Wij vliegen voorbij, maar de tijd die blijft

Eens heeft Hans gelezen dat het gezegde "de tijd vliegt voorbij" niet klopt, het zijn juist wij mensen die voorbij vliegen, want de tijd was er al ver voor onze geboorte en zal ook na ons leven altijd blijven bestaan.

Onze auto voor drie dagen

En zo is april al weer ten einde. De tijd is weer voorbijgevlogen deze maand. Deze maand hebben voor het eerst een auto gehuurd, om wat van het eiland te zien, dat was er nog steeds niet van gekomen. Een auto huren is hier niet duur, voor 25 Euro per dag heb je hier een leuke auto. Hans heeft mij al die mooie plekjes laten zien waar hij gedurende zijn wandelingen is geweest, tenminste voor zover dat mogelijk is met de auto. Het was in het begin wel even spannend zo door de bergen, smalle weggetjes, waarop je dus hoopt geen tegenligger tegen te komen.

Je ziet de weg door de bergen slingeren

Soms zit ik echt met geknepen billen. Hans zegt dan tegen mij, Son ontspan je, ik vind dit rijden door de bergen juist hartstikke leuk. Ja makkelijker gezegd dan gedaan. Maar hoe langer ik door de bergen rijd, heer meer ik zie dat alles oké is en begin ik me beetje bij beetje te ontspannen. En daarna was het gewoon 100% genieten. Wat is dit een geweldig mooi eiland, met veel mooie natuur. De eerste dag hebben we vooral veel door de bergen gereden en de plaatsjes Mogán en Artenara bezocht. In Mogán ontmoette wij, direct bij het uitstappen uit de auto, een Nederlands koppel waarmee we een geweldige klik hadden.

De windmolen van Mogán

Een van de mozaïeken van de lokale klederdracht

Het kerkje van Mogán

We hebben het plaatsje gezamenlijk bezocht en na afloop met elkaar koffie gedronken. Zo heb je in eens een onverwachte leuke ervaring. Helaas zijn de namen ons ontschoten. De volgende dag zijn we door de bergen, via het toeristische punt Cruz de Tejeda, naar de Pico de las Nieves gereden, het hoogste punt van Gran Canaria, met een prachtig uitzicht over de omgeving. Voor de lunch zijn we naar het vissersplaatsje Puerto du Mogán gereden, een gezellig kleinschalig toeristen plaatsje rond om een oude vissershaven.

Pico de las Nieves

En nu n we de auto toch hebben, gaan we ook eens uitgebreid boodschappen doen. Ze hebben hier veel grote winkelcentra, dus leuk om overal te kijken. Want voor als we over een paar maanden weer verder zeilen, willen we wel weten waar wij in het groot moeten inslaan.

Roque Nublo

 

Een doorkijkje in Puerto du Mogán

De kerk van Artenara uitgehouwen in de rotsen

Tevens is het ook leuk als straks mijn dochter op vakantie komt, kunnen wij haar al die leuke plekjes laten zien en uitgebreid shoppen. Blij dat wij dit hebben gedaan, het was erg leuk, maar wel heel vermoeiend met deze warmte. Dus na afloop van die drie dagen toeren met de auto, eindelijk  weer op de boot. Rust met een biertje en een koel wit wijntje met een hapje.

De nieuwe bimini naar eigen ontwerp

De nieuwe kussens

De boot is ondertussen voorzien van een heuse bimini naar eigen ontwerp, eindelijk, want het was in de zon erg warm in de kuip, daar ben ik dus heel erg blij mee. En dan komt het, de kers op de taart, we hebben ook nieuwe blauwe kussens in de kuip. Eindelijk geen blikken billen meer, ha, ha, ha. Ook hier ben ik heel erg blij mee. Zo langzamerhand wordt de boot steeds completer en lijkt ze steeds meer op een vertrekkersboot. En verder gaat het gewone leven op de steiger gewoon door, met leuke momenten zoals; jongens het is warm vandaag, barbecuetje op het strand vanmiddag? Natuurlijk doen wij mee, eigen eten en drinken meenemen en niet te vergeten de gitaren, want muziek maken hoort erbij.

Barbecue op het strand

Een reuze gezellig middag en avond waarbij we weer veel  hebben gelachen, zelfs nog even de polonaise hebben gelopen. De mensen op het strand zullen wel denken, wat een mafkezen, maar wij hadden lol en daar gaat het tenslotte om. Als je het goed bekijkt heb je eigenlijk heel weinig nodig, eten en drinken doe je thuis ook. Dus waarom niet met z’n allen op  het strand, is nog gezelliger ook. Het ene feestje is nog niet afgelopen, of de volgende wordt alweer besproken.

Volker, één van onze twee gitaristen

Er gaan een paar mensen van onze steiger voor een paar maandjes naar huis. De trouwe lezer zal het al begrijpen, dan moet je toch weer een feestje geven. Maar er komen ook weer mensen terug, ja en je raadt het al, dat moet natuurlijk ook weer gevierd worden. En nu komt het, je moet zelf heel goed opletten anders groei je hier helemaal dicht, op onze leeftijd komt het er makkelijk aan maar gaat het er niet zo makkelijk meer af. Dus ik ben weer eens op dieet, Hans niet hoor die gaat gewoon lekker verder zo. Hij eet wel met mij mee, maar zijn wijntje laat hij echt niet staan en ook het snoepen kan hij niet laten. Maar oké ik doe het toch voor mijzelf en ik moet zeggen, ik heb er geen moeite mee. Ik ben toch wat beter in mijn vel gaan zitten en ja, daar doe ik het allemaal voor. Zo zijn wij dus weer door de maand april heen gevlogen, op naar de maand mei.

Er is een tijd van werken en er is een tijd van ontspannen

Eén van die speciale momenten, eenden kennen hier geen angst voor mensen

Wie denkt dat het zeilersbestaan één grote aaneenschakeling is van leuke momenten met mooie zeildagen, ontmoetingen met zeedieren, prachtige uitzichten en feestjes tot diep in de nacht, die is nog nooit echt vertrokken voor een lange zeilreis. Het echte zeilersbestaan kenmerkt zich vooral door het in optimale conditie houden van de boot, druk zijn met niets, een rijk sociaal leven en af en toe een speciaal moment dat je probeert vast te houden en vast te leggen.
De afgelopen weken hebben bij ons vooral in het teken gestaan van klussen aan de boot, het onderhouden van ons sociale leven, enkele leuke feestjes en natuurlijk studeren voor het N-examen in mei van dit jaar.

De modificatie is duidelijk zichtbaar, de onderzijde is afgeplat

Tijdens een controle van de elektrische aansluiting van de walstroomaansluitingen, heb ik een roestspoor gevonden op een plaats waar deze niet thuis hoort. Het spoor bevond zich onder de boiler en de geluiddemper van de motor. Wie dat heeft verzonnen weet ik niet, maar beide apparaten zijn in onze boot boven elkaar gemonteerd. Controle leerde ons al snel dat de RVS-geluiddemper aan de onderzijde vochtig was, tijd dus om deze voor nader onderzoek uit te bouwen. Als je nu denkt, dat is toch heel eenvoudig, je draait wat bouten los en wat slangklemmen en klaar ben je, die heeft het echt helemaal mis. Je kunt er gewoon niet bij met je handen of met normaal gereedschap en als je je hand dan wel ergens tussen krijgt zie je je hand niet en weet dus niet waar wat zit. Alles gaat dus op het gevoel met gereedschap wat je niet ziet en waarbij je partner aanwijzingen geeft, dus als jou ogen dienst doet, samenwerken dus!!!

Werken in een kleine ruimte

Nadat we de vier bouten, waarmee de demper is gemonteerd, hadden losgedraaid, bleek dat we de demper met geen mogelijkheid er uit konden krijgen. De boiler, die er boven is gemonteerd, moest omhoog. Nadat we deze hadden laten leeglopen en geheel los hadden gemaakt van alle bevestigingspunten, konden we de boiler anderhalve centimeter omhoog brengen. Om een lang verhaal wat korter te maken, na zes uur sleutelen lag de demper uiteindelijk op de steiger. Nadat we één zijkant met een haakse slijper hadden verwijderd, konden we de binnenzijde bekijken. Er bleken vijf kleine gaatjes aanwezig te zijn, veroorzaakt door putcorrosie. De oorzaak ligt in het feit, dat na het uitschakelen van de motor al het aanwezig koelwater terugloopt in de demper. Dus een mengsel van zout zeewater in combinatie met de uitlaatgassen van de motor.Ondanks dat de demperwand van 3,2 mm RVS is gemaakt, is deze wand na tweeëntwintig jaar niet bestand gebleken tegen dit mengsel.

Het oranje deel is de boiler

De demper hebben we laten herstellen, waarbij we deze direct hebben gemodificeerd zodat deze in het vervolg gedemonteerd kan worden zonder de boiler van zijn plaats te halen. De volgende opgave was om de demper weer in te bouwen. Het heeft ons weer zes uur gekost voordat het geheel weer in elkaar zat. Eindelijk, de motor kon weer gestart worden. Jammer, jammer, jammer, er bleek op één van de nieuwe lassen een lek te zitten. De lasser had vergeten de demper te controleren op dichtheid. Er zat niets anders op dan de demper weer uit te bouwen. De volgende dag was, door de doorgevoerde modificatie, de demper binnen twee uur uitgebouwd. Uiteindelijk, nadat het lek was hersteld, de demper op vier Bar was afgeperst en goed bevonden, konden we de demper voor de tweede keer monteren. Aan het einde van de dag was alles klaar en konden we de motor starten. Controle op zicht, gevoel en met keukenpapier leerde ons dat alle verbindingen waterdicht waren, de klus was vijf dagen geklaard. We gaan hier niet alle klussen uitgebreid beschrijven, dat wordt te langdradig, onderstaande opsomming volstaat:

• circa 40 meter rubber van het teakdek in vier etappes vervangen
• circa 175 houten teakpluggen van het teakdek vervangen
• Al het RVS schoon gemaakt en gepoetst
• De ruimte onder de houten vloer en de bilge goed schoon gemaakt

Wat het laatste klusje betreft. Nadat alles was hersteld en we de leegloopkraan van de boiler dachten gesloten te hebben, hebben we de drinkwaterpomp weer ingeschakeld. Ik hoorde wel dat hij wat tijd nodig had om op druk te komen. Doordat de boiler leeg was dacht ik dat dat wel goed was. Nadat we watertank weer hadden gevuld, was het tijd om de bilge schoon te maken. Tot onze verbazing was deze gevuld met zeker 300 liter water. De kraan van de boiler bleek onder invloed van verkalking niet geheel gesloten te zijn. Zo kwam het dus dat de ruimte onder de vloer en de bilge een grote schoonmaakbeurt kregen.

Echt warm was het niet, wel heel gezellig

Genoeg gepraat over alle klussen, dit is nu eenmaal onlosmakelijk verbonden met het zeilersbestaan, dus klagen helpt niet. De afgelopen periode hebben we ook twee feestjes gehad. De eerste ontstond spontaan tijdens onze wekelijks push-up training op donderdag. Iemand kwam op het idee om op zondag, na onze wekelijkse beachvolleybal partij, een steigerborrel te organiseren. Die zondag daarop verzamelde, een groot deel van de bewoners van onze S-steiger, zich rond de opgestelde tafels. Iedere boot had één of meer hapjes meegenomen zodat de tafels vol stonden met allemaal lekkers. Het leuke daarbij is dat je gerechten proeft vanuit allemaal verschillende landen en culturen. De drank vloeide rijkelijk en onder begeleiding van twee gitaarspelers werd er uit volle borst gezongen en gedanst. Tot laat in de avond bleef het een gezellige boel.

De ene schaal is nog mooier en lekkerder dan de andere

Het tweede feestje was wat meer georganiseerd. Twee van de Nederlandse bewoners in deze zeilers enclave vierde respectievelijk hun 52e en hun 76e verjaardag. Een mooie aanleiding voor een feestje. Zoals te doen gebruikelijk ondertussen, neemt een ieder die komt wat te eten en te drinken mee.

Een geïmproviseerde tafel

Alles wordt daarbij bij elkaar uitgestald en een ieder neemt datgene waar hij trek in heeft. Meestal is er veel te veel eten en drinken, zodat je na afloop de restanten van datgene wat je hebt meegenomen weer terug naar de boot meeneemt In de loop van de middag verzamelde alle zeilers zich op de K-steiger. Een mengelmoes van nationaliteiten, Nederlanders, Belgen, Duitsers, Zweden, Noren, Ieren, Polen, heel Europa is vertegenwoordigd. Een aantal steigers is vernieuwd, waarbij men de oude steigers naast elkaar aan het einde van de nieuwe K-steiger had vastgemaakt. Een bewegend oppervlak dus met spleten tussen de steigers. Het werd weer heel gezellig, waarbij door de bewegingen van de steigers soms ook een en ander te water ging. Ook nu werd er weer volop gemusiceerd door diverse gitaarspelers, een accordeonist en een mondharmonica speler. Menigmaal gingen de voetjes van de vloer, waarbij enige voorzichtigheid wel was geboden in verband met de inname van drank in combinatie met de beweging van de dansvloer. Tegen de tijd dat het echt donker was, hier zo rond een uur of negen, brak het gezelschap op en vertrok een ieder weer naar zijn eigen boot. De volgende dag heeft Rob, één der jarigen, zijn duikspullen omgedaan en heeft alles wat gedurende het feetje te water was geraakt weer boven water gehaald.

Links, mijn gitaarleraar Quido

Zeker voor Mike, een Ier van dik in de tachtig die hier op zijn catamaran woont, was dit wel zo handig, aangezien hij zijn wandelstok in het water had laten vallen.

Oefenen, tot je eelt hebt op je vingers

Tussen al het klussen en feesten door, is er natuurlijk voldoende tijd voor studeren voor mijn N-examen in mei van dit jaar en natuurlijk voor het oefenen op de gitaar. Ik heb nog steeds Quido als gitaarleraar. Dus elke dinsdagmiddag heb ik een half uur les, meestal alleen of anders samen met Guus, onze Belgische overbuurman. Het gitaarspelen vind ik heel ontspannend en vooral leuk. Ik hoop straks Sonja te kunnen begeleiden als zij zingt, wie weet gaat dat ooit nog eens gebeuren. De Spaanse lessen liggen momenteel stil aangezien onze lerares zich in Amerika bevindt. We moeten dit snel wel weer oppakken omdat we het anders het geleerde kwijt raken, wat een beetje knullig staat als zij weer terug is. Actie dus de komende weken.

Terug op Gran Canaria

We zijn weer terug in Las Palmas, terug op de boot, onze thuisbasis. De dagen in Nederland, die we bij familie en vrienden hebben doorgebracht, zijn letterlijk voorbij gevlogen. We hadden een overvol programma, maar wel heel erg gezellig om weer even terug te zijn en iedereen te zien en te spreken. En dan begint hier, in Las Palmas, het gewone leven weer. Nu hoor ik menigeen denken, wat jullie moeten niks meer en je kunt je eigen dag invullen. Ja dat is ook wel zo, maar toch proberen ook wij regelmaat te krijgen om zo het dagritme er in te houden. Zo begint onze dag meestal met koffie of thee en een ontbijtje, om zo rustig bij te komen en op te starten. Drie keer per week heeft Hans op de steiger zijn sport activiteit, zoals eerder beschreven de push-ups training om te komen tot 100 push-ups. De groep is ondertussen gegroeid naar 4 mannen en 4 vrouwen die trouw elke week hun schema afwerken. Daarnaast zijn we sinds kort ook met Spaanse les begonnen. We hebben les van Maria, een gepensioneerde lerares Spaans, die in het verleden 6 jaar een relatie heeft gehad met een Engelsman en zodoende dus ook vloeiend Engels spreekt. De lessen zijn heel ontspannen en heel onderhoudend. Momenteel hebben we even geen les, omdat ze voor de eerste keer oma is geworden en nu naar haar zoon en schoondochter in San Francisco is gevlogen. Daarnaast hebben we dan ook nog één keer in de week gitaarles, waarvoor natuurlijk wel enige uren per week geoefend moet worden. Dus al bij al druk , we zijn dus druk, druk, druk, druk, met al onze dagelijkse bezigheden.

Op de dag dat wij terug kwamen uit Nederland begon hier in Las Palmas het carnaval. Nu duurt het carnaval hier op Las Palmas geen drie dagen, zoals in Nederland, maar drie weken. Als je er dus van houd kun je hier je lol op. Jong en oud is verkleed, vaak binnen families met hetzelfde thema. Daarnaast worden ook de huisdieren, zoals honden, voorzien van versieringen, een geweldig gezicht. Alles bij elkaar ontzettend leuk om te zien en mee te maken.

Overal op straat veel muziek, erg gezellig.  Zoals gezegd, het duurt drie weken lang, zelf vind ik dat veel te lang, maar daarbij moet gezegd worden dat ik niet z’n carnavalstype ben. Maar ik moet wel zeggen, het was erg leuk allemaal. Jammer genoeg waren wij niet op Tenerife, want daar is een van de grootse carnavals optochten van Europa. Het doet daar een beetje denken aan het carnaval van Rio de Janeiro.  Het begint met de verkiezing van de koningin van het carnaval en groeit naar een climax toe op Vastenavond. 
Hier in las Palmas was de optocht ook erg leuk om te zien. Iedereen had erg zijn best gedaan, het zag er allemaal prima uit. Op Vastenavond wordt ook hier een grote optocht gehouden van alle verschillende dansscholen, vooraf gegaan door een priester. Na de dansscholen en de verschillende familie en vrienden groepen komen de vrachtwagens met mega geluidsinstallaties. Op iedere vrachtwagen staan mensen te dansen, is er een bar aanwezig, een diskjockey en soms zelfs een barbecue.

Iedere vrachtwagen wordt daarnaast ook nog eens door zo’n 100 mensen gevolgd, die meedansen op de muziek. Uren lang rijden er meer dan 120 vrachtwagens voorbij. Als afsluiting van het carnaval vindt op Aswoensdag de begrafenis plaats van een enorme sardientje. Hierbij wordt een reuze sardientje in brand gestoken, met als afsluiting een groot vuurwerk. Zo, en dan nu weer klussen aan de boot, want dat is vast gegeven als je booteigenaar bent, ha, ha, ha.

De afgelopen weken heeft Hans een wandeling gemaakt die startte in de botanische tuin van Gran Canaria, genaamd Canario Viera y Clavijo Garden. Met de bus is hij met een groep Zweden naar het beginpunt gereden.



Via een aangelegd pad werd er daarna afgedaald naar de botanische tuin. De tuin  is hoofdzakelijk beplant met bloemen en planten die voorkomen op de Canarische Eilanden, waaronder ook soorten van de eilanden die behoren tot het gebied genaamd de eilanden van Macaronesië. Hieronder vallen de eilanden van Madeira, de Azoren en de Kaapverdië. De tuin is lang geleden reeds aangelegd, wat ook is te zien aan sommige bomen. In de tuin leven tevens vlinders, schildpadden, eenden, vissen en hagedissen. Alleen de laatsten hebben ze niet gezien tijdens de wandeling. Na twee uur te hebben rondgedoold in deze tuin, is de groep lopend teruggekeerd naar Las Palmas en de jachthaven.

Op bezoek in Nederland

De feestdagen zijn achter de rug, het gewone leven is weer begonnen. Wat zal het jaar 2017 voor ons gaan brengen? Ach, het is misschien maar goed dat je niet alles van tevoren weet. In januari gaan wij in ieder geval naar Nederland toe. Ik heb er zin in, iedereen weer even te zien, je mist je familie soms echt wel. Er zijn van tevoren al afspraken gemaakt, wel zo duidelijk voor iedereen. Maar zoals soms gebeurd, gaat alles niet zoals wij wensen. Als we op het vliegveld aangekomen zijn, blijkt dat de vlucht niet doorgaat. Deze is drie dagen uitgesteld, balen  natuurlijk. Achteraf gezien hadden we de kleine lettertjes beter moeten lezen. 

Maar dan is het eindelijk zo ver, vrijdag 27 januari, we vliegen voor de eerste keer terug naar Nederland. Ergens in mijn achterhoofd denk ik nog steeds, als hij maar wel echt gaat. Maar hij gaat echt, hoera. We hebben een goede vlucht met Vueling, al zou ik toch niet meer zo gauw meegaan met deze maatschappij, alleen al voor het feit dat ze een vlucht zomaar zonder opgaaf van redenen een paar dagen verschuiven. Als je thuis afspraken hebt gemaakt zoals wij, dan wil je niet een paar dagen later aankomen, dit gebeurd ons dus geen tweede keer. Aangekomen op Schiphol, hebben we een keurige landing trouwens. In de aankomsthal staan onze kinderen en kleinzoon ons op te wachten. Heerlijk om iedereen weer even in mijn armen te sluiten. Wij gaan met z’n alle naar onze dochters huis toe. Iedereen blijft gezellig nog even wat drinken. Die lieverd had voor ons lekker suddervlees met een witte boterham klaargemaakt, dus dat was smullen geblazen. Wij blijven dit keer veertien dagen in Nederland en de meeste dagen zijn volgeboekt. Je kan niet bij iedereen langs gaan, dat lukt gewoon niet, je zou jezelf voorbij lopen. Maar het meeste is gelukt. Bij mij zusje een paar dagen heerlijk bij geklets. Mijn neefje met zijn vrouw en de twee kinderen gezien, het was weer erg gezellig. Ook mijn broer weer even gezien, het is goed zo. 

Zeilvrienden van ons hadden een gezellig avondje georganiseerd en gezellig was het zeker, ha, ha, ha. Weer als vanouds veel gelachen met elkaar, dat zijn wij nog niet verleerd. Ze hadden speciaal voor ons verschillende heerlijke stampotten gemaakt, jammie, smullen dus. Heel fijn om ze weer te zien. En zo zou ik nog veel meer kunnen schrijven over alle ontmoetingen, maar dan wordt het wel een lang verhaal. Ik ben ook nog even op mijn werk geweest,  leuk om al die collega’s weer te zien en te spreken. Hele lieve klanten kom je ook weer tegen, wat is het toch fijn om ze allemaal weer te zien. En al heb ik niet iedereen kunnen zien, wij komen zeker dit jaar weer terug. Wij hopen dan die mensen die wij niet hebben gezien ook een bezoekje te brengen. Dan is het toch echt weer zover, we moeten terug, nee onzin wij zijn ook weer blij dat we naar huis kunnen gaan, drukke tijd gehad en we willen het zonnetje weer opzoeken, die mis je echt wel hier.

Een dag na aankomst kregen we deze foto van de Bright Side

 Ik kan nu wel begrijpen dat mensen overwinteren in het buitenland, je wordt door het zonnetje een ander mens. Ik wil vanaf hier jullie allemaal bedanken voor de goede zorgen die wij van jullie gekregen hebben. Wij hebben een prima terugvlucht, weer een mooie landing. Jammer dat net de bus weg is, moesten we een taxi nemen, maar we zijn dan wel zo weer thuis. 

Heerlijk weer aan de boord te zijn, wij hebben nog een wijntje genomen bij het napraten en zijn vervolgens ons bedje in gedoken, heerlijk zzzzzzzzzzzz.       

Life

Life is a song - sing it.
Life is a game - play it.
Life is a challenge - meet it.
Life is a dream - realize it.
Life is a sacrifice - offer it.
Life is love - enjoy it.

Wat te doen met zo veel vrijetijd?

Nadat we het besluit hadden genomen om één jaar in de Canarische eilanden te blijven, kwam van verschillende kanten de vraag, wat gaan jullie gedurende al die tijd dan doen als je niet zeilt. In het begin had ik zelf nog geen idee, Spaans leren was één van de wensen. We zijn ondertussen ruim drie maanden op de Canarische eilanden en we komen ondertussen tijd te kort. Onze dagelijkse bezigheden bestaan ondertussen uit een veelheid van activiteiten. Van een aantal vertellen we hieronder wat meer.

In 6 stappen naar 100 push-ups:

De mannen in actie

Drie keer per week zijn wij, een groepje mannen van 55 jaar en ouder, bezig met push-ups. John van het SY Asha kwam met het geweldige idee om de armen en de schouders wat sterker te maken, door een push-up training. Hij heeft hiervoor de beschikking over een trainingsprogramma, die als doelstelling heeft om in een periode van 6 weken naar 100 push-ups te gaan. We begonnen met drie man, maar reeds na de eerste week is dit al uitgebreid naar vijf man. Drie keer in de week ligt dit groepje ’s-morgens push-ups te maken, een leuk gezicht zo op de steiger. De training bestaat uit een aantal sets van push-ups met tussen elke set 120 seconden rust. Afsluitend doe je de laatste set met een bepaald minimum of zo veel meer als je aankunt. Je kunt de training zwaarder maken door de rustperiode terug te brengen naar 60 seconden. Vergeet niet te ademen, dus bij elke push-up goed uitademen. Voor geïnteresseerde, het trainingsprogramma ziet er als volgt uit;
Week 1: 4 sets bestaande uit 11-12-9-9 push-ups. Als afsluiting een serie van 13 push-ups.
Week 2: 4 sets bestaande uit 16-17-14-14 push-ups. Als afsluiting een serie van 20 push-ups.
Week 3: 4 sets bestaande uit 22-30-20-20 push-ups. Als afsluiting een serie van 28 push-ups .
Week 4: 4 sets bestaande uit 29-33-29-29 push-ups. Als afsluiting een serie van 40 push-ups.
Week 5: 7 sets bestaande uit 20-20-24-24-20-20-22 push-ups. Afsluitend met een serie van 50 push-ups.
Week 6: 8 sets bestaande uit 26-26-33-33-26-26-22-22 push-ups. Afsluitend 60 push-ups.
De finale: Nadat je bent hersteld van de laatste training ga je nu voor de 100 push-ups achter elkaar.

Noot: Als je de hoeveelheid in een bepaalde week niet haalt, herhaal dan de voorgaande week. Zo neemt het programma dan wel wat meer tijd in beslag maar kom je uiteindelijk wel op het eindpunt, namelijk 100 push-ups. Succes gewenst.

Samen muziek maken en zingen:
Doordat er hier zo veel muziek wordt gemaakt, zijn we nu samen begonnen met gitaarles. Hoe dat zo is gekomen? Wel elke woensdag- en vrijdagavond is er een groepje Nederlanders die muziek maakt bij een restaurantje. Soms wordt dit spontaan uitgebreid met muzikanten uit andere landen zoals Zweden of Ierland. Doel is een gezellige avond met muziek en zang. Sonja komt hier helemaal tot bloei, ze zingt menig liedje mee en zit bij voorkeur dicht bij de muziek. Een geweldige ervaring als ik mijn meisje zo zie genieten. Sommige muzikanten spelen pas een korte periode maar doen hier wel veel ervaring op.

Dit maakte Sonja zo enthousiast, dat ze aan Quido heeft gevraagd of hij haar les kan gaan geven. Maar voor het zo ver is, moest er eerst een gitaar worden gekocht. Sonja is samen met Quido een 2^e-hands gitaar gaan kopen bij een winkel vol met 2^e-hands spullen. Samen met Asha is ze vervolgens naar haar eerst les gegaan. Bij terugkomst was ze heel enthousiast, maar was ze wel tot ontdekking gekomen dat haar gitaar iets te groot voor haar is.
De oplossing, ik moest de gitaar maar overnemen en lessen gaan volgen, zodat zij een kleinere gitaar kon gaan kopen. Zo gezegd zo gedaan, dus heb ook ik op dit moment mijn eerste gitaarles gehad. De blaren staan op mijn vingers, maar dat hoort erbij heb ik gehoord. Wie weet hebben we talent, we gaan er in ieder geval voor.

Terug naar een oude liefde, wandelen door de bergen:

Ik (Hans) wandel, met een groep Zweden en Nederlanders, één tot twee keer per week in de bergen van Gran Canaria. In onze haven en in Las Palmas in het algemeen, wonen veel Scandinaviërs, vooral veel Zweden. Ze hebben in Las Palmas zelfs een pand met een Scandinavische club. Door een Zweeds echtpaar op onze steiger zijn we met deze groep in aanraking gekomen. Twee tot drie keer per week worden er wandelingen georganiseerd door de bergen en heuvels van Gran Canaria. Spontaan ben ik een keer meegegaan om te ervaren hoe dit was.

Na mijn eerste wandeling was ik direct verkocht. Wat een mooie natuur heeft dit eiland en wat een mooie vergezichten. De eerste wandeling was in nevelige condities maar wel met een brandend zonnetje. De lengtes van de wandelingen variëren van 9 km tot soms wandelingen van meer dan 20 km. Daar komt dan nog bovenop dat je vanuit de jachthaven nog wel even heen en terug naar het busstation moet lopen. Bij elkaar ook 6 km. Je bent dus bijna de gehele dag onderweg. Eerst 3 km lopen naar het busstation, dan met één of twee bussen naar het startpunt van de wandeling. Vervolgens de wandeling waarbij er onderweg wordt geluncht en menigmaal wordt stil gestaan voor een fotomomentje. Aansluitend dan weer met de bus terug en vervolgens weer in de benen voor de 3 km terug naar de jachthaven.

De te lopen routes zijn door de Zweden al veelvuldig gelopen. Ze hebben goede kaarten voor het plannen van de routen en een app waarop je in detail kunt zien hoe de route verloopt. Deze app geeft je na afloop ook de informatie hoeveel kilometer je hebt gelopen met daarbij hoeveel meter je bent gestegen en gedaald. Veel van de routes zijn tevens voorzien van goede bewegwijzering met afstandsaanduiding.

De hoogtes waarop de wandelingen plaatsvinden variëren van 500 meter tot 1.900 meter boven de zeespiegel. Er zijn dus wandelingen bij waarbij je meer dan 1.500 meter stijgt en daalt gedurende de dag. Een beetje conditie moet je hiervoor wel hebben. Door mijn achtergrond als wandelaar en bergbeklimmer, is het lopen, het stijgen en het dalen niet echt een probleem. Al na drie wandelingen voel ik dat de kracht in de benen weer een beetje terug is. Het stijgen en dalen gaat steeds makkelijker, al hoewel, na de laatste wandeling van 27 km en 1.560 meter stijgen en 1.540 meter dalen, voelde ik de dagen daarna mijn benen wel. Om een indruk te krijgen van de natuur, hieronder een selectie van foto’s die ik gedurende de laatste wandelingen heb gemaakt.