De Markiezen

Ons verblijf op Hiva Oa

De dag na aankomst op Hiva Oa, sta ik alweer vroeg op de wal om de monteur op te halen die de problemen met de motor gaat onderzoeken. Zodra we op onze Ikinoo zijn aangekomen, begint hij direct met sleutelen. Het vreemde motorgeluid heeft hij gisteren al gehoord bij het starten van de motor na het oplossen van het diesel probleem. Na demontage van de kap aan de bovenzijde van de motor, constateert hij al snel dat er 2 uitlaatkleppen niet goed functioneren. Hij rommelt er wat aan, haalt sommige onderdelen los en zet daarna alle onderdelen weer op zijn plaats. Hij constateert dat, om verder te kunnen sleutelen, hij een nieuwe koppakking en mogelijk wat in- en uitlaat kleppen nodig heeft. Deze heeft hij niet op voorraad, maar moeten besteld worden in Tahiti. Tevens moet de boot verder naar binnen gevaren worden, zodat we wat minder swell hebben, hier wordt hij zeeziek tijdens het werken aan de motor.

Ons ankerplekje binnen in de haven

Twee dagen later zien we een plekje dieper de baai in. Voorzichtig starten we de motor. Tot onze verbazing maakt hij een normaal geluid, zouden de kleppen het weer doen? Het maakt eigenlijk niet zo veel uit, we vertrouwen de motor nu niet meer. Voorzichtig varen we verder naar binnen. We hebben een prachtige ankerplek, waar de swell in ieder geval minder is dan buiten de haven. Een aantal dagen na aankomst ga ik naar het nabij gelegen dorpje om ons in te klaren bij de gendarmerie, een SIM-kaartje te kopen voor Internet en natuurlijk om de benodigde boodschappen te doen. Vooral verse groenten en fruit willen we graag weer inkopen.

Het lokale postkantoor

Het Sim-kaartje vind ik bij het lokale postkantoor. Deze is tegenover de supermarkt. In het dorpje zijn meerdere supermarktjes met een redelijk aanbod van de eerste levensbehoeften. Tijdens ons verblijf kwamen er ook twee grote schepen langs. De eerste was een echte kustvrachtvaarder die onder andere brandstof zoals diesel, benzine en gas kwam brengen. Twee dagen later kwam er een ander vreemd schip langs. Dit schip is voor de helft ingericht als cruiseboot en voor de andere helft als vrachtvaarder, een heel apart gezicht.

De Aranui 5, het gecombineerde cruise-vrachtschip

Naast goederen brengt dit schip dus ook mensen. Daarnaast zijn er mensen die van dit schip gebruik maken om op deze manier de Polynesische eilanden te bezoeken. Zo gebeurde er elke dag weer wat anders in de haven.

Onze monteur komt bijna twee weken later met de mededeling dat men alleen de koppakking kan leveren en niet de kleppen. We zien de bui al hangen en zitten die avond niet echt lekker in ons vel. We nemen vast contact op met Bram, onze diesel specialist uit Enkhuizen, met de vraag of dat hij eventueel onderdelen voor ons kan opsturen. Als ik de volgende dag terugkom in de werkplaats, blijkt dat de monteur een alternatief plan heeft bedacht. Hij bestelt de koppakking en wil de kleppen er eerst uithalen om te zien hoe ernstig de schade is, dan wel of hij deze kan reviseren. Dit omdat de motor bij de laatste start weer normaal klonk. Op maandagmorgen haal ik hem op vanaf de wal, waarbij hij ondertussen de koppakking uit Tahiti al heeft ontvangen. We demonteren een groot deel van de motor, om zodoende de kop en de warmtewisselaar van de motor te kunnen demonteren. Beide onderdelen neemt hij mee om ze schoon te maken en te reviseren. Ondertussen maak ik de rest van de gedemonteerde onderdelen schoon. Tevens reinig ik de bovenkant van het blok. Ik haal de oude koppakking er geheel af en zorg ervoor dat de bovenzijde weer brandschoon is. Tevens verwijder ik alle koelvloeistof en ververs de olie en vervang het oliefilter. alle dieselfilters hadden we de dag van aankomst al vervangen. Twee dagen later hebben we de motor weer in elkaar gezet. En dan komt het grote moment, we starten de motor. Deze loopt direct prachtig mooi rond, hij maakt een mooier geluid dan voorheen.

De binnenkomst van de Ocean Goose na een prachtige overtocht

Jammer alleen dat we een lekkage constateren aan de  voorkant van de warmtewisselaar, er lekt zeewater naar buiten. Het blijkt dat de O-ring aan de voorzijde van de warmtewisselaar is vergaan. Terwijl wij bezig zijn met de motor, zijn ondertussen ook de Ocean Goose en de New Nexus binnen gelopen in de haven. De laatste is 50 dagen onderweg geweest. Omdat het 27 april Koningsdag is, organiseren we gezamenlijk een luck pot, waarbij iedereen wat te eten mee brengt en natuurlijk wat te drinken.

Gezamenlijk snacken en borrelen

De mannen van de New Nexus hebben beide een Nederlandse vlag als omslagdoek. Zo krijgt deze dag toch een oranje tintje. Heel gezellig dus. Opnieuw wachten we bijna een week voordat dit onderdeel er is. Montage ervan kost ons nog geen uur. Tussentijds hebben Sonja en ik samen de motor getest. Bij het testen hield de motor er reeds na een half uur al mee op. Opnieuw stres dus. Ondertussen hadden we geleerd, dat als de motor tijdens het lopen ermee stopt, dat dit over het algemeen wordt veroorzaakt door een dieselprobleem. Wij hebben dus met z'n tweeën het gehele dieselsysteem gedemonteerd en getest, om er uiteindelijk achter te komen dat de vorige keer het aanzuigpijpje in de dieseltank niet goed schoon gemaakt was. Nadat we dit pijpje hadden gedemonteerd en over de gehele lengte schoon gemaakt, hebben we de motor gestart. De motor liep direct weer als een zonnetje, probleem opgelost. Alleen nog even alles weer terug op zijn plaats vastzetten en het luik in de dieseltank weer dicht maken. Alles bij elkaar toch wel weer een klusje van zo'n 5 uur.

Het graf van Jacques Brel met daarop de zwerfkeien met persoonlijke tekst

Maar nu genoeg over de problemen met de motor. Hiva Oa heeft ook interesante kanten. Zo zijn twee bekende Europeanen hier gestorven en begraven, te weten Jacques Brel en Paul Gauguin. De Belg Jacques Brel is vooral begin jaren zestig bekend geworden met zijn Franstalige liedjes. Hij was zanger, componist en tekstschrijver en later ook acteur en regisseur. Nadat hij gestopt was met optredens, verhuisde hij naar Hiva Oa waar hij is blijven wonen tot aan zijn dood op 9 oktober 1978.

Het sobere graf van Paul Gauguin

De tweede Europeaan is de Fransman Paul Gauguin, die vooral als kunstschilder bekend is geworden. In eerste instantie woonde hij op Tahiti, wat hem echter tegenviel. Daarom verhuisde hij naar Hiva Oa, waar hij op 54-jarige leeftijd in 1903 is overleden. In veel van zijn schilderijen zie je de Polynesische vrouwen terug. Tijdens een wandeling met de bemanning van de New Nexus hebben we de begraafplaats van beide mannen bezocht. De beide graven liggen zo’n 10 meter uit elkaar. Wat echter opvalt is dat vooral het graf van Jacques Brel, zelfs heden ten dage, nog volop wordt bezocht.

De zwerfkeien met persoonlijke tekst. Deze lagen links van het graf.

Een aantal bezoekers plaats zelfs een zwerfkeitje met een persoonlijke tekst op het graf. Dat maakt het heel indrukwekkend. Voor de rest heeft Hiva Oa niet echt veel te bieden, behalve dag natuurlijk de prachtige natuur. Alles is hier groen. Overal zie je fruit groeien. Je kunt er geen toer maken met een auto omdat het wegennet heel beperkt is. Toch zie je regelmatig mensen een auto huren, bij voorkeur een 4-wiel aangedreven pick-up, omdat de meeste wegen onverhard en stijl zijn. Wij hebben dit maar niet gedaan, mede omdat de verhuurprijs € 100,00 per dag is, exclusief brandstof. Wat ons tegenviel was het feit dat de prijzen hier behoorlijk hoog zijn, en dat geldt haast voor alles. Alles is hier twee tot drie keer zo duur als in Nederland. Vooral alcoholisch dranken, zoals bier en wijn, zijn haast niet te betalen. Alles wat ongezond is, zoals alles wat je kunt frituren, is weer wel betaalbaar, even als stokbrood. We zijn een aantal keren uit eten geweest bij een plaatselijk tentje aan de haven. Hier hadden ze goede warme maaltijden voor € 8,00 - € 10,00 op het menu staan. De porties waren zo groot, dat je na afloop kon vragen de rest in te pakken zodat je het mee kon nemen. Konden we het de volgende dag nog opbakken. Nu we eindelijk tot rust zijn gekomen en de motor is gerepareerd, wordt het tijd om afscheid te nemen van dit eiland. We zijn nog wel heel gespannen omdat we nog geen vertrouwen in de motor hebben. Dat moet langzaam weer groeien.

Ons verblijf op Tahuata

Ons uitzicht vanaf de Ikinoo naar het strand

Om enig vertrouwen in de motor te krijgen gaan we al motor-zeilend naar het naburige eilandje Tahuata. Wij kiezen hier voor de Hana Moe Noa Bay, een prachtige baai met een prachtig strand met palmbomen en mooi helder water. We liggen op 15 meter water maar kunnen de bodem nog steeds zien. Langs de kant zijn er volop mogelijkheden om te snorkelen. Onderweg naar dit eilandje werden we direct verwelkomt door dolfijnen. Bij het binnenvaren van de baai komen we zelfs een grote rog tegen, een Lesser Devil Ray van bijna anderhalve meter.

Daar bij de rotsen zijn we aan de rechterkant wezen snorkelen

Wat een aankomst. De volgende dag zijn we met ons bijbootje naar de kant gevaren om langs de rotsen te gaan snorkelen. Zo veel mooie vissen, in alle maten en kleuren, je komt ogen te kort. Het wordt tijd dat we onderwatercamera eens operationeel maken en ermee leren omgaan, dan kunnen we dit eindelijk eens filmen. Vrienden van ons hadden bij het snorkelen een aantal hamerhaaien gezien. Daar zitten wij nu weer niet op te wachten. Als ik de dag voor vertrek de romp nog even nakijk en op een aantal plaatsen nog wat beter schoonmaak, zie ik onder mee een Spotted Eagle Ray van zo’n 2 meter doorzwemmen, dat maakt eerlijk gezegd wel heel veel indruk, ik moet er nog steeds aan wennen. Maar ook nu wordt het weer tijd om verder te trekken, op naar Nuku Hiva, een tochtje van 84 nm en dus een nachtje doorzeilen.

Ons verblijf op Nuku Hiva

De ankerbaai van Nuku Hiva

Na het nachtje zeilen komen we al vroeg aan bij de baai van Nuku Hiva. De baai is diep en breed. Er liggen dan ook tientallen zeilschepen voor anker, sommigen dicht onder de kust, anderen weer verder op zee. Hier lig je redelijk rustig. Wel is er wat swell die binnenloopt vanuit zee. Nuku Hiva is het grootste eiland van de Markiezen met ook de meeste inwoners. Men heeft een vissers haven waar met enige regelmaat lokale vissers hun vangst afzetten en waar de gevangen vis direct op de kade wordt schoon gemaakt. Al het afval verdwijnt direct in zee, wat tot gevolg heeft dat het er stikt van de haaien. Verder zijn in de haven twee restaurantjes, een groente en fruit hal, twee souvenirs winkels en een ship chandler waar je je gastank kunt laten vullen en die de was voor je doet en een tourist info kantoortje waar je onder andere een auto kunt huren.

Een van de prachtige baaien die we onderweg tegen kwamen

Het is dus ingesteld op zeilers en op de toeristen die met enige regelmaat met cruiseschepen langskomen en waarvan de gasten ook in deze haven aan wal worden gebracht. Na een aantal dagen besluiten wij een pick-up te huren. Dit hebben we via de tourist office geregeld voor XPF 13.000,=, zijnde  € 110,=, zonder brandstof. De tank is vol en moet bij het inleveren ook weer vol worden afgeleverd. We hebben een  tour rond het eiland gepland. Helaas, als we 's-morgens de auto ophalen regent het. We gaan gewoon rijden, we zien onderweg wel wat het wordt. Zodra we echter in de bergen zijn en de kust verlaten wordt het prachtig weer met volop zonneschijn. We rijden eerst over de verharde weg nar de luchthaven. Nadat we hier wat hebben gegeten en gedronken, verlaten we de verharde weg.

Om de dimensie van de boom te accentueren ben ik er voor gaan staan

We stellen de 4-wiel drive in werking en rijden de route verder langs de kust. Met een gewone auto zonder 4-wiel drive is deze route niet te rijden. We krijgen prachtige uitzichten en komen langs afgelegen dorpjes. Onderweg lunchen we in een dorpje met etenswaren die we zelf hebben meegenomen. Als we daarna verder rijden zien we een boom die zo immens groot is dat je het haast niet geloofd. Dit is gewijde grond waar in vroegere tijden offers werden gebracht. In de buurt van de kust aangekomen begint het opnieuw te regenen. Als afsluiting van deze dag eten we pizza bij een lokaal restaurantje in het dorp. Zo kijken we terug op een heel geslaagde dag. Jammer alleen dat Sonja er na twee dagen achter komt dat ze haar goede zonnebril in de auto heeft laten liggen.

De boom op afstand met rechts een deel van de offerplaats

Het is ons niet meer gelukt deze weer terug te krijgen omdat de auto opnieuw verhuurd was,  maar nu voor een hele week. Al  tijden loop ik te denken aan een nieuwe tatoeage. Hier zit een iemand die hele goede tattoos plaatst, hij heeft er zelfs een boek over geschreven. Ik maak een afspraak voor maandag morgen 08:00 uur. Ik kijk nog enige tijd naar vrienden van ons die beide een tattoo laten zetten. Hij werkt als volgt; Je verteld hem het verhaal wat je wilt uitbeelden via de tattoo. Daarbij kun je vanuit het boek aangeven welke afbeeldingen jou daarbij aanspreken. Als je hebt verteld in welke vorm je de tattoo wilt hebben, maakt hij, geheel uit zijn hoofd, eerst met een aantal pennen een tekening op jou huid. Pas als je tevreden bent wordt het ontwerp omgezet in een tattoo. Omdat hij alleen Frans spreekt heb ik iemand gevonden die mij wil helpen het verhaal te vertellen.

Mijn nieuwe aanwinst op mijn linker onderarm, een tattoo die 

weergeeft wat voor mij belangrijk is in het leven

Mijn verhaal is als volgt; Ik wil de tattoo graag in de vorm van een slang omdat mijn leven daarop lijkt. Een slang verliest om de zoveel tijd zijn oude huid en krijgt daarvoor een nieuwe huid terug. Zo zie je in mijn leven ook periodes waar ik heel bewust aan begin, maar deze ook weer resoluut afsluit. Ik heb gedanst, bergsport bedreven, marathons gelopen, gesurft en nu zeil ik en ben ik samen met Sonja bezig de wereld rond te zeilen. Ik houd zielsveel van mijn vrouw Sonja, zij is voor mij heel belangrijk omdat zij die sterke vrouw is die ik naast mij nodig heb, iemand die af en toe zegt, tot hier en niet verder. Ik heb veel respect voor haar dat ze het met mij volhoud. Dan zijn er natuurlijk onze vijf kinderen, die stuk voor stuk voor mij belangrijk zijn en waarvan ik veel houd. We zeilen over de wereldzeeën, waarbij ik geleerd heb veel respect te hebben voor de natuur en het weer, soms maakt de zee mij zelfs angstig. Toch zou ik niet meer zonder kunnen. Al deze dingen wil ik terug laten komen in mijn tattoo. 's-Maandags om 08:00 uur sta ik al op de stoep, fout dus, het is net wekend geweest, wie begint er dan op tijd?!. Er blijken nog 2 mensen te zijn die een afspraak om 08:00 uur hebben, een beetje vreemd.

De zee lokt weer, tijd om te vertrekken naar de Tuamoto's

Nadat een Franse jongen, die ik in de haven heb ontmoet, mijn verhaal in het Frans heeft vertaald, tekent hij een gestileerde slang op mijn onderarm. Vooraf moest ik wel even mijn arm nog scheren zodat alle haartjes weg waren. Na ruim twee uur geduldig te hebben gelegen, is de tattoo klaar. Werkelijk prachtig is hij geworden. Nadat we de benodigde inkopen hebben gedaan besluiten we de dag daarop te vertrekken naar de Tuamoto's, een zeiltochtje van ruim 540 nm.