De oostkust van Spanje

Onze eerste ankerplek in Spanje, opnieuw geen wind.

We verlaten Ibiza met een bezwaard hart, hier hadden we nog wel wat langer willen blijven, het werd echter te gezellig en dan is het onze ervaring, wordt het echt tijd om te vertrekken. We halen het anker op en zetten koers naar zee. De bestemming is de oostkust van het vasteland van Spanje. We varen, voor de eerste stop, naar een ankerbaai noordelijk van Cape Negre. Voor de verandering kloppen de weersvoorspellingen vandaag eens wel. Al na een uurtje op de motor gevaren te hebben, komt er bruikbare wind en kunnen we zeilen.

Het uitzicht op de vuurtoren van Cape Negre.

We halen onderweg zelfs snelheden van 7 kn. Pas een uur voor aankomst, komen we onder invloed van het vasteland en draait de wind tegen. De laatste 3 nm varen we op de motor naar de ankerplek voor die nacht. Niet veel later ligt het anker vast in de zandgrond. Tijd voor een ankerbiertje. De volgende dag is het maar een klein stukje naar de jachthaven bij de plaats Calpe. Bij aankomst staat men ons op te wachten om de lijnen aan te pakken. Niet veel later liggen we netjes vast. Tijd om het stadje Calpe te gaan bezoeken. Nadat ik de omgeving wat heb verkend, ga ik samen met Sonja naar de kant.

De start van de stadswandeling is op de Placa Dels Mariners.

Hier staat een treintje voor de toeristen, waarmee we een tochtje maken door Calpe. Onze eerste indruk is dat er wel erg veel hoogbouw is, niet een plaats waar wij zouden willen wonen. Als we terug zijn, kiezen we een terrasje in de zon voor een heerlijk biertje met wat hapjes. De volgende dag wandel ik samen met Wim en Maroesjka naar het centrum van Calpe. De route voert ons langs de kust. In het centrum volgen we een toeristische wandelroute door het plaatsje, waarbij je onderweg dus allemaal leuke plekjes ontdekt.

Een deel van de oude stadsmuur, waarbij er een restaurant
is gevestigd in het linker deel.

Bijna de gehele route is auto vrij. Je slentert dus rustig door allemaal nauwe straatjes en langs terrasjes en, wat nog heet meest belangrijke is, leuke bezienswaardigheden. Bij terugkomst besluiten we nog even wat te drinken, waarbij Sonja zich bij ons op het terrasje voegt. ‘s-Avonds gaan we met z’n vieren uit eten bij een van de vele restaurantjes langs de kust. Het wordt tijd om weer verder te varen. Helaas staat er de volgende dag een wind die de jachthaven in blaast. De combinatie van een zeer krappe aanlegplaats en de strak doorstaande wind, maken het voor ons bijna onmogelijk om te vertrekken.

Een indruk van de wandeling door het oude centrum met veel mooie muurschilderingen en leuke
smalle straatjes en trappetjes.

We blijven dan ook maar een dag langer. De volgende ochtend vertrekken we voor een tochtje naar de ankerplek bij het plaatsje Albufereta. Dit is echt een nietszeggend stukje van de Spaanse kust.

Onze ankerplek bij Isla Tabarca, overdag vol met boten.

We zijn de volgende dag dan ook al snel weer vertrokken. Ditmaal zetten we koers naar een zeer toeristisch plekje, de ankerplek bij het eilandje Isla Tabarca. We zijn gelukkig vroeg vertrokken, onderweg zie ik namelijk op de plotter het AIS-signaal van veel boten die dezelfde kant op gaan. Als we aankomen kunnen we een goed plekje uitzoeken. Binnen een uur stroomt het helemaal vol met zeiljachtjes en vooral veel motorboten. Hier komen de Spanjaarden zelf naartoe met hun schepen, om zich een dagje te ontspannen en heerlijk te eten.

Onze ankerplek bij Isla Tabarca, na het vertrek van de vele
boten is het hier heerlijk rustig.

Er zijn zelfs restaurants bij die een taxi service hebben, waarbij mensen, die een tafeltje hebben gereserveerd, met een RIB van hun boot worden opgehaald en teruggebracht. Vlak voor de schemering vindt er een grote uittocht plaats en blijven we met vijf boten voor anker over. De drie dagen dat we hier liggen, is het scenario iedere dag hetzelfde. Wel heel gezellig. Zelf gaan we ook een keer aan de kant eten, wat echter niet veel voorstelt. Ook maak ik nog een wandeling, waarbij ik in twee uur tijd het gehele eiland rondloop.

Een impressie van de wandeling rond het eiland, vooral het dorpje is het bezichtigen waard.

Na drie dagen houden we het voor gezien en varen we verder naar de ankerplek bij de plaats Torrevieja.

Onze ankerplek bij Torrevieja, een prachtige plek om te liggen.

Net zoals bij de voorgaande tochten, staat er opnieuw geen wind, dus varen we alles op de motor. Bij de plaats Torrevieja zijn drie jachthavens die door twee grote strekdammen worden beschermd. Echter binnen de strekdammen is ook voldoende plaats om te ankeren. Je ligt hier heel goed beschermd tegen alle windrichtingen. Nadat we voor de tweede keer hebben geankerd, bij de eerst plek werden we weggestuurd omdat te veel in het vaarwater van de schepen lagen die uit de jachthavens vertrekken of juist aankwamen, liggen we weer netjes vast op zandgrond. Hier treffen we Wim en Maroesjka van de Magnificent Beast weer aan.

Het treintje dat ons de bezienswaardigheden van Torrevieja
liet zien. Lekker toeristisch.

‘s-Middags ga ik samen met hen op verkenning om een goede supermarkt te vinden. We vinden alleen een kleine Supermercado voor de dagelijkse boodschappen. Met wat boodschappen voor de komende dagen keer ik terug naar de Ikinoo. De volgende dag bezoek ik alle jachthavens om te bekijken waar het voor ons het makkelijkste is om aan de wal te gaan en de dinghy achter te laten. Geen van de  jachthavens heeft een dinghy voorziening en echt welkom ben je er ook niet. Wel wat vreemd gezien de grote ankerplek die er voor hun deur ligt. Uiteindelijk kom ik bij een strandje waar ik denk dat het wel mogelijk is om de dinghy achter te laten.

Bergen met zout liggen te wachten op klanten.

In de middag besluiten we, met z’n vieren naar de kant te gaan en een toeristisch treintje te nemen. Ik breng eerst Sonja en Maroesjka naar een jachthaven van waaruit het makkelijk is om naar de stad te lopen. Daarna vaar ik samen met Wim naar het strandje, wat ik eerder had gevonden, waarbij we de beide dinghy’s met een kabel aan elkaar vastmaken. Met z’n vieren lopen we vervolgens naar het startpunt van het toeristische treintje. We maken met dit treintje twee tochtjes. De eerste voert ons naar de zoutvlaktes van Torrevieja of wel de Salinas de Torrevieja. Hier wordt, tot op de dag van vandaag, al eeuwenlang zout gewonnen uit zeewater.

De roze zoutkorst is hier duidelijk zichtbaar.

We krijgen, door een Engelstalige gids, uitleg over deze activiteit, waarbij het verhaal echter grotendeels verloren gaat door de snelheid en het beperkte volume waarmee ze het verhaal verteld. Zo legt ze uit hoe het verschil ontstaat tussen wit zout en roze zout. Het meeste roze zout wordt gewonnen in de Khewra zoutmijn in Pakistan waar het zout roze kleurt door het aanwezige ijzeroxide in het zout. Het zout in Torrevieja kleurt roze door de aanwezigheid van microalgen die rijk zijn aan betacaroteen. Deze plaats is ook bekend door het gegeven dat hier een van de etappes van de ronde van Spanje van start ging. Zo leer je nog eens wat op je oude dag.

Als we eens niet aan de wal eten, maakt Sonja soms de meeste
geweldige maaltijden klaar. Daarvoor hoef je dus niet uit eten.

Omdat we moeten wachten voor het vertrek van ons tweede tochtje, lopen we de stad in. Hier vinden we een Belgische friettent annex restaurantje. Ze hebben hier alles wat we in Nederland ook kennen. We bestellen dus wat te drinken en natuurlijk patat, bitterballen en een frikandel speciaal. Hoe Hollands wil je het hebben? We genieten er volop van. Het tweede tochtje voert ons langs de bekende stranden van Torrevieja. Dit geeft je een redelijke indruk van de uitgestrektheid van deze plaats en de diverse woonwijken die langs de kust zijn gebouwd. Veel van de woningen zijn echter gedateerd en vertonen betonrot door de matige kwaliteit van het bouwmateriaal. Niet het soort wijken en woningen waar wij naar op zoek zijn.

Het Europese kampioenschap zeilen met schaalmodel jachten.

We sluiten de dag af met een diner bij één van de restaurantjes in de jachthaven. Terwijl wij hier voor anker liggen, vinden er wedstrijden op Europees niveau plaats met model zeilbootjes. Er wordt gestreden in diverse klassen. Per dag worden er meerdere wedstrijden gevaren, waarbij regelmatig het parkoers veranderd. Met enige regelmaat hoor je iemand schreeuwen dat hij protest indient vanwege een verkeerd uitgevoerde manoeuvre van een concurrent. Het is best een hele leuke sport om naar te kijken.

We varen samen met de Magnificent Beast de laatste etappes.

Het wordt tijd om onze tocht richting Cartagena voort te zetten. Zodra we de beschermde ankerplek van Torrevieja hebben verlaten, rollen we yankee uit omdat er 9-10 kn wind staat. Helaas is het maar van korte duur, zodat we de rest van de tocht op de motor varen. Onderweg ben ik nog wel aan het vissen. Als Sonja naar de punt van de hengel kijkt, ziet ze dat deze enigszins krom staat. Snel haal ik de lijn binnen. We hebben een kleine Bonito, of wel witte tonijn, aan de haak geslagen, De vis is te klein dus zetten we hem weer terug in het water.

Onderweg komen we nog regelmatig bootjes tegen die aan
het vissen zijn.

Niet veel later hebben we er nog eentje aan de haak, die we opnieuw zijn vrijheid teruggeven omdat hij te klein is. Ook de derde krijgt zijn vrijheid terug vanwege zijn afmeting. De witte tonijn kan 140 cm lang worden met een gewicht van 33 kg. De vissen die wij vingen waren circa 40 cm met een gewicht van 2 á 3 kg. Jammer, vandaag geen vis op het menu. Voor vandaag hebben we een ankerplekje opgezocht nabij El Gorguel, een klein vissersdorpje met een camping en zwarte stranden. Hier lig je dus echt in the middle of nowhere. Er is geen bereik voor je telefoon, dus ook geen Internet. Wel heel erg rustig zo zonder die moderne technieken. Na een heerlijke rustige nacht, varen we de volgende ochtend de laatste paar mijlen naar de jachthaven van Cartagena. De laatste mijlen van onze wereldreis, want in Cartagena gaat de Ikinoo in de verkoop en starten we een nieuw avontuur. Maar daarover meer in ons volgende en tevens laatste blog.

De Balearen

Als we Sardinië verlaten voor onze tocht naar Mallorca, is het een grijze dag. De weersvoorspellingen komen opnieuw niet uit. Er zijn lichte weerscondities voorspeld met maximaal 15 kn wind en kans op regen en onweer. Helaas, de zon zit achter de wolken en de wind slaapt nog. Op de motor varen we dus verder. Na een uurtje varen, komt er een bruikbare wind, echter wel uit een geheel andere hoek dan voorspeld.

Een mooi maatje geelvintonijn, wie had dat verwacht op de
Middellandse Zee.

Wij klagen niet, want we kunnen zeilen. Al na een paar uur houdt de wind ermee op en starten we de motor opnieuw. Sonja maakt er vandaag maar een culinaire dag van. Met de lunch serveert ze een lauwwarme salade met stukjes zalm en gebakken spekjes. Voor het avondeten zet ze toast op tafel met allemaal lekkere hapjes. Helaas geen glaasje wijn want we zijn met de Ikinoo onderweg en dan wordt er niet gedronken. Zo varen we rustig op de motor de nacht in. De volgende ochtend komt er wind opzetten, we kunnen dus weer gaan zeilen. Zodra de zeilen goed staan en de windvaan het van de autopilot heeft overgenomen, gooien we ook de hengel uit. We hebben wel zin in een lekker visje. Een aantal keren heb ik beet, maar de vis wil niet echt toehappen. Aan het einde van de middag haal ik de lijn maar binnen. Dan, terwijl ik bezig ben om de lijn binnen te halen, hapt er een vis toe die direct goed vast zit. Het wordt een spelletje van geven en nemen van de lijn, waarbij ik langzaam maar zeker de vis steeds dichter bij de Ikinoo krijg. Na een kwartier vechten ligt er een mooi voormaatje geelvintonijn in de boot. Het is nog schemerig dus start ik direct met het fileren van de tonijn. Net voor donker ligt er een plastic bak vol tonijn in de koelkast.

Onze ankerplek bij Sant Jordi, voor de jachthaven steken
wij te diep met onze 2 meter.

Overdag moesten we af en toe de motor bijzetten omdat de wind het even liet afweten, maar gedurende de nacht zeilen we heerlijk. Aan het einde van de nacht zien we aan de horizon een streep lichtjes verschijnen en bij het ochtendlicht komt Mallorca tevoorschijn. Tegen het einde van de overtocht neemt de wind nog even toe tot 18 kn, jammer maar te laat. We zijn al op onze bestemming, Colonia de Sant Jordi, waar we ons anker uitgooien. We zijn iets langer dan twee dagen onderweg geweest voor de 254 nm naar Mallorca. ’s-Middags vaar ik met de dinghy naar de kant omdat we Sim-kaartjes voor Spanje nodig hebben. Na veel omzwervingen vind ik een winkel die deze verkoopt, helaas het is zondag en de winkel is dus gesloten. Hij blijkt ook maar twee dagen per week geopend te zijn. We zijn dus even aangewezen op het Wifi-signaal van een nabijgelegen hotel-restaurant. Als ik daar wat drink, na afloop van mijn omzwervingen, krijg ik alle gegevens om te kunnen internetten. Zo kunnen we onze berichten lezen en het thuisfront op de hoogte brengen van onze aankomst op Mallorca. De volgende dag maken we er een stranddagje van.

Langs de boulevard van Sant Jordi tref je diverse beelden aan.
Deze vis vonden wij wel heel apart.

Het water is heerlijk verfrissend. Sonja heeft een plekje uitgezocht op nog geen 10 meter van de terrasjes. Als we het zwemmen en luieren in de zon zat zijn, verplaatsen we ons naar één van de terrasjes. Terwijl we daar aan een biertje zitten, zien we de meest voortreffelijke gerechten langskomen. We besluiten dan ook om ’s-avonds terug te komen en daar te gaan eten. Die avond kiezen we voor een menu van drie gangen met wijn en brood voor € 26 pp. Vooraf bestellen we nog een biertje en een glas prosecco. Niet veel later staan er, naast de door ons bestelde drankjes, een fles rode wijn en een fles ijskoud water op tafel met daarbij een klein voorgerechtje bestaande uit brood met olijven en een aoli saus. Het diner was uit de kunst met heerlijke voorgerechten bestaande uit gestoomde mosselen voor Sonja en gefrituurde inktvisjes voor mij. Het hoofdgerecht bestond voor beiden uit varkensvlees, echter op verschillende wijze bereid. Vervolgens was er nog een toetje met na afloop ook nog eens een glas Sambuca met ijs van het huis. Onze avond kon echt niet meer stuk.

Bij het linker ankertje hebben we een onrustige nacht 
doorgebracht. Bij het rechter ankertje hebben we meerdere
dagen aan een stevige mooring gelegen.

De volgende dag halen we het anker op en varen we verder naar onze volgende bestemming, het plaatsje Andraitx. De voorspelde 15 kn wind blijft opnieuw weg zodat we alles op de motor varen. Als we aankomen varen we rustig de haven binnen. We hebben gehoord en gelezen dat er binnen de pieren maar net buiten de jachthaven moorings liggen die je, tegen betaling natuurlijk, mag gebruiken. Wij pikken een vrije boei op en niet veel later liggen we netjes afgemeerd. Dan komt er een RIB naar ons toe gevaren met een medewerker van de jachthaven aan boord, hij verzoekt ons vriendelijk per direct te vertrekken. Wat blijkt, alle moorings zijn vooraf al gereserveerd voor die nacht. Er komt namelijk veel wind uit het zuiden met de daarbij behorende hoge golven. Wij hebben de lijnen losgegooid en zijn buiten de strekdammen van de jachthaven voor anker gegaan. Ook daar kregen we bezoek van een RIB met een jongedame aan boord.

Deze gaf ons een folder over de Posidonia plant die hier groeit. Deze plant wordt in Spanje en dus ook op de Balearen beschermd. De plant zorgt ervoor dat er veel zuurstof in het water komt, waardoor het water kristal helder is. Het is een traag groeiende plant die ook bloemen draagt. Er is daardoor ook veel onderwater leven, waaronder grote schildpadden. Als je snorkelt zie je dat ook echt. We mogen hier dus niet ankeren. Helaas voor haar, wij gaan aan het begin van de avond niet meer een andere plek opzoeken. Ze had wel begrip voor de situatie en wenste ons sterkte voor de nacht, want volgens  haar zou er veel wind uit het zuiden komen, dus lagen wij aan lagerwal. We hebben het geweten, die nacht hebben we haast geen oog dicht gedaan, de Ikinoo lag zwaar te stampen op de korte steile golven.

Op deze foto, die wij van internet hebben overgenomen, zie
je de Pasidonia plant.

Het anker gaf echter geen krimp. Bij dageraad namen de wind en de golven weer wat af. Zodra het kantoor van de haven open was heb ik gebeld of dat ze voor ons een mooring hadden. Dat was geen probleem, we konden ons melden zodra we voor de ingang lagen. Toen het wat rustiger werd, hebben we het anker opgehaald en zijn we naar de haveningang gevaren, waar we werden opgewacht door één van de medewerkers in een RIB. Hij bracht ons naar een vrije mooring en hielp ons netjes met de lijnen. Later in het kantoor van de havenmeester, vroeg ik hem of dat we 5-7 dagen konden blijven. Na wat overleg vonden ze dat geen bezwaar. Schrik niet voor een mooring-boei vragen ze hier € 54 per dag. We willen niet eens weten wat de prijzen aan de steiger zijn. De rest van de dag ben ik bezig geweest met het zoeken naar een bedrijf dat één van onze 2 gastanks kon vullen. De gastank die nu is aangesloten is bijna leeg en ook onze tank uit Australië is leeg. Er moet nu dus echt een oplossing komen. Onderweg tref ik een winkel aan waar ze SIM-kaartjes verkopen. Voor € 15,00 heb een SIM-kaartje met 100GB data en veel te veel gespreksminuten. Dit is hier in Spanje wel heel goedkoop.

De nieuwe gastank met daarbovenop de afsluiter waarop onze
drukregelaar gemonteerd kon worden, een mooie set zo.

Voor wat betreft het vullen van de gastanks, overal waar ik kom krijg ik te horen dat ze beide tanks niet kunnen vullen, sterker nog, ze kunnen helemaal geen enkele tank vullen. Hier kun je alleen een lege tank inruilen voor een volle tank. Teleurgesteld keer ik terug naar de Ikinoo. ’s-Middags gaan we gezamenlijk naar de wal en drinken en eten wat in het eerste restaurant wat we tegenkomen. Dat blijkt achteraf een dure keuze te zijn. De volgende ochtend is de gastank echt helemaal leeg. Bij een ijzerhandel tref ik iemand aan die goed Engels spreekt. Ik leg hem het probleem uit en tot mijn verbazing komt hij met een oplossing, Hij heeft een afsluiter voor op een nieuwe tank. Op deze nieuwe afsluiter kunnen wij onze drukregelaar aansluiten. Nadat hij mij heeft voorgedaan hoe ik het apparaat moet monteren en ik het ook een aantal keren heb geoefend op een lege tank, betaal ik de goede man € 16,50 en loop naar het dichtstbijzijnde tankstation. Hier kun je, tegen betaling, lege gastanks ruilen voor volle.

Uit eten met Wim en Maroesjka, heerlijk stukje vlees.

De tanks hebben een kunststof behuizing en zijn daardoor prima geschikt voor gebruik op een schip. Na het tekenen van het contract en het betalen van de borg voor de tank en de vulling, loop ik met een volle gastank en de aansluitkraan terug naar de Ikinoo. Toen ik vanmorgen met de dinghy aankwam zag ik een geel zeiljacht met Nederlandse vlag aan de kade liggen. Ik ben naar Wim en Maroesjka van de Magnificent Beast toe gelopen met de vraag hoe zij omgaan met het vullen van gastanks. Zij vullen hun gastanks niet omdat zij gebruik maken van campinggastanks, die je overal kunt ruilen. Met de nieuwe gastank loop ik nog even bij hen langs om de oplossing te laten zien. We raken aan de praat en voor dat ik het weet zit ik aan boord een biertje te drinken. We spreken af die avond met z’n vieren wat te gaan eten. Zij zijn hier al vaker geweest en kennen de goede en betaalbare restaurantjes. Die avond eten en drinken we heerlijk voor een hele schappelijke prijs.

De kathedraal van Palma de Mallorca.

De volgende ochtend zijn we al vroeg aan de wal. We nemen vandaag de bus naar Palma, waar we de kathedraal van Palma willen bezoeken. Zodra we het busstation uitkomen, zien we een Hop On en Hop Off bus langsrijden. We zien dat hij even verderop stopt. Snel lopen we er naartoe en net op tijd kunnen we instappen en een kaartje kopen. Met ons kaartje en een oordopje, voor het beluisteren van de Engelse uitleg van wat we onderweg zien, nemen we plaats. Eerst maar eens een rondje door Palma rijden en de bezienswaardigheden bekijken. Het rondje duurt meer dan een uur. Bij de tweede keer stappen we uit bij de Kathedraal. Het is al lunchtijd, dus bezoeken we eerst maar eens een terrasje voor een lekkere lunch. Daarna lopen we naar de Kathedraal voor de bezichtiging. Het is inderdaad een prachtige oude Kathedraal die het bezichtigen zeker waard is.

Deze beeltenis van Jozef en Maria met het kindeke jezus, was 
wel heel erg mooi gerestaureerd,

Hij is uitstekend gerestaureerd en wordt heel goed onderhouden. Zelfs nu zijn er nog delen waarbij men bezig is met een renovatie. Na de bezichtiging, lopen we nog even over het marktje naast de kathedraal. We drinken hier een Mojito en een Pina colada, heerlijk koel. We besluiten opnieuw in de bus te stappen en ons naar een winkelcentrum te laten brengen. Door een misverstand rijden we echter aan ons doel voorbij. Na een uurtje zijn we terug bij de kathedraal waar de bus stopt. Vandaag gaat hij niet verder, dus laten we ons uiteindelijk met een taxi naar het winkelcentrum brengen. Na afloop van dat bezoek drinken we nog een biertje bij het busstation, waarna we terug rijden naar de jachthaven en onze dinghy. Na nog wat boodschappen te hebben gedaan varen we terug naar de Ikinoo, moe maar voldaan van deze geslaagde dag. De laatste avond in dit plaatsje gaan we nog een keer met z’n vieren uit eten bij een Indiaas restaurant.

Tot ziens Mallorca, met prachtig zeilweer gaan we richting Ibiza.

Dit viel ons wat tegen omdat de curry niet echt smaakvol was, het leek meer op pindasaus maar dan met een ander smaakje, jammer. De volgende morgen waren we alweer vroeg op pad, met als einddoel voor vandaag de noordwest kant van het eiland Ibiza, een tochtje van 52 nm. We varen samen op met de Magnificent Beast. Zodra we buiten de baai van de Marina komen staat er een mooie 15-20 kn wind, de Ikinoo voelt zich dan ook helemaal in haar element en gaat er met een snelheid van 7-7,5 kn vandoor. De wind is wat onstabiel voor wat betreft richting en sterkte, waardoor de Ikinoo op de windvaan een zigzagkoers vaart.

Vanaf onze eerste ankerplek op Ibiza hebben we dit prachtige
uitzicht. Op het strand achter ons verzamelden zich  honderden
mensen om naar ed zonsondergang te kijken.

Na een aantal uren prachtig te hebben gezeild, neemt de wind zo ver af dat we er niet meer mee kunnen zeilen. We draaien de zeilen weg, zetten het grootzeil strak in het midden en starten de motor. Zo varen we de laatste uren naar Ibiza. Bij aankomst in de baai, waar wij voorzien hadden te gaan ankeren, blijkt dat deze niet ruim genoeg is en dat we het anker niet op een zandplaat kunnen leggen. We varen de baai weer uit en zetten koers naar de volgende baai. Hier blijkt wel voldoende ruimte te zijn en zo liggen we dus niet veel later netjes achter ons anker.

De 2e ankerplek is veel rustiger dan de eerste. Ook het uitzicht
is heel mooi en rustgevend.

We blijven hier twee dagen liggen, waarna we de Ikinoo 2 nm verplaatsen naar een wat ruimere baai. Wim en Maroesjka gaan in eerste instantie ook mee, maar verlaten deze ankerplak al na een uurtje om terug te gaan naar de vorige plek. De baai waar we nu liggen is veel ruimer en biedt een prachtig uitzicht naar de kust. Na een aantal dagen verplaatsen we de Ikinoo naar Sant Antonio, de op één na grootste stad van Ibiza. Hier kunnen we prima ankeren op een grote zandplaat. De volgende dag vaar ik met de dinghy naar de kant. Bij de eerste steiger zie ik, dat aanleggen niet is toegestaan, zodat ik mijn toevlucht zoek bij een steigertje een stuk verder op. Ik wandel langs de boulevard en kom na 20 minuten lopen weer bij de eerste steiger uit.

Op de motor onderweg naar Sant Antonio, haast geen wind en
een vlakke zee met volop zon.

Ik had dus niet goed gekeken, aanleggen op de kopse kant van de steiger is niet toegestaan, maar langs de zijkant wel. Ik vind het busstation en koop een kaartje naar Ibiza stad. Ik wil daar het fort en de twee kathedralen bezoeken, die op een heuvel zijn gebouwd. Niet iets wat Sonja kan lopen. Het is een prachtig fort en ook de beide kathedralen zijn prachtig. Niet zo mooi als die in Palma, maar zeker het bezichtigen waard. Nadat ik wat heb gegeten loop ik wat door de oude stad. Dit zou Sonja ook erg leuk vinden. Na afloop drink ik nog wat en wandel daarna terug naar de bushalte. Nadat ik nog wat boodschappen heb gedaan bij de Lidl, loop ik terug naar de dinghy en vaar terug naar de Ikinoo. De volgende dag gaan we opnieuw naar de kant, echter nu naar de steiger die vlak bij het busstation ligt.

Heerlijk slenteren door de oude stad van Ibiza, er zijn zo veel 
leuke winkeltjes en terrasjes

We nemen de bus naar Ibiza stad en een taxi die ons naar de oude stad brengt. We slenteren een aantal uren door de oude stad, waarbij Sonja haar ogen uitkijkt en al snel met wat tasjes rondloopt. Omdat ik de vorige dag uitstekend Thais had gegeten, lopen we naar hetzelfde restaurant voor een heerlijke Thaise lunch met een potje bier. We slenteren nog wat door het stadje, waarna we een taxi aanhouden en ons naar het busstation laten brengen. Ook dit was weer een prachtige dag, die we opnieuw afsluiten met een bezoekje aan de Lidl voor wat boodschappen en het drinken van een biertje op een terras bij de haven.

Een mooie zonsondergang bij Sant Antonio op Ibiza.

Je kijkt hier je ogen uit, zo veel dames er rond lopen met minuscule bikini's en schoenen met torenhoge hakken, het zou verboden moeten worden, ha, ha, ha. Voor de volgende dag hebben we met Wim en Maroesjka afgesproken voor een lunch bij een restaurant met een Nederlandse eigenaresse. Ze hebben hier onder andere bitterballen, nasi, bami en shoarma op het menu staan. We kunnen dit dus niet aan ons voorbij laten gaan. Een heerlijk biertje met wat bitterballen en daarna voor mij een nasischotel met saté en een gebakken ei en voor Sonja een shoarma schotel. Hoe Hollands wil je het hebben? Het wordt tijd dat we vertrekken vanuit Ibiza naar het vasteland van Spanje, het wordt hier namelijk veel te gezellig. Over deze laatste overtocht en onze belevenissen langs de oostkust van Spanje lees je in ons volgende blog.

Een foto impressie van Ibizastad, waarbij je soms het gevoel hebt dat voor een groep mensen de tijd 
is blijven stilstaan in de flower power tijd.

Sardinië

Links onderin zie je ankerplek waar wij in het donker hebben
geankerd. In het midden boven de Marina van Calasetta

Ditmaal een kort verhaaltje. De ochtend na onze aankomst op Sardinië, verplaatsen we de Ikinoo vanaf de ankerplek naar de Marina van Calasetta, een afstandje van 2 nm. Hier willen we een aantal dagen blijven en met een autootje Sardinië verkennen. Ook hadden we hier afgesproken met iemand uit Nederland die hier zelf een aluminium Breehorn 37 heeft liggen en die geïnteresseerd is in onze Ikinoo. Deze afspraak is helaas niet doorgegaan omdat dit voor hem even niet helemaal goed uitkwam, jammer. Bij aankomst worden we netjes door twee mensen van de Marina geholpen bij het aanleggen. We hebben een prachtig plekje. Tot onze verbazing werken de Vodafone Sim-kaartjes van Griekenland ook op Sardinië, we behoeven dus niet op zoek naar nieuwe Sim-kaartjes.

En dan zie je in een Marina op Sardinië ineens een prachtige
aluminium Breehorn 37 liggen. Hoe klein is deze wereld.

We verkennen het dorpje Calasetta, dat op het schiereiland Isola di Sant Antonio ligt. Dit bevindt zich aan de Zuidwest kant van Sardinië. Hier komen niet heel veel toeristen. Hoofdzakelijk komen hier de bewoners van Sardinië zelf en de toeristen die een rondreis over Sardinië maken. Zo spraken wij Nederlanders die met hun camper een rondreis aan het maken waren. Het is dan ook een leuk en gezellig dorpje met een grote hoeveelheid restaurantjes, wat kleine winkeltjes en vele nauwe straatjes. Direct de eerste avond al vonden wij een uitstekend Italiaans restaurant met prima pizza’s en een heel betaalbare menukaart. We zijn hier dan ook drie keer wezen eten in de korte periode dat we op Sardinië waren. Hier dronk Sonja voor het eerst Sambuca met ijs en was direct verkocht.

De Sambuca die Sonja heerlijk vond. Er liggen
er al drie in de voorraadbak.

Nadat we de was hadden gedaan en de Ikinoo weer wat hadden gepoetst, hebben we voor één dag een autootje gehuurd om de omgeving te verkennen. We hadden ons echter verkeken op de grootte van Sardinië, waardoor we hoofdzakelijk het zuiden hebben kunnen bezoeken. Sardinië is voor wat betreft de oppervlakte 70% van Nederland, maar wel met maar 1,64 miljoen inwoners. Ook ontbreken er snelwegen zodat het verplaatsen van A naar B niet al te snel gaat.  Als eerste reden we naar het mooie strand van Pineta di Porto Pino, we hadden wel zin in een ochtendje zwemmen en relaxen. Bij aankomst zien en vooral ruiken we het strand, dat vol ligt met rottend zeegras. We zitten dan ook alweer snel in de auto en rijden verder naar het volgende strand. Voor het volgende strand moeten we bij nader inzien echter 25 km over een onverharde weg rijden, dat vinden wij voor ons te veel van het goede. Het strand laten we dan ook maar letterlijk rechts liggen. Op naar de grote en historische stad Calgliari. De weg ernaartoe is vol met bochten maar wel goed onderhouden. Het landschap is echter saai en kaal. Aangekomen in deze stad, blijkt dat deze op zondag wel heel erg rustig is. Bijna alles is gesloten en daar waar we in een wijkje komen met restaurants, is er geen parkeerplaats te bekennen. Ook het rijden in de stad is niet eenvoudig, bijna alles is eenrichtingverkeer en veel straten zijn opengebroken. Gelukkig vinden we aan de haven een goed restaurant met een ruime parkeerplaats die open is.

Deze olijfolie en Basilicum gaven de salade een
over heerlijke smaak. Ook het geserveerde warme 
brood met olijfolie en zout smaakte prima.

We lunchen hier gezellig, waarbij we heel erg te spreken zijn over de kwaliteit van de salade. De rekening is echter minder om over te spreken, ach je kunt niet alles hebben. We keren met de auto terug naar Calasetta, waarbij we onderweg bij een Lidl nog wat boodschappen doen, waaronder drie flessen Sambuca en diverse flessen witte en rode wijn. We sluiten de dag af met een gezellige borrel met tapas. We zijn het met elkaar eens dat we Sardinië nog wel eens willen bezoeken tijdens een vakantie, maar dan het noorden van dit eiland, waar de meeste toeristische plaatsen zijn. Het is echter bijna 400 km rijden om vanaf Casaletta daar naartoe te rijden. Te ver voor ons. Na een aantal dagen zuidelijk Sardinië houden wij het voor gezien, op naar Mallorca.

Sardinië dag 5

We naderen Sardinië vanaf de zuidzijde.

Als ik 's-morgens wakker word uit mijn 2e slaapperiode, dendert de Ikinoo nog steeds voort met 6-7 kn gemiddeld, met uitschieters tot ruim boven de 8 kn. We hebben nog steeds een mooie 15-21 kn wind staan. De golven zijn wat minder geworden, waardoor het leven aan boord ook weer wat comfortabeler is. We zijn de gehele morgen bezig om de nat geworden spullen in de zon te laten drogen. Gedurende de afgelopen 24 uur hebben we veel water over de boot en in de kuip gekregen, zelfs in de dinghy, die onder de giek ligt, is deels gevuld met water.

Onderweg zien we weer een prachtige zonsondergang.

De zonnehoesjes voor de voorste twee luiken zitten niet meer op hun plaats. Eentje zat er knel onder de spinakerboom, de andere is weggespoeld. In de loop van de dag neemt de wind af, ik zit zelfs een aantal uren achter het roer om nog enige voortgang te maken. Om vijf uur 's-middags is de pret over, we starten de motor en varen het laatste gedeelte van deze tocht op de motor naar onze ankerplek. In het donker naderen we voorzichtig de plek waar we voor anker willen gaan, PTA Della Salina. Om half elf ligt het anker vast in de grond. Tijd voor een biertje en een wijntje met een zak chips erbij.

Positie: 39°06.171'N 008°21.405'E
Log : 30.286 nm (74 nm gezeild)
Motor: 1.055,7 h
Tijd: 22:25 h LT 20:25 h UTC

Voor de statistieken van deze reis:

Gezeilde afstand: 642 nm
Aantal motoruren: 36,4 uur
Reisduur: 4 dagen, 14 uur en 25 minuten
Gemiddelde snelheid: 5,86 nm
Aantal gevangen vissen: we hebben wel gevist maar niets gevangen

Dit was voor ons een mooie tocht, wel wat oncomfortabel over een periode, maar over het algemeen hebben we goed kunnen zeilen. Helaas van het deel van de route langs de kust van Sicilië, waar de wind en de stroming tegen stond en waar voor het 2e gedeelte de voorspelde 12-20 kn uitbleef.

Sardinië dag 4

De wind is niet meer weggegaan en werd zelfs in de loop van de ochtend steeds ietsje harder, we meten uiteindelijk over een langere periode 24-29 kn ware wind. We hebben een koers waarbij het grootzeil een knik in de schoot heeft, dus iets ruimer dan scherp aan de wind. Daarbij halen we snelheden tussen de 7-8 kn, zodat we met een schijnbare wind over het dek zitten van 29-34 kn, we hebben dus een mooie 6 Bft staan . De golven bouwen zich ook op, waarbij deze, vooral in het begin, kort en stijl zijn. Na verloop van tijd werd de periodeduur langer en de golven hoger. We krijgen vandaag heel veel water over het dek. In deze situaties zijn wij heel erg blij met ons doghouse. De Ikinoo stuift echter gewoon door, ondanks dat de golven hem proberen af te stoppen. De zeilvoering is op dit moment, het grootzeil op het 3e rif, de kotterfok bij en de yankee deels gereefd. Dit geeft de Ikinoo een prachtige balans, voldoende snelheid en zeilt daarbij erg makkelijk en koersvast op de windvaan. We eten vandaag maar wat kleine hapjes want van koken komt er onder deze omstandigheden niet veel. Ook moet je goed oppassen als je je verplaatst, met golven van 3-5 meter hoog, maakt de Ikinoo soms best wel aardig klappen, Gedurende nacht gaat de wind wat ruimen, waardoor we steeds meer halve wind gaan varen. Ook de kracht neemt wat af en is 's-morgens, als ik om 09:00 uur opsta, afgenomen naar 16-21 kn. We varen nog steeds met een snelheid van  ruim 6 kn.

Positie: 36°29.180'N 009°36.549'E
Log : 30.220 nm (169 nm gezeild)
Motor: 1.048,3 h
Tijd: 09:00 h LT 07:00 h UTC

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

Sardinië dag 3

De kust van Sicilië, helaas kunnen we niet alles bezoeken 
dus slaan we deze reis Sicilië over.

Het was vandaag een erg rommelige dag. Een dag waarbij we continu bezig zijn geweest met de Ikinoo. Dan is er geen wind, dan weer wel. En als er dan wind staat is deze 12 kn maar soms ook net boven de 20 kn. Het is dus een gezoek naar de juiste zeilvoering. Dus als de wind wegvalt, starten we de motor, ontkoppelen de windvaan en schakelen de stuurautomaat in, rollen de yankee weg, zetten het grootzeil in het midden en het roer van de windvaan halen we uit het water. Zodra er langer dan 10 minuten een bruikbare wind staat, doen we hetzelfde, maar dan in omgekeerde volgorde, we rollen de yankee uit, stellen het grootzeil goed in, schakelen de motor uit, laten het roer van de windvaan in het water zakken, stellen de windvaan in en schakelen de stuurautomaat uit. Hoe vaak ik dit vandaag heb herhaald, weet ik niet meer. De wind staat in ieder geval een deel van de dag op kop, zodat we mooi kunnen opkruisen. Niet dat we veel voordering maken, want we hebben ook nog eens 1,5 kn stroming tegen. Na een aantal slagen is de wind er echter weer mee opgehouden zodat we weer op de motor verder moesten. 's-Avonds ben ik het zat en laat de motor het werk doen. Als ik in mijn 2e slaapperiode zit, maakt Sonja mij wakker, er is een bruikbare 12 kn wind uit het noorden. Snel stellen we alles in en schakelen de motor uit, we zeilen weer.

Positie: 37°25.392'N 012°54.573'E
Log : 30.057 nm (115 nm gezeild)
Motor: 1.048,3 h
Tijd: 09:00 h LT 07:00 h UTC

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

Sardinië dag 2

Een groot deel van de dag en de nacht kunnen we zeilen. Wel is de wind overdag wat variabel tussen de 8-18 kn uit het noorden. Ook overdag moeten we af en toe de motor bij zetten omdat er dan weer een periode is met haast geen wind. We stoeien nog steeds met de windvaan. De windvaan loopt een beetje stroef waardoor de Ikinoo af en toe te ver afvalt. We moeten dit met de hand corrigeren omdat hij dit niet uit zichzelf doet. Tijdens een periode dat we opnieuw op de motor varen, maak ik de windvaan nogmaals schoon met zoet water. Als de wind terug is, lijkt het erop dat dit heeft geholpen. We lunchen vandaag met een nasischotel met een gebakken ei, heerlijk. Als het schemerig wordt, zeilen we nog steeds. Wel valt de wind opnieuw weg en gaat zelfs even tegen staan. Als ik lig te slapen in mijn slaapperiode van 00:00 - 03:00 uur, roept Sonja mij omdat er weer bruikbare wind staat, 12 kn uit het noorden. Zodra alles goed staat en de windvaan is ingesteld, duik ik mijn bed weer in. 10 minuten later ben ik er weer uit omdat het 2e rif er in moet, de wind is 17-21 kn geworden en we varen tegen de 8,0 kn aan. Nadat ik het 2e rif heb geplaatst, wordt alles weer rustig aan boord. Helaas zakt de wind er langzaam uit en vroeg in de ochtend moet ik opnieuw de motor starten. In de aanloop naar Sicilië wordt het steeds drukker met schepen. Ik blijf wat langer wakker om de Ikinoo er tussendoor te varen. Daarna duik ik mijn bed weer in. Als ik wakker wordt is het zonnig, haast geen wind en we varen op de motor.

Positie : 36°37.326'N 015°04.773'E
Log : 29.943 nm (132 nm gezeild)
Motor: 1.030,0 h
Tijd: 09:00 h LT 06:00 h UTC

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com