New Caledonië

We zijn in New Caledonië aangekomen met drie Nederlandse boten. We hebben gepland dat we een paar dagen in New Caledonië blijven, om zo bij het eerste goed weervenster verder te zeilen naar Australië. Die paar dagen werden uiteindelijk bijna tweeëneenhalve week. Omdat we snel verder wilden zeilen, hadden we ervoor gekozen om in de jachthaven te blijven liggen.

Een witte pauw, deze variant hadden wij nooit eerder gezien.

Zo konden we op elk moment vertrekken. De twee andere Nederlandse boten hebben nog wat ankerplekjes in de omgeving bezocht. Helaas is veel natuur hier verwoest door de afgravingen die in het verleden hebben plaats gevonden. Ook het koraal is op veel plekken dood. De eerst avond genieten we, samen met Floris en Ivar van de Lucipare2, van een welkomstborrel met lekkere hapjes. Na 6 dagen zeilen hebben we elkaar weer veel te vertellen over de belevenissen onderweg. Een dag later doen we het nog eens dunnetjes over, als ook de Incentive met Rik en Sanne is aangekomen. Een van de eerste dagen in Noumea, huren we een auto om de omgeving te verkennen.

Pauwen lopen hier in de dierentuin vrij rond,

Als eerste rijden we naar de dierentuin. We zijn wat aan de vroege kant, dus moeten we even wachten. Als de poort eenmaal opengaat, blijkt dat Sonja haar vouwfiets niet mee naar binnen mag nemen. Dat is voor het eerst dat we hiermee geconfronteerd worden. Helaas, dit bezoek slaan we dus over omdat de afstanden te groot zijn voor Sonja om te kunnen lopen. Tevens gaat het ook nog eens naar boven beneden.  Wel zien we een aantal zeer mooie pauwen en blijven we nog even hangen voor koffie, thee en een gebakje. Aansluitend rijden we naar het zeeaquarium. Na wat zoeken naar een parkeerplaats, hier liggen veel wegen open vanwege werkzaamheden, kunnen we naar binnen.

Een collage van de foto's van het aquarium.

Het is een niet al te groot aquarium, maar wel heel compleet voor wat betreft de vissen en de dieren die in de zee rond New Caledonië leven. We zijn een aantal uurtjes zoet met het bekijken van al de aquaria.

Een van de beelden in een expositieruimte.

Vervolgens rijden we naar het Cultureel Centrum van Noumea. Als we de auto hebben geparkeerd, betalen we bij de ingang en lopen verder. Dat blijkt echter tegen te vallen, de afstanden zijn veel groter dan gedacht. We lopen naar het bezoekerscentrum, welke een aantal kleine exposities bevat en houden het daarna voor gezien. Voor Sonja is dit te vermoeiend, de te lopen afstanden zijn te groot. Op onze terugweg bezoeken we nog een groot winkelcentrum en genieten van het grote aanbod van etenswaren, zoals te verkrijgen in Frankrijk, die wij in New Zealand echter niet konden kopen. Voor Sonja is dit een waar winkelparadijs. We zijn precies op tijd terug voor het happy hour in het restaurant aan het begin van de haven. We blijven er meteen ook maar even een hapje eten. Op 27 mei waren we ook 23 jaar getrouwd. Die dag ging ik lopend en Sonja op de fiets, naar een winkelcentrum op 5 km afstand van de jachthaven. Onderweg kwamen we daarbij over een wandel/fietspad met diverse culturele zaken. Een aantal daarvan heb ik, op de terugweg, gefotografeerd. Het winkelcentrum viel een beetje tegen en na wat boodschappen te hebben gedaan en natuurlijk wat gegeten en gedronken te hebben, zijn we teruggegaan. Nog even heerlijk op het terras aan de haven gezeten. Voor de avond hadden we, op aanraden van een van de dames bij de receptie, een tafeltje gereserveerd bij een lux restaurant.

Het gedenkteken voor de gevallenen van New Caledonië
gedurende diverse oorlogen.

Hier werd ons een driegangenmenu voorgeschoteld. Met een goede fles wijn erbij, kon de avond niet meer stuk. Er was één minpuntje, de tonijn van Sonja was iets te gaar. Omdat je wat langer in de jachthaven bent, leer je ook meer mensen kennen. Zo kwamen we een koppel tegen uit Griekenland, een koppel uit Brazilië, uit Duitsland. Ook de Su An van Gaby en Lutz kwam op een gegeven moment binnen na een hele zware overtocht uit New Zealand. Zo was er één avond life muziek waarbij het hele zeilers groepje gezellig bij elkaar kroop om te drinken, wat te eten en sterke zeilverhalen te vertellen. Heel gezellig dus. We hebben nog een tweede keer een auto gehuurd, dit keer meer om boodschappen te doen. We reden als eerste naar de Decathlon, een Franse sportzaak voor alle soorten van outdoor sporten. Hier scoorde ik 2 kort broeken en 2 lampjes voor in de kajuit.

Ook Generaal de Gaulle ontbrak niet langs
het wandelpad.

Aansluitend reden we naar de grootste Carfour supermarkt die we ooit hebben gezien. Nadat we alle boodschappen naar de Ikinoo hadden gebracht en opgeborgen, zijn we naar het strand gereden om daar heerlijk te zwemmen en te zonnen. Aan het einde van de middag belanden we als vanzelf weer op het terras van het restaurant bij de jachthaven. Zo was de Ikinoo dus weer afgeladen met eten en drinken en klaar voor vertrek naar Australië. Er kwam een weervenster met heel wisselvallig weer aan. In het begin goede wind om te zeilen, in het middelste gedeelte wat minder wind en zelfs windstille gebieden en veel wind voor de laatste drie dagen. Vooral het laatste baarde ons zorgen. De dag van vertrek bleek de windverwachting voor de laatste dagen wat milder te worden. Tijd dus om te vertrekken. Met drie Nederlandse boten tegelijk liepen we alle instanties af op uit te klaren. Eerst langs de immigratiedienst, dan langs de douane en als afsluiting langs de havenmeester. Van iedere instantie krijg je een document. Na deze tippel langs de instanties, liepen we terug naar de jachthaven om te vertrekken. Alle drie naar een andere bestemming. De Incentive gaat naar Bundaberg, De Lucipara2 gaat naar Cairns en wij gaan naar Mackay. Onderweg heeft de Incentive zijn koers aangepast en is uiteindelijk ook naar Mackay gezeild. Als afsluiting nog iets over het land zelf. New Caledonië is een Frans overzees gebied, waar veel Fransen wonen en werken.

De natuur blijft ons verbazen in al zijn schoonheid.

Het is een land met een bijzonder mix van culturen. Als je op straat loopt voel je de onderhuidse spanning die aanwezig is tussen de originele bewoners en de mensen uit andere landen zoals Frankrijk. Zo kregen wij het advies van een fransman om bepaalde delen van de stad niet na zonsondergang te bezoeken. Een Duits koppel, wat net was aangekomen met hun zeilboot, heeft dat ondervonden. Omdat ze nog geen lokale valuta hadden, liepen ze rond etenstijd richting de stad om geld te pinnen. Voordat ze echter zo ver waren werden ze overvallen waarbij de vrouw botbreuken opliep en haar handtas kwijtraakte. Nog dezelfde avond lag ze dus in het ziekenhuis. Onder de originele bewoners is ook veel armoede en misbruik van drugs en alcohol, je loopt soms letterlijk door de wietlucht heen als je een groepje passeert. Veel van deze mensen zijn werkeloos en hangen wat rond op straat of liggen in een grasveldje of op een bank te slapen. Voor ons een land waar in de toekomst nog veel staat te gebeuren, zeker ook omdat een groot deel van de bevolking kiest voor zelfstandigheid. Voor ons echter ook een land wat wij zeker zouden overslaan.

New Caledonië Dag 7

De vuurtoren bij de ingang van het rif.

We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal. Kort na het vorige bericht kwamen we voorbij de vuurtoren, die een op een eiland staat bij de ingang van het rif. New Caledonië wordt in zijn geheel omringd door een rif. Het is daarbij goed opletten welke opening je gebruikt. Wij varen al zeilend door de Passe Central, die uit drie openingen bestaat. Wij kiezen voor de meest zuidelijke omdat we zeilend door de pas willen gaan. We varen vlak langs het rif, heel indrukwekkend. Als we er bijna doorheen zijn, moeten we toch de motor even kort bijzetten, doordat we stroom tegen wind hebben. Niet veel later zeilen we echter weer op de windvaan, maar nu binnen het rif. 

De Ikinoo, vast aan de steiger in Noumea New Caledonië.

De golven zijn lager, maar de wind blijft. De laatste mijlen leggen we rustig zeilend af. Vlak voor de haveningang strijken we de zeilen en varen op de motor naar binnen. Om 03:00 h UTC, 14:00 h lokale tijd, liggen we vast aan de stijger van de Marina Port Moselle. We worden hartelijk verwelkomt door een havenmeester die ons helpt bij het aanleggen. Binnen een half uur staat er ook een official van de biosecurity op de Ikinoo om alle verse groeten, fruit en eieren in beslag te nemen. Alles wat vers is mag niet worden ingevoerd. Ze heeft sinds een paar dagen weer werk, nadat er meer dan 2 jaar geen zeilschepen zijn binnen gekomen vanwege de locdown in New Caledonië. De vrouwelijke official is zeer aardig en neemt zelf ons vuil voor ons mee. 

Positie : 22°16.593'S 166°26.262'E
Log : 19.270 nm 
Motor : 141,2 h
Tijd : 03:00 h UTC

Voor de gezeilde statistieken:

Gezeilde afstand : 900 nm

Aantal motoruren : 1,9 h

Gezeilde tijd : 6 dagen en 3 uur.

Gemiddelde snelheid : 6,12 nm/h

Gevangen vissen : geen, want we hebben niet gevist dit keer.

Zo zit een van de meest mooie passages erop. Nu eerst op naar een ankerbiertje en een paar dagen rust. Het vervolg over onze belevenissen in New Caledonië lees je in het volgende verhaal.

New Caledonië Dag 6

Het wordt tijd om de vlaggetjes van New Zealand te 
vervangen door die van Frankrijk. In New Caledonië wordt
de Franse vlag gevoerd.

Vandaag zien we een aantal buien, waardoor de wind in richting en sterkte veranderd. We zeilen er mooi langs en krijgen zelf geen regen. Opnieuw is de dag zoals gisteren, in de ochtend bewolkt en in de middag meer zon met windsnelheden tussen de 15-22 kn. In de ochtend nog ruim invallend maar in de loop van de middag krimpend naar halve wind. De Ikinoo vindt het prima zo en tikt regelmatig snelheden boven de 8 kn aan. We zeilen nog steeds met 2 riffen in het grootzeil en zowel de kotterfok als de yankee vol bij. De Ikinoo is echt in balans en zeilt strak op de windvaan. Voor het eerst deze reis, maakt Sonja een warme maaltijd klaar, gestoofd vlees, gebakken aardappel partjes met, gebakken uit en paprika, heerlijk. Samen doen we na afloop de afwas in de kuip. Zo zeilen we rustig de nacht in, morgen het laatste stukje naar New Caledonië. Zodra we het land naderen wordt de wind wat wispelturiger voor wat betreft sterkte en richting. Ik ben dus volop bezig zeilen en windvaan bij te stellen.

Positie : 22°32.863'S 166°26.307'E
Log : 19.253 nm (156 nm gezeild, nog 18 nm te gaan)
Motor : 139,8 h
Tijd : 00:00 h UTC

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

New Caledonië Dag 5

Hans in de nacht zit stand. In deze positie brengen wij 
gedurende de nacht, onze wacht door, met uitzicht op alle 
apparatuur.

Dit was werkelijk een van de mooiste zeildagen van ons leven, alles klopte gewoon vandaag. De gehele dag hebben we een mooie constante wind staan van 14-20 kn met uitschieters naar 12 kn en 22 kn, uit een hoek van 120° inkomend. We zeilen met het grootzeil op het 2e rif, de kotterfok vol bij een de yankee een klein beetje gereefd. De Ikinoo vindt dit prachtig en zeilt met snelheden tussen de 6-8 kn in de goede richting. Soms surfen we van een golf af en halen we hogere snelheden. We behalen over een periode van 6 uur een nieuw record, 47 nm, dat is dus bijna een gemiddelde van 8 kn. De boot is perfect in balans en de windvaan stuurt als de beste, strak in de juiste richting. We hebben vandaag een culinair menu, als lunch hebben we crackers met kruidenboter en gerookte zalm en als diner erwtensoep met een snee brood. We genieten volop, deze dag kan niet meer stuk. Ook gedurende de nacht blijft het zo doorgaan. 's-Morgens wordt het ritme tot twee keer toe verstoord door overtrekkende buien, maar dat is meestal maar voor 30-40 minuten. Zoals het er nu naar uitziet, komen we morgen aan in Nouméa op New Caledonië. Terwijl ik aan het schrijven ben, breekt de zon door, veel beter kan het niet worden.

Positie : 24°50.614'S 167°32.979'E
Log : 19.093 nm (158 nm gezeild, nog 170 nm te gaan)
Motor : 139,8 h
Tijd : 00:00 h UTC

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

New Caledonië Dag 4

De gehele dag hebben we een mooie wind staan die varieert tussen de 15-25 kn met uitschieters richting 28 kn. De dag is grotendeels bewolkt, waardoor we dus vandaag van de windgenerator afhankelijk zijn voor het opwekken van de benodigde stroom. Bij een schijnbare wind tussen de 10-22 kn wil dit best wel lukken. Wel zijn we de gehele dag bezig met de stand van de zeilen, het verkleinen of vergroten van het zeiloppervlak met behulp van de yankee en het verstellen van de windvaan. Hoe hoger we in het hogedruk gebied komen des te meer krimpt de wind. Voeren we aan het begin van de dag nog met een ruim invallende wind, aan het einde varen we haast halve wind. De Ikinoo vindt het prachtig en zeilt samen met de windvaan mijl, na mijl, na mijl. Sonja is weer opgeknapt. Ze heeft zelfs honger, dus maak ik een warme maaltijd klaar, bestaande uit gestoofd draadjesvlees met gebakken krieltjes. Alles gaat schoon op, wat verblijft is de afwas. Via de VHF-radio bereiken we de Incentive nog vandaag. Op basis van hun doorgegeven positie en mijn calculatie, schat ik dat ze 25 nm achter ons zeilen. Over een 200 nm moeten zij beslissen wat ze gaan doen, afbuigen naar Australië of doorzeilen naar New Caledonië. Wij hebben dat besluit al genomen op het moment van vertrek uit New Zealand. Het begin van deze dag is opnieuw bewolkt met wat buien om ons heen.

Positie: 27°19.060'S 168°33.468'E
Log: 18.940 nm (150 nm gezeild nog 338 te gaan)
Motor : 139,8 h
Tijd : 00:00 h UTC

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

New Caledonië Dag 3

Sonja ligt nog even rustig overdag te slapen. De windvaan 
doet al het werk.

De gehele dag hebben we een mooie wind staan van 12-22 kn met uitschieters naar onder en boven. Een paar uur hebben we zelfs 6-12 kn staan, zodat we het 2e rif eruit moesten uithalen om wat voortgang te houden. Het voordeel is wel dat de golven wat rustiger en constanter zijn worden, voor wat betreft de richting en hoogte. Ook de periodeduur is toegenomen tot 9 seconden, dus best wel comfortabel. Helaas is het wel grotendeels bewolkt en prikt de zon er af en toe even doorheen. Met Sonja gaat het elke dag wat beter, zeker nu de golven wat rustiger worden. De gehele dag ben ik bezig de zeilen aan te passen, omdat de wind aan het krimpen is. Met het grootzeil op het eerste rif en de yankee te loevert op de spi-boom, zeilen we het begin van de nacht in. Als ik om 20:00 uur boordtijd, na een korte slaapperiode, boven kom, is de wind verder gekrompen en toegenomen naar 15-22 kn met uitschieters naar 25 kn. We besluiten het 2e rif er in te zetten en de spi-boom weg te halen. Als dit is gebeurd, passen we de stand van de windvaan aan en zeilen we verder gehele nacht constant door. Na het ontbijt de volgende ochtend, hebben we nog even contact met de incentive over de VHF-radio, wel leuk zo midden op de oceaan. Zo zie je maar dat het verschil in snelheid tussen een Breehorn 44 en een Victoire 1200 niet zo groot is. We hebben nog steeds niet gevist. Ook de warme maaltijd bestaat vandaag weer uit een gevuld noedelssoepje, koken hebben we deze reis nog niet gedaan.

Positie: 29°29.545'S 169°58.149'E
Log: 18.791 nm (138 nm gezeild, nog 478 nm te gaan)
Motor : 139,8 h
Tijd : 00:00 h UTC

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

New Caledonië Dag 2

Na een wat turbulent begin gisteren, is de wind nu wat stabieler. We hebben de gehele dag 15-25 kn, nagenoeg recht van achteren, best mooi dus. We varen niet helemaal de uitgezette koerslijn, maar dat corrigeren we morgen wel weer. Wat wel een beetje vervelend is, zijn de golven. Ze bouwen zich op tot een significante hoogte van 3 meter met een periodeduur van 10 seconden. Daar zijn dus golven bij die dubbel zo hoog zijn. In het begin is de periodeduur echter meer 7 of 8 seconden, wat het zeilen wat onrustig maakt. We komen de dag door met lezen, spelletjes spelen en een klein beetje eten en drinken, We zijn niet zeeziek, maar hebben ook niet echt eetlust. 's-Avonds maak ik voor mijzelf een noedelsoepje klaar, Sonja slaat vandaag even over. Meestal gaat het de derde dag beter en de vierde dag eet je weer als een dijker. We behoeven weinig aan de zeilstand te veranderen. Rustig gaan we de nachtdienst in met wat lezen en het controleren op de aanwezigheid van andere boten. 's-Avonds hebben we over de marifoon contact met de Incentive en de Lucipara2, best leuk zo midden op de Grote Oceaan om met andere Nederlandse boten te praten. De wind neemt 's-nachts wat af, waardoor de golven wat lager worden en het wat rustiger wordt. De volgende ochtend gijpen we en varen over de andere boeg met ruime wind weer richting de ideale koerslijn naar New Caledonië. Als het goed is, varen we vanaf nu alleen nog maar met de zeilen over bakboord, We hebben nu constant 15-20 kn wind met uitschieters naar boven. Helaas is het bewolkt zodat de zonnepanelen niet veel laden. Tot nu toe hebben we echter geen stroom hoeven draaien met de motor.

Positie: 31°42.939'S 170°36.201'E
Log: 18.653 nm (137 nm gezeild, nog 616 nm te gaan)
Motor: 139,8 h
Tijd: 00:00 uur UTC

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

New Caledonië Dag 1

Op naar New Caledonië, prachtig weer bij het vertrek.

Om precies 00:00 uur UTC hebben we het anker uit de grond en begint onze zeilreis naar New Caledonië. Een afstand van 900 nm. Al snel hebben we de zeilen bij staan en kan de motor uit, hopelijk tot aan New Caledonië. We zeilen de Bay of Islands uit en zetten dan de windvaan in werking. Het is weer even zoeken naar de juiste instellingen, maar na een uurtje lijkt het redelijk op. Met het 1e rif in het grootzeil en de yankee vol bij schiet het lekker op. We varen nu nog met halve wind. Vlak achter ons bevinden zich de Incentive en de Lucipara2, Nederlandse boten die ook naar New Caledonië zeilen. Al snel begint de wind te krimpen waardoor we steeds meer ruimte wind varen. Om 21:00 uur LT beginnen we met de wachtdiensten. We hebben vlak voordat het donker werd het 2e rif erin gezet en de yankee op de spi-boom met een klein rif erin. We varen tussen de ruime wind en voor de wind. Zo gaan we de nacht in. De nacht verloopt rommelig, wat meestal het geval is de eerste nacht. We moeten één keer bijsturen om een schip te ontwijken en we moeten regelmatig de windvaan bijstellen door verandering van windrichting Als ik 's-morgens wakker wordt, staat er aanzienlijk meer wind en golven. We meten een uitschieter van 33 kn wind. Ook gaan we veel te hard, de koers is onrustig en we zien snelheden van boven de 9 kn. We zetten het 3e rif in het grootzeil en de yankee wordt wat meer gereeft. Het is gelijk een stuk rustiger aan boord. Sonja is niet 100% en duikt 's-morgens nog even haar bed in. Het is een prachtige zonnige dag.

Positie: 33°27.093'S 172°20.853'E
Log: 18.524 nm (147 nm gezeild, nog 753 te gaan)
Motor: 139,8 h
Tijd: 00:00 uur UTC

----------
Sent via SailMail, http://www.sailmail.com

Klaar voor vertrek

Zonsondergang in de Kirikiri Inlet.

Na een aantal dagen in de Kirikiri Inlet te hebben gelegen, wordt het tijd om verder te gaan. We besluiten naar de Whangaroa Harbour te zeilen, een afstand van een kleine 35 nm. Vrienden van ons zijn hier al een aantal weken en roemen de prachtige natuur en de beschutte ankerplakken, we zijn benieuwd. We zijn op tijd weg van onze ankerplek, helaas staat er nog geen wind, dus varen we op de motor richting zee. Zodra we de baai uit zijn hebben we direct 15 kn wind te pakken. Al snel zetten we de motor uit en zeilen we richting onze nieuwe bestemming. De wind neemt steeds iets verder toe en met het 1^e rif in het grootzeil en de yankee vol bij, zeilen we gemiddeld ruim boven de 7 kn snelheid. Dat wordt dus een snelle tocht. Om 13:45 uur ligt het anker alweer in de grond. We liggen in de Pararako Bay met naast ons de Mehalah van onze vrienden Sorin en Anna.

Uitzicht vanaf de Ikinoo in de Pararako Bay.

Aan het einde van de middag zoeken ze ons op en wordt het, onder het genot van een drankje en een hapje, weer heel gezellig. Een paar dagen later verplaatsen we de Ikinoo naar de het plaatsje Whangaroa, waar we net voor de Marina ons anker laten vallen. Snel gaan we met onze fietsen naar de kant, zodat we naar het plaatsje Kaeo kunnen fietsen, waar zich een kleine winkel bevindt. Op de heenweg hebben we tegenwind en natuurlijk gaat de weg omhoog en omlaag, heel vermoeiend dus. Ik doe boodschappen voor een week en met een volle rugzak keren we terug naar Whangaroa. De terugweg gaat aanzienlijk eenvoudiger, met een flinke bries in de rug zijn we snel weer terug bij de Marina.

Een zwaardvis van 360 kg.

Aan het einde van de middag gaan we met z’n vieren naar de Big Gamefish Club, het restaurant bij de Marina, om wat te eten en te drinken. Hier vallen we met onze neus in de boter. Er komt namelijk net een kleine vissersboot aan met de vangst van die dag. Ze hebben een zwaardvis gevangen van 360 kg. De vis past niet eens in de boot, zodat een groot deel van zijn staart er aan de achterkant uithangt. Natuurlijk moet de visser met zijn vangst op de foto. Het is een nieuw clubrecord. Het oude record, van 220 kg, heeft 10 jaar standgehouden. Daar is deze vangst dus even dik overheen gegaan. Door de toeloop van mensen, die ook wat blijven drinken of eten, wordt het een hele gezellig avond. De volgende dag ga ik samen met onze vrienden naar de kant om een wandeling te maken.

Alle muren van het museum zijn beschilderd met beelden
uit de periode dat de houtzagerij nog in gebruik was.

Tijdens de wandeling komen we langs een oude houtzagerij die is omgebouwd tot museum. Voor een bezoek aan het museum moet je echter van tevoren een afspraak maken. Wij bekeken dus alles wat buiten staat opgeteld. Veel van de zaagbladen hebben een nieuwe bestemming gekregen, men heeft er een schildering op gemaakt, heel creatief om te zien. Verder zijn alle buitenmuren beschilderd met impressies van de tijd dat de zagerij nog operationeel was. Heel indrukwekkend allemaal. Na een paar uur wandelen zijn we weer terug bij onze dinghy. De Mehalah vertrekt nog naar een nieuwe ankerplek, wij besluiten nog een nachtje te blijven en voor de 2^e keer naar het restaurant te varen voor een heerlijke fish and chips.

Een van de zagen die is om getoverd tot een schilderij.

Ook wij zoeken de volgende dag een nieuwe ankerplek op, er komt weer veel wind aan met uitschieters tot boven de 40 kn, zaak dus om een goede beschutte baai op te zoeken. Nadat de depressie is overgetrokken bezoeken we nog een aantal andere baaien. In de Pararako Bay is nog iets speciaals aanwezig wat wij nooit eerder hebben gezien, een waterboei. Dit is een boei waar je je boot aan kan vastmaken. De boei is voorzien van een waterslang met kraan. Deze mag je gebruiken om je watertank te vullen. Ze vragen hiervoor een vrijwillige bijdrage, waarvoor ze boven op de boei een brievenbus hebben gemonteerd. Het water komt rechtstreeks uit een bron vanuit de rondom liggende heuvels en is van uitstekende kwaliteit. Wel hadden we twee tegenvallertjes. Terwijl Sonja bezig is om haar haren te wassen, stopt de waterpomp er ineens mee. Met de hand spoel ik de laatste zeepresten uit haar haren.

Sorin en Ana, klaar voor het Happy Hour op de Ikinoo.

Als ik de pomp heb losgenomen, kan ik in eerste instantie de oorzaak niet vinden. Dan ineens zie ik dat de elektrische aansluiting is afgebroken. Waarschijnlijk is door de leeftijd en de hoge temperaturen, het kunststof broos geworden en spontaan afgebroken. Bij de watersportzaak in Opua heeft men nog een nieuwe pomp liggen die ze voor ons apart houden. Zo geeft ook de afstandsbediening van de ankerlier de geest. Er blijken, in de connector aan het einde van de kabel, 2 van de 5 pennetjes te zijn gecorrodeerd en afgebroken. Reparatie is dus niet meer mogelijke. Ook deze kon ik bij hetzelfde watersportbedrijf bestellen. Na 2 weken Whangaroa Harbour wordt het tijd om terug te keren naar de Bay of Islands. We moeten wat zaken repareren, de was doen en natuurlijk boodschappen voor het vertrek naar Australië.

Tijdens een wandeling hebben Ana en Sorin fruit gevonden.
We weten de naam niet meer, maar ze zijn echt heerlijk.

Op de ankerplek van Opua aangekomen zijn we een aantal dagen bezig met de reparaties. Ook besluiten we dat we de dieseltank willen laten reinigen. Hiervoor moeten we twee dagen naar de Marina., zodat ze de benodigde materialen op de boot kunnen brengen. Als eerste halen we samen de dieseltank weer open, we krijgen er ondertussen routine in. Met een pomp voorzien van 2 lange slangen halen we 220 liter goede diesel uit de tank en slaan dit tijdelijk op in een 200 liter vat en een jerrycan van 20 liter. Met de resterende 50 liter spoelen we de tank schoon, tenminste dat is het plan. De man die het werk zou uitvoeren moet echter naar het ziekenhuis in Whangarei, iets waarmee hij zeker 3 uur bezig is. Ik besluit dan maar zelf de handen uit de mouwen te steken.

Een echte Hollandse maaltijd, pannenkoeken met, suiker,
stroop, jam of pindakaas.

Met spoelen alleen krijg ik het vuil niet los. Wij hebben aan boord maar één dieseltank, die met slingerschotten in acht compartimenten is verdeeld. In de wanden zitten ronde gaten en ook op de bodem zitten in de hoeken openingen. Met een camera op een flexibele steel, kan ik de binnenkant van de compartimenten bekijken. Vijf van de acht zien er redelijk schoon uit. Dit komt waarschijnlijk omdat deze hoger in de boot liggen, waardoor vocht hier niet blijft staan. Water in de diesel is namelijk de veroorzaker van de diesel vervuiling door een dieselbacterie. Op het scheidsvlak van diesel en water groeit deze bacterie welig. Helaas, aangezien de huidige diesel tegenwoordig altijd is aangelegd met biodiesel, waarin altijd water zit, kun je dit niet echt voorkomen. Met een flessenreiniger, een soort ragebol op een steeltje, lukt het mij het vuil los te krijgen. Zodra ik weer een stukje heb gedaan en gespoeld maak ik met mijn mobiel een filmpje om te kijken of dat dat deel schoon is.

De Ikinoo voor anker in de Pararako Bay.

Na uren prutsen is om vier uur ’s-middags de tank schoon. Wat overblijft is 50 liter sterk vervuilde diesel. Deze pompen we eruit en reinigen de tank dan nog een keer met 10 liter schone diesel., Ook deze pompen we weg. Uiteindelijk gooien we de resterende schone diesel weer in de tank en maken vervolgens de tank weer dicht. Door deze actie valt de rekening gelukkig mee, want het meeste werk hebben we zelf uitgevoerd. De volgende dag vertrekken we uit Opua en gaan voor anker nabij het Plaatsje Russel. Hier doen we de laatste boodschappen en ga ik twee keer het water in om de onderzijde van de boot te reinigen. Nu zul je misschien denken, maar je bent er toch pas uit geweest en de Ikinoo voorzien van drie lagen nieuwe antifouling. Ja dat klopt, maar de Nieuw-Zeelandse zeepokken groeien hier werkelijk als kool.

De natuur in New Zealand blijft prachtig. Dit is één ding wat 
we zeker gaan missen na ons vertrek naar New Caledonie

Door de duizenden zeepokken lijkt de onderzijde wel op een maanlandschap. Na twee middagen in het water te hebben gelegen is de romp weer zo goed als schoon. We maken een afspraak met de Customs om op dinsdag 10 mei om 09:00 uur uit te klaren en te vertrekken uit Nieuw-Zeeland. Op het allerlaatste moment hebben we de plannen gewijzigd, we zeilen eerst naar New Caledonië, aangezien het huidige weer de tocht naar Australië niet echt aantrekkelijk maakt. Een tussenstop op New Caledonië biedt dan uitkomst. Vanaf woensdag is er dus weer elke dag een verhaal op ons Blog te lezen over de voorderingen van deze tocht en wat we zoal meemaken onderweg.