De revier de Taag met een van zijn belangrijkste bruggen |
Een van de vele beelden in Lissabon |
We hebben besloten dat we vanuit Cascais naar Lissabon gaan en niet naar Lissabon
varen. Het is al een belevenis op zich om uit te zoeken waar we moeten zijn, we
zijn soms echte simpele zieltjes samen. Maar we hebben het treinstation
gevonden. We kopen een retourtje Lissabon. Samen nog geen tien euro, waarom
moet het in Nederland allemaal zo duur zijn vraag ik mij af. Het is gelukkig niet
al te warm, zo’n 21°C, erg aangenaam om een de stad te bezoeken. We lopen vanaf
het station langs de rivier de Taag richting het centrum. We komen op een plein
uit waar allemaal Tuk Tuks staan opgesteld, dat lijkt ons wel erg leuk in
plaats van met de bus. We treffen een leuke gids die vloeiend Engels spreekt.
Hij weet veel over de geschiedenis van Lissabon en het ontstaan van de diverse
wijken. Het rijden met de Tuk Tuk vond ik niet echter niet aangenaam, wat een
rot wegen, veel wegen zijn open gebroken, slecht onderhouden en stijl, heel
stijl. Ik was weer blij dat we bij het
plein terug waren. Maar al bij al was het wel heel leuk. We zijn verder het
winkelstraatje ingelopen. Erg leuk met al die terrasjes en winkeltjes. Wij
probeerden een echt Portugees hapje en drankje. Oh, had ik dat maar niet gedaan,
het was niet lekker. Maar ja, je moet het toch geprobeerd hebben en soms valt
het mee en soms valt het tegen. We hadden het eigenlijk wel gauw gezien in Lissabon.
We zijn niet echt onder de indruk, wij vonden Porto mooier en interessanter.
Maar ook dat is weer voor iedereen anders. Volg altijd je eigen ideeën en niet
wat andere mensen zeggen, van oh daar moet je geweest zijn.
Een mooie trap met tegeltjes |
Moe van al dat
lopen zitten we lekker even in de trein, even uitrusten. Aangekomen in Cascais eten
we lekker kip piri piri, dat is toch zo lekker hier. Moe en voldaan komen we
weer bij onze Ikinoo aan, heerlijk weer thuis. De volgende dag is een beetje
een klus dag en wat vrije tijd, want morgen moeten we in de haven zijn. Hans is
op dit moment erg verslaafd aan lezen, hij verslindt boeken. Ik vind het wel
leuk om te zien dat hij zich kan verliezen in het boek dat hij leest. Ik ben
blij dat we de ruimte hebben voor boeken, want een ruimte zonder boeken is als
een lichaam zonder ziel. De volgende
morgen vroeg naar de haven. De monteur zou ‘s-morgens komen, maar reken er niet
op, ze komen altijd later. Maar nu kan ik even een paar wasjes draaien en water
bijtanken. Moet je ook allemaal bijhouden. Zo komen we de dag weer door.
Drukke winkelstraten |
Zo maar wat impressies van Lissabon
Een geweldig uitzicht vanaf het hoogste punt van Lissabon |
Een mooie muurschildering |
De monteur
komt uiteindelijk aan het einde van de dag, maar wij zijn al lang blij dat hij
komt. Alles lijkt weer oké, hij blij wij blij. Maar al bij al, je blijft mankementen
aan de boot houden, al word je er af en toe wel moedeloos van. Ze zeggen wel
eens, alles gebeurt met een reden, maar soms vraag ik mij echt af wat die reden
dan is. We gaan weer met frisse moed verder kijken hoe wij verder gaan. Ik
opper om zaterdag te gaan en dan een nachtje door te zeilen als de wind goed staat. Hans vindt
het een goed idee. Het geeft ons de gelegenheid morgen inkopen te doen. We
hebben dan nog een hele dag voor ons.
We besluiten een fietsroute langs de kust
te nemen, deze moet erg mooi zijn. Ik op de fiets en Hans doet het lopend, dat vindt
hij fijner. Het is de moeite waard, wat een mooie kust heeft Portugal, ruige
rots partijen. Op de terugweg doen we de boodschappen bij de Jumbo, die verkoopt
hier alles wat je maar wilt. We slaan een voorraadje in, want we willen weer
heel gauw aan ons anker liggen in plaats van in die dure havens. Wij mopperden
wel eens over Engeland, dat doen wij nooit meer, in Engeland krijg je tenminste
nog waarvoor je geld, hier niet. Als je hier in Portugal een haven vind die
betaal baar is, dan is het vies en dan bedoel ik ook echt vies. Maar ja, niet
te lang bij stil staan, het is nou eenmaal zo, maar af en toe wil ik gewoon
even klagen.
Zaterdagmiddag is het zo ver, trossen los en de zee op, heerlijk.
Het is een mooi bakstag windje van 15-25 kn, heerlijk zeilen, wind en zon wat wil een mens
nog meer, ik zou het niet weten. We komen op dieper water, de dieptemeter kan
het niet meer meten. Wat hier het voordeel van is? Geen lobsterpotjes meer,
hoera. Niet meer op de uitkijk voor die rot dingen Ik weet die mensen moeten
ook hun geld verdienen, maar ik heb echt het gevoel dat ik met een game bezig
ben, hoe ontwijk ik al die vlaggetjes. Als de avond valt gaat Hans even liggen,
daarna ik. We hebben normaal een schema van 3 uur op en 3 uur af. Maar dat red
ik nu nog niet, ik ben nog gauw moe, dus we kijken hoe het loopt. De boot zeilt
lekker door, we waren bang dat ‘s-nachts de wind zou wegvallen. Gelukkig bleef hij
lekker doorkomen, al liep de snelheid wel terug naar 3,5 kn. Als de zon opkomt,
zien we Cabo de Sao Vincente voor ons liggen, hier moeten wij omheen. Dit doet mij
even denken aan bijna 20 jaren geleden, toen stond ik hier samen met Hans en de
kids. Van boven keken wij naar beneden, waar met geweld van de golven tegen de
rotsen sloegen. En nu, nu vaar je hier met je eigen zeilboot langs, toppie. Nog
een klein stukje te gaan en we zijn in de Ensenada de Sagres. Een mooie baai
met goede ankergrond. We liggen wel wat te rollen, maar hopen dat het straks
wat minder wordt. Zo anker er uit, positie op schrijven en kijken of het anker
op zijn plek blijft liggen. We willen wel rustig kunnen slapen. Zodra we zien
dat we goed vast liggen gaan we even een uurtje liggen, we zijn toch wel een
beetje moe van een nachtje doorzeilen, zou dat de leeftijd zijn, nee toch, ha
ha . Na lekker wat te hebben bijgeslapen, pompen we het bijbootje op en varen naar
het stand om te zwemmen. Bootje in het water en roeien maar. Vlak bij het
strand komt er een golf die ons op het strand smijt. Hans zijn broek is grotendeels
nat, ik ben al lang blij dat ik mijn badpak aan had. Het water is niet echt
warm, maar als je eenmaal door bent is het wel lekker. Na een poosje zijn we
het zat en gaan terug naar de boot. We leggen zonder er goed over na te denken de
bijboot in het water, Sonja stapt in. Het volgende moment wordt het bootje door
een golf gepakt en worden we door en door nat weer op het strand terug gegooid.
Alles wat in de boot lag, is door en door nat, de boot staat bijna half vol
water. De volgende poging letten we
beter op de golfen en gaat het wel goed. Hans zegt, de volgende keer, als je
wilt zwemmen, doe je het maar bij de boot. Ik kon er wel om lachen, je zal dit
wel vaker gaan meemaken. Op ons eigen terrasjes met een koud biertje is alles
zo weer vergeten. We besluiten om morgen
verder te gaan gaan Alvor, moet erg mooi zijn, we zijn benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten