Dag 8 naar Djibouti

Wayne en Jacky met hun CathayOz liggen vlak naast ons.

Het is onveranderd mooi weer, wel is de wind wat afgenomen naar 5-13 kn. Het blijft echter mooi zeilweer, ook al gaat het wat langzamer. Vandaag voor de 2^e keer contact gehad met de UKMTO-organisatie. Er zijn twee organisaties, die goed met elkaar samenwerken, die proberen de veiligheid in het gebied te verbeter. Dagelijks vliegen er patrouillevliegtuigen over en neemt een oorlogsschip contact op met de voorste boot van onze groep. De UKMTO-organisatie vraagt aan eenieder om positierapport te versturen om 08:00 uur UTC. Omdat wij met onze SSB-radio op dat moment geen mogelijkheid hebben om contact te maken met een walstation, nemen wij contact op met onze Iridium telefoon om de gewenste informatie door te geven. Men houdt van ieder schip in dit gebied de positie bij, met daarnaast de koers en de snelheid, zodat ze altijd kunnen berekenen waar we ongeveer moeten varen. Dat geeft in ieder geval het gevoel dat er op je gelet wordt. Overdag zijn we vooral bezig met het verstellen van de zeilen en de stand van de windvaan. Vandaag voor de 2^e keer vis gegeten. Sonja had kibbeling gebakken volgens een recept dat zij van Sanne van de Incentive had gekregen. Rustig varen we de nacht in, waarbij ik vooral bezig ben met de stand van de zeilen en de windvaan. Als ik ’s-Morgens wakker wordt is het opnieuw een mooie dag met net voldoende wind om te kunnen blijven zeilen. Sonja heeft een heerlijk ontbijtje voor ons tweeën gemaakt.

Positie                    : 13°34.307’N 055°50.934’E
Log                        : 26.616 nm (112 nm gezeild, nog 774 nm te gaan)
Motoruren              : 639,6 h
Tijd                        : 09:00 uur LT 05:00 uur UTC

Dag 7 naar Djibouti

Onze eerste zeilvis, eindelijk vlak bij de Ikinoo, nu nog 
aan boord tillen.

Het weer is hetzelfde als de dag daarvoor, zonnig en een mooie wind om op te zeilen. We hebben zelfs een periode 15-20 kn wind staan met een vlaag naar 24 kn. Vandaag opnieuw gevist en ditmaal was het raak. Ik heb beet, maar de vis laat het aas weer los. Op het moment dat ik de lijn begin binnen te halen, slaat hij opnieuw toe. Ditmaal zit de vis goed vast. De lijn loops als een speer naar buiten. Langzaam voer ik de weerstand op, maar hij blijft naar buiten lopen. Even denk ik dat we te weinig lijn hebben, er zit 430 meter op de molen en dat raakt snel op. Gelukkig wordt de vis moe en kan het gevecht beginnen om hem binnen te halen. Een aantal meters binnen halen en de vis trekt hem weer een aantal meters naar buiten. De meters die ik binnenhaal worden echter steeds meer.

Eindelijk aan boord. Helaas is zijn bek zo zwaar beschadigd
dat terugzetten geen zin heeft. 

Pas als de vis zo’n 25 meter van de Ikinoo af is, zie ik dat we een Zeilvis aan de haak hebben, één van de vissen waar menige sportvisser van droomt omdat ze een geweldig gevecht leveren. Ze vechten totdat ze er zowat dood bij neervallen. Ook zie ik dat het een grote jongen is. De laatste loodjes wegen het zwaarst, maar na een half uur vechten ligt dit prachtige exemplaar naast de Ikinoo. Met de vishaak haal ik hem met heel veel moeite uit het water. De vis is bijna te zwaar om op te tillen en over de hekstoel heen te trekken. Eindelijk, na veel trekken, lukt het en ligt de Merlijn in de boot. Hij meet 2 meter en ik schat hem op 30-40 kg. We snijden er een mooie moot vis vanaf, want helaas hebben wij geen vriezer. De rest doen we weer cadeau aan de zee en de daarin levende vissen. Voor het diner hebben we de komende twee dagen in ieder geval vis op het menu staan. De wind blijft mooi doorstaan en we varen rustig de nacht door. Als ik ‘-morgens wakker wordt is het opnieuw een prachtige dag. We hebben de klok een uur terg gezet, zodat we nu leven op UTC+4 uur.

Positie                   : 12°57.141’N 057°39.954’E
Log                        : 26.520 nm (143 nm gezeild, nog 887 nm te gaan)
Motoruren             : 639,6 h
Tijd                        : 09:00 uur LT 04:00 uur UTC

Dag 6 naar Djibouti

Aan het begin van de dag ligt iedereen nog netjes bij elkaar.

Het weer is echt heel stabiel, zon met af en toe een wolkje, 8-16 kn noordoostenwind, echt super zeilweer dus. De zee is kalm, alleen het zicht is wat minder, maar dat is de gehele week al zo. Het gaat vandaag als een speer met regelmatig snelheden boven de 7 kn. Dit belooft wat voor het daggemiddelde van vandaag , die waarschijnlijk hoog uit zal gaan vallen. We merken wel dat, hoe noordwestelijker we komen, de temperaturen beginnen te dalen. De watertemperatuur is gedaald van 29,6°C naar 27,8°C en gedurende de nachten wordt het frisjes. De lucht is overdag vochtig, waarbij deze ’s-nachts als dauw neerslaat op de Ikinoo. We hebben, voor het comfort, ons fleecedekentje tevoorschijn gehaald, zodat we deze over onze benen kunnen leggen om warm te blijven. Aan het einde van de dag reven we de yankee voor 50% zodat de snelheid er een beetje uitgaat en we de achterblijvers de kans geven om weer aan te sluiten. We hadden vandaag opnieuw een grote groep dolfijnen op bezoek, wat een prachtige show. Ook de gehele nacht blijft het perfect zeilweer. Als ik ’s-morgens wakker wordt, is het opnieuw een prachtige dag.

Positie                  : 12°01.693’N 059°55.530’E
Log                        : 26.398 nm (150 nm gezeild, nog 1.032 nm te gaan)
Motoruren         : 639,6 h
Tijd                        : 09:00 uur LT 04:00 uur UTC

Dag 5 naar Djibouti

De dag begon weer zonnig met een prachtige wind om op te zeilen. De wind varieerde echter wel van 3-14 kn. Vooral in het onderste bereik was het even aanpoten om de Ikinoo boven de 3,0 kn snelheid te houden. Uiteindelijk lukt dat niet en starten we de motor. Gezamenlijk met de ander vier boten varen we bijna twee uur op de motor.

Het blijft, ook na 7 jaren zeilen, nog steeds adembenemend.

We krijgen bezoek van een grote groep dolfijnen die een hele tijd met ons meezwemmen. Dit keer hebben we niet vergeten om er foto's van de maken. Zodra de wind om iets na vieren weer terug is, zetten we de zeilen goed, stellen de windvaan in en schakelen de motor uit. Voor het diner hebben we gebakken krieltjes met doperwtjes, knakworstjes, gesnipperde uit, mayonaise en curry. Wat een heerlijke combinatie blijft dat toch. Gedurende de nacht hebben we prachtig zeilweer met een wind uit het noordoosten kracht 8-14 kn.

Je krijgt er nooit genoeg van.

De Ikinoo vaart rustig met 5-7 kn naar zijn volgende waypoint. De gehele dag hebben we gevist echter niets gevangen. ’s-Middags hebben we om 16:00 uur LT het VHF-radionetje wat Sanne uitstekend leidt. Als afsluiting heeft ze een raadsel, waarvan ik het antwoord direct weet. Ik zeg echter niets omdat het anders voor de anderen niet leuk meer is om de komende 24 een oplossing te verzinnen. Als ik ’s-morgens wakker wordt is het opnieuw een zonnige dag met een prachtige wind van 9-13 kn.

Positie                   : 11°06.152’N 062°20.096’E
Log                        : 26.264 nm (135 nm gezeild, nog 1.182 nm te gaan)
Motoruren              : 639,6 h
Tijd                        : 09:00 uur LT 04:00 uur UTC

Dag 4 naar Djibouti

Vandaag was het de gehele dag zonnig met deels bewolking en een wind uit het noordoosten, kracht 9-16 kn, prachtig zeilweer dus. De groep blijft mooi bij elkaar binnen een afstand van 2,5 nm, we leren het al aardig. Wel vraagt de windvaan wat meer aandacht om netjes binnen de groep te blijven. We brengen de dag door met lezen, praten, dobbelen en genieten van de zee en het zeilen. Als diner eet ik nog een keer nasi met satésaus. Sonja neemt twee geroosterde boterhammen met kaas, tomaat en ei. Opnieuw hebben we gehele dag gevist maar niets gevangen. Elke dag probeer ik wel één of twee kunstaasjes uit om te zien of dat dit enig verschil uitmaak, helaas haalt het niets uit. Aan het einde van de middag halen wij de yankee weer weg, zodat de groep gedurende de nacht weer bij elkaar kan komen. De nacht verloopt heerlijk rustig. De laatste dagen heeft de zee niet echt grote golven opgebouwd, waardoor de bewegingen van de Ikinoo heel rustig zijn en we daardoor slapen als een roos. Als ik ’s-morgens wakker wordt is het opnieuw een prachtige dag.

Positie                   : 10°12.221’N 064°24.273’E
Log                        : 26.146 nm (146 nm gezeild, nog 1.315 nm te gaan)
Motoruren             : 637,8 h
Tijd                        : 09:00 uur LT 04:00 uur UTC

Dag 3 naar Djibouti

Het is opnieuw een zonnige dag met wind uit het noorden. De zeilen dan ook aan de wind. De Ikinoo houdt wel van deze koers en gaat dus als een speer met snelheden tussen de 5-7 kn. De overige boten raken wat achterop en we zien op de plotter nog maar twee AIS-signalen omdat de andere twee buiten bereik zijn.

De vissersboot is vol gas op weg naar ons. Altijd spannend 
zo'n bezoek midden op zee, honderden mijlen vanaf de kust.

Rond de middag zien we een vissersboot varen. Niet veel later zien we dat zij hun koers wijzigen en vol gas naar ons toekomen. De zwarte rook komt uit de uitlaat. Langzaam maar zeker halen ze ons in. Via de VHF hebben we de andere boten op de hoogte gebracht van dit bezoek, met de mededeling dat we binnen 15 minuten opnieuw contact opnemen. Zo niet, sla dan alarm. Als ze vlak bij ons zijn vragen ze ons om wat te drinken en te roken. We gooien een plastictas over met 6 blikjes Coca Cola, 2 pakjes sigaretten en een pak koekjes. Helaas is de afstand te groot en valt het zakje in het water. Ze draaien direct bij en halen het zakje uit het water en nemen afscheid van ons. Als we ’s-middags het VHF-radionetje hebben, schakelen we over van kanaal 72 naar kanaal 69, omdat dit kanaal uitzendt op hoog vermogen, waardoor we iedereen kunnen horen en de anderen ook ons kunnen horen. Voor het diner heeft Sonja nasi met satésaus klaar gemaakt, een echte traktatie. Aan het begin van de avond reven wij de yankee deels om niet verder uit te lopen en de achterblijvers de mogelijkheid te bieden om ons in te lopen. Gedurende de nacht haal ik de yankee zelfs helemaal weg omdat de afstand groot blijft. In de loop van de nacht neemt de wind verder af naar 4-6 kn. We halen de kotterfok weg en draaien de yankee weer naar buiten om nog wat snelheid te kunnen maken. We lopen nu net aan 3 kn, net voldoende om te blijven zeilen. Als ik ’s-morgens wakker word, liggen alle boten weer bij elkaar.

Positie                   : 09°09.796’N 066°39.479’E
Log                        : 26.013 nm (121 nm gezeild, nog 1.461 nm te gaan)
Motoruren             : 637,8 h
Tijd                        : 09:00 uur LT 04:00 uur UTC

Dag 2 naar Djibouti

De gehele dag hebben we prachtig zonnig weer met hier en daar een klein wolkje. De wind komt uit het noordoosten met een kracht van 7-12 Kn, prachtig zeilweer dus bij een koers van 290°.De Ikinoo zeilt met 6 kn de goede richting op. Alle vijf de boten liggen binnen 5 nm van elkaar. We vissen de gehele dag maar vangen niets. We lunchen met fruit. Om 16:00 uur LT is er een VHF-radionetje. Onder leiding van Sanne van de Incentive, wisselen alle boten informatie uit. Daarnaast geeft Sanne de weersinformatie voor de komende dagen. ‘s-Avonds heeft Sonja geen honger en maak ik voor mijzelf een noedelsoepje. Voordat het donker wordt, reven we de yankee zodat de snelheid wat zakt en de achterblijvers ons op kunnen lopen. De nacht verloopt rustig en als ik om 09:00 uur wakker wordt, schijnt de zon met wat meer bewolking dan de dag ervoor. Sonja heeft een heerlijk ontbijtje voor ons gemaakt.

Positie                   : 08°30.974’N 068°34.991’E
Log                        : 25.913 nm (132 nm gezeild, nog 1.584 nm te gaan)
Motoruren             : 637,8 h
Tijd                        : 09:00 uur LT 04:00 uur UTC

Dag 1 naar Djibouti

Na drie weken voor anker te hebben gelegen bij het plaatsje Uligan, wordt het tijd om te vertrekken naar Djibouti. Met z’n vijven hebben we afgesproken dat we om 10:00 uur LT vertrekken. Raar maar waar, op dat moment regent het voor het eerst sinds onze aankomst, waardoor we ons vertrek uitstellen tot na de bui. Om 10:30 uur vertrekken we alsnog. Zodra het anker is opgeborgen, zetten we de zeilen en stellen de windvaan in. Nog geen half uur na vertrek is de motor al uit en zeilen we rustig het atol uit. Het is heerlijk zeilweer, er staat meer wind dan dat er was voorspeld. Met 6-7 kn snelheid zijn we dik tevreden. Langzaam maar zeker trekken de wolken weg en wordt het zonnig. Zodra we buiten het atol zijn, wordt de wind stabiel voor wat betreft de richting en sterkte. Een uur na vertrek zien we al onze eerste walvis, een grote Killer Whale of Orca. We herkennen hem aan zijn grote rugvin die regelmatig boven water komt. Heel indrukwekkend om te zien. Wij denken dat, gezien het feit dat hij alleen was en ook een meter of 8 lang, dat het een mannetje was. In de loop van de middag neemt de wind wat af, maar we kunnen blijven zeilen. We zeilen met z’n vijven binnen een straal van 5 nm. Al redelijk snel had iedereen zijn snelheid en koers van 290° te pakken. ’s-Middags warmen we de snacks op, die ik een dag eerder in het restaurantje heb gekocht. ’s-Avonds eten we een koude salade. De wind blijft tussen de 6-11 kn van opzij. Zo gaan we rustig de eerste nacht in. Als ik ’s-morgens wakker wordt, liggen we allemaal netjes bij elkaar. We halen het rif uit de yankee en brengen de Ikinoo op snelheid.

Positie                   : 07°55.341’N 070°48.398’E
Log                        : 25.807 nm (140 nm gezeild, nog 1.716 nm te gaan)
Motoruren             : 637,8 h (we hebben de motor 5 uur gebruikt bij het tripje binnen het atol)
Tijd                        : 09:00 uur LT 04:00 uur UTC

De Malediven

Onze ankerplek bij het eilandje Uligamu in de Maldives.

We liggen voor anker bij het plaatsje Uligan op het eiland Uligamu, een klein plaatsje met ongeveer 600 inwoners. De bewoners zijn hoofdzakelijk islamitisch. In dit dorpje is het gemeenschapsgevoel sterk ontwikkeld. Als er iets gedaan moet worden voor de gemeenschap vormt men groepjes die in hun vrijetijd de werkzaamheden uitvoeren, zoals bijvoorbeeld het bouwen van een nieuwe moskee. Veel is er niet te doen en je kunt bij laag water het eiland in 2 tot 3 uur rond lopen. Waar de bewoners hun geld mee verdienen is ons niet helemaal duidelijk geworden. Er is natuurlijk een customs en immigratie gebouw met medewerkers, omdat Uligan een van de drie plaatsen is waar je in de Maldives kunt inklaren.

Het welkomst comité voor  de inklaringsprocedure. De man
met het overhemd is Assad  met naast zijn rechter hand.

Er zijn twee moskeeën, een basisschool, één restaurantje en drie kleine winkeltjes met de basisbehoeften aan boodschappen. Alle wegen zijn onverhard en zanderig. In het dorpje is het super schoon, dagelijks onderhouden de bewoners de wegen, alles wordt aangeharkt en eventueel zwerfvuil en bladeren worden verwijderd. Zodra je echter buiten het dorpje komt en een wandeling langs de kust maakt, is het weer zoals overal op de eilandjes waar we zijn geweest. Er is een overmaat aan plastic afval. Veel plastic flessen en materialen die op vissersboten worden gebruikt, zoals olieflessen, stukjes net, touw en slippers. Wat dat betreft is er geen groot verschil met de eilanden in de Atlantische Oceaan, het Caribische gebied of de Stille Oceaan. Overal zie je hetzelfde beeld. Met enige regelmaat wordt het dorpje bevoorraad met verse producten, drinkwater en alle andere soorten basisbehoeften.

Dit is het plein bij de haven, met op de achtergrond de nieuwe
moskee. Auto's zie je hier niet, wel brommers en scooters.

Op het eilandje zelf hebben wij een grote oppervlakte gezien waar men verse groenten verbouwd. Het inklaren verloopt hier zeer professioneel en snel. Als je aankomt mag je niet van je schip af. Je moet de quarantainevlag hijsen en daarna afwachten totdat de mensen van alle instanties met een bootje langskomen. Bij aankomst geven ze alle boten ongeveer vier uur de tijd om even uit te rusten, daarna kloppen ze aan. Er komen vijf mensen aan boord, onze agent Asadhulla Mohamed, of kortweg Assad genoemd, een dame voor de biosecurety, iemand van de immigratiedienst en iemand van de douane. De vijfde man, waarvan we de naam helaas niet meer weten, is de man die alles regelt zoals SIM-kaartjes, diesel en water. Dus terwijl Assad bezig is met het papierwerk, zorgt hij ervoor dat onze telefoontoestelletjes worden voorzien van een SIM-kaartje en voldoende GB om de komende weken te kunnen WhatsAppen en Internetten.

Een van de weinige in het wild levende dieren op dit eiland.
Volgens ons is het een kameleon.

Het aanspreekpunt voor alle jachten is echter Assad. Deze man regelt echt alles. Bij het inklaren zitten alle mensen bij ons binnen aan tafel. Alleen Assad voert het woord namens alle partijen, hij spreekt vloeiend Engels. De anderen zitten erbij, lachen af en toe wat, maar spreken geen woord Engels met ons. Nadat alle papieren zijn voorzien van onze scheepsstempel en mijn handtekening, neemt Assad alle papieren en onze paspoorten mee. Nog diezelfde middag gaan ik met onze dinghy naar de wal. Bij aankomst in de haven staat Assad mij op te wachten. Hij neemt mij mee naar zijn huis, waar we de vuilniszakken kunnen afgeven, de was kunnen achterlaten en waar hij ons voorziet van contant geld. Hij fungeert namelijk ook als bank omdat er geen ATM op het eiland aanwezig is. Alles wat je bestelt, dus ook contant geld, wordt op je rekening bijgeschreven.

Een aantal dagen na onze aankomst zijn ook diverse vrienden
uit de Sail2Indonesië rally aangekomen. Heel gezellig.

Deze betaal je pas, met je creditcard, op het moment dat je uitklaart en je paspoort is voorzien van een stempel. Meestal doe je dat een dag voor vertrek. Omdat er de afgelopen dagen drie boten zijn aangekomen, nodigt hij alle opvarenden uit om die avond bij hem thuis te komen eten. Als we ’s-avonds bij hem aan tafel zitten, geeft hij ons onze paspoorten terug, voorzien van een visumstempel. Het eten is in de vorm van een buffet, diverse Curry’s en gebakken rijst met groenten en noten en natuurlijk wat zoetigheid als toetje. Het eten is echt heerlijk. Je ziet dat de lokale keuken sterk beïnvloed wordt door de Indiase keuken met zijn vele Curry’s.

Eén van de drie winkeltjes op dit eiland.

De volgende dag ga ik naar de wal om alle winkeltjes te bezoeken om te zien wat er zoal te koop is. De winkeltjes zijn klein maar voorzien in alle basisbehoeften met voldoende rijst, aardappelen, groente en fruit, eieren en brood en alle andere zaken die je aan boord nodig hebt. We doen wat boodschappen om onze voorraden weer wat aan te vullen. We hebben met Assad afgesproken dat wij een cruising permit krijgen om een aantal eilandjes van de Maldives te bezoeken. Wij hebben zelfs even WhatsApp contact met twee resorts waar we willen ankeren en die we willen bezoeken om te genieten van de luxe die deze bieden. We zijn van harte welkom, via de WhatsApp dan. Een paar dagen later, als de wind uit het noordwesten wat is afgenomen, gaan we op pad. Op de motor varen we naar het eerste resort, een afstand van 5 nm. Bij aankomst bel ik met mijn contactpersoon. Daar komt onze eerste ontgoocheling. Nee we kunnen niet ankeren in de buurt van het resort en ook kunnen we geen gebruik maken van de vrije moorings die bij het resort aanwezig zijn.

Bij een wandeling rond het eiland komen we dit prachtige 
strandje tegen, voor de verandering eens zonder plastic.

Wel kunnen we ankeren bij het naastgelegen picknick eiland en dan met de dinghy naar het resort toekomen varen. De aangewezen ankerplek is echter alleen geschikt als tijdelijke plek omdat het zeer snel te diep en ondiep wordt, dus als de wind ietsje draait lig je op het rif. We gaan met de dinghy naar het strand en zwemmen en snorkelen wat. De plek is echter te gevaarlijk om de Ikinoo op zichzelf achter te laten om bij het resort en te gaan lunchen. We besluiten het anker op te halen en naar een ander eiland te varen waar op papier drie ankerplekken zijn. Je kunt daar met de dinghy naar het haventje varen en van daaruit het stadje inlopen. Dit stadje is veel groter dan Uligan en herbergt verschillende winkeltjes en restaurants, waaronder een op internet leuk uitziend gril restaurant. Bij aankomst ontdekken we echter dat de ankerplekken zijn verdwenen. Daar waar het 6-10 meter of 17 meter diep zou moeten zijn, meten we nu een diepte van bijna 30 meter.

Alle straten in Uligan zijn onverharde zandwegen. Het dorpje
wordt door de inwoners super schoon en netjes gehouden.

We varen diverse keren over de ankerplekken heen, maar zien geen plek waar we ons anker kunnen laten vallen. Als we nog eens goed rondkijken, zien we dat men aan de noordkant van het eiland bezig is met zwaar materieel, waardoor bij ons het vermoeden ontstaat dat men de ankerplekken heeft afgegraven om aan bouwstoffen te komen voor de te bouwen constructie. Helaas lukt het ons op geen enkele wijze om hier meer informatie over te verkrijgen, ook niet via Assad. Gedesillusioneerd besluiten we terug te gaan naar Uligan om daar nieuwe plannen te maken. Aan het einde van de middag liggen we terug op onze eerste ankerplek. De volgende dag hebben we contact met bevriende zeilers op de CathayOz die, 200 nm zuidelijker, bij Male zijn ingeklaard.

De Ikinoo en de CathayOz broederlijk bij elkaar na aankomst
uit het zuiden van de Maldives. 

Zij ondervinden ook veel problemen met het zoeken naar goede ankerplekken. Navraag leert ons uiteindelijk dat zeilschepen bij de resorts in het geheel niet welkom zijn en dat alle leuke eilandjes door de grote hotelketens nu voorzien zijn van een resort. Daarnaast zijn er zeer weinig bruikbare ankerplekken met een diepte van 20 meter of minder, veelal is de diepte binnen de diverse atollen 30-40 meter, te diep voor ons om met onze 60 meter ketting te ankeren. In sommige havens ben je welkom als je dat van tevoren reserveert omdat de kade van de haven ook gebruikt wordt voor het laden en lossen van materialen en voedsel. We besluiten dan ook niet verder te gaan en bij het plaatsje Uligan te blijven totdat het weer en de wind goed genoeg zijn om naar Djibouti te zeilen. Assad vindt het zeer vervelend dat wij deze ervaring hebben en stelt diverse malen voor om ons, tegen betaling natuurlijk, met de boot naar het resort te brengen voor een borrel en een diner.

Ook hier, op dit afgelegen eiland in de Indische Oceaan, is de 
wens naar groene energie aanwezig. Helaas heeft dit 
windmolenpark maar een paar dagen gewerkt en staat nu stil.

Gezien echter de ervaring die wij hebben met de manager van dit resort, bedanken wij voor de eer. Achteraf maar goed ook, want een onze vrienden van de CathayOz is daar wat dagen later wel wezen eten en was voor een diner voor twee personen us$ 400,00 kwijt. Dat gaan wij zeker niet aan een diner besteden. Wij hebben echter genoeg werk te doen om ons niet te behoeven te vervelen. Tijdens de squall, die wij op de tweede dag van onze overtocht naar de Maldives over ons heen hebben gekregen, is er in het grootzeil een klein scheurtje ontstaan en is de schoothoek van de yankee beschadigd. Tijd dus om naald en draad ter hand te nemen. Als een volleerde zeilmaker ben ik een aantal dagen bezig om de zeilen te herstellen. Het scheurtje in het grootzeil is snel gemaakt met een stukje zeil dat ik er overheen stik. Bij de Yankee is het wat anders, daar zijn geen scheurtjes opgetreden maar zijn diverse stiksels rondom de schoothoek losgekomen.

De ankerplek wordt steeds drukker. De Ikinoo ligt helemaal 
rechts in beeld.

Langs de randen van de yankee zijn drie tot vijf lagen zeil aanwezig, waar je niet zomaar met je naald doorheen prikt. Voor elke steek moet je dus eerst met een priem een gaatje maken, een hele klus dus. Bij de Yankee leek de schade erger dan dat het daadwerkelijk was, alleen de laag met UV-protectie was losgekomen en niet de stiksels het zeil zelf. Maar toch nog veel werk om alles netjes met de hand te herstellen. Het resultaat is echter prima, het zeil is zelfs sterker dan voorheen omdat ik dik garen heb gebruikt, aangezien het dunne garen op was gegaan. Zo heb je wel eer van je werk. Ondertussen had men ons voorzien van diesel en water en zaten de tanks en jerrycans dus weer helemaal, vol in afwachting van ons weer window. Omdat er steeds meer boten voor anker kwamen liggen, organiseerde de dorpsbewoners op zondag een diner op het strand. Tegen betaling van us$ 20,00 pp, kregen we een heerlijke maaltijd in buffet vorm voorgeschoteld.

De twee eigenaren van het lokale restaurantje. Geen alcohol
maar wel alle soorten sapjes en milkshakes.

Men had het strand ingericht met diverse tafels met banken. Op de tafels stonden kaarsen en bij de tafel met het eten een sterke lamp zodat je goed kon zien wat je op je bord schepte. Na afloop voeren we met onze dinghy terug naar de Ikinoo voor een heerlijk slaapmutsje. Want wat ik nog vergeten was te vertellen, op de Maldives kun je, met uitzondering van de resorts, geen alcohol kopen, het wordt zelfs niet op prijs gesteld als je het zelf meeneemt naar de wal of het strand. Water en thee is wat ze serveren tijdens het diner. De dagen daarna liep de ankerplek steeds verder vol met zeiljachten vanuit Thailand, Sri Lanka en Maleisië. Veel van deze jachten hebben daar drie jaar stilgelegen vanwege het feit dat de grenzen in maart 2020 waren gesloten door de Covid-epidemie. Op het hoogtepunt hadden we 20 zeiljachten voor anker liggen. Het restaurantje in Uligan is eenvoudig maar wel heel leuk ingericht in de buitenlucht.

Elk tafeltje heeft een afdakje ter bescherming tegen de zon
en als nodig tegen de regen, als die al wil vallen.

Er is geen menukaart maar men serveert er nasi, bami, roti met vlees en patat met gefrituurde kip. Daarnaast heeft men een keur aan frisdranken, milkshakes, water, koffie en thee. Met enige regelmaat zijn we daar ‘s-middags wezen eten. Het enige probleem was de taal, de beide mannen, die het restaurantje runnen, spreken haast geen Engels, bestellen gaat dus met handen en voeten. Een van de eerste keren ging het dan ook volledig fout. De man noemde allerlei gerechten op, waarvan ik niet wist wat het was. Ik zei steeds ja doe die maar, waarop de man na verloop van tijd mij steeds vreemder aankeek. Het resultaat laat zich raden, de tafel werd vol gezet met bijna alle gerechten die op de menukaart stonden, te veel dus voor ons tweeën. Een deel ging dus helaas terug naar de keuken. Communiceren is nog niet zo eenvoudig blijkt wel. Alles stond echter wel op de rekening, waardoor we zo’n € 30,00 kwijt waren. Ik begrijp in ieder geval waarom de man mij steeds vreemder ging aankijken toen ik eten bestelde.

Toen ik Assad onderweg tegen kwam nodigde hij mij uit voor 
hapje en een drankje. Op tafel zie je de schotels staan met
lokale kleinen gefrituurde hapjes.

Naast de maaltijden die ik hiervoor al vermelde, had men op de bar afgesloten schalen staan met allerlei gefrituurde hapjes. Een van de keren dat ik alleen op het eiland was, heb ik een mix van deze gerechtjes meegenomen naar de Ikinoo. Door ze even op te warmen in een koekenpan waren ze lekker warm. Tezamen met een chilisausje vormde ze een heerlijk snack voor bij de borrel om vijf uur. Langzamerhand kwamen er steeds meer bevriende boten op de ankerplek liggen. We besloten met een viertal boten, waaronder drie Nederlandse, de koppen bij elkaar te steken en een groep te vormen waarmee we naar Djibouti willen varen. Sanne van de Incentive en ik, hadden de weersberichten de laatste dagen nauwlettend in de gaten gehouden. Zoals het er nu naar uitzag was er een redelijk weersvoorspelling vanaf maandag 20 februari met lichte wind en mogelijk 2-3 dagen windstilte. Een beter voorspelling zat er daarna voorlopig niet in. Op de bijeenkomst melde zich op het laatst nog een Australische boot, Libby, die graag met ons mee wilde. Met vijf boten maakten we dus afspraken over hoe we onderweg als groep zouden functioneren.

We krijgen er nooit genoeg van, zonsondergang op de Maldives.

De volgende afspraken werden gemaakt, alle boten blijven binnen marifoonbereik, wat dus praktisch inhoud dat tussen de eerste en de laatste boot maximaal 10 nm zit. De motor wordt pas gestart als de wind afneemt en de snelheid onder de 3 kn komt of als de zeilen te veel klapperen in de wind waardoor deze schade zouden kunnen oplopen. Als er een boot in de problemen komt met zijn motor blijven we maximaal 3 uur bij elkaar totdat de motor weer draait. Als dit langer gaat duren, gaat de groep vast verder. De boot is dan op zichzelf aangewezen en moet dan wachten op voldoende wind om verder zeilend het traject te vervolgen. Als laatste is afgesproken elke dag om 16:00 uur boordtijd een radio netje te starten, welke wordt geleid door Sanne. Na afloop doen we nog wat aanvullende boodschappen, nuttigen een maaltijd in het restaurantje en betalen onze rekening bij Assad. We krijgen van hem de benodigde papieren en onze afgestempelde paspoorten. Het restant aan lokaal geld doen we cadeau aan de twee mannen van het restaurant. We zijn klaar voor vertrek naar Djibouti, een afstand van 1.863 nm.