zaterdag 25 september 2021

Lock Down in New Zealand

Een paar dagen voor de Lock Down kregen we buren. 
Lutz en Gabriele van de Su An. 

Wij waren gezellig met z’n tweeën de verjaardag van Sonja aan het vieren, met een uitgebreid diner bij het restaurant the Quay naast onze Ikinoo, 20 meter lopen en we zijn binnen. Het was heel gezellig maar er was vanavond meer geroezemoes dan anders. Wat bleek, er was net een afkondiging geweest door de overheid dat het gehele Noorder Eiland vanaf 23:59 uur in Lock Down level-4 zou gaan. Ook in New-Zealand is voor het eerst de Delta variant van het Covid-19 virus opgedoken. De eerste besmetting werd vastgesteld bij iemand die op het vliegveld werkt. Direct werd, via de sociaal media gepubliceerd waar de betreffende persoon de afgelopen 48 uur was geweest en op welke tijdstippen. Zodoende kon iedereen die mogelijk in aanraking was geweest met de betreffende persoon, zich laten testen. Maar zoals dat hier gaat, kondigden ze ruim van tevoren aan dat men in Lock Down wilde gaan, met als gevolg dat de inwoners van Auckland massaal de stad verlieten. Er stonden files de stad uit met campers, caravans, en personenauto’s, vol geladen met mensen die de stad ontvluchten en naar het noorden of zuiden reden om daar de Lock Down periode uit te zitten.

Het toegangshek tot de steiger geeft aan dat de toegang alleen 
is toegestaan voor de boot bewoners.
Het gevolg, het virus werd direct verspreid over het gehele Noorder Eiland met een groot aantal besmettingen tot gevolg. In level-4 is hier alles gesloten met uitzondering van de supermarkten, de tankstations, de apotheken en de medische posten. Ook het werk ligt geheel stil en de mensen wordt geadviseerd thuis te blijven en alleen de deur uit te gaan als het echt noodzakelijk is. De wegen zien eruit zoals wij dat vanuit het verre verleden kennen tijdens de autoloze zondagen, geen auto te bekennen. Bij de supermarkten staan rijen men mensen omdat er maar een beperkt aantal bezoekers gelijktijdig binnen mag zijn. Iedereen draagt mondkapjes en houd netjes 2 meter afstand. Hier wordt niet gezeurd maar spreekt men elkaar aan als je mogelijk iets vergeet. Wat dat betreft is New-Zealand een schoolvoorbeeld van hoe het ook kan. Na 3 weken ging het gehele Noorder Eiland terug naar level-3, met uitzondering van de regio Auckland, welke 2 weken later pas terugging naar level-3 ging.
Alle ramen krijgen een grote beurt zodat alle gaatjes en 
gleufjes weer schoon zijn.
Veel verandert er niet in level-3, er wordt alleen weer meer gewerkt en het verkeer op de weg neemt toe. Verder blijven restaurants en alle openbare voorzieningen gesloten. Hier in Whangarei gingen we uiteindelijk na 2 weken in level-3 te zijn geweest terug naar level-2. Alles is dan haast normaal, met uitzondering van de 2-meter afstand die men moet aanhouden en het gegeven dat iedereen die ergens naar binnengaat een mondkapje op heeft. In restaurants draagt ook het personeel mondkapjes en is iedere 2e tafel niet beschikbaar om de sociale afstand voor de bezoekers te garanderen. Pas als je aan tafel zit mag je je mondkapje afdoen. Voor mensen die hun mondkapje vergeten zijn, worden bij de ingang mondkapjes ter beschikking gesteld.
De oude lampjes waren echt aan vervanging toe.

Gedurende de Lock Down periode ben ik wel regelmatig wezen wandelen in de omgeving, maar zelfs dan draagt 50% van de mensen, ook in de bossen, een mondkapje. Maar ja, wat ga je doen in die weken van level-4 en level-3. Een aantal klussen kan pas worden gedaan als het weer beter en stabieler is. Ik weet niet hoe het op andere zeiljachten is georganiseerd, maar wij hebben twee kluslijsten. De “Must Do” lijst en de “Nice to Do” lijst. Het laatste zegt het al, dat is de lijst met klusjes die niet echt noodzakelijk zijn, maar die de boot wel verfraaien. Aangezien de eerste grotendeels is afgewerkt, ben ik overgestapt op de tweede lijst. Even een korte opsomming van de klusjes die zijn uitgevoerd:

  • Alle 22 stuks plafondlampjes  zijn vervangen door RVS-ledlampjes met een warme lichtkleur.
  • Het paneeltje rond de joystick van de boegschroef is vervangen en verbetert.
  • Het plankje waarop de koelcompressor is gemonteerd is vervangen.
  • We hebben een hoes gemaakt voor de nieuwe gastank.
  • Het hoesje over het paneel met de navigatieapparatuur is vervangen.
  • Al het koperen hang- en sluitwerk van deuren en lades is opnieuw gepolijst.
  • De koperen olielamp is geheel uit elkaar gehaald en opnieuw gepolijst.
  • De koperen klok en barometer zijn opnieuw gepolijst.
  • De beide dakramen van het toilet en de achter slaapkamer zijn voorzien van horen.
  • De entree is voorzien van een hoor die lucht en licht doorlaat, maar geen muggen.
De nieuwe behuizing voor de boegschroef joystick.
Een aantal klusjes viel mee en een aantal viel sterk tegen. Zo hadden wij een aantal weken geleden, nog voor de Lock Down, nieuwe RVS-ledlampjes besteld, ter vervanging van alle lampjes in de plafonds van de diverse ruimtes van de Ikinoo. De oude lampjes waren helaas niet van massief koper of messing, maar koperkleurig en waren na 27 jaar meer of minder gecorrodeerd. Het was in ieder geval geen fraai gezicht maar. Wij hadden met de oude lampjes de ervaring dat je ze er wel voorzichtig uit kon trekken maar dat je ze daarna niet netjes meer kon monteren. We hadden dus het plan om alle plafondplaten te demonteren om zodoende de nieuwe lampjes te kunnen monteren. Totdat we beseften dat we de oude lampjes helemaal niet meer zouden hergebruiken en het dus eigenlijk niets uitmaakte hoe ze uit het plafond zouden komen. Binnen één dag waren alle lampjes vervangen.
En ziet het eruit als het geheel is afgemonteerd.
Dat viel dus voor 100% mee. Een klusje wat echter heel erg tegenviel was het maken en het monteren van een nieuwe behuizing voor de joystick voor de boegschroef. Het oude huisje was gemaakt van grijs kunststof en niet waterdicht. Het huisje paste maar net rond de joystick en de daaraan verbonden bedrading. In de afgelopen jaren heb ik dit huisje diverse keren uit elkaar moeten halen om de functie te testen of omdat er door corrosie een draad was gebroken. Steeds opnieuw moest ik daarna het huisje weer in elkaar lijmen en met tyraps vastzetten. Ik heb de nieuwe behuizing nu zo gemaakt dat deze waterdicht is, de bedrading wat meer ruimte heeft, de afgaande bedrading losgenomen kan worden voor het testen van de schakelaar, je het huisje kunt openen en sluiten met vier schroefjes en dat het geheel vast zit gelijmd. Al met al een klusje van 2 weken.
Dit was de eerste die we gedemonteerd hebben. Deze zat aan
de binnenzijde van het toilet. De corrosie was goed zichtbaar.

Een klusje wat ook tegenviel was de vervanging van het houten plankje waarop de koelcompressor is gemonteerd. Door jarenlang gebruik in de tropen, was het houten plankje, waarop de koelcompressor is gemonteerd, deels weggerot. Vermoedelijk condenseert er vocht op de transportleiding naar het koelelement in de koelbox wat vervolgens op het hout druppelt. Een passend nieuw plankje was snel gemaakt. Maar ja, toen kwam de vraag hoe ga je het oude plankje verwijderen en hoe het nieuwe te plaatsen? Je kunt de leidingen van een koelcompressor namelijk niet losnemen omdat anders al de koelvloeistof verdampt. Onze koelcompressor is daarnaast ook nog eens gemonteerd in een kleine ruimte onder de koelbox. In het keukenkastje is een luikje van 20x30 cm aanwezig, waarachter de koelcompressor is gemonteerd.
Dit is het resultaat. Dit is de deurklink aan de buitenzijde van
het toilet. De andere zijde is nog niet gemonteerd.
Nadat ik de deurtjes en de bodem van het keukenkastje had gedemonteerd kreeg ik iets meer ruimte, maar nog steeds niet genoeg om met twee handen tegelijk in de ruimte te werken. Als eerste heb ik alle elektra losgenomen en veiliggesteld. Moeizaam heb ik de 4 boutjes, waarmee de koelcompressor was vastgemaakt, los gemaakt zodat ik het plankje kon verwijderen. Eén ding was zeker, zo kon ik het niet terug vastmaken. Nadat ik het nieuwe plankje had voorzien van de benodigde gaten, heb ik de 4 boutjes waarmee de compressor wordt vastgezet, in het plankje gemonteerd en met 4 moertjes met bijbehorende ringen vastgezet. Nadat ik het plankje met veel moeite op zijn plaats had gezet, ik moest namelijk gelijktijdig de compressor optillen en het plankje manoeuvreren, kon ik de compressor op de 4 boutjes plaatsten. Daarmee alleen al ben ik zo’n 4 uur bezig geweest. Met veerringetjes en zelf borgende moertjes is vervolgens de compressor weer vastgezet. Nadat ook het plankje zelf was vastgezet kon ik alle bedrading weer aansluiten. Klusje van niks waar je wel even 2 volle dagen mee zoet bent. Zowel mijn handen als mijn armen zaten vol schrammen en kleine wondjes, je moet er wel wat voor over hebben. Het meest dankbare werk was echter het opnieuw polijsten van alle onderdelen in de Ikinoo die van koper zijn gemaakt.
Zie hier het resultaat van noeste arbeid, al het koperwerk blinkt weer.






















Toen wij de Ikinoo in 2012 kochten was al het koperwerk al donker en dof. Al die jaren stond op ons lijstje om dat nog eens grondig aan te pakken. Alleen met poetsen met koperpoets kwam ik er niet. Voorzichtig heb ik de deurklink aan de binnenzijde van het toilet gedemonteerd. Nadat ik deze vetvrij had gemaakt ben ik deze gaan schuren met schuurpapier grit 400, totdat deze weer geheel blank koper was, Hierna heb ik het geheel opnieuw geschuurd met grit 800 en vervolgens nat geschuurd met grit 1.200. Als laatste heb ik het geheel gepoetst met metaal polijstpasta. Het resultaat was oogverblindend, hij blonk weer als nieuw. Omdat ik alles op de hand doe, is dit best een aardig klusje.
Eén van de nieuwe horen. 
We hebben uiteindelijk alle deurklinken, de sloplaten en de scharnieren dezelfde behandeling gegeven. Aansluitend hebben we ook de barometer, de klok en de olielamp geheel gedemonteerd en elk onderdeel deze behandeling gegeven. Ook die zien er weer als nieuw uit. Als laatste hebben we alle koperen knopjes van de lades opgeknapt. Zo glimt alles weer wat van koper is gemaakt. Ook de naaimachine hebben we weer tevoorschijn gehaald. We hadden een nieuwe stalen gastank gekocht. Om deze te beschermen tegen vocht heb ik hiervoor en hoes gemaakt zodat de tank wat minder snel roest. Op de Ikinoo hebben wij boven de ingang een houten behuizing voor de navigatieapparatuur. Omdat deze aan één zijde veel blootgesteld wordt aan zonlicht, is hier een hoesje aanwezig. Dit hoesje was, in de loop der tijd, geheel vergaan.
Het nieuwe hoesje voor de navigatie behuizing.
Ook hiervoor heb ik een nieuwe gemaakt die beter past. Al langer wilden wij een hor voor de opening van de Ikinoo. In de tropen en ook in New-Zealand in de zomer, houden wij deze opening graag open. Om te voorkomen dat door het licht in de bot de muggen naar binnen komen, heb ik nu een hor gemaakt voor de ingang die het licht doorlaat en waar je doorheen kunt kijken. Met klittenband is het geheel aan één zijde vastgemaakt aan het horizontale schuifluik van de opening. Zo is het geheel binnen een paar seconden te plaatsen of weg te halen. Met de restanten van deze stof heb ik ook twee horen gemaakt voor de dakraampjes van het toilet en de achter slaapkamer aan bakboordzijde. Zo zijn wij de afgelopen weken leuk bezig geweest en is de Ikinoo er weer een stuk fraaier op geworden.
Een heel bijzonder restaurant met een schitterend design.

Zoals in het vorige bericht gemeld, had Sonja een ongelukje gehad met haar fiets. Ze is hiervan goed hersteld, al heeft ze nog wel een beetje last van haar pols en haar bilspier. Alle blauwe plekken, de spierpijn en de schaafwondjes zijn echter ondertussen genezen. De vouwfiets hebben we ondertussen wel weggegooid, deze had nu zo veel mankementen dat reparatie te kostbaar werd. Gelukkig hadden we nog een nieuwe vouwfiets in de berging liggen, zodat Sonja weer op de fiets boodschappen kan doen en natuurlijk weer naar het zwembad kan gaan. Nadat we terug waren naar level-2 hebben we een mooie rondtoer gemaakt met BEN, onze campervan.
De fontein binnen in het
restaurant.
Als eerste waren we naar het plaatsje Waipu gereden, waar elke zondag een overdekte markt wordt georganiseer. Helaas bleek deze nog gesloten. We reden wat verder naar het plaatsje Kaiwaka waar een Hollands winkeltje is gevestigd. Ooit heeft een Nederlands echtpaar, die hier een kaasfabriek hadden, hier een kaaswinkeltje geopend. In de loop van de tijd werden, naast de verschillende soorten kaas, ook ander Nederlandse producten aangeboden. Vanuit de verre omgeving kamen Nederlanders die geëmigreerd waren naar New Zealand hier naartoe om de nostalgische Nederlandse producten te kopen. Wij gingen naar huis met een pakje speculaasjes, een pakje mergpijpjes, een doos hagelslag en een doos chocoladevlokken, een aantal tubes Zaanse mayonaise en een pot met atjar. Naast dit winkeltje is een leuk ontworpen restaurantje waar we wat hebben gedronken en gegeten. Dit restaurant heeft een heel bijzondere uiterlijk en inrichting, je waant je in een sprookjesland. Geen muur is recht of vlak en alles is gedecoreerd. Vervolgens reden we 140 km verder naar de grootste en oudste Kauri boom van New Zealand, de Tana Mahuta, of wel de Lord of the Forest. Deze boom heeft een omtrek van 13,8 meter en een stamhoogte van 17,7 meter. De totale hoogte is 51,5 meter. De boom is ruimte 2.500 jaar oud, dus bij de start van onze jaartelling was deze al 500 jaar oud. Een heel indrukwekkende boom en zeker de moeite waard om te bezoeken. Na deze boom bezocht te hebben reden we terug naar Whangarei om daar de dag af te sluiten met een bezoekje aan een restaurant, welke bekend staat om zijn uitstekende hamburgers en om zijn draadjesvlees. We namen beide een schotel met draadjesvlees met zuur en frietjes, heerlijk om deze leuke dag zo af te sluiten.
Een impressie van de route naar de boom en de boom zelf. Nog nooit zagen we zo'n grote boom.