Het belooft een mooie zeildag te worden om naar ons laatste
eiland van de Kaapverdische archipel te zeilen, het eiland Sao Vicente. We
zeilen naar een van de grootste havens bij de plaats Mindelo. Samen met de
Zwerver vertrekken we om 07:30 uur LT, helaas eerst met de motor bij omdat er
in de luwte van Sao Nicolau geen wind is te bekennen. Zodra we uit de luwte
zijn is er direct een mooie wind. Het is een prachtige zeiltocht van 46nm
waarbij we de eilanden Raso, Branco en Santa Luzia aan bakboord voorbij laten
gaan. Onze windvaan stuurt de Ikinoo prachtig door het water, waarbij we constant
met de Zwerver opzeilen. In eens draait de Ikinoo zijn kop in de wind. Als ik
de windvaan los koppel, merk ik dat het roer vast zit. Met enige kracht krijg
ik er weer beweging in, dan in eens functioneert deze weer normaal en kan de
windvaan weer gekoppeld worden. Zonder verdere problemen bereiken we de haven
van Mindelo.
Hier is de enige echte jachthaven van Kaapverdië gebouwd. Een
jachthaven met mooie steigers met water en elektra. Nadeel is dat de steigers
niet gekoppeld zijn aan in de grond staande palen, maar aan kettingen die op de
bodem zijn vastgemaakt. Hierdoor zijn de boten en de steigers altijd in beweging,
beetje jammer, want als het echt gaat waaien is dit vragen om problemen en
natuurlijk schade. Aan het begin van de steigers heeft men tevens alle
faciliteiten gebouwd. Er zit en havenkantoor, toiletten, douches, een kleine
winkel met spullen voor de boten en een restaurant wat bijna de gehele dag vol
zit. Wij verkiezen echter om, naast de Zwerver, achter ons anker te gaan
liggen. Bestudering van de techniek in het stuurwiel, leert ons dat er een
klemring is verschoven waardoor deze de as van het stuurwiel afklemde. We laten
het maar zo zitten, het kan verder geen kwaad, alleen het vastzetten van het
stuurwiel met de aanwezige schroef functioneert niet meer als voorheen. Mindelo
is een echte havenstad. Hier komen de zeeschepen aan om hun lading te lossen of
te laden. Vanaf hier gaat het met kleinere schepen naar de andere eilanden.
De
dagen in Mindelo besteden we aan het doen van inkopen voor de oversteek, eten
bij een Italiaans restaurant, zoeken naar kunstaas om me te vissen. Wat natuurlijk ook moet gebeuren is het onderhoud aan de Ikinoo. Dit is een steeds terugkomend gebeuren. Zo ook bij onze vrienden op de Zwerver. We zijn dus
ontzettend druk met allemaal kleine dingetjes. Het eiland zelf is niet echt
interessant.
Het buureiland Santo Antao daarentegen is wel interessant om te
bezoeken. Samen met Nicole en Diederik van de Zwerver besluiten we een dag te
gaan rondrijden op dit eiland. Met de veerpont van 08:00 uur vertrekken we voor
een tochtje van ongeveer 1 uur varen. Aan de overkant aangekomen hebben we een
4WD auto gehuurd. Dit is ook weer zo’n eiland met twee gezichten. Aan de ene
kant door en droog en aan de andere kant groen en vochtig. Het eiland kent, op
een paar kilometer na, geen asfaltwegen. Alle wegen zijn bestraat met keien.
Dus harder rijden dan 60km per uur kun je vergeten, meestal rijd je 30-40km per
uur.
De wegen zijn stijl en smal, enige ervaring met rijden in de bergen is dus
wel noodzakelijk. De uitzichten onderweg zijn adem benemend. Wat dat betreft
hebben we geluk met het weer, dagen daarvoor was het hogere gedeelte van het
eiland in de wolken gehuld. Aan de noordwest kant wordt dan ook volop groente
en fruit geteeld. Op tijd zijn we weer terug want om 17:00 uur gaat de laatste
boot naar Sao Vicente. Bij aankomst in de haven zien we de Ocean Goose van
Wijnand en Marlies liggen. We worden direct aan boord uitgenodigd voor een
welkomsborrel. Weer heel erg gezellig zo met z’n zessen. De laatste weken
hebben we het weer constant in de gaten gehouden. De jachthaven bij een ondergaande zon |
Onderhoud aan de Zwerver |
Prachtige uitzichten onderweg |
En dan vind je in de bergen in eens een rasta gemeenschap |
Aan deze zijde van het eiland is alles groen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten