De wereldreis met ons zeiljacht Ikinoo: Tazacorte op La Palma

Drie heerlijke weken hebben we doorgebracht in Tazacorte op La Palma. Dit is een plaatsje waarbij je je kunt voorstellen dat je hier oud zou kunnen worden, alles straalt rust uit. Het weer was er prachtig, vriendelijke mensen, een overweldigende natuur en een keur aan restaurantjes en terrasjes.

Wat kan de natuur toch prachtige wezentjes voortbrengen

Hier hebben we de beste pizza gegeten zo lang we onderweg zijn vanuit Nederland. Hier zou ik oud kunnen worden. En het is natuurlijk heerlijk als je met vrienden onder elkaar bent. Zaterdags zijn we met z’n allen naar een dorpsfeest geweest. Wat de aanleiding van het feest was weten we nog steeds niet. Wat we wel weten is dat er volksdansen werden vertoond en dat er gratis boereneten werd uitgedeeld. Dat eten bestond uit een stuk aardappel, een stuk gebakken banaan, een stuk vis, een stuk brood en een klein glaasje rode wijn.
Alleen het broodje en de wijn waren voor ons te verteren, de rest smaakte nergens naar, zelfs de gebakken banaan smaakte naar aardappel. Na het eten zijn we gaan dansen. Op het pleintje voor de kerk was op een podium een plaatselijke band goede muziek aan het maken. Iedereen van oud tot jong was aan het dansen. Na afloop zijn we met z’n allen terug gelopen naar de jachthaven, voor Sonja een hele grote prestatie. Jammer dat ze de volgende dag in de boot is gevallen waardoor ze haar enkel en een paar tenen heeft gekneusd.

De lavastroom uit 1946, kijk vooral eens naar de bomen

Om het luie zweet er enigszins weer uit te lopen zijn we met de gehele ploeg op maandag wezen wandelen. La Palma is een wat dat betreft een wandeleiland bij uitstek. Alle routes zijn heel duidelijk aangegeven en er is een openbaarvervoer infrastructuur die hier helemaal op aansluit. Het begin en het einde van een wandelroute ligt meestal in de directe nabijheid van een bushalte. Ook de kosten voor het openbaar vervoer zijn heel laag. De wandeling voerde ons naar een van de laatste vulkaan uitbarstingen op dit eiland. De lavastroom zoals op de foto te zien is ontstaan in 1946. Zoals te zien heeft de natuur zich geheel hersteld. Bij de afdaling zijn we door een bos gelopen waar één of twee jaar geleden een bosbrand had gewoed. Het pad was zo slecht dat je handen en voeten nodig had om beneden te komen. Alles was zwart, je handen, je armen, je kleding, je gezicht, alles zat onder het roet. Na de afdaling zagen we een boord staan met de tekst dat de route was afgesloten in verband met de slechte staat van het pad. Ergens boven moet er dus ook één staan! Omdat er een aantal Nederlandse boten weer gaan vertrekken hebben we op dinsdag spontaan een steigerparty gehouden.

Verser kan de tonijn niet zijn, alles wat niet gebruikt wordt gaat het water in

Het ondertussen bekenden recept, een ieder neemt wat te eten en te drinken mee en deelt dat met elkaar. Tot onze grote verrassing kwam er gedurende de party een particulier visschip binnen met twee tonijnen van 80-100 kg. Deze werden ter plaatsen op de steiger schoon gemaakt en gefileerd. Toen men bijna klaar was werd de vraag gesteld wie er wat tonijn wilde hebben. Ik had al eerder gehoord at men dat zou kunnen vragen, dus bij het halen van mijn fototoestel had ik vast een vuilniszak in mijn broekzak gestopt. Voor ik het wist hadden we ruim 2 kg tonijn in de koelkast liggen. Dat wordt dus smullen de komende dagen, rauwe tonijn met een wasabimayonaise, gegrilde tonijn, het kon niet op. Gelukkig kwam de Zwerver met Diederik en Nicole binnenlopen. Die avond hebben we met z’n zessen eerst genoten van een tonijntartaar met aansluitend gegrilde tonijn met een salade en niet te vergeten een heerlijk glas wijn. Het leven bestaat niet alleen uit leuke dingen zoals eten, drinken, wandelen, etc. Er moet af en toe ook gewerkt worden. Zo hebben we een uitgebreide mastinspectie gehouden en hebben we al het hout van de ingang en het dockhouse helemaal kaal gemaakt en opnieuw in de lak gezet. Alles is weer voorzien van zes lagen lak, waardoor het er weer als nieuw uitziet. Ook moet er regelmatig gewassen worden.

Ouderwetse wasdag op de steiger

Op de steiger wordt een groot deel van de was met de hand gewassen. Hier probeer ik samen met Marlies het roet van onze eerste wandeling nog enigszins uit onze kleren te krijgen. Gedeelde smart is halve smart zullen we maar zeggen.
Begin oktober hebben we nog een tweede wandeling gemaakt. Deze wandeling voerde ons van 700 meter hoogte geheel terug naar zee. Bij de kust aangekomen kwamen we aan bij een dorpje wat in de rotsen is gebouwd, waarbij de rotsen als een soort van afdak over de huisjes heen hangt. Dit zijn allemaal huisjes die door de locals gebruikt worden om van daaruit te gaan vissen.

Het vissersdorpje onder een overhangende rots, alleen te voet te bereiken

Er zijn ook een aantal zwemtrappetjes wat doet vermoeden dat men hier ook zwemt. Gezien echter de golven die naar binnen komen lijkt dat ons nu wel heel gevaarlijk. Vanaf het vissersdorpje gaat het pad eerst een paar honderd meter omhoog en opnieuw omlaag naar een tweede vissersdorpje.

Ook hier kun je alleen te voet komen. Vanaf daar moesten we weer 700 meter stijgen voordat we in het dorpje aankwamen waar de bus ons weer kon oppikken. Aan het einde van ons verblijf op La Palma hebben we nog twee dagen een auto gehuurd. Het eiland leent zich ook uitstekend om mooie autotochten te maken. De eerste dag hebben we het noorden van het eiland bekeken en de tweede dag het zuiden. Wat een groot verschil in vegetatie heeft dit eiland. Bij een bezoek aan een lokale bodega hebben we wijn geproefd en onze wijnvoorraad aangevuld met twee goede wijnen voor een speciale gelegenheid. De laatste dag hebben we tevens al veel boodschappen gedaan. Het werd tijd om de boot helemaal vol te stoppen met eten, drinken, water en diesel. Van de autotocht van twee dagen zijn hieronder een aantal mooie foto's gepubliceerd. Het volgende doel wordt Kaapverdië, 800 nm verderop. Daar zijn de eerste levensbehoeften wel te verkrijgen maar alles in mondjesmaat en soms ook redelijk aan de prijs omdat alles moet worden ingevoerd. Tijd dus om te vertrekken.