Tijd om klussen

Ons kerststalletje in een kalebas

Klussen, klussen, klussen, er lijkt soms geen einde aan te komen. We gaan de komende periode onze Ikinoo klaar maken voor onze reis door de Pacific. Een lange lijst van klusjes staat op ons te wachten, met als belangrijkste het plaatsen van een windgenerator. Voor de niet zeilers, dit is een kleine windmolen, gemonteerd op een paal achterop het dek, die elektriciteit opwekt en deze beschikbaar stelt om de accu's mee te laden. Linton Bay Marina is een goede plek om te klussen, alleen ontbreekt het in Panama aan een goede watersportzaak met een voldoende groot assortiment. Er komt dus veel creativiteit om de hoek kijken om alles gedaan te krijgen. Maar we beginnen bij het begin.

Ook bij ons in Panama is het een beetje kerst met de AH kersthamsters

Na de kerstdagen is Sonja voor 12 dagen naar Nederland vertrokken, ze wil nog graag de kinderen, de kleinkinderen en haar zus en broer bezoeken voordat we starten met de overtocht van de Pacific. Zodra we het Panamakanaal door zijn duurt het namelijk tot november of nog later voordat we weer naar Nederland gaan. De kerstdagen zelf hebben we rustig op de Ikinoo doorgebracht met het spelen van spelletjes, af en toe wat eten klaar maken en vooral met lezen over de Pacific.

Aan de lunch met haar twee dochters en onze schoonzoon

Via de receptie van de Marina had ik een taxi voor Sonja geregeld, die haar naar het vliegveld bij Panamastad zou brengen. Vooraf had ik een prijs afgesproken van $ 80,00, een prijs die men zelf via de telefoon voorstelde. Gedurende de reis werd de sfeer in de taxi echter grimmiger, de chauffeur wilde meer geld hebben, namelijk $ 130,00. Toen Sonja uiteindelijk op het vliegveld stond en was uitgestapt, betaalde zij hem de afgesproken $ 80.00 en geen cent meer.

Sonja's lievelingseten, carpaccio, ze kan er geen genoeg van krijgen

Ze verwees hem naar mij om daar zijn gram te gaan halen, ze heeft hem zelfs een briefje meegeven met de naam van de boot erop. Ik heb in die dagen daarna niemand gezien of gehoord die verhaal kwam halen. Zo blijkt maar weer, het is in Panama moeilijk goede en duidelijke afspraken te maken. Bij navraag bij een Amerikaanse dame die hier woont en die tevens dit soort ritjes aanbiedt, bleek dat de vraagprijs van $ 80,00 goed was, zij vroeg hetzelfde bedrag. Ze proberen je gewoon uit. Nu Sonja was vertrokken had ik de wereld voor mijzelf, tijd dus om alle dagen te klussen, zonder me druk te behoeven maken over de troep die ik gaandeweg creëer. 

Eigenlijk een rose taak

Ik ben begonnen met de naaimachine tevoorschijn te toveren. Lang geleden heb ik, als kind zijnde, hierop leren werken, eens kijken wat er is blijven hangen. Als eerste heb ik voor alle dakramen nieuwe hoesjes gemaakt. De stof had ik reeds in Colombia aangeschaft. Op zich ging dit prima, na één dag werken waren alle zeven ramen voorzien van nieuwe hoesjes. De volgende dag begonnen met het maken van hoesjes voor de jerrycans, zodat ze beter zijn beschermd tegen de Uv-straling. Dit bleek wat moeilijker maar uiteindelijk lukte het prima. Ik heb er direct maar zes gemaakt, zodat we er twee in reserve hebben voor als we nog twee nieuwe jerrycans kunnen vinden. Daarna nog een opbergtas voor het regenzeiltje in elkaar gezet. Na vier dagen achter de naaimachine, was het geplande naaiwerk af. En zo regen de dagen zich aan één met allemaal kleine klusjes, de ingang opnieuw lakken, schoten en aanleglijnen nakijken en talingen herstellen, de vlaggenstok beter monteren, de negen lieren een onderhoudsbeurt geven, mijn amateurlicentie met callsign PD1HNE weer operationeel maken, ik was mijn wachtwoord kwijt, enz, enz. Gedurende de periode dat Sonja weg was, kwamen ook de Ocean Goose en de New Nexus richting de Marina. Zij lagen niet in de Marina zelf, maar voor anker vlakbij de Marina.

De hoezen voor de jerrycans en op de voorgrond 

één van de hoezen voor de dakramen

Samen met Wijnand en Marlies heb ik een auto gehuurd zodat we Sonja konden ophalen van het vliegveld. De auto had ik via Internet gereserveerd bij Budget in Colon. Met z’n drieën stapten we ’s-morgens vroeg op de bus naar Colon. Om bij het verhuurbedrijf te komen moesten we, nadat we uit de bus waren gestapt, nog 1,5 km lopen. Hierbij kom je dwars door de krottenwijken van Colon, geen plaats waar je in het donker wil zijn. Zelfs overdag voel je je hier niet op je gemak. Eenmaal bij het verhuurbedrijf aangekomen bleek dat deze, vanwege een nationale feestdag, gesloten was. Op de deur stond een telefoonnummer waarmee ik de vestiging op het vliegveld aan de lijn kreeg. Of het niet mogelijk was dat ik naar hun toe zou komen zodat ik de auto op het vliegveld in ontvangst kon nemen. Daarvoor had ik nu juist die auto gehuurd. Gelukkig bleek dat er 50 meter verderop nog een verhuurbedrijf te zitten die wel open was en die mij een auto kon verhuren, helaas wel wat duurder. Het verhuurbedrijf gaf mij de tip om nu vast een tegoed te storten voor de tolwegen, $12,00 zou voldoende moeten zijn voor de heen en terugreis. Samen met Wijnand en Marlies en twee Nederlandse meiden die op visite waren geweest bij de New Nexus, zijn we hierna naar Panama gereden. Onderweg kwamen we inderdaad de tolpoortjes tegen, die nu echter automatisch opengingen omdat we vooraf betaald hadden. Nadat ik Wijnand en Marlies bij ons hotel had afgezet, bracht ik de beide dames naar het vliegveld. Hun vakantie in Panama zat er helaas op. Nadat ik afscheid had genomen van de dames, behoefde ik niet lang te wachten voordat Sonja arriveerde. Heel erg verkouden en natuurlijk moe van de reis, reden we daarna zo snel mogelijk naar ons hotel Terranova. Binnen 10 minuten na aankomst lag ze onder de wol, tijd om een diner voor mijzelf bij elkaar te scharrelen. Het restaurant van het hotel bood gelukkig uitkomst, die hadden hamburgers met patat.

Onze nieuwe Silentwind windgenerator

De dag daarna zijn we met z’n vieren langs verschillende winkelcentra en supermarkten gereden, ik heb zelfs nog een nieuwe werphengel gekocht om actief te kunnen vissen als we stilliggen. Vier dagen nadat Sonja was teruggekeerd, werd onze nieuwe Silentwind windgenerator in de Marina afgeleverd. Deze hadden we via Internet besteld bij een watersportbedrijf in Panama. Nu kwam het erop aan een goede plek te vinden om deze op te stellen en om alle materialen te vinden om hem ook daadwerkelijk te kunnen aansluiten. In een watersportwinkel in Colon vond ik de benodigde elektrisch materialen, waaronder kabels met een doorsneden van 5mm2 en , een aan-uit schakelaar, verbindingsbusjes. Het heeft mij uiteindelijk 7 dagen gekost om alle materialen te vinden en te kopen, de elektrische installatie aan te leggen en aan te sluiten, de mast met zijarmen te monteren en als laatste de windgenerator te plaatsen. Gelukkig werkte alles in één keer zonder dat ik foutjes had gemaakt. Nu hebben we tenminste ook een mogelijkheid stroom op te wekken als er geen zon is. Na montage zagen we al direct dat de windgenerator 4 Ah leverde. Gedurende de weken erna zagen we dat deze investering ons heel blij gaat maken, geen lege accu’s meer voor ons.

Een van de aapjes die ik tegen kwam bij mijn wandeling naar de winkel

Zo af en toe moest ik ook een wandeling maken van 8 km, om inkopen te kunnen doen bij een plaatselijke kleine supermarkt. Tijdens deze wandeling kwam ik onderweg geregeld een boom tegen waarin een hele familie apen zat te slapen en te spelen. Altijd weer leuk om te zien, ze bleken heel fotogeniek. Nadat we vijf weken in de Marina hadden gelegen en de kluslijst weer deels was afgewerkt, er komen helaas namelijk steeds nieuwe punten aan de onderkant bij, waardoor je nooit tot een lege lijst komt, zijn we verder gevaren naar Shelter Bay Marina. Dit is de Marina van waaruit je alles kunt regelen voor de doorvaart door het Panamakanaal, maar daarover meer in het komende verhaal.