 |
| Onze ankerplek bij Marmaris. |
We zijn op tijd opgestaan, omdat we een afspraak hebben
met onze agent Bruno Mulino, die ons helpt uitklaren uit Turkije. Omdat ik langer dan de
toegestane 90 dagen in Turkije ben, zal ik een boete moeten betalen. Sonja was
tussentijds twee weken naar Nederland geweest, waardoor zij binnen de limiet
van 90 dagen is gebleven. Nadat we de Ikinoo hebben aangelegd aan een drijvende
steiger, lopen we met onze agent naar de ambtenaar die ons uitklaart. Als al
het papierwerk is afgerond, lopen we met z’n drieën naar de Ikinoo. Onze agent geeft
op dat moment aan, dat betalen via onze creditcard niet mogelijk is, hij wil
contact betaald worden, dus inclusief de boete voor het overschrijden van de 90
dagen limiet. Zo veel contant geld heb ik niet, maar gelukkig heeft Sonja
genoeg bij zich om de rekening te voldoen. Dan gooien we de lijnen los en
begint onze reis naar het plaatsje Agios Nikolaos op het eiland Kreta, een
afstand van 175 nm. De weersvoorspellingen geven aan dat we gedurende de nacht
de meeste wind zullen krijgen met windvlagen tot 34 kn. Op de motor varen we weg.
 |
| De Ikinoo onder zeil met de windvaan aan het roer. |
Na een
paar uur steekt er gelukkig een windje op waarmee we kunnen zeilen. Al snel
staan de zeilen goed en is de windvaan ingesteld. De motor kan uit, rust in de
tent. We varen scherp aan de wind in de richting van Rhodos. Twee mijl voor de
kust gaan we overstag en varen dan richting Nisos Tilos. In de loop van de
middag begint de wind te ruimen en toe te nemen waardoor, nadat we overstag zijn gegaan, onze koers richting
Kreta steeds gunstiger wordt en we onder Nisos Tilos door kunnen zeilen. Als het
donker wordt duikt Sonja haar bed in. Voor ons ligt een scheepvaartroute waarop
ik veel schepen zie varen. Het lukt ons om, zonder grote koerswijzigingen, de schepen
te passeren. De wind is ondertussen verder toegenomen en we varen nu met het grootzeil op het 3
e
rif, de kotterfok en een deels gereefde yankee. De snelheid is ook scherp aan
de wind continu boven de 6 kn met een ware wind van 20-25 kn. De voorspelde 34
kn wind ’s-nachts blijft gelukkig weg. Als het licht wordt zien we in de verte
Kreta al liggen. Hoe dichterbij we komen hoe sterker de wind wordt, we meten op
een gegeven moment 34 kn. Dan gaat er iets fout aan boord. Ik lig te slapen en
word wakker omdat het geluid van de Ikinoo veranderd, Sonja roept mij op dat
moment. Als ik buiten kom zie ik dat de kotterfok deels naar beneden is gekomen
doordat het top oog is afgescheurd. De fok er in deze condities afhalen is
onbegonnen werk, zo goed als het gaat rollen we de fok weg en vergroten de
oppervlakte van de yankee. De harde wind van 27-34 kn en de daarbij behorende
steile hoge golven blijven tot een paar mijl voor de Marina. De wind valt
plotseling grotendeels weg zodat we rustig de zeilen kunnen weghalen en
opbergen. Niet veel later liggen we netjes aan de steiger vast in de Marina van
Agios Nikolaos. Tijd om ons te ontspannen na deze toch wat ruige tocht. Nog
dezelfde middag halen we de kotterfok ervan af en brengen deze naar de zeilmaker,
die het gescheurde top oog aan de bovenkant van het zeil gaat vervangen. De
volgende ochtend ga ik op pad om ons in te klaren, wat nog niet zo makkelijk blijkt
te zijn. Nadat ik bij de receptie van de Marina heb gevraagd hoe de procedure
verloopt, loop ik op hun aangeven als eerste naar de customs.
 |
Dit papiet krijg ik mijn handen gedrukt, als ik
bij de havenpolitie ben. Alsof iedereen Grieks
kan lezen!? |
Deze verwijst mij
echter door naar de havenpolitie. Als ik daar aankom, lukt het inderdaad om al
het papierwerk voor elkaar te krijgen, echter wordt onze
aansprakelijkheidsverzekering niet geaccepteerd. Er blijken sinds 2022 in
Griekenland nieuwe regels te gelden, waarbij voor een aantal specifieke posten
moet worden opgegeven hoe hoog de dekking is. Ze stempelen gelukkig wel mijn
bemanningslijst af en sturen mij door naar het politiebureau, waar ik onze
paspoorten moet laten stempelen. Dat blijkt nog een aardig stukje lopen te
zijn. Gelukkig gaat alles vlot en loop ik aansluitend snel weer terug naar de
Marina. Om tien uur komt namelijk het autoverhuurbedrijf de auto brengen die
wij voor een week hebben gehuurd. Iets te laat kom ik terug, maar de verhuurder
heeft netjes op me gewacht. Als het papierwerk is afgerond, zet ik de auto op
de parkeerplaats vlak bij de Ikinoo. Eenmaal terug op de Ikinoo, stuur ik onze
verzekering een email met de vraag hoe het in elkaar zit voor wat betreft de
verschillende posten die nader gedefinieerd dienen te worden volgens de Griekse
wetgeving. Het blijkt dat de nieuwe regels niet voor ons van toepassing zijn
omdat onze Ikinoo in het kadaster in Nederland is geregistreerd en daardoor
onder de Nederlandse regelgeving valt. Klaar, ik ga zelfs niet meer terug om
een onzinnige discussie te voorkomen. We pakken onze reistassen in en niet veel
later zitten we in de auto richting de luchthaven om onze jongste dochter op te
pikken, die een week bij ons op vakantie komt. Zij denkt nog steeds dat ze op
de Ikinoo slaapt.
 |
| Onze jongste dochter Tessa |
We hebben echter als verrassing een appartement gehuurd met een
zwembad en een jacuzzi in het appartement. Achteraf gezien een hele goede keuze,
want het wordt die week met enige regelmaat warmer dan 40°C,
dan ben je dus heel erg blij met een goed werkende airco op je kamer. Onze
dochter Tessa komt met een uur vertraging aan. Omdat ze alleen maar handbagage
heeft, staat ze snel buiten. We rijden naar ons appartement in de bergen bij
het plaatsje Tilissos. Daar worden we hartelijk welkom geheten door de vrouwelijke
manager van het complex, een gezellige klets die zich als een vis in het water
tussen de gasten begeeft. Op de vraag of dat ik nog wat kan eten, krijg ik het
antwoord dat ze alleen een stoofpotje heeft, die zij die avond ook eet.
 |
| Het zwembad van het appartementen complex, heerlijk koel. |
Het is gestoofde
vis met aardappels en groenten, niet mijn ding maar het vult wel. Ons appartement
is voorzien van een 2-persoons en 1-persoons bed, een badkamer en een jacuzzi,
die in de hoek van de kamer staat opgesteld. Alles is netjes en schoon. Na nog
wat op het terras te hebben gedronken, liggen we alle drie redelijk vroeg in
bed. De volgende ochtend voelt Sonja zich niet lekker en besluit in het
appartement te blijven. We komen er twee dagen later pas achter dat ze een
zware zonnesteek heeft opgelopen, gedurende onze overtocht naar Kreta. Ik ga
dus samen met mijn dochter op pad.
 |
Binnen in één van de pottenbakkershuisjes met aardenwerk
luchtballonnen met geurmandjes. |
Als eerste bezoeken we het dorpje Margarites
wat bekend staat om zijn vele pottenbakkers. In de straat door het dorpje heeft
elke pottenbakker zo zijn eigen winkeltje waar ze hu koopwaar ten toon stellen.
Iedere pottenbakker heeft zijn eigen stijl. Heel leuk om hier tussendoor te
struinen en alle winkeltjes te bezoeken. We kopen voor Sonja een zout en peper
stelletje in de vorm van twee muisjes. Heel leuk om te zien. Ook heeft het
dorpje een tweetal leuke kerkjes waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. De
kerkjes zijn klein maar wel heel rijkelijk versiert.
 |
| De binnenkant van één van de twee kerkjes in het dorpje. |
Na een heerlijke smoothie op
een terrasje te hebben gedronken, rijden we rustig verder naar de plaats Rethymno
voor een bezoek aan het Fortezza fort. Na de lunch op een terras aan de zee, lopen
we, via smalle straatjes, naar het fort toe en maken hier een rondwandeling.
Het is een prachtige historische site met veel bezienswaardigheden. Alleen
jammer dat het zo ontzettend heet is, de temperatuur is tot ruim boven de 40°C
gestegen. Tijd dus om wat verfrissing op te zoeken. We besluiten dan ook door
te rijden naar een waterval bij het plaatsje Argyroupoli, waar we hopelijk ook
kunnen zwemmen. Helaas, we vinden de waterval wel, of wat ervoor door moet
gaan, er is echter te weinig water om erin te kunnen zwemmen.
 |
| De ingang van fort Fortezza, 42°C in de schaduw. |
Moe maar voldaan
keren we terug naar ons appartement. Op de terugreis moet mijn dochter wel even
wennen aan mijn rijstijl, hier op Kreta is het namelijk de gewoonste zaak van
de wereld om een auto voor je in te halen als deze op de vluchtstrook gaat
rijden, dus jou de ruimte geeft om te passeren. Dit principe kennen we in
Nederland niet, maar in de rest van de wereld is het heel gebruikelijk. Bij
terugkomst in het appartement blijkt dat Sonja die dag heel ziek is geweest met
o.a. koortsstuipen. Ze ziet er moe uit en heeft geen zin in eten of drinken. Ik
moet haar echt op het hart drukken dat ze voldoende moet blijven drinken,
anders droogt ze uit.
 |
| De watervallen, of dat wat ervoor moet doorgaan. |
We rijden dan helaas met z’n tweeën ‘s-avonds naar het
plaatsje Gazi, waar we bij een gezellig strandtentje het diner gebruiken. De
volgende ochtend besluiten we naar Agios Nikolaos te rijden om een antibioticum
voor Sonja op te halen vanuit de boordapotheek van de Ikinoo. Op dat moment
weten we nog niet wat zij precies mankeert. Bij terugkomst neemt ze deze direct
in. De rest van de dag brengen we door op een paar ligstoelen aan het de rand
van het zwembad, zodat we ook Sonja in de gaten kunnen houden. ’s-Avonds rijden
we weer met z’n tweeën naar de kust voor het diner. Dit keer in een tentje
direct naast die van de avond daarvoor, zo kunnen we mooi de keukens
vergelijken.
 |
| De restanten van het eens zo luxe paleis. |
Na nog een dagje bij het zwembad te hebben gelegen, besluiten we
de volgende dag naar de plaats Herakilon te rijden voor een bezoek aan het
Knossos paleis en het Archeologisch museum. Voor het bezoek aan deze twee
attracties kun je een combikaartje kopen. Het paleis is werkelijk
indrukwekkend, waarbij men een aantal fragmenten heeft herbouwd om de bezoeker een
idee te geven van hoe het er in de werkelijkheid zou kunnen hebben uitgezien.
Let op, hierbij heeft de historicus die dit project heeft ontplooid wel zo zijn
eigen interpretatie erop losgelaten.
 |
| Een deels gerestaureerde ruimte met ook originele facetten. |
Gelukkig waren we hier op tijd, want al
snel wordt het te heet om nog ontspannen te kunnen rondkijken. We rijden dan
ook door naar het archeologisch museum, waar het gelukkig lekker koel is. Dit
museum stelt vooral veel aardenwerk en wapens ten toon, welke zijn
teruggevonden bij opgravingen rond oude begraafplaatsen op Kreta. Het is een
prachtig museum waarbij de collectie je een goede indruk geeft van de cultuur
van enkele honderden jaren voor tot enkele honderden jaren na het begin van
onze jaartelling. We zijn blij dat we weer terug zijn op het
appartementencomplex, het zwembad roept ons al. Heerlijk dat koele water en dat
ijskoude biertje, veel meer dan dat heb ik vandaag niet meer nodig.
 |
| Een collage van de diverse facetten in het museum, er zijn hele mooie stukken bij. |
Sonja knapt
gelukkig al wat op en komt ons bij het zwembad opzoeken. Maar voor het uit eten
gaan is het nog te vroeg. Dus rijden wij samen opnieuw naar Gazi om ook het
derde restaurant in die rij van restaurantjes uit te proberen.
 |
| Uitzicht op het prachtige strandje bij het plaatsje Bali. |
Het bezoeken van
culturele zaken op Kreta is erg leuk, er hoort echter ook een dagje strand bij.
De vrouwelijke manager van het complex adviseert ons om naar haar favoriete
strandje bij het plaatsje Bali te rijden. Daar aangekomen moeten we wel even
zoeken hoe we bij het laatste strandje kunnen komen. Gelukkig vinden we deze en
niet veel later hebben we twee ligbedden met een parasol en een tafeltje
gehuurd. Dat werd dus een paar uur zwemmen, kletsen, eten en drinken maar
vooral zonnen en lezen. Mijn dochter Tessa probeert nog altijd met een kleurtje
terug naar Nederland te gaan. Bij thuiskomst is Sonja zo ver opgeknapt dat ook
zij meegaat naar Gazi voor het diner aan het strand. Tessa kiest uit de drie
naast elkaar gelegen strandtentjes de beste uit voor deze avond. Zo ziet Sonja
gelukkig ook nog wat van het strand en kan ze genieten van een heerlijke
maaltijd.
 |
Een van de vele terrasjes die we hebben bezocht, omringt
door prachtige bloemen. |
Voordat wij onze dochter de volgende dag weer bij het vliegveld
afzetten, blijven we nog een dagje aan het zwembad hangen. Lekker lui doen, af
en toe wat te eten of drinken bestellen en vooral zwemmen en veel lezen. Zo zit
haar vakantie er weer op en wordt het voor ons tijd om een plan te maken voor
het vervolg van onze zeilreis door Griekenland. We willen een tocht maken
richting het kanaal van Corinth en vanaf daar verder naar het eiland Kefalonia,
waar we willen uitklaren voor de overtocht naar Italië. Maar eerst moeten we
aan de bak. We hebben een nieuwe set zeilen uit Hongkong ontvangen die
geplaatst moeten worden. De yankee is het eenvoudigst, we halen de oude weg en
hijsen de nieuwe en rollen deze op. De zeilmaker wil het oude zeil graag
hebben, dus breng ik deze naar hem toe. We plaatsen de gerepareerde kotterfok
en beginnen dan aan het grootzeil. Deze halen we eraf, demonteren alle
zeillatten en zeilwagens en vouwen het oude zeil op.
 |
Bij het vertrek van Nisos Dia zien we deze oude vuurtoren
staan, die nog steeds operationeel is. |
Op de steiger rol ik het
grootzeil uit zodat we alle werkzaamheden kunnen uitvoeren. Na twee dagen
klussen zit het zeil op zijn plaats en kunnen we het vertrek gaan plannen. Vanwege
het weer moeten we nog een aantal dagen wachten voordat we verder kunnen naar
het eiland Dia, onze eerste stop voor een nacht. We zijn vroeg weg omdat we 40
nm moeten varen. Er staat geen wind dus moet de motor het werk doen vandaag. De
voorspelling is dat de wind de komende dagen uit het westen tot zuidwesten zal
gaan komen, wat altijd beter is dan opboksen tegen de harde Meltemi wind die
hier uit het noorden komt. Aan het begin van de middag gooien we ons anker uit
aan de zuidwest kant van Nisos Dia. De volgende dag zijn we opnieuw vroeg weg
voor een tocht van 61 nm naar het Nisos Thira of anders gezegd Santorini.
 |
Een terugblik op onze ankerplek, direct achter de witte
boeitjes lagen wij voor anker die nacht. |
Na
drie uur op de motor te hebben gevaren komt er een mooi windje die ons de rest
van de dag laat zeilen richting onze volgende ankerplek. Bij aankomst in de
baai van Santorini treffen we een compleet gekkenhuis aan van zeiljachten,
catamarans, motorboten en cruiseschepen. Er is werkelijk geen plekje vrij. Na
veel zoeken vinden we uiteindelijk een plekje waar alleen wel wat swell staat.
Voor één nacht vinden we dat echter niet zo erg. Tegen de tijd dat het
schemerig wordt zien we alle boten vertrekken naar hun thuishaven, een complete
armada aan schepen verlaat de baai bij Santorini. Zo liggen we ineens alleen op
onze ankerplek.
 |
Eén van de dorpjes boven aan de helling met de weg naar de
zee. Rond Santorinie zie je dit veel vaker. |
De volgende dag verlaten we deze plek snel voordat de armada
aan boten weer terugkomt. Santorini mag dan een prachtig dorp zijn om te
bezoeken, voor zeilers is het echter een crime gezien de drukte op het water. Onze
volgende stop wordt het eiland Nisos Ios. Opnieuw varen we op de motor. Het is
maar 20 nm, dus zijn we vroeg in de middag al op de plaats van bestemming. We
gooien ons anker uit en varen met de kont naar de kade. De mensen van het schip
waar we naast liggen helpen ons met de lijnen. Als de Ikinoo netjes vastligt,
komt de havenmeester naar ons toe gelopen met de mededeling dat we ergens
anders moeten gaan liggen omdat deze plek gereserveerd is voor een groot
motorjacht. Hij verwijst ons naar de kade in het centrum van het dorpje. Dus
gooien we de lijnen weer los, bedanken de buren voor hun hulp en varen naar de
andere kade. Hier liggen mooringlijnen zodat we het anker niet behoeven te
gebruiken. Niet veel later liggen we opnieuw vast.
 |
| Nisos Sifnos is in zicht, de zee is nog steeds vlak en geen wind. |
Het is een erg leuk plekje
met volop restaurantjes en flanerende toeristen, het is alleen jammer dat de snelle
veerboten met grote snelheid aankomen en voor ons afremmen en draaien. Hierdoor
komen er met enige regelmaat grote golven binnen waardoor alle boten aan hun
lijnen liggen te rukken. Voor één nachtje moet het kunnen. Bij het bekijken van
de weersvoorspellingen, zien we dat over een paar dagen de Meltemi weer actief
gaat worden met windsnelheden tot 45 kn. Tijd dus om een ankerplekje op te
zoeken die ons bescherming biedt tegen deze harde noordelijk wind. Als eerste
varen we naar Nisos Sifnos, naar een kleine ankerbaai bij het plaatsje Kastro.
We varen opnieuw op de motor. Bij aankomst in het baaitje zien we dat alle
boten, die hier voor anker liggen, met een lange lijn naar de kant vastliggen.
Wij doen hetzelfde. Aan het aan het
einde van de dag gaat het fout.
 |
Langs de kade van het plaatsje Poros zijn diverse oude
scheepsonderdelen opgesteld, in dit geval verschillende oude
ankers |
We krijgen zeer sterke valwinden vanuit de
bergen, die dwars op de romp van de Ikinoo binnenkomen. Hierdoor gaat het anker
voor het eerst krabben. De bodem bestaat uit zand met gras wat het houvast niet
te goede komt. We moeten de lange lijn aan de achterkant van de Ikinoo
losgooien omdat we anders te dicht bij de rotsen komen. We gaan anker op en
gooien deze opnieuw uit. Even later liggen we weer als een huis. Met de dinghy
haal ik de 60 meter lange lijn op, we laten de Ikinoo zonder deze lijn met de
neus naar de kant liggen. Gelukkig neemt de wind ’s-nachts af zodat we heerlijk
rustig kunnen slapen. De volgende morgen zijn we alweer vroeg onderweg naar
Nisos Kythinos. Er staat een heerlijk windje waarmee we kunnen zeilen. Pas als
we de kaap van het eiland ronden, valt de wind weg zodat we het laatste uurtje
nog op de motor moeten varen. Bij de ankerplak aangekomen gooien we ons anker
voor het strand uit. In de loop van de middag en de avond wordt het steeds
drukker, waarbij er ook boten hun anker uitgooien en de achterkant met een
lange lijn aan de kant vastmaken.
 |
Rond Poros zijn veel cacteeën die fruit dragen. Dit fruit is in
Griekenland bij de groenteboer te koop. Deze vond ik in het
wild langs de weg. |
Dit blijkt later in de praktijk niet handig
te zijn. Achter ons ligt een boot die ’s-nachts zijn anker moet ophalen en een
andere plek moet gaan zoeken omdat de wind is gedraaid en zijn boot haast in
aanraking komt met een jacht die met een lange lijn vastligt aan de wal. Een
paar uur later, als de wind nog verder draait, gebeurt er bij ons hetzelfde. Ik
haal 5 meter ketting binnen zodat er net voldoende afstand tot het andere jacht
blijft. We hebben dus niet een echt rustige nacht achter de rug. Na deze
onrustige nacht zijn we al vroeg uit de veren en laten deze plek snel achter
ons. We kunnen gelukkig een tijdje zeilen. Helaas is de pret van korte duur en
op de motor vervolgen we onze weg. Via een kanaal onderlangs Nisos Poros,
bereiken we de ankerbaai. Dit is een prachtige ruime baai waar je overal kunt
ankeren. Je moet alleen de frequent langskomende veerboten de ruimte geven.
 |
Een prachtig ruig wandelpad voert mij naar de vuurtoren op
het eiland. |
Het
plan is om hier een week te blijven en dan, als de Meltemi weer weg is, weer
verder te gaan. We hebben een prachtige tijd op Poros, ik maak een flinke
wandeling naar de vuurtoren op het eiland, we vullen alle tanks weer met water
en diesel en we slaan genoeg boodschappen in voor het volgende traject tot aan
Kefalonia. De wandeling was echt heel leuk. Vanuit het plaatsje loop je al snel
het heuvellandschap in, waar een smal bergpaadje je in de richting van de vuurtoren
voert. De route is goed gemarkeerd zodat deze eenvoudig is te vinden. Het
uitzicht bij de vuurtoren is schitterend. Voor de terugweg verkies ik de route
langs de kust zodat ik langs allemaal leuke baaitjes en stranden kom. Onderweg
zie ik de Ikinoo prachtig in de baai liggen.
 |
De route is voorzien van veel van deze paaltjes zodat verdwalen
bijna onmogelijk is. |
De laatste dag van ons verblijf op
Poros maken we nog kennis met Ger Bayens en zijn vrouw Inge. Ger is een beëdigd
en gecertificeerd Jachtmakelaar bij De Valk. Wij kwamen met hen in aanraking
omdat we een catamaran zagen liggen met de Nederlands vlag. Wij waren nieuwsgierig,
dus zijn we even langs gevaren om kennis te maken. Voor dat we het wisten zaten
we bij hen aan boord. Heel gezellige deze mensen en ook een leuk verhaal over
hoe zij hier zijn terecht gekomen. Samen met Ger ben ik nog naar de Ikinoo
gevaren om hem onze boot te laten zien.
 |
| Uiteindelijk na 1,5 uur lopen ben ik bij de oude vuurtoren. |
Leuk zo’n contact, wie weet nemen we in
de toekomst wel contact met hem op voor de verkoop van de Ikinoo. De volgende
dag waren we weer onderweg. Dit keer naar het plaatsje Isthmia bij de ingang
van het Kanaal van Korinthe. Hier kun je rustig voor anker liggen en de
volgende ochtend door het kanaal varen. We melden de Ikinoo ’s-morgens aan bij
port control via VHF-kanaal 11. Wij hebben alles al digitaal geregeld,
inclusief de betaling, zodat we direct door mogen varen. Ze roepen ons op dat
wij direct achter een klein vrachtscheepje het kanaal in kunnen. Zo varen we
met een gangetje van 5 kn door dit oude kanaal, wat in 1897 al werd geopend
voor het scheepvaartverkeer. Het kanaal is smaller dan dat ik mij dat had
voorgesteld.
 |
| De ingang van het kanaal met voor ons het kleine vrachtscheepje. |
Na iets minder dan 4 nm. zijn we het kanaal al gepasseerd. Aan de
andere kant staat er veel wind die helaas tegen staat. Op de motor varen we er
tegenin. Hoe verder we komen hoe minder de wind en de golven worden en na 5 nm
is het nagenoeg windstil. We gooien ons anker uit bij het plaatsje Itea. Als
wij aankomen zijn we de enigen. Een paar uur later komt er nog een catamaran
voor ons liggen. Op deze plek blijven we een dag omdat het Sonja’s verjaardag
is. Zo kunnen we dit vieren met een ontbijtje, een lekker gebakje bij de koffie
en natuurlijk een heerlijk diner.
 |
Het kanaal is smal en hoog boven je zijn diverse bruggen,
Heel indrukwekkend om dit mee te maken. |
Het plaatsje Itea wordt met enge regelmaat
door cruiseboten bezocht omdat niet ver hier vandaan het plaatsje Delphi ligt
met zijn beroemde archeologische site en zijn archeologisch museum. Wij laten
dit aan ons voorbij gaan. Een dag later zijn we alweer onderweg naar onze
volgende ankerstop, het eilandje Trizonia. Hier is een prachtige kleine
ankerbaai en een wat verwaarloosde Marina. Onderweg varen we met vier jachten
op een rijtje naar dit schitterende eilandje. De gehele dag staat er opnieuw
geen wind. Zodra we voor anker liggen duiken we allebei het water in om enige
afkoeling te zoeken. Na een hele rustige nacht zijn we alweer vroeg op pad.
 |
Als wij 's-morgens wakker worden, op onze ankerplek bij Itea,
ligt er een cruiseschip naast ons in de haven. |
Dit
keer voert onze tocht ons naar het plaatsje Mesolongi. Hierbij voert de route
ons onder een grote brug, gelukkig is de onderdoorgang 45 meter hoog zodat dit
voor de Ikinoo geen enkel probleem geeft. Om bij de ankerplaats van Mesolongi
te komen, moeten we door een kanaal varen met boeien. Op zich niet zo erg, zij
het dat het aan één kan direct zeer ondiep is, dus nauwkeurig sturen is hier
wel op zijn plaats. De ankerplaats is ruim en er is zelfs een Marina waar wat
boten liggen. ’s-Avonds gaan we naar de wal om wat te eten en te drinken.
 |
| Onderweg naar Mesologi passeren we een mega grote brug. |
We
komen bij een restaurantje uit wat bevolkt wordt door lokale bewoners. Heel
gezellig en natuurlijk goed eten en drinken tegen hele aannemelijk prijzen.
Voor twee maaltijden en vijf drankjes zijn we, inclusief fooi, €
25 kwijt. Ga dat maar eens in Nederland vinden. Helaas is er die avond muziek,
die zo hard staat dat we er in onze slaapkamer van kunnen meegenieten. Nou ja,
in het begin dan maar niet meer als de muziek zonder pauze tot 05:30 uur
doorgaat. De laatste etappe voert ons naar het plaatsje Argostolie op het
eiland Kefalonia, een afstand van 60 nm. We zijn als eerste weg en zien even
later dat er nog een aantal jachten dezelfde kant op gaan. Er staat wel wat
wind, maar te weinig om goede voortgang te maken. We motorzeilen dan ook het
grootste gedeelte van de dag.
 |
Tijdens onze rondreis op Kefalonia, treffen we in de haven van
Fiskardo, dit gerestaureerde scheepje aan met de Panamese vlag. |
Hierdoor is de gemiddelde snelheid wat hoger,
zodat we na 10 uur varen al op de plaats van bestemming zijn. We gooien ons
anker uit op 6 meter water en niet veel later zitten we met z’n tweeën aan een
heerlijk koud biertje te genieten van de omgeving en de voor anker liggende
schepen. Het plan is om hier enige tijd te blijven totdat er het weer goed is
om over te steken naar Italië. De volgende dag ga ik naar de kant om de was weg
te brengen, te kijken of dat ze onze gastank kunnen vullen en om het probleem
van Sonja haar mobiel op te lossen. Ik vind al snel een wasserette waar ik de
was afgeef. Het gas blijkt een veel groter probleem.
 |
| Het kiezelstrandje bij de badplaats Assos. |
Men kent hier het principe
van het vullen van een gastank niet. Je kunt een lege alleen ruilen voor een
volle. De aansluitingen, in Griekenland hebben ze twee soorten, blijken echter
in het geheel niet overeen te komen met wat wij hebben. Zodoende kunnen wij dus
geen gas tanken. Als back-up kopen we een draagbaar gaststelletje met twee
gastankjes. Ik moet er niet aan denken dat we midden op zee zonder gas komen te
zitten, dan is er dus geen koffie voor Sonja en kan ik het de rest van de reis
wel vergeten. Het probleem met Sonja haar telefoon is snel opgelost, ze had wel
een tegoed gestort echter het Internetabonnement niet geactiveerd.
 |
Het Mytros Beach, waar we helaas geen parkeerplaats konden
vinden. |
Hoe simpel
kan het zijn, helaas voor ons kunnen wij geen Grieks lezen en konden zodoende
de instructies niet volgen. In het Engels was de tekst niet beschikbaar. Om wat
meer van het eiland te zien huren we een auto voor drie dagen. De eerste dag
rijden we naar het plaatsje Fiskardo. De weg voert ons door het ruige landschap
van Kefalonia met wegen die niet al te goed zijn onderhouden. Het plaatsje zelf
is heel pittoresk met een gezellige haven waarlangs geflaneerd wordt en vele leuke
restaurantjes. In de haven liggen zelfs een aantal bootjes die prachtig zijn
gerenoveerd en die in Panama zijn geregistreerd, te zien aan de vlagvoering.
Omdat Sonja nog niet heeft ontbeten, nemen we plaats op een terrasje waar we
wat drinken en Sonja een pannenkoekje eet. Daarna zetten we onze reis voort
naar het badplaatsje Assos, Ook dit is weer een prachtig stekje, waar in het
centrum een groot kiezelstrand is met daaromheen weer de diverse restaurantjes.
 |
| De Melissani grot met zijn vele kleine toeristen bootjes. |
Nadat we daar de lunch hebben genuttigd, rijden we verder wat we willen graag
naar een zandstrand. We hebben gelezen dat hij strand Myrtos Beach het bezoeken
waard moet zijn. Na een steile afdaling komen we bij de parkeerplaats aan, mar
hoe we ook zoeken, we vinden geen lege plek. Na een half uurtje geven we het op
en rijden we terug naar de Ikinoo. Onderweg doen we nog wel groot inkopen bij
de enige Lidl op Kefalonia. Moe maar voldaan en met leuke herinneringen komen
we terug op de Ikinoo. Nadat we alle boodschappen hebben opgeborgen, zakken we
onderuit op de bank met een lekker koud biertje. Morgen weer een dag. De
volgende dag rijden we naar de andere kant van het eiland, naar het plaatsje
Poros. Bij aankomst blijkt dit een wat vervallen, oud, slaperig stadje te zijn.
 |
| Samen in het bootje, hoe gezellig wil je hebben? |
Er is wel wat toerisme, maar de meesten zijn aardig op leeftijd. Na wat te
hebben gedronken rijden we verder naar een toeristische attractie, de Melissani
grot of meertje. Dit is een meertje dat onder de grond in een grot ligt,
doordat het dak is ingestort komt er dus daglicht naar binnen. Na te hebben
betaald. Daal je een pad en trap naar beneden af en stapt aan et einde in een
roeibootje. Elk bootje biedt plaats aan 12-14 personen. De gids roeit het
bootje door het grottenstelsel. Normaal vertelt de gids alles over de grot,
helaas die van ons spreekt geen Engels, waardoor het verhaal achterwege blijft.
 |
In de haven van Argostoli tref je nog ambachtelijke visserij aan.
Deze vrouw vist elke dag met haar man en ontdoet '-morgens
de netten van kleine visjes en krabbetjes. Achter haar liggen de
meeuwen te wachten op wat zij over boord gooit. |
Dat hebben wij weer. Het tochtje duurt maar 15 minuten, waarna je weer uitstapt
en naar de uitgang loopt. Leuk om te doen, maar eigenlijk de moeite niet waard.
We rijden rustig verder, waarbij we onderweg van een heerlijke lunch genieten.
We rijden naar een mooi strand met mooi zand en geen kiezels. Daar brengen we
de rest van de middag door. De laatste dag gebruiken we de auto om opnieuw
inkopen te doen, de was weg te brengen, de winkelstraat van Argostoli te
bezoeken en opnieuw naar et strand te gaan. Helaas zit het dit keer niet mee, er
staan hoge golven die bijna het gehele strand onder water zetten.
 |
In de haven wemelt het van de schildpadden.
Deze zwemt even later onder onze dinghy door. |
Om in het
water te komen moet je door de branding met stroming heen. Dat doen we één keer
maar vinden het risico te groot. Na wat te hebben gedronken gaan we dan ook
maar weer terug naar de Ikinoo. Het wordt tijd om de Ikinoo weer in gereedheid
te brengen voor het vervolg van de trip. We zien dat het weer ondertussen in
heel Europa en delen van Amerika onstuimig is geworden. Voor ons een reden om
te bekijken of dat we onze reis zullen versnellen. Dit houdt in dat we in één
keer doorvaren naar Sardinië en Sicilië overslaan, een zeiltocht van 640 nm. Zo
komen we dan aan het einde van de eerste week september aan. We hebben dan nog
voldoende tijd om door te zeilen naar Cartagena, waar de Ikinoo voor 6 maanden
de haven in gaat. In onze volgende blog vertellen we jullie welke keuze we
hebben gemaakt en waar we uiteindelijk dus zijn beland.
