Grenada

Tobago gaf ons nog niet een echt Carieb gevoel, we miste hier de mooie strandjes met palmbomen vlak bij de boot, waar je in de zon aan een rumpunch zit te genieten van het leven, de muziek, de mensen en vooral van elkaar. Op naar Grenada waar we dat hopelijk wel zullen vinden. Grenada bestaat uit een verzameling van eilanden. Hiervan zijn de drie belangrijkste; Grenada, Carriacou en Petite Martinique. Daarnaast zijn er nog een aantal kleine, soms onbewoonde eilandjes, zoals bijvoorbeeld Sandy Island. Vanuit Tobago zijn we aan het einde van de middag vertrokken om zo gedurende de nacht naar Grenada te varen, een afstand van 82nm. Al direct na onze eerste wacht van 3 uur, stelde we vast dat we te snel gingen, opnieuw moesten we er voor kiezen zeil te minderen, om zodoende bij daglicht aan te komen. De zee was vandaag hobbelig met daarbij een vlagerige wind, een combinatie die niet echt veel comfort met zich meebrengt aan boord. Onze tactiek om zeil te minderen totdat we een snelheid hadden van ronde de 5kn werkte uitstekend. Hoe dichter we naar Grenada toe kwamen des te meer stroming kregen we van opzij, tot wel 2kn. Het laatste stuk tot aan de Prickly Bay zeilde we zoals je de haven van Vlieland binnen vaart, schuin door het water. Om 07:30 LT lag het anker vast in de grond. Deze baai is groot, met veel ruimte voor zeiljachten.

Er zijn volop moorings en er is voldoende plek om te ankeren in een zanderige bodem. Gedurende het orkaanseizoen verblijven veel zeilers hier omdat de meeste orkanen veel noordelijker passeren. Daarbij heeft deze baai het grote voordeel dat er een scheepswerf is waar je de boot op de kant kunt zetten voor onderhoud en reparatie. Daarbij alle winkels en diensten die je nodig kunt hebben, een zeilmaker, een tuiger, een schilder, een goed uitgeruste watersportwinkel, diverse winkels met buitenboordmotoren, onderhoudsdiensten voor de meest voorkomende scheepsmotoren, etc. Tevens wordt er veel voor de zeilers georganiseerd, elke ochtend om 07:30 LT is er een radionetje op kanaal 66, waarop je, in het Engels, te horen krijgt wat er zoal te doen is die dag. Een geweldige plek dus om langer te verblijven.

De politie kantine van St. George's

Wij moesten op zoek naar een nieuwe en vooral sterkere en betrouwbare buitenboordmotor en een nieuwe babystag. Vlak voor ons vertrek uit Tobago, zagen we dat de terminal van de babystag een scheurtje vertoonde. Ter voorkoming van het verder scheuren van de terminal hebben we deze versterkt met een grote kabelklem die precies om de terminal heen paste. Het maken van een nieuwe babystag was hier binnen drie uur geregeld. Zo hadden we dus reeds na de eerste dag deze klus al geklaard, nu nog een nieuwe buitenboordmotor. Ook deze hebben we, gedurende ons verblijf op Grenada, gevonden, een 5pk Mercury 2-takt motor.

Aan de wandel in St George's

De oude motor hebben we weggegeven aan een stel arme vissers die we zagen varen. Deze deden alles nog met houten roeispanen omdat ze onvoldoende geld hadden voor een buitenboordmotor. Als kinderen zo blij waren ze met onze oude motor. Bij aankomst in de baai zagen we direct de Zwerver van Diederik en Nicole liggen. Gezamenlijk hebben we een dagje doorgebracht in St. George's, de hoofdstad van Grenada. Het was een feestdag omdat het 40 jaar gelden was dat men zelfstandig werd, een dag dus vol feestelijke activiteiten.

Even uitrusten voor de laatste etappe naar het restaurant

Wij waren echter veel te vroeg op pad gegaan, waardoor we al moe waren voordat er echt iets was begonnen, jammer, volgende keer beter. De lunch was echter van een prima kwaliteit. Dat deze baai, waar we nu liggen, echt een plek voor zeilers is blijkt wel uit het gegeven dat aan de noordzijde van de baai zich een klein winkeltje, een slagerij annex bakkerij, het Customs kantoor, een kleine jachthaven met steigers en een restaurant bevinden. Het restaurant heeft een sterk Wifi signaal waarvan een ieder gratis gebruik mag maken. Er zijn dan ook diverse speciaal ingerichte vaste tafels met banken waar je terecht kunt om je mail te controleren of te internetten.

Happy hour aan het einde van de dag

Het restaurant organiseert daarnaast haast elke avond wel wat voor de zeilgemeenschap.

Iedere avond van 18:00-19:00 uur is er happy Hour, maandagavond elke pizza voor de halve prijs, woensdagavond Bingo, vrijdagavond live muziek met een steelband en een reggaeband en zondag filmavond. Vooral de vrijdag avond vonden wij heel gezellig, met hele goede muziek waarop volop gedanst werd. Het Carieb gevoel begon te komen. Al doende vlogen de dagen op Grenada voorbij, tijd om door te gaan naar het volgende bestemming, de Tyrrel Bay op Carriacou. Om daar te komen moesten we eerst wel enige mijlen zeilen tegen de wind in, wouw dat was wel heel lang geleden dat we dat moesten doen. We moeten er weer aan wennen, zeker omdat de voorspellingen voor die dag opnieuw niet uitkwamen. In plaatst van de voorspelde 16-19kn wind, stond er 22-28kn ware wind met bijbehorende korte en steile golven.

Zeilend langs de kust van Grenada, toen nog met 15kn wind

Daarbij was het een grauwe dag zonder veel zon. Om enige voortgang te behouden hebben we deze afstand van 42nm motor zeilend afgelegd. Niet mijn favoriete bezigheid, maar het was even niet anders. Wel heb ik, voor het eerst sinds Engeland, zelf de gehele dag achter het roer gestaan, dus elk nadeel heeft ook weer een voordeel. Om 17:30 LT lag ons anker vast in de Tyrrel Bay. Tijd voor de borrel en wat te eten. In deze baai is een goed uitgeruste winkel aanwezig en natuurlijk diverse restaurantjes met prima eten en een sterk Wifi signaal.

Overzicht over de Tyrrel Bay van Carriacou

Uitzicht over de eilanden aan de zuidzijde van Carriacou

Carriacou is daarnaast een leuk klein eiland met verschillende wandel mogelijkheden. Op aanraden van Marlies van de Ocean Goose, neem ik een route over de zuidkant van het eiland. Deze kant is heel mooi met schitterende uitzichten richting Grenada. Helaas is het die dag niet echt helder waardoor de foto’s niet zo goed tot hun recht komen. We hebben ook de hoofdplaats van dit eiland bezocht, het plaatsje Hillsborough. Vanuit de Tyrrel Bay kun je een busje nemen die je voor 3,5 ECD naar Hillsborough brengt. We konden niet direct het plaatsje inrijden omdat er zich een groep mensen had verzameld voor een optocht. Vandaag was het de dag van de verkiezingen. Nadat we het plaatsje hadden bezocht, iets wat je doet binnen één uur doet, zijn we terug gereden, boodschappen gedaan en uiteindelijk op een terrasje beland voor een heerlijke lunch.

De optocht voor de verkiezingen

De laatste avond dineren we in het Slipway restaurant met een heerlijk voorgerecht van rauwe tonijn, voor mij een medium gebakken steak en voor Sonja gegrilde garnalen, dat alles weggespoeld met een heerlijke rode wijn. Nadat we in de ochtend hebben uitgeklaard, t de motor aan richting Hillsborough, naar Sandy Island. Dit is beschermd natuurgebied bestaande uit een strip zand tegen een rif met hierop diverse palmbomen. Je mag er niet voor anker gaan maar moet gebruik maken van één van de 10 moorings die men hier heeft neergelegd. De controle is zeer scherp. De prijs valt ons mee, voor 25 ECD lig je hier één nacht aan de mooring. Zodra we vast liggen, gaan we met de bijboot naar het strand om daar te snorkelen. Vooral bij het rif aan de Noordoost zijde kun je prima snorkelen. We zien er vele mooie vissen en voor het eerst van mijn leven direct voor me een schildpad, heel indrukwekkend. Zo gaat de dag voorbij en genieten wij van ons uitzicht en de ondergaande zon. Morgen gaan we naar Union Island, een tochtje van 12nm, opnieuw tegen de wind in maar wel met een veel betere wind.

Sandy Bay, het Carieb gevoel begint te komen, nu nog een rumpunch op het strand