Feestdagen in Whangarei

Samen vissen op de New Nexus.

Onverwachte gezellige feestdagen, een hernieuwde kennismaking en het afwerken van de klusjes van de klussenlijst die nooit helemaal verdwijnt, een maand in een notendop. Maar eerst terug naar het begin. Er zijn dit keer meer foto's van de feestjes dan van de andere bezigheden. Na ons avontuur op de zandplaat naast de geul, is er een rustige tijd aangebroken. De volgende dag sta ik om zes uur op, om samen met Niels te gaan vissen bij een zandplaat. De vangst valt tegen, alleen Niels vangt een grote rog. Deze vissen zijn zeer sterk en Niels is dan ook bijna een half uur bezig om deze binnen te halen. Helaas heeft hij het vishaakje ingeslikt, zodat er niets anders opzit dan de vislijn door te knippen en de rog weer vrij te laten. Gelukkig roesten vishaken snel weg en zal de rog er na verloop van tijd geen last meer van hebben. Tegen koffietijd zijn we weer terug. De rest van de dag vissen we vanaf de New Nexus.

Tijdens een wandeling kom ik deze prachtige vogel tegen

We vangen genoeg vis om er ’s-avonds met z’n vieren van te eten. De dag daarna vaart de New Nexus terug naar Whangarei om te klussen en enige pakketjes op te halen. Wij blijven nog een aantal dagen in de Parua Bay liggen omdat er veel wind is voorspelt. We liggen echter, met 45 meter ketting op een diepte van maximaal zes meter, zo vast als een huis. De wind giert enige dagen door het want. Gelukkig hebben we geen grote golfopbouw omdat we in een relatief afgesloten baai liggen. Voor de boodschappen vaar ik met de dinghy naar de kant. Een uur lopen vanaf de dinghysteiger is een klein supermarktje waar we de benodigde boodschappen kunnen doen. De terugreis naar de Ikinoo, met de boodschappen, wordt echter een natte bedoening. De golven zijn kort en steil, zodat ik moet oppassen niet met de dinghy om te slaan.

Alle dinghy's verzamelen bij de meldsteiger.

Als de rust is weergekeerd, besluiten ook wij terug te varen naar Whangarei. Al meer dan twee weken zijn er medicijnen voor Sonja onderweg vanuit Nederland.  Het plan is om deze we op te pikken en dan zo snel mogelijk weer te vertrekken. Dit pakt in de praktijk echter geheel anders uit, we zullen er uiteindelijk, door omstandigheden, bijna drie weken liggen. Als we de Marina naderen, hebben we telefonisch contact met de receptie van de Marina, we krijgen ligplaats B12 toegewezen, een plaats vlak bij de sanitaire voorzieningen. Als we echter bij de plek aankomen blijkt deze al bezet te zijn. We varen een stukje terug en leggen de Ikinoo vast aan de meldsteiger tegenover het Marina receptie. Ze verontschuldigen zich direct en we krijgen onze oude stek op D18 weer toegewezen.

Wij krijgen een sleepje richting het feestje.

Niet veel later liggen we daar weer vast. Zodra de dinghy in het water ligt vaar ik naar de receptie toe om ons aan te melden. De formaliteiten worden snel afgehandeld en ik keer terug naar de Ikinoo met de sleutels voor de sanitaire ruimten en een uitnodiging om het kerstfeest te vieren bij Naylene, de dame van de Marina receptie. Zij heeft samen met haar man een prachtig huis in de heuvels met veel grond, bossen en schapen. Aan het einde van de dag worden we verrast door het bezoek van Floris en Ivar van de Lucipara. Wij hebben hen het laatst gezien op de zeilers vertrekkersdag in Enkhuizen, zo’n viereneenhalf jaar geleden. Zij zijn een van de weinige zeiljachten die toestemming hebben gekregen om vanaf Tahiti naar Nieuw-Zeeland te varen en daar in te klaren. 

Alle dinghy's worden aan elkaar gebonden.

Na 30 dagen op zee konden ze aanleggen in Opua. Ook zij zijn net aangekomen in Whangarei. Het is een warm en gezellig weerzien. De dagen daarna zijn we bezig met klussen aan de Ikinoo en controleren waar het pakketje zich bevindt. Volgens de track moet het nog steeds per vliegtuig aankomen. Dan krijgen we een telefoontje vanaf de receptie van de Marina, het pakketje is gearriveerd. Het track en trace verhaal van Post-NL werkt dus niet feilloos. Bij controle zien we echter dat een groot deel van de medicijnen uit het pakketje is verwijderd. We sturen direct een aantal e-mails naar de betrokken douane instanties. Ommegaand krijgen we een email van Medsafe, de organisatie die verantwoordelijk is voor de controle van medicijnen die worden ingevoerd, dat zij de medicijnen hebben achtergehouden.

Er werd veel gelachen aan boord.

We krijgen instructies hoe wij verder moeten handelen om de medicijnen alsnog opgestuurd te krijgen. We moeten als eerste een arts bezoeken, die moet vaststellen dat Sonja deze medicijnen echt nodig heeft. Hiertoe dient de arts een formulier in te vullen die ondertekend moet worden en waarmee de arts de verantwoording neemt over het welzijn van de persoon waarvoor de medicijnen bedoeld zijn. Een echte papieren tijger dus. Het kost ons alleen maar tijd en geld. Maar vlak voor de kerst, het begin van de vakantieperiode in Nieuw-Zeeland, kun je bij geen enkele arts terecht, de meeste zijn gesloten of nemen geen nieuwe patiënten aan. Uiteindelijk lukt het ons om direct na het kerst weekend een afspraak te maken bij een arts van het Witte Kruis. Nog dezelfde dag sturen wij de getekende papieren naar Medsafe met het verzoek de medicijnen te versturen.

Het uitzicht vanaf het huis van Naylene en haar man.

Nu maar even afwachten hoelang dit weer gaat duren. Terug naar de feestdagen. In de aanloop naar de feestdagen zijn er verschillende happenings georganiseerd. Zo is er één avond dat wij getrakteerd worden op een Mexicaans buffet. De drank moet je zelf meenemen, maar voor het eten is zorggedragen. Een aantal dagen later is er op kerstavond een dinghy party georganiseerd. Wat houdt dat in? Wel, iedereen die mee wil doen, neemt wat vingerfood mee en natuurlijk zijn eigen drankjes en komt met zijn dinghy naar een verzamelpunt.  Gezamenlijk varen we daarna de rivier op. Eenmaal een aantal kilometers verwijderd van de Marina, worden alle dinghy’s aan elkaar gebonden en laten we ons met de stroming mee weer de rivier afzakken richting de Marina, te minste dat is de theorie. Deze avond stond er te veel wind waardoor we steeds verder stroomopwaarts werden geblazen.

De gelegenheidsband Naylene en Martin.

Diverse ankers werden uitgegooid, zodat we uiteindelijk stil bleven liggen. Daarna werden de schalen met vingerfood aan elkaar doorgegeven zodat je weer van alles kunt proeven. Heel gezellig, er waren er zelfs bij die van dinghy naar dinghy overstapten en zo zelf rouleerden. Er was zelfs muziek zodat er kerstliedjes gespeeld werden. Toen het schemerig werd, hebben een aantal dinghy’s de buitenboordmotor gestart en zijn we teruggevaren naar de Marina. Een hele geslaagde avond, zeker voor herhaling vatbaar. Een dag later is het eerste kerstdag. Vanaf 11:00 uur zijn we welkom bij Naylene en haar man. Voor ons is dat wat te vroeg. Om half twee gaan we op pad. Serge, onze Franse vriend, hebben we overgehaald mee te gaan. Hij heeft een auto en rijd ons naar de party. Het is zo’n half uur rijden voordat we er zijn. 

De 6-mans band aan het begin van de avond.

Het huis is gelegen boven op een heuvel zodat je een prachtig uitzicht hebt over de omgeving. Helaas is het niet helder genoeg om hier een goede foto van te maken. Er is een gelegenheidsbandje gecreëerd van Martin van de Acapella en Naylene. Ze werkt dat wel achter de receptie in de Marina, maar ze is daarnaast ook een uitstekend pianospeler met een prachtige stem en gevoel voor entertainment. Dit hadden wij niet verwacht. Ze brachten er met z’n tweeën een echte kerstsfeer in. In de loop van de middag komen er steeds meer mensen bij met een instrument zodat er op een gegeven moment een band van zes personen ontstond. Op hun terrein hebben ze een grote barbecue staan waarop we ons meegebrachte vlees kunnen grillen.

Het lam wordt in stukken gesneden na te zijn gegrild.

Voor het eerst gril ik vlees op een houtvuur, je moet er even bijblijven, maar dan heb je ook een smaakvol stuk vlees. Onze gastheren hebben echter nog een verrassing voor ons. Op een gril in een van de aanwezig schuren hebben zij een grote ham en een lam gegrild. Iedereen kan van beide zo veel krijgen als dat je op kunt, er is meer dan genoeg. Om het eten wat te laten zakken neemt de heer des huizes ons mee voor een wandeling over hun terrein en door hun bossen. Ze hebben werkelijk een machtig stuk grond met prachtige natuur rond hun huis. Helaas komt ook aan deze dag een einde en rijden we met Serge weer terug nar onze Ikinoo. Tweede kerstdag viert men hier niet, het is dan “Boxingday”, een dag waarop alles in de uitverkoop gaat. De dagen vliegen voorbij en voordat we het weten is het alweer oudjaarsavond.

De gelegenheidsband voor de oudejaarsavond.

Er is door een aantal mensen een expositieruimte geregeld waar life muziek aanwezig is. Het concept is weer als vanouds, iedereen neemt zijn eigen drank en iets te eten voor z’n allen mee. Helaas is het niet echt druk en komt het feestje niet echt van de grond. De aanwezige Amerikanen willen om 21:00 uur al proosten op het nieuwe jaar en niet veel later is het feestje voorbij. Gelukkig is er 100 meter verder op, op een pleintje ook een life band aan het spelen. Hier is het druk en wordt er volop gedanst. Zo blijven we met een klein groepje over om het jaar uit te luiden en het nieuwe jaar te verwelkomen. Heel bijzonder is dat je merkt dat het niet toegestaan is om op straat te drinken. Alleen op de terrasjes kun je wat drinken, maar die zitten overvol. Er zijn echt politiemensen op de been om te controleren dat er in het openbaar niet gedronken wordt.

Het oudejaarsavond feesttrio Ivar, Sonja en Floris.

Wij hebben een 2-liter pak rode wijn bij ons en stiekem schenken we deze uit, wel even opletten dat de politie het niet ziet. De dagen daarna zijn in Nieuw-Zeeland vakantiedag, zodat het normale leven pas op 5 januari weer begint. De medicijnen zijn ondertussen aangekomen en het wordt dus tijd om weer te vertrekken. Sonja heeft de afgelopen weken de Ikinoo alweer aardig volgeladen. Alleen het drinkwater moet nog op pijl gebracht worden. Na een aantal keren lopen met waterflessen is ook dit klusje geklaard. Met volle tanks, vakken gevuld met eten voor weken, medicijnen tot eind 2021 en een kluslijst die weer iets korter is geworden, verlaten wij opnieuw de Town Basin Marina voor ons volgende zeilavontuur.

Een kleine impressie van de beide kerstparty's.