Winter in Whangarei

Afscheidsreceptie van Henk en Marjolijn.
De blonde man op de voorgrond is Henk

De tijd vliegt als je het leuk hebt in je leven. Voor ons is het alweer bijna twee maanden geleden dat we wat op ons Blog hebben gepubliceerd. Niet omdat we niets meer meemaken, maar meer omdat er geen nieuwe zeilavonturen te melden zijn. Omdat we in New Zealand vastliggen vanwege de gesloten grenzen om ons heen, is bijna iedereen bezig met groot onderhoud aan zijn boot en wordt elke gelegenheid aangegrepen voor het bouwen van een feestje. Tijd dus om jullie bij te praten over onze belevenissen van de afgelopen twee maanden. We hebben een aantal leuke feestjes gehad, diverse wandelingen gemaakt en natuurlijk gewerkt aan de kluslijst, waar nooit een einde aan lijkt te komen. We beginnen het verhaal dit keer met alle feestjes die we de afgelopen tijd hebben gehad. Het eerste feestje was de afscheidsborrel van Henk en Marjolijn van het Nederlandse zeiljacht Jori.

Het moment is daar, de lijnen gaan los voor de Jori.

Omdat zij de dag na de borrel direct zouden vertrekken, hadden zij dit georganiseerd in het restaurant naast de jachthaven. Iedereen kreeg, bij binnenkomst, twee consumptiebonnen voor de drankjes, daarna was de rest voor eigen rekening. Het personeel bracht de hele middag allemaal lekkere hapjes rond. De volgende dag zijn zij vertrokken voor één van de langste zeilreizen van hun leven. Het plan is om vanaf New Zealand richting New Caledonië te zeilen. Aangezien dit land is gesloten zeilen ze zonder tussenstop daarna via de Torres Street door naar de Indische Oceaan en direct door naar Zuid-Afrika, een zeiltocht van bijna 9.000 nm met maar één tussenstop op het eiland Réunion. Omdat één van de jachten met enige regelmaat contact met ze heeft, krijgen we wekelijks een update van hun positie en voortgang. Best heel spannend zo’n lange trip. Bij vertrek hebben we ze nog even uitgezwaaid. Op het moment dat dit artikel wordt gepubliceerd waren ze nog 1.200 nm verwijderd van Réunion.

Ook de jeugd was aanwezig tijdens het festival.

Op 17 Augustus was Sonja jarig, ze werd dit jaar 65 jaar. Een mooi moment om dus wat leuke dingen te organiseren. Om dat met z’n tweeën te vieren zijn we een dag eerder uitgebreid wezen dineren bij het restaurant de Quay, het beste restaurant in de directe omgeving van Whangarei en voor ons maar twee minuten roeien. Hier hebben ze een voorgerecht dat elke dag varieert. Het voorgerecht bestaat altijd uit drie gerechtjes die op een houten plank worden geserveerd. Tot nu toe hebben we dit gerecht altijd gedeeld, omdat het te veel zou zijn om alles alleen op te eten. Daarna volgde nog een heerlijk gegrild stuk lamsvlees en natuurlijk een ijsje. Dat alles werd vergezeld van een overheerlijke Malbec wijn. Zo rustig etend en babbelend kon de avond niet meer stuk.

De buikdans groep van zeilersvrouwen

Op de dag van haar verjaardag zelf heb ik ’s-morgens vroeg de Ikinoo, vanbinnen, versiert met slingers en ballonnen. Voordat ik haar wakker heb gemaakt, had ik een ontbijtje voor haar geserveerd met o.a. zachtgekookte eitjes. Aan het einde van de middag kwamen een aantal bevriende koppels op bezoek. Om zelf niet al te veel werk te hebben in de keuken, hadden we een Susi schotel besteld bij één van de vele Susi restaurantjes hier. Deze schotel overtrof al onze verwachtingen, alles ging schoon op. Dit is zeker voor herhaling vatbaar. Gedurende de avond vertelde Martin dat hij bezig was met het organiseren vaneen “music and food festival”. Voor dat festival was hij nog op zoek naar mensen die iets konden bijdragen aan de avond. Sonja kwam direct met het idee om een aantal nummers te gaan zingen. zo werd het dus een wel heel gezellige avond en werd dus vrij laat.

Ons eerste optreden tijdens het festival.

Voorlopig voor mij even wat minder alcohol na deze avond, ik heb iets te veel Whisky voor mijn doen gedronken. Omdat Sonja had afgesproken te gaan zingen, zijn we de dagen daarna wat nummers via een Karaoke site gaan uitzoeken. In eerste instantie dacht ik dat zij samen met Martin zou gaan zingen, maar omdat het eerste nummer een duet is, vroeg ze mij om mee te zingen. Zo hebben we met z’n tweeën drie leuke nummers uitgezocht. Iedere avond hebben we deze geoefend zodat we de tekst grotendeels uit ons hoofd kenden. Twee weken voor het festival zijn we bij Martin en Ellen op bezoek geweest om de gekozen nummers te laten horen. We wilden zeker weten dat we niet af zouden branden. Het pakte geheel anders uit, ze waren beide heel enthousiast. De Ikinootjes stonden dus definitief op het programma van het festival. In de week voorafgaande aan het festival, hebben we nog twee keer geoefend met de microfoon, zodat we hier ook wat meer vertrouwen in kregen. Op de dag van het festival zelf, stonden wij als derde act op het programma. Gelukkig hadden we beide niet al te veel last van zenuwen. Er werd zeer enthousiast gereageerd op ons optreden, er werd volop meegezongen en diverse koppels kwamen zelfs op de vloer om te dansen. De gehele avond kregen we van diverse mensen complimentjes.

De ukelele groep onder aanvoering van Lisa.

Na ons kwamen er nog diverse optredens, waaronder een damesgroep met buikdansen, een ukelele groep, een jonge jongen met een hele speciale gitaar act en nog vele anderen. Ook het eten was weer voortreffelijk, iedereen had zijn best gedaan om weer iets lekkers op tafel te zetten. De drank was deze keer gesponseerd door de lokale watersportbedrijven. Dus bier, rosé, witte wijn en rode wijn waren meer dan voldoende aanwezig. Gedurende de avond werden er lootjes verkocht, waarvan de opbrengst voor een goed doel was bestemd. Er waren veel prijzen gedoneerd door de diverse bedrijven uit en rond Whangarei. Dat varieerde van T-shirts tot flessen champagne, tegoedbonnen voor watersportzaken en restaurants en natuurlijk de hoofdprijs, een tegoedbon voor het uit het water halen van een zeiljacht tot 50 ft, het schoonspuiten van de romp en het opnieuw te water laten.

Buitenboordmotor onderhoud.

Wij hadden vijf lootjes gekocht. De gehele avond hadden wij geen prijs, tot het allerlaatste lootje dat werd getrokken voor de hoofdprijs. Yes, die was dus voor ons. Aan gezelligheid dus geen gebrek de laatste weken. 

Maar natuurlijk moest er ook gewerkt worden. Naast de klusjes aan de Ikinoo, ben ik een week wezen klussen op de New Nexus. Samen met Niels heb ik een compleet nieuw plafond gemaakt voor zowel de slaapkamer als de woonruimte. Een heel precies klusje, maar het is uiteindelijk wel heel erg mooi geworden. Onze eigen kluslijst is behoorlijk lang. Gelukkig konden we de afgelopen weken veel punten wegstrepen. Van Niels heb ik geleerd hoe je een buitenboormotor moet onderhouden. Sinds de aanschaf in Grenada was er nog geen enkel onderhoud aan de motor gepleegd. We hebben de motor grotendeels uit elkaar gehaald en schoon gemaakt. Vooral de carburateur vroeg veel aandacht omdat deze redelijk vervuild was. De olie is vervangen, er is een nieuwe bougie geplaatst en alles is weer in het vet gezet. Heel leuk en leerzaam om te doen. 

Het lijstje met afgewerkte punten groeide verder gestaag:

• De zeilen zijn weer gemonteerd nadat deze door de zeilmaker waren hersteld en aangepast aan onze wensen. De uiteinden van de hoesjes van de zeillatten heb ik zo laten aanpassen dat de running backstay of de lazylines er niet meer in kunnen blijven haken. Dit gaf gedurende de afgelopen periode menigmaal problemen. 
• Het gehele lopend wand is gecontroleerd door elke lijn met een triplijn te verwijderen en te controleren. Alleen de dyneema val van de Yankee vertoonde een slijtplek aan de mantel op het punt waar deze in de mast verdwijnt. Voor de zekerheid hebben we de val omgedraaid, er een nieuw oog in gesplitst en het beschadigde deel weggesneden. Het splitsen van een oog in een oude lijn valt nog niet mee omdat de mantel verhard is. Het eindresultaat mag er echter wezen. Deze kan dus voorlopig weer mee. 

• 

  De zwemtrap is weer recht en hersteld.

  We hebben weer een nieuw regenzeiltje gemaakt. Dit is een zeiltje waarmee je water opvangt als het regent. Dit hebben we al een aantal keren gedaan bij eerdere oversteken. Dit bespaart op het gebruik uit de watertank. Het oude regenzeiltje was door het Uv-licht geheel verteerd. 
• De zwemtrap was verbogen en er ontbrak een houten trede. De trap heb ik zo goed mogelijk weer recht gebogen. Daarna heb ik alle houten treden verwijderd, schoon gemaakt en geschuurd en daarna weer gemonteerd. Voor de ontbrekende trede had ik nog een reserve aan boord. De zwemtrap ziet er dus weer prima uit. 
• We hebben alle zonnepanelen gecontroleerd, door tijdens een zonnige dag elk paneel één voor één af te dekken met een donkere handdoek. Via de regelaar in het keukenkastje kan ik dan de productie in Ampères zien. Als er niets veranderd, werkt het paneel niet meer. Een van de grote zijpanelen werkte dus niet. De kabel was door corrosie gebroken. Deze breuk heb ik hersteld en waterdicht afgewerkt. De productie nam direct toe, we zien nu regelmatig weer 14,6 Volt op de meter staan, wat inhoud dat de accu's weer helemaal vol geladen zijn.

• 

  De nieuwe sluiting van het motorpaneel.

  We hebben de ankerketting er in zijn geheel uitgehaald, schoon gemaakt en opnieuw voorzien van gele merktekens. Wij hebben de eerste 20 meter geen merk zitten, omdat we er altijd al minimaal 20 meter ketting uitgooien. Het eerst merkteken staat dus op 20 meter en daarna op elke 5 meter. De laatste 2 meter van de ketting hebben we rood gespoten, zodat je dus weet dat je bijna aan het einde van de ketting bent. De ketting zelf zit met een 10 meter lange slampamper vast aan de romp. 
• Het doorzichtige luikje van het motorpaneel hebben we voorzien van een knopje en een sluiting. Tot nu toe ging dit luikje openstaan als de Ikinoo schuin ging tijdens het zeilen, waardoor regen vrij spel had met het motor bedienpaneel. 

• 

  De kop van de spi-boom na herstel.

  De aluminium kop in de carbon spinakerboom was weer gaan corroderen waardoor de carbon buis was opengescheurd. De oorzaak ligt in het feit dat er zich zout water op het laagste punt in de buis verzameld wat hier niet weg kan. Om dit punt treedt er dus aluminiumcorrosie op, Het gescheurde deel en de kop heb ik verwijderd, waarna ik de kop weer teruggeplaatst heb. Je zou zeggen, klusje van niets, zo gebeurt. Niet dus, een carbon buis is aan de buitenkant wel mooi glad maar aan de binnen zijde in het geheel niet. Met een vijl en schuurpapier zeker zes uur bezig geweest om het geheel pas te maken. Voordat ik het geheel definitief in elkaar heb geschoven, heb ik de buis aan de binnenkant voorzien van Sikaflex en de aluminium kop ingesmeerd het Tef-Gel. Aansluitend heb ik geheel in elkaar geschoven, waarbij ik de kop met 4 pompnagels heb gezekerd. Om te voorkomen dat zich in de toekomst opnieuw zeewater in de buis ophoopt, heb ik op het laagste punt nu een 4 mm gaatje geboord, in de hoop dat het zeewater hier in het vervolg kan weglopen. Omdat de spinakerboom bij ons op het dek ligt, moest ik één van de steunen verplaatsen omdat de spinakerboom 10 cm korter was geworden. 

• 

  De nieuwe grootzeilschoot met gesplitst oog.
  

  We hebben de grootzeil schoot en de beide schoten van de yankee vervangen. We hebben gekozen voor polyester lijnen met weinig rek. Omdat er een lijnenfabriek in Auckland staat, kun je deze lijnen redelijk goedkoop kopen. Daarnaast betalen wij in New Zealand geen BTW. Voor de grootzeilschoot moest ik aan één kant nog een klein oog splitsen. Met behulp van Internet en de lijnenspecialist, gaat dit redelijk makkelijk.

Naast het klussen en het feesten was er natuurlijk ook tijd om te wandelen.

De natuur kan werkelijk prachtig zijn.

Veel van de wandelwegen zijn nog steeds gesloten, vanwege de schade die is ontstaan tijdens de heftige regenbuien van een aantal weken geleden. Ik ben dus aangewezen op wandel en fietspaden die grotendeels verhard zijn. Ik heb een prachtige wandeling ontdekt die mij vanaf de jachthaven naar het vliegveld van Whangarei voert. Daar loop ik, via de kustweg, geheel om het vliegveld complex heen, om vervolgens weer terug te lopen naar de jachthaven. Een wandeling van ongeveer 24 km, waarvan 8 km over onverharde paden. De natuur is hier weer aan het ontluiken, de lente is in aankomst. De tijd dus voor mooie plaatjes van bloemen, planten en dieren. Hier kan ik dus geen genoeg van krijgen. Tijdens één van de keren dat ik deze wandeling volbracht, ben ik zelfs een half uur langer onderweg geweest, zo veel was er te fotograferen. Tijd dus om een hoeveelheid foto’s met jullie te delen.

Een impressie van de ontwakende lente.