Sonja gaat met pre-pensioen

1 april 2016, ik word wakker en het eerste wat ik denk, dit wordt echt mijn laatste werkdag. Het voelt onwerkelijk, maar het is toch echt zo. Maar eerst bel ik mijn dochter want die is vandaag jarig. Als ik naar mijn werk ga voel ik me erg zenuwachtig, wetende dat dit de laatste keer is dat ik achter mijn eigen kassa zit en al mijn lieve klanten mag helpen. Als ik binnenkom staat er bij de servicecounter al een klant te wachten die blij is mij toch nog even te zien. Ik krijg van haar een hele mooie bos bloemen, prachtig vind ik ze. Normaal neem ik altijd vanuit de winkel een krantje mee, maar dit keer lag deze al in de kantine, hé jongens dat is wel mij taak ja! Maar omdat het mijn laatste werkdag is, hebben zij het dit keer voor mij gedaan. Bij de kantine aangekomen pak ik koffie en lees lekker mij krantje. Dan komt mijn filiaalmanager binnen, Sonja zou je deze kapiteinspet op willen zetten. Ik wil al beginnen met tegensputteren, maar hij zegt, alstublieft luister nu één keertje naar mij. Ik ben niet de moeilijkste dus doe ik wat hij vraagt. Hij begeleid mij naar mijn kassa, ik voel me toch een beetje opgelaten, zal wel door de zenuwen komen. Bij mijn plekje aangekomen, kijk ik met verbazing naar mij kassa. Een heuse zeilboot hebben ze er van gemaakt, met zwembandjes, schelpjes, zeil, lampje, in één woord geweldig. Dank je wel lieve Milene, je bent een kanjer. Er komen bij mijn kassa veel klanten in de rij staan die afscheid willen nemen, ze moeten dus wel even geduld hebben. Het duurt allemaal iets langer dan normaal, maar ik wil wel de tijd nemen voor mijn klanten. Zo komt er een lieve klant aan lopen met een paal met allemaal ballonnen die hij bij mijn kassa plaats. Deze heeft hij speciaal voor mij gemaakt, wat een schatje. Ook staat ineens mijn zus bij mijn kassa, ik ben verbaast want ik weet dat ze moet werken. Ze komt even koffie drinken op mijn laatste werkdag, ik vind dit zo lief. Dank je wel lief zusje. Ik ben blij dat ik even van mijn kassa af kan gaan, bijkomen van al die indrukken die ik moet verwerken. Zo veel lieve persoonlijke woorden op mooie lieve kaartjes, cadeautjes, bloemen, wijn, kaarsjes, chocolade, het kan niet op. Bij deze wil ik alle klanten bedanken voor alle aandacht en dat ik jullie mocht helpen en ook een luisterend oor mocht zijn. Heel veel goeds in de toekomst gewenst.

En dan is het zo ver, het is 13:00 uur en ik wil mijn kassa afsluiten. Plotseling staan daar mijn man en onze kinderen en krijg ik confetti over mij heen, wat een feestje is dit. Hier had ik niet op gerekend. Na het nemen van alle foto's zijn we in de kantine koffie gaan drinken om even bij te komen. Hier kreeg ik ook nog mijn laatste beoordeling van mijn manager. Denk nou niet dat ik allemaal voldoendes kreeg, ik heb namelijk altijd te veel geld in mij kassa. Ze hebben mij hier al vaak op aangesproken, ik moet meer geld afromen, maar ja dat doe ik dus niet netjes, dus weer een onvoldoende, jammer. Maar voor de rest René, je hebt het prachtig verwoord, dank je wel voor de lieve woordjes. Woorden schieten tekort, want het is heel moeilijk om al die lieve klanten en collega's los te laten. Maar er komt iets moois voor terug en dat is zeilen, dus zeg ik het maar zo;

 Wie iets waagt verliest even zijn houvast, wie niets waagt, verliest zichzelf