Sal Rei op Boavista

De Ikinoo met beide fokken in de passaat stand

Vandaag een korte tocht naar Porto do Sal Rei, op het eiland Boavista. Het is een tocht van nog geen 40 nm, met hoofdzakelijk een achterop komende wind. We besluiten de zeilen in de passaat stand te zetten, dus beide fokken uitgeboomd zonder grootzeil. Het zeilen gaat prima, ware het niet dat de voortgang niet aan onze verwachting voldoet, dus anders gezegd we gaan dus gewoon te langzaam. We halen de fokken weg en hijsen het grootzeil met het eerste rif, waarna ook de Yankee er op de boom weer bijgetrokken wordt. Zo nu raken we eindelijk op snelheid, we lopen meer dan 6 kn per uur, dat schiet tenminste een beetje op. We varen vandaag gelijk op met de Rebel, die net iets eerder anker op is gegaan dan wij. Ondanks dat er nog steeds een beetje Sahara stof in de lucht zit, zien we Boavista al snel opdoemen aan de horizon. Zo op een afstand kun je goed zien dat het een woestijn eiland is, overal zie je zand met her en der een klein beetje groen.

Ons uitzicht vanaf de boot van het  eiland Boavista

Bij porto do Sal Rei aangekomen, zeilen we zuidelijk om het eilandje Ilhéu de Sal Rei om. We doen dit op gepaste afstand omdat er onder water een rif ligt welke niet zichtbaar is. Via de noordelijke entree, tussen de eilanden door, is het niet mogelijk om bij de ankerplaats te komen omdat het tussen de eilanden nog geen meter diep is. Zodra we zicht hebben op de ankerplek zien we dat er al redelijk veel boten voor anker liggen. We moeten dus gewoon achteraan sluiten. Het klopt met onze verwachtingen want vandaag zijn we met 8 boten vertrokken vanaf Sal. Al snel zit ons anker stevig in de zanderige bodem op een diepte van 4,5 meter. Het zicht is hier prima zodat je bij controle van het anker deze in zijn geheel niet meer ziet omdat hij volledig is ingegraven. Een mooie dag dus met prachtige wind en een lekker zonnetje. Helaas hebben we echter wel een probleempje, we kunnen met onze bijboot niet naar de kant want de buitenboardmotor doet het niet meer. We liggen te ver vanaf de kust om te roeien.

Het uitzicht de andere kant op, Ilhéu de Sal Rei

Tevens staat er een wind van 15-18 kn die tussen de eilanden doorkomt. Dus ook al gaan we roeien dan nog worden we de zee opgeblazen. Kees en Trees van de Rebel liggen vlak voor ons en komen aan het einde van de middag een borreltje bij ons doen. Voor de volgende dag zijn we met z’n drieën nabij het rif wezen snorkelen. Wat is het hier mooi met schitterende vissen van groot tot klein en we zien zelfs een kleine morene zwemmen. ’s-Avonds zijn we bij hen op de boot uitgenodigd voor een spelletjes avond. De naam van het spel ben ik kwijt, echter we hebben er wel van genoten. Voor je het weet is het dan laat en tijd om terug te gaan naar onze boot. Kees is zo vriendelijk geweest ons te komen halen en brengen, wat een service. Op een gegeven moment willen we met z’n vieren nu wel eens echt naar de kust. Kees komt ons aan het eind van de middag ophalen om een borrel te drinken bij het strandtentje wat we in de verte zien liggen. Het blijft niet bij een borrel, we besluiten hier ook te blijven eten.

Een verdwaalde bezoeker, elke avond tussen 5 en 6 uur komen er meerder
van deze vliegen ons bezoeken, het lijken net hommels als ze vliegen

We krijgen een geweldige maaltijd voorgeschoteld. Sonja heeft een cordon bleu en ik een steak, werkelijk van topkwaliteit. Het blijkt dat de eigenaar een Portugees is, die hier de zaak strak runt. Een van zijn specialiteiten is gegrilde Langoesten. Deze worden door 2 vissers om de drie dagen vers uit zee bij hem aangeleverd. Hij heeft een diepvries container zodat alles direct, na te zijn schoon te zijn gemaakt, de vriezer in gaat. Na vijf dagen op anker te hebben gelegen houden we Boavista voor gezien. Op naar het eiland Sao Nicolau, naar het plaatsje Tarrafal