Week 11 van onze zeilreis met de Ikinoo

Daar de dynamo en de oliedruk niet in orde zijn, maken wij een afspraak met de Yanmar dealer. We moeten naar de haven  komen, want ze komen niet naar je toe als je voor anker ligt. We bieden nog aan dat wij ze komen halen met het bijbootje, maar nee dat doen ze niet. Kassa, weer zo’n dure haven in. Donderdag zijn wij aan de buurt, dan komen ze het repareren, hoop ik dan. Dus blijven we nu nog lekker achter ons ankertje liggen.

De revier de Taag met een van zijn belangrijkste bruggen

Een van de vele beelden in Lissabon

We hebben besloten dat we vanuit  Cascais naar Lissabon gaan en niet naar Lissabon varen. Het is al een belevenis op zich om uit te zoeken waar we moeten zijn, we zijn soms echte simpele zieltjes samen. Maar we hebben het treinstation gevonden. We kopen een retourtje Lissabon. Samen nog geen tien euro, waarom moet het in Nederland allemaal zo duur zijn vraag ik mij af. Het is gelukkig niet al te warm, zo’n 21°C, erg aangenaam om een de stad te bezoeken. We lopen vanaf het station langs de rivier de Taag richting het centrum. We komen op een plein uit waar allemaal Tuk Tuks staan opgesteld, dat lijkt ons wel erg leuk in plaats van met de bus. We treffen een leuke gids die vloeiend Engels spreekt. Hij weet veel over de geschiedenis van Lissabon en het ontstaan van de diverse wijken. Het rijden met de Tuk Tuk vond ik niet echter niet aangenaam, wat een rot wegen, veel wegen zijn open gebroken, slecht onderhouden en stijl, heel stijl. Ik was weer blij dat we bij het plein terug waren. Maar al bij al was het wel heel leuk. We zijn verder het winkelstraatje ingelopen. Erg leuk met al die terrasjes en winkeltjes. Wij probeerden een echt Portugees hapje en drankje. Oh, had ik dat maar niet gedaan, het was niet lekker. Maar ja, je moet het toch geprobeerd hebben en soms valt het mee en soms valt het tegen. We hadden het eigenlijk wel gauw gezien in Lissabon. We zijn niet echt onder de indruk, wij vonden Porto mooier en interessanter. Maar ook dat is weer voor iedereen anders. Volg altijd je eigen ideeën en niet wat andere mensen zeggen, van oh daar moet je geweest zijn.

Een mooie trap met tegeltjes

Moe van al dat lopen zitten we lekker even in de trein, even uitrusten. Aangekomen in Cascais eten we lekker kip piri piri, dat is toch zo lekker hier. Moe en voldaan komen we weer bij onze Ikinoo aan, heerlijk weer thuis. De volgende dag is een beetje een klus dag en wat vrije tijd, want morgen moeten we in de haven zijn. Hans is op dit moment erg verslaafd aan lezen, hij verslindt boeken. Ik vind het wel leuk om te zien dat hij zich kan verliezen in het boek dat hij leest. Ik ben blij dat we de ruimte hebben voor boeken, want een ruimte zonder boeken is als een lichaam zonder ziel.  De volgende morgen vroeg naar de haven. De monteur zou ‘s-morgens komen, maar reken er niet op, ze komen altijd later. Maar nu kan ik even een paar wasjes draaien en water bijtanken. Moet je ook allemaal bijhouden. Zo komen we de dag weer door.

Drukke winkelstraten

Zo maar wat impressies van Lissabon

Een geweldig uitzicht vanaf het hoogste punt van Lissabon

Een mooie muurschildering

De monteur komt uiteindelijk aan het einde van de dag, maar wij zijn al lang blij dat hij komt. Alles lijkt weer oké, hij blij wij blij. Maar al bij al, je blijft mankementen aan de boot houden, al word je er af en toe wel moedeloos van. Ze zeggen wel eens, alles gebeurt met een reden, maar soms vraag ik mij echt af wat die reden dan is. We gaan weer met frisse moed verder kijken hoe wij verder gaan. Ik opper om zaterdag te gaan en dan een nachtje door  te zeilen als de wind goed staat. Hans vindt het een goed idee. Het geeft ons de gelegenheid morgen inkopen te doen. We hebben dan nog een hele dag voor ons.

We besluiten een fietsroute langs de kust te nemen, deze moet erg mooi zijn. Ik op de fiets en Hans doet het lopend, dat vindt hij fijner. Het is de moeite waard, wat een mooie kust heeft Portugal, ruige rots partijen. Op de terugweg doen we de boodschappen bij de Jumbo, die verkoopt hier alles wat je maar wilt. We slaan een voorraadje in, want we willen weer heel gauw aan ons anker liggen in plaats van in die dure havens. Wij mopperden wel eens over Engeland, dat doen wij nooit meer, in Engeland krijg je tenminste nog waarvoor je geld, hier niet. Als je hier in Portugal een haven vind die betaal baar is, dan is het vies en dan bedoel ik ook echt vies. Maar ja, niet te lang bij stil staan, het is nou eenmaal zo, maar af en toe wil ik gewoon even klagen.

Zaterdagmiddag is het zo ver, trossen los en de zee op, heerlijk. Het is een mooi bakstag windje van 15-25 kn, heerlijk zeilen, wind en zon wat wil een mens nog meer, ik zou het niet weten. We komen op dieper water, de dieptemeter kan het niet meer meten. Wat hier het voordeel van is? Geen lobsterpotjes meer, hoera. Niet meer op de uitkijk voor die rot dingen Ik weet die mensen moeten ook hun geld verdienen, maar ik heb echt het gevoel dat ik met een game bezig ben, hoe ontwijk ik al die vlaggetjes. Als de avond valt gaat Hans even liggen, daarna ik. We hebben normaal een schema van 3 uur op en 3 uur af. Maar dat red ik nu nog niet, ik ben nog gauw moe, dus we kijken hoe het loopt. De boot zeilt lekker door, we waren bang dat ‘s-nachts de wind zou wegvallen. Gelukkig bleef hij lekker doorkomen, al liep de snelheid wel terug naar 3,5 kn. Als de zon opkomt, zien we Cabo de Sao Vincente voor ons liggen, hier moeten wij omheen. Dit doet mij even denken aan bijna 20 jaren geleden, toen stond ik hier samen met Hans en de kids. Van boven keken wij naar beneden, waar met geweld van de golven tegen de rotsen sloegen. En nu, nu vaar je hier met je eigen zeilboot langs, toppie. Nog een klein stukje te gaan en we zijn in de Ensenada de Sagres. Een mooie baai met goede ankergrond. We liggen wel wat te rollen, maar hopen dat het straks wat minder wordt. Zo anker er uit, positie op schrijven en kijken of het anker op zijn plek blijft liggen. We willen wel rustig kunnen slapen. Zodra we zien dat we goed vast liggen gaan we even een uurtje liggen, we zijn toch wel een beetje moe van een nachtje doorzeilen, zou dat de leeftijd zijn, nee toch, ha ha . Na lekker wat te hebben bijgeslapen, pompen we het bijbootje op en varen naar het stand om te zwemmen. Bootje in het water en roeien maar. Vlak bij het strand komt er een golf die ons op het strand smijt. Hans zijn broek is grotendeels nat, ik ben al lang blij dat ik mijn badpak aan had. Het water is niet echt warm, maar als je eenmaal door bent is het wel lekker. Na een poosje zijn we het zat en gaan terug naar de boot. We leggen zonder er goed over na te denken de bijboot in het water, Sonja stapt in. Het volgende moment wordt het bootje door een golf gepakt en worden we door en door nat weer op het strand terug gegooid. Alles wat in de boot lag, is door en door nat, de boot staat bijna half vol water. De  volgende poging letten we beter op de golfen en gaat het wel goed. Hans zegt, de volgende keer, als je wilt zwemmen, doe je het maar bij de boot. Ik kon er wel om lachen, je zal dit wel vaker gaan meemaken. Op ons eigen terrasjes met een koud biertje is alles zo weer vergeten.  We besluiten om morgen verder te gaan gaan Alvor, moet erg mooi zijn, we zijn benieuwd.