Familiebezoek en feestjes

Catedral de Santa An

En zo is het alweer juni. De meeste van jullie zullen wel denken, die pensionado’s hebben genoeg tijd voor alles. Dat dachten wij in het begin ook, maar soms zijn we "druk, druk, druk" en denken dan ’s-avonds, wat hebben we nu eigenlijk echt gedaan? Niet veel en toch ben je de hele dag in de weer geweest. Deze maand stond vooral in het teken van familiebezoek en natuurlijk het eeuwige klussen, maar daarover een nadere keer. Onze oudste dochter is er nog, dus hangen wij samen het haar nog een dagje de toerist uit. Wij zijn hier alweer zes maanden en hebben nog steeds de Catedral de Santa Ana in de oude stad van Las Palmas niet bezocht. Dus daar hebben we verandering in aangebracht.

Het was die dag vrij rustig in de oude stad, dus konden wij alles goed bekijken. Een prachtig kathedraal zo midden in de oude stad. Zelf ben ik erg onder de indruk van elke kerk of kathedraal en van oude gebouwen in het algemeen. Vroeger werd er, naar mijn mening, toch veel mooier gebouwd met meer gevoel voor details. Wij hebben er enkele uren doorgebracht en genoten. Maar onze tijd was beperkt want Natasja moest wel op tijd op het vliegveld zijn. We konden geen restaurantje vinden om even te lunchen, dat hebben we dus maar op de luchthaven gedaan. Nadat wij afscheid van Natasja hadden genomen, hebben we de resterende tijd gebruikt om nog even lekker door de bergen te rijden, we hebben de auto niet voor niets. Aan het einde van de dag hebben we grote boodschappen gedaan en toen weer lekker naar de boot. Wijntje erbij, nog even napraten en daarna lekker het bedje in. ‘s-Morgens bij het opstaan zien we dat verschillende vrienden weer terug zijn. Gezellig, het werd toch wel erg rustig op de steiger. We worden gelijk door Guus, onze Belgische overbuurman op de steiger, uitgenodigd om bij hem te komen eten. Guus kan heerlijk koken en zo begint het gezellige leven weer. Want de volgende dag komen Karin en Reinhard, in dit geval Duitse overburen, ook vragen om bij hen te komen eten, zeg nou zelf, daar zeg je toch echt geen nee tegen. Ook hier weer heerlijk gegeten. Beide hadden het zelfde gerecht gemaakt, gevulde paprika, maar dan ieder op zijn manier. Dit was erg leuk want iedereen kookt anders en zo proef je verschillende dingen.

Niet de gehele tonijn ging op de barbecue, wel een mooie plak

En dan zijn wij aan de beurt, zo zie ik het niet hoor, maar ik vind het gewoon erg gezellig. Ik ben geen keukenprinses, dus besluiten wij om de BBQ aan te steken. En zo rijgen zich de gezellige avonden aaneen. Ik zeg tegen Hans, we moeten nu echt weer eens wat gaan doen aan de boot, het is zo eind augustus en dan gaan we er vandoor. Dus verder werken aan het dek, ik moet eerlijk zeggen het einde is in zicht, eindelijk. Half juni is onze dochter Daphne samen met haar man Robin voor een week op vakantie op Gran Canaria. Ze bellen dat ze zondags langs willen komen, gezellig. Zonder dat ze het zelf in de gaten hadden, was het die zondag Vaderdag, grappig toeval. Onder het genot van een kop thee lekker bij gekletst. Voor de lunch wandelen wij naar het Las Canteras strand. Hier is een lange boulevard met een aaneenschakeling van restaurantjes en barretjes. Bij een Italiaans restaurant heerlijk pizza gegeten. Voor Daphne hadden ze een echt goede glutenvrije pizza, zij gelukkig en wij ook. Ze hebben wat dat betreft hier in Gran Canaria zeer veel keus in glutenvrije voeding. Wel zo fijn, want je ziet dat er toch veel mensen zijn die glutenvrij eten. Als we terug naar de boot lopen, komen we onderweg door het Santa Catalina park waar op een podium een band staat de spelen. Echte goede muziek uit de oude doos en ja, dat zijn wij tenslotte ook. Wat het extra leuk maakte was, dat er mensen waren die kleding droegen uit die tijd. Er werd dan ook volop geswingd.

Zo is er altijd wel wat te doen in Las Palmas, vervelen doe je je hier nooit. Woensdagavond gaan we met enige regelmaat met z’n allen naar een barretje el Rango.
Hier spelen de Nederlanders live muziek, wat altijd erg gezellig is. Deze keer kregen we echter van de dochter van de eigenaar te horen dat het café dicht ging. Haar vader was kort daarvoor overleden. De enige avond dat het barretje nog open was, was op de woensdagavond, dus speciaal voor de Hollanders die muziek wilde maken. Dit was niet rendabel dus sloot zij de tent. Wij konden dit wel begrijpen. Dus wat nu op de woensdag? Mieke en Theo houden woensdag op hun boot een sushi party, ik hou helemaal niet van sushi maar Hans is er gek op. Zo als gebruikelijk maakt een ieder wat en neemt dat mee. Wij hebben het voorgerecht gemaakt bestaande uit kleine blokjes rauwe tonijn in een wasabi mayonaise met gesnipperde lente-uitjes en een beetje peper, dat lust haast iedereen. Ik heb wel met verbijstering staan kijken hoe mooi die sushi er uitzag.

Ze hebben met z’n drieën de hele middag gezellig in de keuken gestaan. Mijn compliment voor de koks, klasse. Ik vind sushi niet echt lekker, maar ik moest het van Mieke wel proberen. Ik ben helemaal om, wat was dat heerlijk. Zoals vaker was het weer gezellig met muziek, eten en natuurlijk de benodigde drankjes. Ik blijf het zeggen eten, drinken, gezellig kletsen en muziek maken met z’n allen, is en blijft bijzonder. Al kregen we dit keer wel commentaar van een andere boot, of wij wat zachter konden doen. Er lijkt geen einde te komen aan al die leuke dingen hier op Gran Canaria, ze grijpen echt alles aan om iets te vieren.

Zo is er weer een feest genaamd "La Noche de San Juan”. De Spanjaarden vieren die avond de langste dag van het jaar en het begin van de zomer. Op Gran Canaria verzamelen veel mensen zich op het strand en nemen eten en drinken mee. Meer dan 100.000 mensen zitten dan op het las Canteras strand te eten en te drinken. Ik heb nog nooit zoveel mensen op dat strand gezien, wat een drukte. Er worden grote vuren aangestoken en de mensen lopen achterwaarts de zee in. Wat hiervan de bedoeling is weten wij tot op heden niet.

Als afsluiting is er ‘s-avonds een mooi groot vuurwerk. Daarna keert de rust terug. Daphne en Robin komen nog een dagje naar ons toe want zij moeten om twaalf uur uit hun appartement. Wij huren een auto en halen ze op om nog even lekker te shoppen, tenminste dat was het plan. Niet dus, alle winkels zijn de vrijdag na “La Noche de San Juan” gesloten. Jammer maar niet getreurd, we besluiten lekker de bergen in te gaan. Daar hebben we heerlijk gegeten. De bergen blijven voor ons iets bijzonder en ze vervelen nooit. Hierna hebben we de vakantiegangers weer op het vliegveld afgezet. En zo gaat de maand juni weer voorbij. Maar dan is er weer een woensdag, en wat nu?

Garnalen party bij Cor

Cor, een van de solozeilers in de haven, nodigt de vaste ploeg uit op zijn boot voor een garnalen feestje, helemaal toppie. De garnalen waren op Indonesische wijze bereid, heerlijk, je eet je vingers erbij op. Cor bedankt voor je gastvrijheid. En zo gaan wij gewoon verder, want in elke week zit wel een woensdag. Jammer genoeg gaat het bij ons niet wij hebben te weinig ruimte in de kuip. Zo was er ook een woensdagavond dat wij van Hilde hoorden dat we Mike z’n catamaran mochten gebruiken, lief zeg. Deze keer gewoon even gezellig wat drinken en muziek maken, altijd goed. En zo kom je op verschillende boten en doe je ideeën op, zoals overtrekken voor de kussens binnen ter bescherming tegen vuil, stof en zonneolie. Handig zeg, blijft de stof die er nu op zit langer mooi. Ik denk dat wil ik ook.

De nieuwe aanwinst van Sonja

IGerdi verteld mij hoe ik dat moet doen. Ik denk bij mijzelf, dat is niet echt heel moeilijk, maar die naadjes wel en een echte crea Bea ben ik niet. Gerdi is met mij meegegaan om stof te kopen. Denken wij dat we een beetje Spaans kunnen spreken, nou daar brengen we nu weinig van terecht, in de bar hebben wij daar nooit last van, ha, ha, ha. Maar we komen er wel uit. Nu nog een naaimachine, die heb ik niet. Mocht hem wel lenen, maar Mieke was nog bezig. Ik wil toch wel verder, dus dan maar zelf een naaimachine gekocht. Ik ben er heel blij mee. Het vordert gestaag , maar het is en wordt ook niet mijn favoriete bezigheid. En zo blijven we bezig.

Een aantal hoezen is al klaar

En dan is het alweer juli, onze andere dochter komt voor vijf daagjes op de boot. Ik had met Hans afgesproken niet over kakkerlakken te praten, anders krijgt zei het op haar heupen, ze is bang voor insecten. En echt nu zij er is lijkt het wel of die beesten het weten dat Tessa is er, want echt zoveel zie je er hier niet, maar nu wel, toeval? Wie zal het zeggen. Het weer zit niet echt mee. Wel lekker vinden wij ,maar zij heeft het koud, is ook niks gewend die Hollandse meid. We huren voor twee dagen een auto, en gaan lekker naar het zuiden van Las Palmas waar je verzekerd bent van mooi weer. De bergen vond ze ook mooi, boffen wij weer. ‘s- Avonds spelletjes doen vinden we alle drie leuk. Maar vijf daagjes is zo om. En het was goed zo ,ze miste haar paard, is toch haar kindje. Als de kinderen er zijn houden wij ook een beetje vakantie, maar nu gaan we weer verder met onze klussen, het gewone leven gaat weer verder, maar wij klagen niet. Ook Tessa heeft in navolging van Natasja zelf een stukje geschreven over haar ervaring gedurende de 5 dagen dat ze hier was.

Vanaf donderdag 6 juli tot en met dinsdag 11 juli ben ik pappa en Sonja op vakantie geweest. Zij hebben mij gevraagd om mijn belevenissen te dele, dus bij deze hieronder mijn inbreng.

wandelen in de wolken

Helaas was het alle dagen bewolkt toen ik er was, ik neem altijd overal slecht weer mee naartoe waar ik ook ga! Van op het strand hangen is dan ook weinig terecht gekomen. In plaats daarvan hebben we het eiland verkent. We zijn er 2 dagen op uit geweest door de prachtige bergen van Gran Canaria met een auto. Boven de wolken scheen de zon gelukkig wel! Op maandag zou ik met papa mee gaan wandelen, speciaal voor mij heeft hij een korte wandeling uitgezocht geeft hij aan. Er zouden nog 2 mannen van de steiger meegaan, waarvan 1 maar liefst al 77 jaar is. Dat moet geen probleem zijn denk ik nog. Als hij het kan, dan kunnen mijn 27 jarige beentjes het zeker! 3 kilometer naar de bushalte toegelopen, vervolgens een aantal kilometers door de bergen in. Zie je wel dacht ik, dat kan ik makkelijk.

Tot de laatste 1,8 kilometer naar beneden. Op mijn gladde sportschoenen bleek dat iets lastiger dan gedacht en ik had dan ook flink zere benen. Natuurlijk mijzelf niet laten kennen en gewoon doorlopen! Natuurlijk ook weer 3 km vanaf de bushalte naar de boot gelopen, mooie cooling down noemde hij het. Nou 3 dagen flinke spierpijn was het resultaat! Mijn 27 jarige beentjes waren toch niet zo goed voorbereid op de Spaanse bergen helaas. De volgende dag dus iets rustiger aangedaan en lekker wezen shoppen met Sonja. In de avond alweer tijd om naar huis te gaan. Al met al een gezellige vakantie, met lekker eten, iets minder mooi weer, maar alsnog flink verband! Tot volgend jaar weer.

Wij hebben een prachtig leven hier op de boot en daar buiten. De volgende dag worden wij uitgenodigd om de Gerdi en Quido en een hapje te komen eten en om de DVD te bekijken van zijn optredens bij de show van Hennie Huisman. Quido heeft in zijn vroegere jaren met de Sound mix Show meegedaan en tot drie keer toe de finale behaald. Daar heeft een vriend van hen een DVD van gemaakt. Leuk om Quido in zijn jongeren jaren te zien, is niks veranderd, alleen ouder geworden. Maar muziek maken kan hij als de beste. Wat voor geluid hij uit zijn gitaar haalt, daar kan Hans alleen maar van dromen. Daarnaast heeft hij nog een grote hobby en dat is koken, boffen wij even. Ik ben de naam van de gerechten maar alles was zo lekkerrrrrrr.

Is het geen schoonheid?

Dat doen we hem niet na. Nog gezellig zitten kletsen en dan weer terug naar de boot. We hebben ons bijbootje bij ons, dus Hans kan gaan roeien. Altijd weer leuk om in het donker over het water te gaan met z’n tweetjes.
Het is alweer half juli als ik dit schrijf, de tijd gaat de echt wel hard in mijn ogen. Volgende week al onze laatste Spaanse les. Daarna ga ik naar Nederland, ik verheug mij erop iedereen weer even te zien en te knuffelen. Hans blijft in Las Palmas, de boot gaat op de kant voor een nieuwe laag anti fouling en wat andere klusjes. We houden jullie op de hoogte van waar wij naar toe gaan. We zijn met een paar andere boten bezig plannen te maken voor een bezoek aan Senegal of Gambia. Maar daarover later meer.