Griekenland

Onze ankerplek bij Marmaris.

We zijn op tijd opgestaan, omdat we een afspraak hebben met onze agent Bruno Mulino, die ons helpt uitklaren uit Turkije. Omdat ik langer dan de toegestane 90 dagen in Turkije ben, zal ik een boete moeten betalen. Sonja was tussentijds twee weken naar Nederland geweest, waardoor zij binnen de limiet van 90 dagen is gebleven. Nadat we de Ikinoo hebben aangelegd aan een drijvende steiger, lopen we met onze agent naar de ambtenaar die ons uitklaart. Als al het papierwerk is afgerond, lopen we met z’n drieën naar de Ikinoo. Onze agent geeft op dat moment aan, dat betalen via onze creditcard niet mogelijk is, hij wil contact betaald worden, dus inclusief de boete voor het overschrijden van de 90 dagen limiet. Zo veel contant geld heb ik niet, maar gelukkig heeft Sonja genoeg bij zich om de rekening te voldoen. Dan gooien we de lijnen los en begint onze reis naar het plaatsje Agios Nikolaos op het eiland Kreta, een afstand van 175 nm. De weersvoorspellingen geven aan dat we gedurende de nacht de meeste wind zullen krijgen met windvlagen tot 34 kn. Op de motor varen we weg.

De Ikinoo onder zeil met de windvaan aan het roer.

Na een paar uur steekt er gelukkig een windje op waarmee we kunnen zeilen. Al snel staan de zeilen goed en is de windvaan ingesteld. De motor kan uit, rust in de tent. We varen scherp aan de wind in de richting van Rhodos. Twee mijl voor de kust gaan we overstag en varen dan richting Nisos Tilos. In de loop van de middag begint de wind te ruimen en toe te nemen waardoor, nadat we overstag zijn gegaan, onze koers richting Kreta steeds gunstiger wordt en we onder Nisos Tilos door kunnen zeilen. Als het donker wordt duikt Sonja haar bed in. Voor ons ligt een scheepvaartroute waarop ik veel schepen zie varen. Het lukt ons om, zonder grote  koerswijzigingen, de schepen te passeren. De wind is ondertussen verder toegenomen en we varen nu met het grootzeil op het 3^e rif, de kotterfok en een deels gereefde yankee. De snelheid is ook scherp aan de wind continu boven de 6 kn met een ware wind van 20-25 kn. De voorspelde 34 kn wind ’s-nachts blijft gelukkig weg. Als het licht wordt zien we in de verte Kreta al liggen. Hoe dichterbij we komen hoe sterker de wind wordt, we meten op een gegeven moment 34 kn. Dan gaat er iets fout aan boord. Ik lig te slapen en word wakker omdat het geluid van de Ikinoo veranderd, Sonja roept mij op dat moment. Als ik buiten kom zie ik dat de kotterfok deels naar beneden is gekomen doordat het top oog is afgescheurd. De fok er in deze condities afhalen is onbegonnen werk, zo goed als het gaat rollen we de fok weg en vergroten de oppervlakte van de yankee. De harde wind van 27-34 kn en de daarbij behorende steile hoge golven blijven tot een paar mijl voor de Marina. De wind valt plotseling grotendeels weg zodat we rustig de zeilen kunnen weghalen en opbergen. Niet veel later liggen we netjes aan de steiger vast in de Marina van Agios Nikolaos. Tijd om ons te ontspannen na deze toch wat ruige tocht. Nog dezelfde middag halen we de kotterfok ervan af en brengen deze naar de zeilmaker, die het gescheurde top oog aan de bovenkant van het zeil gaat vervangen. De volgende ochtend ga ik op pad om ons in te klaren, wat nog niet zo makkelijk blijkt te zijn. Nadat ik bij de receptie van de Marina heb gevraagd hoe de procedure verloopt, loop ik op hun aangeven als eerste naar de customs.

Dit papiet krijg ik mijn handen gedrukt, als ik
bij de havenpolitie ben. Alsof iedereen Grieks
kan lezen!?

Deze verwijst mij echter door naar de havenpolitie. Als ik daar aankom, lukt het inderdaad om al het papierwerk voor elkaar te krijgen, echter wordt onze aansprakelijkheidsverzekering niet geaccepteerd. Er blijken sinds 2022 in Griekenland nieuwe regels te gelden, waarbij voor een aantal specifieke posten moet worden opgegeven hoe hoog de dekking is. Ze stempelen gelukkig wel mijn bemanningslijst af en sturen mij door naar het politiebureau, waar ik onze paspoorten moet laten stempelen. Dat blijkt nog een aardig stukje lopen te zijn. Gelukkig gaat alles vlot en loop ik aansluitend snel weer terug naar de Marina. Om tien uur komt namelijk het autoverhuurbedrijf de auto brengen die wij voor een week hebben gehuurd. Iets te laat kom ik terug, maar de verhuurder heeft netjes op me gewacht. Als het papierwerk is afgerond, zet ik de auto op de parkeerplaats vlak bij de Ikinoo. Eenmaal terug op de Ikinoo, stuur ik onze verzekering een email met de vraag hoe het in elkaar zit voor wat betreft de verschillende posten die nader gedefinieerd dienen te worden volgens de Griekse wetgeving. Het blijkt dat de nieuwe regels niet voor ons van toepassing zijn omdat onze Ikinoo in het kadaster in Nederland is geregistreerd en daardoor onder de Nederlandse regelgeving valt. Klaar, ik ga zelfs niet meer terug om een onzinnige discussie te voorkomen. We pakken onze reistassen in en niet veel later zitten we in de auto richting de luchthaven om onze jongste dochter op te pikken, die een week bij ons op vakantie komt. Zij denkt nog steeds dat ze op de Ikinoo slaapt.

Onze jongste dochter Tessa

We hebben echter als verrassing een appartement gehuurd met een zwembad en een jacuzzi in het appartement. Achteraf gezien een hele goede keuze, want het wordt die week met enige regelmaat warmer dan 40°C, dan ben je dus heel erg blij met een goed werkende airco op je kamer. Onze dochter Tessa komt met een uur vertraging aan. Omdat ze alleen maar handbagage heeft, staat ze snel buiten. We rijden naar ons appartement in de bergen bij het plaatsje Tilissos. Daar worden we hartelijk welkom geheten door de vrouwelijke manager van het complex, een gezellige klets die zich als een vis in het water tussen de gasten begeeft. Op de vraag of dat ik nog wat kan eten, krijg ik het antwoord dat ze alleen een stoofpotje heeft, die zij die avond ook eet.

Het zwembad van het appartementen complex, heerlijk koel.

Het is gestoofde vis met aardappels en groenten, niet mijn ding maar het vult wel. Ons appartement is voorzien van een 2-persoons en 1-persoons bed, een badkamer en een jacuzzi, die in de hoek van de kamer staat opgesteld. Alles is netjes en schoon. Na nog wat op het terras te hebben gedronken, liggen we alle drie redelijk vroeg in bed. De volgende ochtend voelt Sonja zich niet lekker en besluit in het appartement te blijven. We komen er twee dagen later pas achter dat ze een zware zonnesteek heeft opgelopen, gedurende onze overtocht naar Kreta. Ik ga dus samen met mijn dochter op pad.

Binnen in één van de pottenbakkershuisjes met aardenwerk 
luchtballonnen met geurmandjes. 

Als eerste bezoeken we het dorpje Margarites wat bekend staat om zijn vele pottenbakkers. In de straat door het dorpje heeft elke pottenbakker zo zijn eigen winkeltje waar ze hu koopwaar ten toon stellen. Iedere pottenbakker heeft zijn eigen stijl. Heel leuk om hier tussendoor te struinen en alle winkeltjes te bezoeken. We kopen voor Sonja een zout en peper stelletje in de vorm van twee muisjes. Heel leuk om te zien. Ook heeft het dorpje een tweetal leuke kerkjes waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. De kerkjes zijn klein maar wel heel rijkelijk versiert.

De binnenkant van één van de twee kerkjes in het dorpje.

Na een heerlijke smoothie op een terrasje te hebben gedronken, rijden we rustig verder naar de plaats Rethymno voor een bezoek aan het Fortezza fort. Na de lunch op een terras aan de zee, lopen we, via smalle straatjes, naar het fort toe en maken hier een rondwandeling. Het is een prachtige historische site met veel bezienswaardigheden. Alleen jammer dat het zo ontzettend heet is, de temperatuur is tot ruim boven de 40°C gestegen. Tijd dus om wat verfrissing op te zoeken. We besluiten dan ook door te rijden naar een waterval bij het plaatsje Argyroupoli, waar we hopelijk ook kunnen zwemmen. Helaas, we vinden de waterval wel, of wat ervoor door moet gaan, er is echter te weinig water om erin te kunnen zwemmen.

De ingang van fort Fortezza, 42°C in de schaduw.

Moe maar voldaan keren we terug naar ons appartement. Op de terugreis moet mijn dochter wel even wennen aan mijn rijstijl, hier op Kreta is het namelijk de gewoonste zaak van de wereld om een auto voor je in te halen als deze op de vluchtstrook gaat rijden, dus jou de ruimte geeft om te passeren. Dit principe kennen we in Nederland niet, maar in de rest van de wereld is het heel gebruikelijk. Bij terugkomst in het appartement blijkt dat Sonja die dag heel ziek is geweest met o.a. koortsstuipen. Ze ziet er moe uit en heeft geen zin in eten of drinken. Ik moet haar echt op het hart drukken dat ze voldoende moet blijven drinken, anders droogt ze uit.

De watervallen, of dat wat ervoor moet doorgaan.

We rijden dan helaas met z’n tweeën ‘s-avonds naar het plaatsje Gazi, waar we bij een gezellig strandtentje het diner gebruiken. De volgende ochtend besluiten we naar Agios Nikolaos te rijden om een antibioticum voor Sonja op te halen vanuit de boordapotheek van de Ikinoo. Op dat moment weten we nog niet wat zij precies mankeert. Bij terugkomst neemt ze deze direct in. De rest van de dag brengen we door op een paar ligstoelen aan het de rand van het zwembad, zodat we ook Sonja in de gaten kunnen houden. ’s-Avonds rijden we weer met z’n tweeën naar de kust voor het diner. Dit keer in een tentje direct naast die van de avond daarvoor, zo kunnen we mooi de keukens vergelijken.

De restanten van het eens zo luxe paleis.

Na nog een dagje bij het zwembad te hebben gelegen, besluiten we de volgende dag naar de plaats Herakilon te rijden voor een bezoek aan het Knossos paleis en het Archeologisch museum. Voor het bezoek aan deze twee attracties kun je een combikaartje kopen. Het paleis is werkelijk indrukwekkend, waarbij men een aantal fragmenten heeft herbouwd om de bezoeker een idee te geven van hoe het er in de werkelijkheid zou kunnen hebben uitgezien. Let op, hierbij heeft de historicus die dit project heeft ontplooid wel zo zijn eigen interpretatie erop losgelaten.

Een deels gerestaureerde ruimte met ook originele facetten.

Gelukkig waren we hier op tijd, want al snel wordt het te heet om nog ontspannen te kunnen rondkijken. We rijden dan ook door naar het archeologisch museum, waar het gelukkig lekker koel is. Dit museum stelt vooral veel aardenwerk en wapens ten toon, welke zijn teruggevonden bij opgravingen rond oude begraafplaatsen op Kreta. Het is een prachtig museum waarbij de collectie je een goede indruk geeft van de cultuur van enkele honderden jaren voor tot enkele honderden jaren na het begin van onze jaartelling. We zijn blij dat we weer terug zijn op het appartementencomplex, het zwembad roept ons al. Heerlijk dat koele water en dat ijskoude biertje, veel meer dan dat heb ik vandaag niet meer nodig.

Een collage van de diverse facetten in  het museum, er zijn hele mooie stukken bij.

Sonja knapt gelukkig al wat op en komt ons bij het zwembad opzoeken. Maar voor het uit eten gaan is het nog te vroeg. Dus rijden wij samen opnieuw naar Gazi om ook het derde restaurant in die rij van restaurantjes uit te proberen.

Uitzicht op het prachtige strandje bij het plaatsje Bali.

Het bezoeken van culturele zaken op Kreta is erg leuk, er hoort echter ook een dagje strand bij. De vrouwelijke manager van het complex adviseert ons om naar haar favoriete strandje bij het plaatsje Bali te rijden. Daar aangekomen moeten we wel even zoeken hoe we bij het laatste strandje kunnen komen. Gelukkig vinden we deze en niet veel later hebben we twee ligbedden met een parasol en een tafeltje gehuurd. Dat werd dus een paar uur zwemmen, kletsen, eten en drinken maar vooral zonnen en lezen. Mijn dochter Tessa probeert nog altijd met een kleurtje terug naar Nederland te gaan. Bij thuiskomst is Sonja zo ver opgeknapt dat ook zij meegaat naar Gazi voor het diner aan het strand. Tessa kiest uit de drie naast elkaar gelegen strandtentjes de beste uit voor deze avond. Zo ziet Sonja gelukkig ook nog wat van het strand en kan ze genieten van een heerlijke maaltijd.

Een van de vele terrasjes die we hebben bezocht, omringt 
door prachtige bloemen.

Voordat wij onze dochter de volgende dag weer bij het vliegveld afzetten, blijven we nog een dagje aan het zwembad hangen. Lekker lui doen, af en toe wat te eten of drinken bestellen en vooral zwemmen en veel lezen. Zo zit haar vakantie er weer op en wordt het voor ons tijd om een plan te maken voor het vervolg van onze zeilreis door Griekenland. We willen een tocht maken richting het kanaal van Corinth en vanaf daar verder naar het eiland Kefalonia, waar we willen uitklaren voor de overtocht naar Italië. Maar eerst moeten we aan de bak. We hebben een nieuwe set zeilen uit Hongkong ontvangen die geplaatst moeten worden. De yankee is het eenvoudigst, we halen de oude weg en hijsen de nieuwe en rollen deze op. De zeilmaker wil het oude zeil graag hebben, dus breng ik deze naar hem toe. We plaatsen de gerepareerde kotterfok en beginnen dan aan het grootzeil. Deze halen we eraf, demonteren alle zeillatten en zeilwagens en vouwen het oude zeil op.

Bij het vertrek van Nisos Dia zien we deze oude vuurtoren
staan, die nog steeds operationeel is.

Op de steiger rol ik het grootzeil uit zodat we alle werkzaamheden kunnen uitvoeren. Na twee dagen klussen zit het zeil op zijn plaats en kunnen we het vertrek gaan plannen. Vanwege het weer moeten we nog een aantal dagen wachten voordat we verder kunnen naar het eiland Dia, onze eerste stop voor een nacht. We zijn vroeg weg omdat we 40 nm moeten varen. Er staat geen wind dus moet de motor het werk doen vandaag. De voorspelling is dat de wind de komende dagen uit het westen tot zuidwesten zal gaan komen, wat altijd beter is dan opboksen tegen de harde Meltemi wind die hier uit het noorden komt. Aan het begin van de middag gooien we ons anker uit aan de zuidwest kant van Nisos Dia. De volgende dag zijn we opnieuw vroeg weg voor een tocht van 61 nm naar het Nisos Thira of anders gezegd Santorini.

Een terugblik op onze ankerplek, direct achter de witte 
boeitjes lagen wij voor anker die nacht.

Na drie uur op de motor te hebben gevaren komt er een mooi windje die ons de rest van de dag laat zeilen richting onze volgende ankerplek. Bij aankomst in de baai van Santorini treffen we een compleet gekkenhuis aan van zeiljachten, catamarans, motorboten en cruiseschepen. Er is werkelijk geen plekje vrij. Na veel zoeken vinden we uiteindelijk een plekje waar alleen wel wat swell staat. Voor één nacht vinden we dat echter niet zo erg. Tegen de tijd dat het schemerig wordt zien we alle boten vertrekken naar hun thuishaven, een complete armada aan schepen verlaat de baai bij Santorini. Zo liggen we ineens alleen op onze ankerplek.

Eén van de dorpjes boven aan de helling met de weg naar de
zee. Rond Santorinie zie je dit veel vaker.

De volgende dag verlaten we deze plek snel voordat de armada aan boten weer terugkomt. Santorini mag dan een prachtig dorp zijn om te bezoeken, voor zeilers is het echter een crime gezien de drukte op het water. Onze volgende stop wordt het eiland Nisos Ios. Opnieuw varen we op de motor. Het is maar 20 nm, dus zijn we vroeg in de middag al op de plaats van bestemming. We gooien ons anker uit en varen met de kont naar de kade. De mensen van het schip waar we naast liggen helpen ons met de lijnen. Als de Ikinoo netjes vastligt, komt de havenmeester naar ons toe gelopen met de mededeling dat we ergens anders moeten gaan liggen omdat deze plek gereserveerd is voor een groot motorjacht. Hij verwijst ons naar de kade in het centrum van het dorpje. Dus gooien we de lijnen weer los, bedanken de buren voor hun hulp en varen naar de andere kade. Hier liggen mooringlijnen zodat we het anker niet behoeven te gebruiken. Niet veel later liggen we opnieuw vast.

Nisos Sifnos is in zicht, de zee is nog steeds vlak en geen wind.

Het is een erg leuk plekje met volop restaurantjes en flanerende toeristen, het is alleen jammer dat de snelle veerboten met grote snelheid aankomen en voor ons afremmen en draaien. Hierdoor komen er met enige regelmaat grote golven binnen waardoor alle boten aan hun lijnen liggen te rukken. Voor één nachtje moet het kunnen. Bij het bekijken van de weersvoorspellingen, zien we dat over een paar dagen de Meltemi weer actief gaat worden met windsnelheden tot 45 kn. Tijd dus om een ankerplekje op te zoeken die ons bescherming biedt tegen deze harde noordelijk wind. Als eerste varen we naar Nisos Sifnos, naar een kleine ankerbaai bij het plaatsje Kastro. We varen opnieuw op de motor. Bij aankomst in het baaitje zien we dat alle boten, die hier voor anker liggen, met een lange lijn naar de kant vastliggen. Wij doen hetzelfde.  Aan het aan het einde van de dag gaat het fout.

Langs de kade van het plaatsje Poros zijn diverse oude 
scheepsonderdelen opgesteld, in dit geval verschillende oude 
ankers

We krijgen zeer sterke valwinden vanuit de bergen, die dwars op de romp van de Ikinoo binnenkomen. Hierdoor gaat het anker voor het eerst krabben. De bodem bestaat uit zand met gras wat het houvast niet te goede komt. We moeten de lange lijn aan de achterkant van de Ikinoo losgooien omdat we anders te dicht bij de rotsen komen. We gaan anker op en gooien deze opnieuw uit. Even later liggen we weer als een huis. Met de dinghy haal ik de 60 meter lange lijn op, we laten de Ikinoo zonder deze lijn met de neus naar de kant liggen. Gelukkig neemt de wind ’s-nachts af zodat we heerlijk rustig kunnen slapen. De volgende morgen zijn we alweer vroeg onderweg naar Nisos Kythinos. Er staat een heerlijk windje waarmee we kunnen zeilen. Pas als we de kaap van het eiland ronden, valt de wind weg zodat we het laatste uurtje nog op de motor moeten varen. Bij de ankerplak aangekomen gooien we ons anker voor het strand uit. In de loop van de middag en de avond wordt het steeds drukker, waarbij er ook boten hun anker uitgooien en de achterkant met een lange lijn aan de kant vastmaken.

Rond Poros zijn veel cacteeën die fruit dragen. Dit fruit is in 
Griekenland bij de groenteboer te koop. Deze vond ik in het 
wild langs de weg. 

Dit blijkt later in de praktijk niet handig te zijn. Achter ons ligt een boot die ’s-nachts zijn anker moet ophalen en een andere plek moet gaan zoeken omdat de wind is gedraaid en zijn boot haast in aanraking komt met een jacht die met een lange lijn vastligt aan de wal. Een paar uur later, als de wind nog verder draait, gebeurt er bij ons hetzelfde. Ik haal 5 meter ketting binnen zodat er net voldoende afstand tot het andere jacht blijft. We hebben dus niet een echt rustige nacht achter de rug. Na deze onrustige nacht zijn we al vroeg uit de veren en laten deze plek snel achter ons. We kunnen gelukkig een tijdje zeilen. Helaas is de pret van korte duur en op de motor vervolgen we onze weg. Via een kanaal onderlangs Nisos Poros, bereiken we de ankerbaai. Dit is een prachtige ruime baai waar je overal kunt ankeren. Je moet alleen de frequent langskomende veerboten de ruimte geven.

Een prachtig ruig wandelpad voert mij naar de vuurtoren op
het eiland.

Het plan is om hier een week te blijven en dan, als de Meltemi weer weg is, weer verder te gaan. We hebben een prachtige tijd op Poros, ik maak een flinke wandeling naar de vuurtoren op het eiland, we vullen alle tanks weer met water en diesel en we slaan genoeg boodschappen in voor het volgende traject tot aan Kefalonia. De wandeling was echt heel leuk. Vanuit het plaatsje loop je al snel het heuvellandschap in, waar een smal bergpaadje je in de richting van de vuurtoren voert. De route is goed gemarkeerd zodat deze eenvoudig is te vinden. Het uitzicht bij de vuurtoren is schitterend. Voor de terugweg verkies ik de route langs de kust zodat ik langs allemaal leuke baaitjes en stranden kom. Onderweg zie ik de Ikinoo prachtig in de baai liggen.

De route is voorzien van veel van deze paaltjes zodat verdwalen 
bijna onmogelijk is.

De laatste dag van ons verblijf op Poros maken we nog kennis met Ger Bayens en zijn vrouw Inge. Ger is een beëdigd en gecertificeerd Jachtmakelaar bij De Valk. Wij kwamen met hen in aanraking omdat we een catamaran zagen liggen met de Nederlands vlag. Wij waren nieuwsgierig, dus zijn we even langs gevaren om kennis te maken. Voor dat we het wisten zaten we bij hen aan boord. Heel gezellige deze mensen en ook een leuk verhaal over hoe zij hier zijn terecht gekomen. Samen met Ger ben ik nog naar de Ikinoo gevaren om hem onze boot te laten zien.

Uiteindelijk na 1,5 uur lopen ben ik bij de oude vuurtoren.

Leuk zo’n contact, wie weet nemen we in de toekomst wel contact met hem op voor de verkoop van de Ikinoo. De volgende dag waren we weer onderweg. Dit keer naar het plaatsje Isthmia bij de ingang van het Kanaal van Korinthe. Hier kun je rustig voor anker liggen en de volgende ochtend door het kanaal varen. We melden de Ikinoo ’s-morgens aan bij port control via VHF-kanaal 11. Wij hebben alles al digitaal geregeld, inclusief de betaling, zodat we direct door mogen varen. Ze roepen ons op dat wij direct achter een klein vrachtscheepje het kanaal in kunnen. Zo varen we met een gangetje van 5 kn door dit oude kanaal, wat in 1897 al werd geopend voor het scheepvaartverkeer. Het kanaal is smaller dan dat ik mij dat had voorgesteld.

De ingang van het kanaal met voor ons het kleine vrachtscheepje.

Na iets minder dan 4 nm. zijn we het kanaal al gepasseerd. Aan de andere kant staat er veel wind die helaas tegen staat. Op de motor varen we er tegenin. Hoe verder we komen hoe minder de wind en de golven worden en na 5 nm is het nagenoeg windstil. We gooien ons anker uit bij het plaatsje Itea. Als wij aankomen zijn we de enigen. Een paar uur later komt er nog een catamaran voor ons liggen. Op deze plek blijven we een dag omdat het Sonja’s verjaardag is. Zo kunnen we dit vieren met een ontbijtje, een lekker gebakje bij de koffie en natuurlijk een heerlijk diner.

Het kanaal is smal en hoog boven je zijn diverse bruggen,
Heel indrukwekkend om dit mee te maken.

Het plaatsje Itea wordt met enge regelmaat door cruiseboten bezocht omdat niet ver hier vandaan het plaatsje Delphi ligt met zijn beroemde archeologische site en zijn archeologisch museum. Wij laten dit aan ons voorbij gaan. Een dag later zijn we alweer onderweg naar onze volgende ankerstop, het eilandje Trizonia. Hier is een prachtige kleine ankerbaai en een wat verwaarloosde Marina. Onderweg varen we met vier jachten op een rijtje naar dit schitterende eilandje. De gehele dag staat er opnieuw geen wind. Zodra we voor anker liggen duiken we allebei het water in om enige afkoeling te zoeken. Na een hele rustige nacht zijn we alweer vroeg op pad.

Als wij 's-morgens wakker worden, op onze ankerplek bij Itea,
ligt er een cruiseschip naast ons in de haven.

Dit keer voert onze tocht ons naar het plaatsje Mesolongi. Hierbij voert de route ons onder een grote brug, gelukkig is de onderdoorgang 45 meter hoog zodat dit voor de Ikinoo geen enkel probleem geeft. Om bij de ankerplaats van Mesolongi te komen, moeten we door een kanaal varen met boeien. Op zich niet zo erg, zij het dat het aan één kan direct zeer ondiep is, dus nauwkeurig sturen is hier wel op zijn plaats. De ankerplaats is ruim en er is zelfs een Marina waar wat boten liggen. ’s-Avonds gaan we naar de wal om wat te eten en te drinken.

Onderweg naar Mesologi passeren we een mega grote brug.

We komen bij een restaurantje uit wat bevolkt wordt door lokale bewoners. Heel gezellig en natuurlijk goed eten en drinken tegen hele aannemelijk prijzen. Voor twee maaltijden en vijf drankjes zijn we, inclusief fooi, € 25 kwijt. Ga dat maar eens in Nederland vinden. Helaas is er die avond muziek, die zo hard staat dat we er in onze slaapkamer van kunnen meegenieten. Nou ja, in het begin dan maar niet meer als de muziek zonder pauze tot 05:30 uur doorgaat. De laatste etappe voert ons naar het plaatsje Argostolie op het eiland Kefalonia, een afstand van 60 nm. We zijn als eerste weg en zien even later dat er nog een aantal jachten dezelfde kant op gaan. Er staat wel wat wind, maar te weinig om goede voortgang te maken. We motorzeilen dan ook het grootste gedeelte van de dag.

Tijdens onze rondreis op Kefalonia, treffen we in de haven van
Fiskardo, dit gerestaureerde scheepje aan met de Panamese vlag.

Hierdoor is de gemiddelde snelheid wat hoger, zodat we na 10 uur varen al op de plaats van bestemming zijn. We gooien ons anker uit op 6 meter water en niet veel later zitten we met z’n tweeën aan een heerlijk koud biertje te genieten van de omgeving en de voor anker liggende schepen. Het plan is om hier enige tijd te blijven totdat er het weer goed is om over te steken naar Italië. De volgende dag ga ik naar de kant om de was weg te brengen, te kijken of dat ze onze gastank kunnen vullen en om het probleem van Sonja haar mobiel op te lossen. Ik vind al snel een wasserette waar ik de was afgeef. Het gas blijkt een veel groter probleem.

Het kiezelstrandje bij de badplaats Assos.

Men kent hier het principe van het vullen van een gastank niet. Je kunt een lege alleen ruilen voor een volle. De aansluitingen, in Griekenland hebben ze twee soorten, blijken echter in het geheel niet overeen te komen met wat wij hebben. Zodoende kunnen wij dus geen gas tanken. Als back-up kopen we een draagbaar gaststelletje met twee gastankjes. Ik moet er niet aan denken dat we midden op zee zonder gas komen te zitten, dan is er dus geen koffie voor Sonja en kan ik het de rest van de reis wel vergeten. Het probleem met Sonja haar telefoon is snel opgelost, ze had wel een tegoed gestort echter het Internetabonnement niet geactiveerd.

Het Mytros Beach, waar we helaas geen parkeerplaats konden
vinden.

Hoe simpel kan het zijn, helaas voor ons kunnen wij geen Grieks lezen en konden zodoende de instructies niet volgen. In het Engels was de tekst niet beschikbaar. Om wat meer van het eiland te zien huren we een auto voor drie dagen. De eerste dag rijden we naar het plaatsje Fiskardo. De weg voert ons door het ruige landschap van Kefalonia met wegen die niet al te goed zijn onderhouden. Het plaatsje zelf is heel pittoresk met een gezellige haven waarlangs geflaneerd wordt en vele leuke restaurantjes. In de haven liggen zelfs een aantal bootjes die prachtig zijn gerenoveerd en die in Panama zijn geregistreerd, te zien aan de vlagvoering. Omdat Sonja nog niet heeft ontbeten, nemen we plaats op een terrasje waar we wat drinken en Sonja een pannenkoekje eet. Daarna zetten we onze reis voort naar het badplaatsje Assos, Ook dit is weer een prachtig stekje, waar in het centrum een groot kiezelstrand is met daaromheen weer de diverse restaurantjes.

De Melissani grot met zijn vele kleine toeristen bootjes.

Nadat we daar de lunch hebben genuttigd, rijden we verder wat we willen graag naar een zandstrand. We hebben gelezen dat hij strand Myrtos Beach het bezoeken waard moet zijn. Na een steile afdaling komen we bij de parkeerplaats aan, mar hoe we ook zoeken, we vinden geen lege plek. Na een half uurtje geven we het op en rijden we terug naar de Ikinoo. Onderweg doen we nog wel groot inkopen bij de enige Lidl op Kefalonia. Moe maar voldaan en met leuke herinneringen komen we terug op de Ikinoo. Nadat we alle boodschappen hebben opgeborgen, zakken we onderuit op de bank met een lekker koud biertje. Morgen weer een dag. De volgende dag rijden we naar de andere kant van het eiland, naar het plaatsje Poros. Bij aankomst blijkt dit een wat vervallen, oud, slaperig stadje te zijn.

Samen in het bootje, hoe gezellig wil je hebben?

Er is wel wat toerisme, maar de meesten zijn aardig op leeftijd. Na wat te hebben gedronken rijden we verder naar een toeristische attractie, de Melissani grot of meertje. Dit is een meertje dat onder de grond in een grot ligt, doordat het dak is ingestort komt er dus daglicht naar binnen. Na te hebben betaald. Daal je een pad en trap naar beneden af en stapt aan et einde in een roeibootje. Elk bootje biedt plaats aan 12-14 personen. De gids roeit het bootje door het grottenstelsel. Normaal vertelt de gids alles over de grot, helaas die van ons spreekt geen Engels, waardoor het verhaal achterwege blijft.

In de haven van Argostoli tref je nog ambachtelijke visserij aan.
Deze vrouw vist elke dag met haar man en ontdoet '-morgens 
de netten van kleine visjes en krabbetjes. Achter haar liggen de
meeuwen te wachten op wat zij over boord gooit.

Dat hebben wij weer. Het tochtje duurt maar 15 minuten, waarna je weer uitstapt en naar de uitgang loopt. Leuk om te doen, maar eigenlijk de moeite niet waard. We rijden rustig verder, waarbij we onderweg van een heerlijke lunch genieten. We rijden naar een mooi strand met mooi zand en geen kiezels. Daar brengen we de rest van de middag door. De laatste dag gebruiken we de auto om opnieuw inkopen te doen, de was weg te brengen, de winkelstraat van Argostoli te bezoeken en opnieuw naar et strand te gaan. Helaas zit het dit keer niet mee, er staan hoge golven die bijna het gehele strand onder water zetten.

In de haven wemelt het van de schildpadden.
Deze zwemt even later onder onze dinghy door.

Om in het water te komen moet je door de branding met stroming heen. Dat doen we één keer maar vinden het risico te groot. Na wat te hebben gedronken gaan we dan ook maar weer terug naar de Ikinoo. Het wordt tijd om de Ikinoo weer in gereedheid te brengen voor het vervolg van de trip. We zien dat het weer ondertussen in heel Europa en delen van Amerika onstuimig is geworden. Voor ons een reden om te bekijken of dat we onze reis zullen versnellen. Dit houdt in dat we in één keer doorvaren naar Sardinië en Sicilië overslaan, een zeiltocht van 640 nm. Zo komen we dan aan het einde van de eerste week september aan. We hebben dan nog voldoende tijd om door te zeilen naar Cartagena, waar de Ikinoo voor 6 maanden de haven in gaat. In onze volgende blog vertellen we jullie welke keuze we hebben gemaakt en waar we uiteindelijk dus zijn beland.