Verder hoppen langs de kust

Dit verhaal is een vervolg op ons vorige verhaal, hoppen langs de kust van New Zealand. We besluiten weer terug te zeilen naar Waiheke Island, met de weersverwachtingen voor de komende tijd, er komt wat onrustig weer aan, is daar altijd wel een baai waar we beschut kunnen liggen. Ook moeten we hoognodig inkopen doen om de voorraden verse groenten, vers fruit en brood aan te vullen.

Uitzicht vanaf de Ikinoo in de Huruhi Bay op Waiheke Island

Op Waiheke Island is één goede supermarkt waar we alles kunnen inkopen wat we nodig hebben. Nog voordat we de baai uit zijn, hebben we het grootzeil al gehesen en staat de yankee bij. Er staat zo’n 12-18 kn wind uit het noordoosten. In het begin van de tocht is de lucht boven het eiland nog donkergrijs en dreigend. Het onstuimige weer blijft echter weg en na twee uurtjes hebben we een prachtige blauwe hemel met volop zonneschijn. Het wordt een snelle overtocht, waarbij we dit keer niet vergeten te vissen. Onderweg vangen we een mooie King Fish die te dicht langs de haak is gezwommen. De haak zat namelijk niet vast in zijn bek maar aan de zijkant van de vis. Vanavond dus weer vis op het menu. Om 15:00 uur liggen we, na een tocht van 30 nm, vast achter ons anker in de Huruhi Bay op Waiheke Island. De volgende dag vaar ik met de dinghy naar het strand om boodschappen te gaan doen.

Bezoek van een drie-master in de Man O'War Bay.

In eerste instantie wil ik de dinghy neerleggen op plek waar op dat moment al acht andere dinghy’s liggen. De ondergrond blijkt echter rotsachtig te zijn, een ondergrond waarover ik in mijn eentje de dinghy niet kan slepen. Ik moet echt zandgrond hebben. Ik vaar een stuk verder naar een zandstrand met schelpen. Omdat het opkomend tij is, sleep ik de dinghy en heel stuk het strand op en maak een lijn vast aan een boom. Die gaat nergens meer heen. Daarna loop ik langs de weg ongeveer 3 km naar de grote supermarkt. Omdat ik nog wel eens te enthousiast kan zijn bij het doen van inkopen, heb ik dit keer van Sonja een boodschappenlijstje meegekregen met de nadrukkelijke instructie om alleen dat mee te nemen wat er op het lijstje staat. Ik heb namelijk nogal eens de neiging om, naast het lijstje van Sonja, ook zelf boodschappen in het karretje te doen die niet op het lijstje staan maar waarvan ik denk dat we dit wel eens kunnen gebruiken. Fout dus, niet meer doen! Zodra ik met de boodschappen buiten sta, zie ik net de bus aan komen rijden.

Uitzicht op het strand en het restaurant in de Man O'War Bay.

Snel loop ik naar de bushalte en stap in de bus. Na een kort ritje stap ik vlak bij het strand weer uit. Dat scheelt toch maar weer even wat tijd. Door het opkomende getijde ligt de dinghy ondertussen alweer voor de helft in het water. Ik zet de boodschappen in de dinghy en kan, zonder de dinghy te behoeven slepen, direct wegvaren. We liggen heerlijk rustig in deze baai en gebruiken de tijd dan ook om wat te klussen, al het RVS neem ik onder handen en poets dit weer glanzend schoon. Aan het einde van de dag ga ik ook weer vissen met bacon. Al snel liggen er drie mooi snappers in de emmer, er staat dus weer gebakken vis op het menu. Voor de komende dagen is er onrustig weer voorspeld met wind en dus ook golven uit een richting die recht de baai binnen komt, tijd dus om een betere plek te zoeken omdat er weer een depressie op komst is met veel wind.

De eerste Gurnard die we vangen.

Omdat we nog steeds motoruren moeten maken om aan de 50 motoruren te komen, varen we op de motor in 2,5 uur naar de Man O’War Bay. Als we daar voor anker liggen roei ik ’s-middags nog naar de kant om het opgespaarde vuil weg te brengen. Zoals overal in Nieuw-Zeeland wordt hier het vuil gescheiden opgehaald. Ze maken hier echter het volgende onderscheid, karton en papier gaat in één bak, alles wat recyclebaar is gaat in een andere bak en het overige huisafval gaat in de laatste bak. Dus glas, plastic, blikjes en hout gaat dus allemaal gezamenlijk in de recyclebak. ’s-Avonds ga ik nog even vissen en vang twee mooie snappers. Op het moment dat ik wil stoppen vang ik nog een hele mooie Gurnard. Dit is de vis met het lekkerste en sappigste vlees wat je in de supermarkt kunt kopen. Omdat ik dit soort vis nog niet eerder heb gevangen moet ik de visbijbel erbij pakken om te zien hoe ik deze vis moet fileren. Met het boek ernaast lukt het wonderwel en even later hebben we twee prachtige files op de snijplank liggen. De volgende dag is het onrustig weer. Omdat echter het brood op is, besluit ik zelf maar weer eens een brood te gaan bakken. Ik heb gelezen dat het kneden van het deeg van cruciaal belang is.

De tekening op de twee grote vinnen van een Gunard.

Ik besteed hier dan ook meer tijd aan met als resultaat dat we aan het einde van de middag een prachtig brood uit de oven kunnen halen. Hij is heerlijk luchtig en goed van smaak. Tot nu toe verreweg het beste brood wat ik heb gebakken. Voor herhaling vatbaar dus. De volgende dag is de rust weergekeerd en maken we er een heerlijke stranddag van met als afsluiting een late lunch bestaande uit de door ons veelvuldig bestelde combinatie van één pizza en één portie patat. Het geheel spoelen wij weg met voor mij een biertje en voor Sonja een wit wijntje. Als toetje nemen we vervolgens nog een heerlijk rood wijntje. Na afloop roeien we terug naar de Ikinoo. In de loop van de middag zien we steeds meer boten vertrekken. Als we de volgende dag wakker worden zien we dat wij nog de enige zijn in de baai. Ook wij trekken het anker uit de grond en varen op de motor terug naar de Huruhi Bay.

Onderweg naar de Huruhi Bay komen we deze rotsen tegen.
Gelukkig is het hier haast nooit mistig.

Vanwege de weersvoorspellingen gaan we ditmaal aan de andere kan van de baai liggen. Ook hier liggen veel minder boten dan normaal. De volgende morgen wordt ons duidelijk waarom er ineens zo veel boten vertrokken zijn, de regio Auckland is voor 3 dagen in lockdown level 3 gegaan vanwege een aantal vastgestelde besmettingen. We krijgen die dag ook de politie nog op bezoek, die met hun RIB  alle bewoonde jachten langs vaart en alle gegevens noteert. Het is niet meer toegestaan om de boot te verplaatsen, anders dan met toestemming van de Marine Radio of de politie. Ook vragen ze of dat we voldoende eten en drinken aan boord hebben voor de komende drie dagen. Voor ons is dat in het geheel geen probleem. De afgelopen nacht had het hard geregend zodat beide jerrycans gevuld waren met water.

verse Fish and chips

Na wat waterconditioner te hebben toegevoegd, hebben we deze geleegd in onze drinkwatertanks. De drie dagen hierna zijn we vooral bezig met kleine klusjes, vissen, lezen, genieten in de zon en heel rustig aan doen. Uiteindelijk is de lockdown voorbij en kunnen wij op de motor naar Auckland voor de eerste onderhoudsbeurt van de motor. We hebben een plekje gereserveerd in de Westhaven Marina in Auckland, één van de grootste jachthavens in dit gebied. We hebben een goede plek aan het begin van de steiger. ’s-Middags ga ik nog op verkenning om vast te stellen waar zich alles bevindt en om de rekening te betalen.

Uitzicht naar Auckland vanaf het America's Cup terrein.

Zodra ik terug ben, haal ik Sonja’s fiets van het dek en wandelen en fietsen we samen naar het watersportcentrum van Auckland. We belanden midden in het watersportgebeuren van Auckland, The 36th America’s Cup 2021. We besluiten om hier, bij één van de vele restaurantjes, wat te drinken en te blijven eten. Terwijl wij op het terras zitten zien we Engels wedstrijdboot Ineos Team UK terugkomen van een trainingsmiddag. Met een kraan wordt de boot het water uitgehaald. Niet veel laten is ook de mast eraf en wordt het gehele spul de loods binnen gereden. Uit wat ik hoor maak ik op dat het Ineos Team UK in de finale van de Prada Cup uitkomt tegen het Luna Rossa Prada Pirelli Team.

Afvaart van het Team Lunna Rossa.

De winnaar van deze cup mag de vorige winnaar van de America’s Cup uitdagen. Er worden bij het verzeilen van de Prada Cup maximaal 13 wedstrijden gevaren, waarbij de eerste boot die zeven overwinningen heeft geboekt de winnaar is en dus Emirates Team New Zealand mag uitdagen. In de schemering lopen en fietsen we terug naar de Ikinoo. De volgende dag hebben gereserveerd voor het bezoeken van de drukste winkelstraat van Auckland, de Queen Street met al zijn zijstraatjes. Tot onze grote verbazing is dit een winkelstraat met alleen maar hele dure winkels, waarbij voor de ingang een bewaker staat die toezicht houdt. Niet echt de winkels waar wij onze inkopen zullen doen. We besluiten dan ook terug te lopen naar het restaurantjes bij het America’s Cup Center.

Team Luna Rossa vlak voor vertrek.

Het is vandaag eigenlijk ook veel te warm om verder te winkelen. De volgende dag ga ik alleen terug naar dit deel van de haven. Ik verken het gehele gebied en bezoek alle winkels, bekijk alle superjachten en zie hoe beide wedstrijdboten zicht gereed maken voor de 7e en 8e race. Vooral de Italianen maken hiervan een compleet mediaspektakel. Zij staan op dit moment voor met een stand van 5-1. Nadat ik heb geluncht zie ik op een groot beeldscherm de 7e race. Team Luna Rossa wint deze met overmacht, ze zijn nu nog maar 1 wedstrijd verwijderd van de overwinning. Nog dezelfde middag vindt 8e race plaats die wederom door Team Luna Rossa wordt gewonnen.

De thuisbasis van Emirates Team New Zealand.

Zij zijn dus nu de officiële uitdagers van Emirates Team New Zealand voor de America’s Cup. Deze wedstrijd wordt in maart verzeild. De volgende dag staat er een monteur naast de Ikinoo voor de 50 uurs onderhoudsbeurt. Het is een jonge knul die snel en efficiënt alle filters en olie vervangt en de motor controleert op vibraties. Na drie uur is hij klaar met alle werkzaamheden. Dit was nu eens een Nieuw-Zeelander die wist waar hij mee bezig was, snel en netjes werkte en ook van tevoren alles vertelde wat hij ging doen en waarom. Ook had hij alles zelf bij zich zodat het verwisselen van filters en olie schoon en netjes plaats vond. De volgende dag begon voor ons een vier dagen durende vakantie. ’s-Morgens heb ik de huurauto opgehaald en zijn we aansluitend naar de dierentuin gereden. Dit is een dierentuin die aangelegd is in een mooi park.

Zebra's en struisvogels gemoedelijk naast elkaar.

Er zijn verschillende thema’s die je kunt bezoeken zoals de Africa Safari Track, de New Zealand Track, de South America Track, de Autralia Track en de South East Asia Track. Met uitzondering van de Australia Track hebben wij alle ander bekeken. Ik was trots op Sonja dat ze het zo lang heeft volgehouden met lopen. Van het bezoek hebben wij extra veel foto’s geplaatst, allen voorzien van commentaar. 

Lunchtijd voor de giraffen. Men heeft het voedsel in de bomen
opgehangen zodat ze op een meer natuurlijke manier eten.

Een stokstaartje of ook wel aardmannetje genoemd.

Een collage van diverse dieren in de Auckland Zoo.

De dag daarna was opgedeeld in twee delen, een bezoek aan een thermaal bad en een bezoek aan een groot nieuw winkelcentrum, beide vielen wat tegen. Het thermaal bad was oud, slecht onderhouden en verre van schoon. Vooral het buitenbad was overspoeld door de lokale jeugd zodat het nergens echt rustig was. Dit bad is niet te vergelijken met het thermale bad in Hammer Springs. 

Prachtige pinguïns in een met sneeuw bedekte omgeving. 

Het winkelcentrum was nieuw met een aantal mooie winkels, echter grote delen waren nog niet voorzien van winkels, wat het geheel een aanzicht gaf alsof het nog allemaal in aanbouw was. Gelukkig werd de volgende dag veel beter. Als eerste bezochten we het Sealife centrum in Auckland. Het gehele centrum is onder de grond gebouwd. Het is wel wat gedateerd, echter men onderhoudt het geheel wel zeer goed. Erg leuk om te bezoeken. Helaas waren er net twee bussen met schoolkinderen aangekomen waardoor het erg rumoerig was. Ook hiervan hebben we hieronder meerdere foto’s geplaatst met bijbehorende commentaar. 

Prachtige kwallen, zo fotogeniek.

Schitterende mooie rog, zo'n elegante zwemmer.

Een fotocollage van de meest prachtige onderwater dieren.

Na afloop wilden we alvast een deel van de grote boodschappen doen. We reden naar een winkelcentrum waar ze onder andere een leuk foodplein hadden. Aangezien het lunchtijd was, zijn we op zoek gegaan naar een betaalbaar restaurantje. 

De natuur brengt prachtige kleuren voort.

De keus was snel gemaakt, wij bestelden beide een Thaise schotel die terplekke door een oudere dame in een wok werd bereid. Heerlijk eten, zo willen we het elke dag wel. Sonja vond hier ook een kappertje waar je zonder afspraak kon binnenlopen. Ze is gaan zitten en niet veel later had ze weer een mooi kort koppie. De laatste dag zijn we naar een Botanische tuin gereden. Misschien niet het juiste seizoen om deze te bezoeken, we gaan namelijk al richting het einde van de zomer, maar we wilden het toch proberen. De tuin is prachtig aangelegd met diverse thema oppervlaktes. Er is een centraal pad met steeds een afslag voor een thema. Heel overzichtelijk allemaal. Gelukkig was een deel van de planten en bomen nog in bloei zodat er genoeg te bekijken viel. 

Zo ook deze bloem. Helaas weten wij de namen van de diverse 
bloemen en planten niet.

’s-Middags hebben we nog de laatste voorraden ingekocht, zodat we minimaal weer zes weken vooruit kunnen. Om deze korte vakantie af te sluiten, hadden we een tafeltje gereserveerd in het Orbit 360° restaurant in de Sky Tower. Halverwege de toren zijn twee restaurants, waarvan het Orbit 360° restaurant het meest betaalbare is. Op de vrijdag en de zaterdag avond serveren ze hier een driegangenmenu met per gang keuze uit vier gerechten. Het leuke aan dit restaurant is dat de vloer waarop alle tafeltjes en stoeltjes staan in één uur volledig 360° ronddraait. Zo heb je dus steeds een ander uitzicht terwijl je geniet van de voortreffelijke maaltijd die ze serveren. Een flesje wijn erbij en de avond kan niet meer stuk.

Er is een schitterende rozentuin met prachtige exemplaren.

Na afloop, toen we de lift uitkwamen, zagen we dat aan de voet van de toren een echt streetfood plein was ontstaan. Rond de kern van de toren stonden allemaal stalletjes waar vers voedsel werd bereid. Het was heel druk met mensen die eten kochten bij één van de stalletjes en dit staande of zittende aan één van de spaarzame tafeltjes opaten. Als we dit hadden geweten waren we hier zeker naartoe gegaan, het rook er heerlijk en er was een grote verscheidenheid aan gerechten. Lopend en fietsend zijn we weer teruggegaan naar de Ikinoo. Misschien dat jullie dit herkennen, maar het lijkt er altijd op of dat de terugweg korter is dan de heenweg, zo vreemd. Nadat ik zaterdags de auto weer terug had gebracht naar het verhuurbedrijf, hebben we gezamenlijk de Ikinoo in gereedheid gebracht voor het vertrek van de volgende dag.

Een collage van de meest prachtige planeten en bloemen.

’s-Zondags bij het ontbijt kregen we echter een koude douche. Vrienden van ons stuurde ons een appje met het bericht dat de regie Auckland sinds 06:00 die ochtend opnieuw in lockdown level 3 was gegaan. Wij namen via VHF-kanaal 16 contact op met Maritime Radio. Deze bevestigde dit bericht en deelde ons mede dat het ons niet meer was toegestaan de jachthaven te verlaten. Zij zochten nog contact op met de politie om te verifiëren of dat wij ons echt niet naar een ankerplek konden verplaatsen. De politie belde ons terug met de bevestiging dat wij voor acht dagen vastzaten in de Marina. Een uurtje later belde zij ons terug met de vraag of dat alles met de Marina was geregeld. Op het kantoor was echter niemand aanwezig. Zij hebben uiteindelijk een bewaker van de Marina gevonden die met zijn RIB naar ons toe kwam. We konden op deze plek blijven liggen gedurende de lockdown periode. Helaas moesten we echter wel de volle pond betalen voor deze plek, over enige korting was niet te onderhandelen. In het volgende verhaal meer over deze periode en het vervolg hierop.