Feestdagen in Whangarei

Happy New Year iedereen.

Het is het tweede jaar op rij dat wij de kerstdagen en de jaarwisseling vieren in Whangarei in Nieuw-Zeeland. Toen wij in november 2019 vanuit Tonga arriveerden in Opua, was het plan te blijven tot mei 2020. Maar helaas heeft het Corona virus alle plannen voor de reis op zijn kop gezet. In 2019 hebben wij de feestdagen in Nederland bij onze familie doorgebracht. Omdat hier eind december de zomervakantie begint en het dan doorgaans heel erg druk is op de mooie ankerlocaties, hadden wij besloten om ook dit jaar in Whangarei te blijven liggen. Vorig jaar was het hier, rond de feestdagen, heel gezellig met onder andere live muziek op het pleintje naast de Ikinoo.

Diverse boten in de Marina waren feestelijk verlicht.

Voor de eerste kerstdag hadden we onze barbecue tevoorschijn gehaald en samen een aantal heerlijke gerechten bereid. De tweede kerstdag hadden we kleine hapjes gemaakt en heerlijk zitten borrelen met z'n tweeën. Wat wel opviel was dat het erg rustig was op het pleintje. De restaurants waren gesloten, terwijl wij gezien hadden dat deze in de voorafgaande periode prachtige kerstmenu's aanboden tijdens de kerstdagen. Vreemd vonden wij. Na de kerst nam  het aantal bezoekers echter weer snel toe en waren de restaurantjes weer open. Op oudejaars avond zaten wij te wachten op de live band. Maar al wat wij zagen was dat de restaurantjes alles opruimden en sloten. Vreemd, vorig jaar bleef alles open en was er vanaf het begin van de avond een bandje aan het spelen. Om twaalf uur was het echter muisstil op het pleintje, we zagen zelfs geen vuurwerk.

Soms gebeuren er ook nare dingen in de zeilers gemeenschap.
Dit kaarsje brandde Sonja voor een vriendin waarvan de vader 
plotseling was overleden.

Gelukkig kunnen wij het met z'n tweeën zelf heel gezellig maken met een glaasje champagne en wat hapjes. Als ik de volgende dag een bekende tegenkom, vraag ik haar waarom er niets was georganiseerd dit jaar. Wat blijkt, zonder dat wij dat wisten waren we al langere tijd in code rood, wat inhoud dat er geen festiviteiten mogen plaatsvinden waar grote roepen mensen bij elkaar kunnen komen. Jammer, we hadden ons er erg verheugd op de live muziek en de gezelligheid zoals dat jaar daarvoor. Het grootste deel van de maand januari brengen we door met klussen. Een van de grotere klussen was het opnieuw verven van de onderste anderhalve meter van de mast. Rond de mastvoet en de drie lieren was in de loop van de tijd veel corrosie ontstaan. Tijd dus om dit op te knappen. Nadat alle onderdelen zo veel mogelijk waren verwijderd of afgeplakt, kon ik grote delen van de werf er eenvoudig afsteken omdat er corrosie onder zat. 

Helaas hebben we van de renovatie zelf geen foto's. Maar dit 
is het eindresultaat na ruim 2 weken klussen.

Na het grove verwijderwerk begon het schuren van de kaal gekomen plekken, een klusje waarbij ik een dremel heb gebruikt. Aansluitend heb ik alle kale plekken twee keer geschilderd met een aluminium etsprimer. Omdat het oppervlakte niet meer egaal was, heb ik vervolgens alle plekken rond de voeten van de lieren weer opgevuld met een 2-komponenten vulpasta. Dat laatste klinkt eenvoudig maar je bent er wel even drie dagen zoet mee. Steeds een stukje vullen, schuren en weer opnieuw vullen, net zo lang totdat het oppervlakte weer mooi glad is. Aansluiten heb ik alle plekken voorzien van twee lagen epoxyprimer en vervolgens weer alles glad geschuurd. Het oppervlak van de mast was nu over het geheel mooi glad en egaal, tijd om de afwerklaag aan te brengen.

Het eindresultaat ziet er weer prima uit.

Ook nu heb ik weer twee lagen 2-componenten verf aangebracht, waarbij ik tussen de twee lagen door eerst de eerste laag weer licht heb opgeschuurd. Het eindresultaat mocht er wezen voor een amateur schilder. Toch een klusje waar ik, ondanks het mooie weer, dik twee weken mee bezig ben geweest. Soms kon ik ook niet verder omdat het gewoon te heet was in de zon waardoor je niet op het dek kon zitten of staan. We hebben de afgelopen periode ook een positief email bericht gekregen van de Sail2Indonesia organisatie. De Indonesische overheid heeft groen licht gegeven voor de rally van 2022. Men is nu volop bezig met organiseren van al het papierwerk en de vijf web seminars. Reden voor ons om dit 's-avonds te vieren met een borrel en een hapje. Eindelijk kunnen we Nieuw-Zeeland in mei of juni verlaten. Nu alleen nog de vraag hoe we bij de start van de rally gaan komen. De rally start namelijk in het plaatsje Debut op de Kei Islands, een onderdeel van de Molukken.

Moedereend met haar 8 jongen. Op het moment van schrijven
zijn ze al bijna net zo groet als hun moeder.

Dat is ongeveer 3.600 nm zeilen vanaf Whangarei. Hopelijk gaat Nieuw-Caledonië of Australië voor die tijd open, zodat we een mooie tussenstop kunnen maken. Als het echter niet anders kan varen we er non-stop naartoe, weg gaan we in ieder geval, dat is zeker. Als voorbereiding voor ons vertrek, hebben we onze E100G-Epirb en onze S100-Sart opgestuurd naar een bedrijf in Auckland, die deze gaat voorzien van nieuwe batterijen. Tevens moest de Epirb voorzien worden van een nieuwe behuizing omdat de oude was gescheurd. Hoe dat plaats heeft kunnen vinden is ons nog steeds een raadsel. Het apparaat is nooit gevallen of iets dergelijks en zit op zijn houder vast boven de deur naar de achterste slaapplaats. Misschien te warm geworden? Twee weken nadat we deze hadden ingeleverd, kregen we een telefoontje dat alles gereed was en dat ze de apparatuur zouden terug sturen. Al enige tijd zwerft er een moedereend met haar acht jongen rond om ons heen in de Marina.

Gezelligheid kent geen tijd.

De eerste keer dat wij ze zagen waren ze net uit het ei. Meestal overleven een aantal kuikens de eerste paar weken niet. Deze moedereend let echter heel goed op haar kroost, zodat na een aantal weken ze nog steeds met z'n negenen waren. Zelfs nu ze bijna volgroeid zijn, komen ze nog elke dag even langs voor een bruine boterham. Volgens ons struinen ze gewoon elke boot af die in de haven ligt. Voor de Ikinoo ligt een groot zeiljacht van een Amerikaanse dame, die echter door de corona perikelen de laatste jaren niet aan boord is geweest. Phil, de kapitein van het schip en tevens Nieuw-Zeelander, had samen met zijn bootsmaatje een feestje georganiseerd. Wij zaten in de kuip te borrelen en naar de live muziek te luisteren, toen een van de gasten spontaan naar ons toe kwam en ons uitnodigde om bij hen aan boord te komen feestvieren.

De foto is een beetje bewogen, maar dit was de twee persoons
band, die echt prachtige muziek neerzette.

We hebben deze uitnodiging direct aanvaard en hebben zo een hele gezellige avond gehad met allemaal onbekende maar gezellige mensen. Er waren twee hostessen ingehuurd die iedereen voorzagen van lekkere hapjes en drankjes. Voor Nieuw-Zeelandse begrippen ging het feestje heel lang door. Normaal is elk feestje hier wel om negen uur afgelopen, nu bleef de muziek doorspelen tot half elf. Ontzettend leuk zo'n spontane avond. Op een ochtend werden wij wakker en lazen op onze IPad dat er in de buurt van Tonga een vulkaan was uitgebarsten, met een tsunami tot gevolg. De schokgolf van deze explosie werd zelfs tot twee maal in Nederland gemeten door het sterk dalen en stijgen van de luchtdruk. De zee was al een paar dagen heel onrustig met hele hoge golven doordat er een Cycloon ten oosten van Nieuw-Zeeland langs kwam. De hoge golven in combinatie met de tsunami die door de uitbraak van de vulkaan ontstond, zorgde ervoor dat bij het plaatsje Tutukaka, zo'n 40 km bij ons vandaan, een aantal uren na de vulkaan uitbraak, hele hoge golven de baai van Tutukaka in kwamen rollen. In de baai ligt een drukke jachthaven en zijn er tevens vele moorings waaraan boten vastliggen. Het gevolg van de meters hoge golven was dat er hele steigers werden losgeslagen en steigerpalen als lucifer houtjes afbraken. Het trieste eindresultaat, 30 schepen waren gezonken of hadden grote schade en lagen tezamen met de losgeslagen steigers op de kant. Gelukkig waren er geen gewonden of doden. De mensen die aan boord woonden hadden als nel door dat er wat stond te gebeuren en hadden hoger gelegen gebied opgezocht. De rest van de dag werden overal sterke stromingen waargenomen, vooral in de Bay of Islands, waar het water lange tijd zeer onrustig was.

In Whangarei vind je op diverse plekken prachtige muurschilderingen en spreuken. Een dezer dagen ga ik nog eens een wandeling maken om deze vast te leggen met mijn camera. Om jullie een indruk te geven heb ik een kleine collage gemaakt.