Week 9 van onze zeilreis met de Ikinoo

Week 9 van onze zeilreis

De afgelopen week was een rustige week. Deze week willen we verder naar Cascies, een plaats en een haven vlak voor Lissabon. Hier is een goede ankerplek waar we enige tijd willen blijven voordat we verder gaan naar de Algarve. Maar eerst deze week die totaal anders zou verlopen dan van te voren bedacht, een week van tegenslagen, maar ook dat hoort er af en toe bij. Helaas hebben wij door omstandigheden deze week haast geen foto's gemaakt.

Onze dochter en schoonzoon vertrekken vandaag. Ze hebben een auto gehuurd waarmee ze de komende dagen door Portugal willen rondtrekken. De avond ervoor hebben ze zowel de auto als het eerste hotel via internet geregeld. De haven van Leixões stelt niet veel voor maar het internet is geweldig. Nadat ze samen met Sonja de laatste inkopen hebben gedaan, komt weer het moment van afscheid nemen. Dit is een dingetje waar ik zeker nier goed in ben en wat me elke keer weer zwaar valt, maar ja het is iets waar je als zeiler voor kiest. De rest van de dag ruimen we de boot op, maken zaken schoon, zodat we morgen kunnen vertrekken. Ook de motor wordt geheel gecontroleerd, oliepeil nakijken, V-snaren controleren, controle van de elektrische aansluitingen, etc. Ik zie dat op de dynamo de minpool niet goed vastzit, ik kan de bedrading bewegen. Klein om deze direct vast te zetten. We gaan op tijd naar bed omdat Sonja zich ook niet echt lekker voelt.

De haven is betaald, een van de goedkoopste havens tot nu toe, de lijnen zijn los gegooid en opgeborgen. We wenden de steven richting Aveiro, een haven zonder jachthaven maar met een goede ankerplek. Het is weer even wennen nadat we haast een week in de haven hebben gelegen. Sonja is nog steeds niet echt lekker met wat hoofdpijn, pijn op de borst en pijn achter het rechter schouderblad, we besluiten echter toch te vertrekken.

Er is weinig wind en al varende op de motor worden de eerste mijlen weer afgelegd. Het is een rommelige zee met een oceaandeining die niet echt prettig is. Al zeilend en af en toe op de motor bereiken we Aveiro. Op de foto's is de deining niet goed zichtbaar.

Wel hebben we vreemde ervaring vlak voor de haven. We zien een schip wat voor anker ligt, dat zien we via de AIS. Echter op het moment dat wij de haven naderen ziet Sonja toch echt dat het schip beweegt. Blijkbaar gaat er iets fout, want korte tijd later zien we het schip voor ons langs gaan en de haven in duiken. Waardoor dit wordt veroorzaakt is ons een raadsel. Op de ankerplek aangekomen zien we dat hier zich al een aantal Nederlanders hebben verzameld. Een aantal kennen we een aantal zijn er nieuw. Tijd om kennis te maken hebben we niet want morgen willen we weer verder.

Ook de volgende morgen is Sonja nog niet echt opgeknapt, toch besluiten we op tijd te vertrekken. We zijn een van de weinigen die weg gaan, de rest blijft nog wat hangen. Ons doel voor vandaag is Figueira da Foz, een wat grotere plaats. Als we enige tijd onderweg zijn worden we achterhaald door mist, mist die later weer optrekt als de zon sterker wordt. Dan in eens zie ik een aantal problemen tegelijk. Ik heb haast geen oliedruk meer en tevens zie ik dat de accu’s niet meer worden geladen. Dat laatste wordt, denk ik, veroorzaakt doordat de minpool los zat waardoor de dynamo het heeft begeven. De oliedruk baart mij echter zorgen, menigmaal gaat de wijzer richting de 0. De motor klinkt echter normaal. Spelende met het toerental kan ik de druk net boven de 0 houden. Ook als het uiteindelijk lekker begint te waaien durf ik de motor niet meer uit te zetten, bang dat ik hem daarna niet meer gestart krijg. Vlak voor de haven begint het in eens weer stevig te waaien, waardoor we met een flinke snelheid tussen de pieren door de rivier opvaren. We worden aller vriendelijkst ontvangen door de havenmeester. Na alle formaliteiten te hebben afgehandeld krijgen we een mooie plaats toegewezen. Het vreemde aan deze haven is dat om bij de toiletten en de douches te komen je eerst de gehele steiger moet aflopen en aan het einde buiten de jachthaven weer geheel terug moet lopen. Je bent dus minimaal 10-15 minuten bezig om een afstand van hemelsbreed 25 meter af te leggen.

Als Sonja de volgende ochtend wakker wordt, gaat het niet goed met haar. Ze heeft veel pijn, hoge koorts en misselijk, eten en drinken smaken haar niet. We besluiten een dokter op te zoeken. De havenmeester is zeer bereidwillig en helpt ons met het maken van een afspraak. Korte tijd later zitten we in een privékliniek te wachten op de arts. Zodra Sonja aan de beurt is blijkt dat de man wel wat Engels praat, maar zich niet duidelijk kan uitdrukken. Na wat onderzoek stelt hij vast dat Sonja een virusinfectie heeft opgelopen, schrijft een recept uit voor antibiotica en voor dat we het weten staan we, nadat we contant hebben afgerekend omdat het pinapparaat niet functioneerde, weer buiten. Waar de infectie zit is ons een raadsel. Na de antibiotica en de pijnstillers te hebben opgehaald, nemen we de taxi terug naar de marina. Sonja duikt direct haar bed in want die is helemaal op. Ik zelf start met motoronderhoud, de olie en het oliefilter worden vervangen en tevens wissel ik het diesel fijn filter uit. Daarna loop ik alle bedrading van de dynamo na op eventuele gebreken. Ik vervang voor de zekerheid het lampje van het motorpaneel die aangeeft of dat de dynamo wel of niet laad. Als ik de motor start zie ik dat het oliedruk probleem niet verholpen is, tevens worden de accu’s niet geladen. Tijd dus voor een service technicus. Maar voor het zo ver is ben ik nog enige tijd via SMS bezig met Bram van Jacht Service Enkhuizen om alle mogelijke oorzaken te elimineren. Jammer we vinden de oorzaak niet.

De volgende dag is Sonja nog steeds zwak ziek en misselijk, ze blijft vandaag grotendeels in bed, te moe om iets te ondernemen. Wel let ik er op dat ze voldoende drinkt, iets wat haar moeilijk valt omdat ze misselijk is en alles vreemd smaakt, wat waarschijnlijk wordt veroorzaakt door de medicijnen. Voor de problemen met de motor blijkt de man in het servicestation aan het einde van de steiger geen kennis te hebben van diesel motoren. Ook nu weer helpt de havenmeester ons. Hij belt een service technicus die zich bezig houdt met motoronderhoud en die tevens goed Engels spreekt. Zodra hij komt verontschuldigd hij zich omdat maar één uur voor ons heeft. Hij stelt vast dat we wel oliedruk hebben, omdat de minimum drukschakelaar niet aanspreekt, maar dat er waarschijnlijk iets in de aanwijzing defect is, mogelijk de druksensor, of de bekabeling of het metertje in het motorpaneel. Hij geeft mij een losse meter en na me verteld te hebben hoe deze aan te sluiten, is hij weer vertrokken. Ik besluit de dynamo te vervangen, wij hebben er één als reserve aan boord omdat we deze een jaar geleden hebben uitgewisseld tegen een zwaardere dynamo van 80Ah. Maar ook als de oude dynamo er op zit blijkt deze niet te werken, blijkbaar dus toch iets in de bedrading. Aan het begin van de avond staat de service monteur samen met zijn zwager weer bij onze boot. Het laat hem niet los dat hij het niet kan vinden. We zien op de meter die hij mij heeft gegeven dat er wel een signaal van de druksensor naar de meter komt, de wijzer staat direct rechts in de hoek. De oliedruk ziet hij dus niet als en probleem maar oplossen kan hij het niet. Op het moment dat we bezig zijn met het doormeten van de bedrading, zie ik ineens dat de dynamo aan het laden is. Bij controle blijkt er een mannetje-vrouwtje verbinding aanwezig te zijn, in de aansturing van de dynamo, met onderdelen die niet voor elkaar bestemd zijn. Alles is in het verleden met een tang “passend” gemaakt. Na dit verholpen te hebben werkt de dynamo als van ouds. Kosten voor deze twee bezoekjes, doe maar 10 Euro voor een biertje zegt de beste man.

Sonja is weer wat aan het opknappen, we besluiten echter nog een dag te wachten zodat ze wat aan kan sterken. Ik gebruik de ochtend om de oude dynamo weer te vervangen voor de nieuwe van 80Ah. Het blijkt dat deze dynamo toch echt defect is, dan toch maar weer de oude erop. Ik wordt al aardig handig in het uitwisselen van dynamo’s, binnen een half uur is dit weer gefikst. Bij de volgende wat grotere haven kunnen we bekijken of dat we de dynamo kunnen laten repareren. ’s-Middags doe ik voldoende boodschappen zodat we de komende dagen kunnen eten en drinken. Op tijd naar bed want morgen staat de tocht naar Nazaré op het programma. Hopelijk is er wat minder mist want de laatste dagen zitten we constant in de mist met af en toe wat zicht. Als we echter richting zee kijken zien we dat daar de mist hardnekkig is.

De volgende ochtend lijkt de mist opgetrokken. Sonja voelt zich sterk genoeg om een dagje door te gaan. Al snel zijn we onder zeil op weg naar Nazaré. Het begin is goed, maar als snel neemt de wind af zodat de motor moet worden gestart. Dan zien we de mist weer opdoemen, we worden er door ingehaald. De mist is potdicht zodat we beide op de uitkijk moeten blijven zitten voor de lobsterpotten. Dus varende op de motor in de dikke mist zetten we onze tocht voort. We zijn er niet blij mee omdat dit voor Sonja wel heel erg vermoeiend is. De toegang tot de haven van Nazaré is even spannend, we zien namelijk helemaal niets. We varen op de plotter voorzichtig richting de twee pieren die de ingang markeren. Pas op een afstand van zo’n 50-70 meter zien we ze in de mist tevoorschijn komen. We varen precies tussen de pieren door. Als we binnen zijn blijkt echter dat de marina vol ligt, men heeft geen plaats voor ons. Men stuurt ons naar de andere kant van de havenkom waar een gemeentelijke marina is. Hier is niemand aanwezig zodat we zelf maar een plekje uitzoeken, er is plek zat. De haven is in verval en de steigers zijn te smerig om over te lopen. Voor één nachtje moet het echter voldoende zijn.