om 10:00 uur onze Pilot Achmed afgezet op onze boot. We voeren met vijf boten op een rij het Suezkanaal in. De gehele tocht van twee dagen blijf je als zeilboot continu aan de westkant van het kanaal, ook eventuele tegemoet komende plezierjachten.

Een van de vele grote schepen die langsvaren. Deze heeft
een wel hele bijzondere naam, zo heet mij oudste dochter.

De grote schepen passeren je met een gematigde snelheid. Grote delen van het kanaal zijn al dubbel uitgevoerd, zodat er nooit meer dan één schip tegelijk door het kanaal gaat. Maar daar waar er maar één kanaal is, komen ze je 's-morgens achterop en 's-middags komen ze je tegemoet. Omdat het Ramadan is, vragen we onze pilot voorzichtig en vooral beleeft of dat hij wil aangeven of dat hij iets nodig heeft. Hij bedankt voor alles, hij hoeft niets te eten of te drinken. Uit respect eten en drinken wij ook gedurende deze dag niet in zijn aanwezigheid, iets wat hij zeer op prijs stelt. Nadat ik drie uur achter het roer heb gestaan, vraagt hij met handen en voeten of dat hij mag sturen.

Onze pilot voor de eerste dag. Hij vond het koud onderweg,
getuige zijn dikke wollen trui.

Hij spreekt geen Engels, wat communiceren wel wat moeilijk maakt. De rest van de dag staat hij echter achter het roer. Wat wij wel heel apart vonden was dat je onderweg overal vissers tegenkomt. Soms roeiend en ook wel zeilend, vooral dat laatste geeft mooie plaatjes. We vragen ons af of dat het eten van de vis die hier rondzwemt wel gezond is, de gehele dag varen er grote schepen door dit kanaal. Aan het einde van de dag naderen we Ismelia, een plaatsje halverwege het kanaal waar we de nacht doorbrengen. We liggen er met 6 zeilschepen en een grote catamaran. Ook de Rosa ligt hier al een paar dagen omdat er elke dag een oorlogsschip door het kanaal kwam.

Dit soort vissers scheepjes kom je overal in het Suezkanal
tegen. Soms zonder zeil maar dan roeien ze gewoon tussen 
de grote zeeschepen door.

In dat geval is de transit van plezierjachten niet toegestaan. 's-Avonds besluiten we met z'n allen de wal op te gaan en een restaurant te zoeken wat nog open is. Onder begeleiding van een lokale agent en na afgifte van ons paspoort bij de bewaker van het haventerrein, mogen we het terrein verlaten en worden we naar een restaurant gebracht. De keuken is helaas al gesloten, maar men regelt wel pizza's voor ons. De hoeveelheid Pizza was te veel, zodat iedereen nog een stuk mee kon nemen. De volgende dag kregen we een andere Pilot, genaamd Hamed. Deze sprak gelukkig redelijk goed Engels. Vooral in het begin verteld hij van alles over zijn woonplaats Ismelia en over zijn vaderland Egypte. Deze pilot gaat helaas niet achter het stuur staan, waardoor ik genoodzaakt ben om zelf de gehele dag achter het stuur te staan, best wel vermoeiend.

In Ismelia staat een moskee naast een hele oude christelijke kerk.
Z0 kan het natuurlijk ook. De kerk is enkele honderden jaren oud.

Het varen door het Suezkanaal is vooral eentonig en lang niet zo levendig als varen door het Panamakanaal. Gedurende deze dag praten we met hem over van alles en nog wat. Dan krijgt hij een telefoontje van zijn vrouw met de mededeling dat hij voor de tweede keer vader gaat worden. De tranen springen hem in zijn ogen, zo emotioneel wordt hij. Aan het einde van de dag naderen we het einde van het Suezkanaal, de Pilot wordt opgepikt door een Pilotboot en voor ons ligt de Middellandse zee. Maar daarover meer in ons volgende verhaal.

Suakin-Ras Abu Soma in Egypte dag 6

In de loop van de dag komt er een bruikbare wind uit het zuidoosten. Die zagen we even niet aankomen bij de voorspellingen. Het is heerlijk zeilweer, waarbij het grootzeil volledig is uitgeboomd en vast staat op de bulletalie en de yankee te loevert staat op de spinakerboom. Wel moeten we af en toe gijpen omdat de wind nog al veranderlijk is van richting. Het gaat op een bepaald moment echter zo hard, dat we besluiten het grootzeil meer te reven omdat we anders te vroeg aankomen.

Onze ankerplek bij Ras Abu Soma, uitstekende ankergrond.

Met het grootzeil op het 3e rif en de yankee grotendeels weggedraaid zeilen we rustig de nacht door. Als ik lig te slapen draait de wind binnen een paar seconden naar het westen en moeten we de stand van de zeilen aanpassen. De spinakerboom bergen we op. Later draait de wind nog verder zodat we scherp aan de wind moeten gaan zeilen. De laatste uren is het even aanpoten op deze koers met 15-20 kn wind op kop. Van slapen komt niet veel meer. De laatste mijlen varen we op de motor naar onze eindbestemming, Ras Abu Soma. Een heerlijke baai met hotels, resorts, een golfbaan en volop watersport activiteiten. Helaas mogen wij niet aan land omdat we niet ingeklaard zijn. Niet veel later ligt het anker diep in de zandgrond.

Positie                    : 13°25.668’N 042°40.148’E
Log                        : 28.345 nm (104 nm gezeild)
Motoruren              : 817,7 h
Tijd                        : 08:20 uur LT 06:20 uur UTC

Voor de statistieken van de 2e etappe van deze tocht:

Gezeilde afstand                 : 481 nm
Aantal motoruren               : 46,2 h
Reisduur                             : 4 dagen, 2 uur en 35 minuten
Gemiddelde snelheid          : 4,86 NM
Aantal gevangen vissen       : 1
Aantal verspeelde lures       : 0

Suakin-Ras Abu Soma in Egypte dag 5

Vandaag was er haast geen bruikbare wind en hebben we dus grotendeels op de motor gevaren. Af en toe kon er wat gezeild worden, maar het hield niet over. Via de SSB-radio hebben we weersinformatie binnengehaald. De harde windvoorspelling aan het einde van de reis is wat afgezwakt en komt ook iets later. De laatste 24 uur kunnen we waarschijnlijk weer volop zeilen.

Woorden schieten hier te kort.

's-Morgens hebben we bezoek gehad van een klein groepje dolfijnen. Ondanks een omweg van 58 nm, omdat we de eerste twee dagen volop gezeild hebben, varen we nu weer midden in de groep. De Zwerver ligt achter ons en de andere twee voor ons. We zien ze op de AIS en we spreken elkaar via VHF-kanaal 69. Voor het diner eten we gebakken vis. De nacht verloopt verder rustig. Tijdens mijn tweede wacht komt de zon op, zelden heb ik zo'n mooie zonsopkomst gezien. Als ik 'na mijn 2e slaapperiode wakker wordt is het opnieuw een stralende dag.

Positie                    : 25°22.534’N 034°58.501’E
Log                        : 28.254 nm (116 nm gevaren, nog 104 nm te gaan)
Motoruren              : 811,1 h (21,1 uur motor gebruik)
Tijd                        : 09:00 uur LT 07:00 uur UTC

Suakin-Ras Abu Soma in Egypte dag 4

Deze dag is relatief rustig verlopen, We moesten, terwijl we op de motor voeren, één keer uitwijken voor twee achter elkaar aanvarende vrachtschepen. Door de koers iets te verleggen en het toerental wat terug te nemen, konden we ze voldoende ruimte geven. Vandaag konden we 10 uurtjes zeilen, de rest hebben we op de motor moeten varen omdat er haast geen wind was. Wel hebben we de zeilen laten staan zodat deze ondersteunde bij het varen op de motor. We proberen al zeilend er alles uit te halen wat er in zit, wat soms best wel een uitdaging is.

Een mooie vrouwelijke Mahi Mahi. Bij mannetjes is de kop
meer geblokt, dus vierkanter,

Vandaag hebben we gevist en een mooie Mahi Mahi gevangen, groot genoeg om er twee dagen van te kunnen eten. Sonja dacht dat ons kunstaasje boven het water uitkwam omdat er wat glinsterde Bij nader inzien bleek het deze Mahi Mahi te zijn die er waarschijnlijk al enige tijd aan hing. Het binnenhalen ging dan ook heel gemakkelijk. Voor de warme maaltijd heb ik pannenkoeken gebakken van 300 gr bloem en de rest van de ingrediënten zoals eerder vermeld in ons Blog. Hiermee kon ik 8 pannenkoeken bakken. Drie teveel dus. Volgende keer start ik met 200 gr. bloem. We zijn zeilend de nacht in gegaan. Helaas draaide de wind halverwege de nacht en ging pal tegen staan met 4-6 kn. We hebben de motor gestart en zo verder gegaan. Toen ik 's-morgens wakker werd was het opnieuw een stralende dag met 4-6 kn uit het Noordwesten.

Positie                    : 23°44.184’N 036°03.846’E
Log                        : 28.156 nm (127 nm gezeild, nog 220 nm te gaan)
Motoruren              : 790,0 h
Tijd                        : 09:00 uur LT 07:00 uur UTC

Suakin-Ras Abu Soma in Egypte dag 3

De Incentive zeilt vlak achter ons als we vertrekken.

Vandaag beginnen we aan de tweede etappe naar Ras Abu Soma, één van de vijf ankerplekken die we in Egypte mogen aandoen zonder in te klaren. Een afstand van 422 nm die, gezien het feit dat wij gaan zeilen en moeten opkruisen, wel wat langer zal gaan worden. We willen proberen zo veel mogelijk te zeilen om op die manier brandstof te besparen. We zijn al vroeg uit de veren en om 05:45 uur is het anker opgeborgen en varen we de ankerbaai uit. Met vier zeiljachten op een rij zijn we onderweg. De eerst 15 nm voert ons tussen diverse riffen door. Gelukkig zijn er boeien geplaats bij de riffen zodat je weet waar de riffen liggen. Omdat de wind, zeer onverwacht, uit de goede hoek komt, zijn niet veel later het grootzeil gehesen en de yankee uitgerold. We zeilen tussen de riffen door, alles is bezeild, wat een cadeautje.

De Ikinoo wordt gestuurd door de windvaan, beter en
koers vaster zouden wij het niet kunnen.

Als we eenmaal de eerste 15 nm gezeild hebben en we op open zee komen, komt de wind even later uit de richting die voorspel is. Wij zeilen verder en we zien de Rosa II direct bakboord uit gaan langs de kust. De Zwerver en de Incentive volgen ons nog een tijdje. Na een aantal uren haakt de Incentive af en gaat overstag richting de kust. Een aantal uren later volgt de Zwerver. Wij blijven door zeilen en steken zelfs enige tijd de scheepsvaartroute over. Al zeilend gaan we rustig de nacht in, waarbij we continu opletten op de
windrichting om optimaal gebruik te kunnen maken van de wind om meer noordelijk te komen. Midden in de nacht is er te weinig wind om te zeilen en moeten we een paar uurtjes op de motor varen. Als ik 's-morgens wakker wordt zijn we opnieuw aan het zeilen. Het is opnieuw een prachtige zonnige dag.

Positie                    : 22°31.439’N 037°49.558’E
Log                        : 28.054 nm (134 nm gezeild in 15 uur, nog 347 nm te gaan)
Motoruren              : 775,4 h
Tijd                        : 09:00 uur LT 07:00 uur UTC

Suakin-Ras Abu Soma in Egypte dag 1 en 2

Nadat we de Ikinoo volledig hebben volgegooid met diesel, water en de voorraden groente en fruit hebben aangevuld, wordt het tijd om Suakin te verlaten. Langer in deze trieste omgeving blijven heeft geen enkele zin. Opnieuw vertrekken de drie zusterschepen van Koopmans sr., te weten de Zwerver, de Incentive en de Ikinoo, gezamenlijk voor een tocht van 590 nm naar een ankerplek in Egypte genaamd Ras Abu Soma. Wij willen niet in Egypte inklaren omdat dit ons us$1.000 per boot kost. Zodoende kunnen wij niet aan land gaan. Wel zijn er een vijftal ankerplaatsen toegewezen waar we het anker mogen uitgooien voor een rustperiode of om slecht weer te ontwijken. Ras Abu Soma is de eerste ankerplek vanaf de grens met Sudan, waar we mogen ankeren. Het ligt vlak bij de ingang van de Golf van Suez. Vanaf de ankerplek is het nog 200 nm tot aan de ingang van het Suezkanaal. Omdat dit een berucht stuk zee is, zijn hier nog eens vier ankerplekken toegewezen om te kunnen schuilen voor de harde noorderwind. We besluiten deze route van 590 nm op te delen in twee etappes.

De prachtige baai van  Marsa Inkeifal.

De eerste voert ons naar Marsa Inkeifal, een mooie baai 110 nm vanaf Suakin. Deze baai geeft, door zijn vorm, veel beschutting tegen golven bij harde wind. Om 09:00 uur is het anker opgeborgen en zijn we onderweg. Eerst verlaten we heel voorzichtig de ankerbaai door terug te varen over de track die we op de heenweg hebben gemaakt. Omdat er in het geheel geen wind is, varen we op de motor naar het noorden. We varen met een snelheid van 4,0 - 4,5 kn zodat we niet te vroeg aankomen. Zo'n 11 nm voor de ingang van de ankerbaai, ligt een rif waar we overheen moeten varen. Op de kaart ziet het eruit als een onneembare passage. We hebben echter een track van een zeilschip welke dit in 2019 heeft gedaan en gemeld heeft dat er overal 20 meter water is. Bij daglicht naderen we deze plek en varen er voorzichtig met 3,0 kn overheen. Er zijn 2 boeien geplaatst zodat je weet waar het rif start en waar eindigt. Gelukkig gaat alles goed en varen we verder naar de ankerbaai. Twee uur later liggen we voor anker in Marsa Inkeifal.

Positie                   : 20°46.891’N 037°10.260’E
Log                        : 27.928 nm (120 nm gevaren, nog 480 nm te gaan)
Motoruren             : 771,5 h
Tijd                        : 10:30 uur LT 08:30 uur UTC

Deze eenvoudig tent bied bescherming tegen wind en zand.

We liggen in de baai met 4 zeiljachten, ook het Duitse zeiljacht Rosa II is hier voor ons al aangekomen. 's-Middags gaan we met z'n allen naar de kant, waarbij de dinghy van de Rosa II als taxi wordt gebruikt. Gezamenlijk maken we een wandeling rond de ankerbaai. We treffen een soort tent aan, waarvan wij denken dat deze is gebouwd door vissers die hier zijn blijven overnachten. Met wat takken en plastic is er een soort tentje gebouwd waarin ze beschermd tegen de zon en de wind kunnen liggen. In het zand liggen allerlei gebruiksvoorwerpen zoals een lepel, vork en een plastic fles.

Voor ons is het de eerste keer dat we wilde kamelen zien.

Als we doorlopen zien we ook een groep wilde kamelen, die op zoek zijn naar voedsel. Wat een prachtige ervaring om dit te mogen zien. Als we dichterbij komen zien we ze in geen velden of wegen meer. Tot onze verbazing groeien er in deze woestenij nog planten, waarbij we er één aantreffen die bloeit, hoe bijzonder. We hebben vanaf de kant trouwens een mooi uitzicht op de drie Koopmans boten. Aan het einde van de middag verzamelen we ons op de Zwerver voor een sundowner en om overleg te plegen over het vervolg van de reis. Er staat namelijk bruikbare wind voor de eerste 24-36 uur met daarna weinig

Prachtig dit kleine plantje dat bloeit en weet te overleven in
deze woestenij

wind. Het probleem zit hem in het staartje, er wordt namelijk 25-35 kn verwacht uit het noorden, dus pal op de neus. Daar willen we niet in belanden, dus er is een beperkt tijdslot om de volgende ankerplek te bereiken. Wij hebben als enige het plan om zo veel mogelijk te zeilen, de anderen verkiezen om op de motor te varen en langs de kust te blijven, ondanks de 15 - 18 kn wind die er staat. Daar voelen wij niets voor, dat gevecht tegen wind en golven, die je ook nog eens regelmatig stil doen laten vallen. We zullen het morgen wel zien als we eenmaal onderweg zijn.

De drie Koopmans zusters, de Zwerver, links onder, de Incentive links boven en de Ikinoo rechts.