Lanzerote door de ogen van 2 toeristen

Wat te doen als je eindelijk weer wat bent opgeknapt? Wel dan ga je eens lekker de toerist uithangen. Even geen boot en de daarbij behorende klusjes, maar alleen maar genieten van Lanzerote, de natuur, het eten, de mensen en bovenal genieten van elkaar.

Na 10 dagen rustig aan te hebben gedaan, gaat het al wat beter met mij. Het gaat zelfs zo goed dat ik zelf voortelt om een autootje te huren en het eiland te gaan verkennen. Dat ziet Hans ook wel zitten en gaat dus snel informatie inwinnen bij het verhuurbedrijf. Het loopt hier storm voor het huren van een auto. Bij nader inzien is dat ook wel logisch, je komt op dit eiland namelijk niet echt ver zonder auto. Het is een vulkanisch eiland, dus veel bergen.

Daar komt dan ook nog eens bij dat hier grote cruiseschepen aanleggen, waarbij een grote groep mensen, die van boord komen, een auto willen huren, om zodoende in korte tijd meer van het eiland Lanzarote te zien. We kunnen voor de volgende dagen een leuk wit autootje huren. In het begin voelt het vreemd aan, het is al weer even geleden dat Hans heeft gereden en daarbij krijgen we ook nog een automaat, dat hebben wij weer. Ik zeg tegen Hans, oefen maar even hier op de parkeer plaats. Het is even wennen maar het gaat allemaal goed. Het weer is goed en wij hebben er echt zin in.

Ons eerste reisdoel is de Jardin de Cactus. Onderweg hebben we mooie uitzichten, het is heerlijk om hier te rijden. Af en toe moeten we even stoppen om op de kaart te kijken, niet alles is echt goed aangegeven met boorden, of wij kijken niet goed. Maar we vinden de cactustuin. Het is gelukkig niet te druk. Wat een mooie tuin met zoveel verschillende cactussen, je blijft foto’s maken. Er staan wel bordjes langs de paatjes met de tekst, "kijk uit dat uw kinderen niet vallen".

Ik moet er ook niet aan denken, want dan kun je lelijk ten val komen, de meeste cactussen zijn erg stekelig. Een andere oplossing was natuurlijk geweest om de paadjes wat breder te maken, maar ja wie ben ik. We doen even een bakkie met een broodje en gaan daarna weer verder.

La Graciosa vanaf Mirador del Rio

De volgende halte is Mirador del Rio, waar je een prachtig uitzicht hebt over het naburige eiland La Graciosa. Het uitzicht is in één woord grandioos, wat is dit mooi. Je kijkt naar zulk mooi helder water in, ja wat voor kleur moet ik nou zeggen, blauw, groen, turquoise, alles door elkaar. Ik kan alleen maar zeggen, mooi, mooi, mooi. Het is genoeg geweest voor vandaag, we gaan lekker ergens een terrasje pakken en dan terug naar de boot. Het is toch nog gauw vermoeiend, komt denk ik ook door de warmte, word je toch wat loom van.

Zondags gaan we naar het plaatsje Teguise. Er is daar een soort hippie markt, dat weten nog van 16 jaar geleden. Ook destijds was het er erg druk en leuk. Het is opnieuw sfeervol op de markt. We kuieren tussen de kraampjes door en snuffelen naar leuke hebbedingetjes. Ik zou best wat meer spulletjes willen kopen, maar waar laten we het op de boot?

Dat mag dus niet van Hans. Maar ik heb wel wat gescoord, een leuke kaarsenstandaard voor op de salontafel. Nu hoor ik diverse mensen zeggen, had je dat dan niet? Natuurlijk wel, maar je moet ook eens kunnen afwisselen, ja toch? Moe van het slenteren zoeken we een terrasje op om te lunchen. We komen terecht in een soort binnenplaatsje met achtertuin, druk maar erg gezellig, ziet er ook goed uit. We bestellen een paar tapasjes, het eten is heerlijk.

We worden ook nog eens verwend met live muziek, dus onze dag kon niet meer stuk. Moe maar voldaan gaan we terug naar de boot. Onderweg is het echt genieten van het auto rijden, het is zo mooi tussen de bergen, iedere keer is het weer anders door de zon die er op staat. Het is jammer dat je onderweg niet echt even kunt stoppen om foto’s te maken, er is geen plek waar je je auto even kunt neerzetten. Maar bij ons staat het in ons geheugen gegrift. Terug op de boot hebben we niet zoveel honger meer, dat komt natuurlijk doordat we laat geluncht hebben. Dit is voor ons geen ramp, is ook wel goed voor de lijn.

Als we de volgende dag wakker worden, zien we dat het weer is verslechterd, dus niet echt om naar huis te schrijven. We besluiten op de boot te blijven en die eens even grondig schoon te maken, dat moet net als thuis ook hier af en toe gebeuren. De volgende dag is het ook nog niet echt je van het, maar het rare is dat ondanks de regen het wel warm is.

We besluiten om toch maar weg te gaan. Hans wil graag naar de westkust van het eiland, daar moeten mooie surfplekken zijn die hij wil bezichtigen. Ik vind het best, het rijden door het landschap op zich vind ik al heerlijk. Aangekomen in het plaatsje La Santa, zien we ook veel wielrenners. Er blijkt een plaatselijk wedstrijdje te zijn waaraan jong en oud meedoet. Wel heel erg leuk om te zien hoe vaders met hun kinderen gezamenlijk meedoen op de racefiets. Ondertussen doet het zonnetje zijn uiterste best om er een leuke dag van te maken. Door de zuidelijke wind slaan de golven woest tegen de kust aan.
We zien zelfs een groep surfers, ze liggen allemaal in zee te wachten op de juiste golf. Ik zit met verbazing te kijken hoe ver zij zich in zee begeven om de juiste golf af te wachten. Voor geen goud ga ik hier de zee in, er liggen zo veel rotsen in het water, je zou er te pletter op slaan, dood eng. Hans pakt zijn fototoestel en weet een paar mooie foto’s te schieten. Ik moet eerlijk toegeven, het is een spektakel om naar deze surfers te kijken, hoe die jongens de juiste golf weten te pakken, klasse hoor.

El Golfo

Na een poosje houden wij het voor gezien, de lucht betrekt en het begint ook te druppelen, we gaan weer verder met de auto. We besluiten naar El Golfo te rijden. Het weer wordt wel wat onstabiel, maar we gaan toch maar verder, we zitten tenslotte droog in de auto.
Aangekomen bij El Golfo wordt het wel erg donker. Om El Golfo te kunnen zien moet je wel een stukje lopen, Hans wil toch even gaan kijken, ik wacht wel bij de auto. Ik kijk uit over de zee en denk bij mezelf, je moet nu echt niet op het water wezen, de zee is erg woest, ik zie zelfs de bliksem op het water inslaan, wauw wat indrukwekkend. Hans wil nog snel een paar foto’s maken van al dat geweld op zee.

Ik stap vast in de auto en wacht daar wel, zit ik in ieder geval droog voor als het losbarst. Hans is net op tijd terug, de wind neemt snel toe en dan barst het in alle hevigheid los, wat een natuurgeweld. Er valt in een korte tijd zoveel regen, waarbij het door de wind horizontaal over de weg wordt geblazen. Het is echter van korte duur en dus zo weer over. We besluiten terug te rijden naar de boot. Het is nu wel een beetje luguber om bij dit weer door de bergen te rijden, maar ook weer mooi. Dit was een apart dagje. Maar nu moet er gekookt worden, we moeten tenslotte ook eten. ‘s-Avonds nog een aflevering van Gooise Vrouwen gekeken, ja dat vinden wij wel grappig. Wij hebben de serie nog nooit gezien, een beetje Hollands op zijn tijd is altijd leuk.

De volgende dag schijnt het zonnetje gelukkig weer en gaan we op pad. Vandaag willen wij naar de Papaqayo stranden bij Playa Blanca. Hier zijn we 16 jaar geleden ook geweest. We vonden het strand en de zee destijds zo mooi, met zulk helder turquoise water. We zijn dus benieuwd naar hoe het er nu uitziet.

Het Papaqayo strand

Destijds was de weg er naar toe een regelrechte ramp, alsof je in het wilde westen was beland, nou ik kan u vertellen dat er in die 16 jaar hellemaal niets is veranderd, nog steeds dat rotte onverharde weggetje vol met diepe kuilen. Daar komt bij dat je er ook nog voor moet betalen. Alle wegen zijn hier prima geasfalteerd, behalve deze niet. Bij de overpeinzing waarom deze niet is geasfalteerd ben ik tot de conclusie gekomen dat ze dit doen omdat dit een natuurgebied is en dat men dat graag zo willen houden. Dus vooral niet te veel mensen op één dag en gelijk hebben ze, dit moet speciaal blijven.

Mijn meisje, genietend van de zon en de wind

Aangekomen bij het strandje is het nog steeds hetzelfde. Mooi helder turquoise water, zelfs het restaurantje is er nog. We mijmeren even bij een koud helder biertje, wat een mooi leven hebben wij toch. We genieten, maar willen ook weer verder. We zoeken een leuk restaurantje uit om te lunchen. Wat hebben ze toch een heerlijke keuken in Spanje. En weer is er een dag voorbij, wat gaat het toch hard zo’n dag. Ik zeg nog tegen Hans, morgen wil ik een dagje rustig naar het strand en daarna de boodschappen doen, want vrijdag moeten we de auto al weer inleveren.

Voordat we ‘s-morgens weg gaan, vraag ik nog aan Hans hoe laat wij de auto vrijdags moeten inleveren? Hij pakt de papieren erbij en schrikt. Hij zegt, ik moet hem niet vrijdag maar vandaag voor 10 uur al inleveren. Maar we hebben hem toch voor een week gehuurd? Hans kijkt beteuterd, sorry lief, ik heb niet goed gekeken, maar er staat 5 dagen in het contract in plaats van de 7 dagen die ik gevraagd had. Een klein beetje pissig zeg ik, kijk jij dan niet wat je tekent, nee dus! Daar gaat mijn dagje strand. Ach denk ik bij mezelf, kom op er komen nog wel vaker stranddagjes. Hans is gauw gaan aftanken en heeft de auto ingeleverd. Zo komt je dag er ineens weer geheel anders uit te zien. Dus doen we de boodschappen lopend, nou ja Hans loopt en ik neem de fiets. Er zijn hier een aantal grote supermarkten, heerlijk om er doorheen te lopen. Ze hebben hier weer van alles en dat is voor mij genieten. We nemen een heerlijk stuk tonijn mee, vis is hier betaalbaar, dus genieten maar. Hans heeft de tonijn weer zalig bereid. En zo brengen wij onze dagen hier door, met klussen en tussendoor genieten van wat Lanzarote te bieden heeft. We zitten ondertussen nog steeds te wachten op de onderdelen en we hoorden, opnieuw via een SMS, dat dat nog wel een paar weekjes kan gaan duren. Geduld moet je hier wel hebben, want het is niet zoals in Nederland, zo van afspraak is afspraak. Nee dat kennen ze hier niet. Maar dat maakt het hier ook zo fijn, niemand heeft haast of maakt zich druk, kunnen wij nog wat van leren. Maar het leert gelukkig snel, we merken dat we meer ontspannen geraken. Dat hebben we hard nodig. Alles ging te snel de laatste tijd en dat konden we merken aan ons zelf, gauw geïrriteerd naar elkaar toe en dat is niet oké. Dus hebben wij  besloten ook mee te gaan in deze heerlijk ontspannende mañana sfeer. Tot later.