Suriname deel 2

’s-Avonds krijgen we een berichtje dat onze vrienden, Eric en Edith, veilig zijn geland op het vliegveld Johan Adolf Pengel International Airport nabij het plaatsje Zanderij, 45 km ten zuiden van Paramaribo. De periode tot aan ons vertrek naar Tobago gaan we grotendeels gezamenlijk met hen doorbrengen, heerlijk om na zo’n lange tijd eindelijk weer eens een paar goede vrienden over te hebben. De volgende dag staan ze aan de wal in Domburg. Vandaag doen we rustig aan vanwege de reis die ze achter de rug hebben en brengen onze tijd aan boord van de Ikinoo door met het uitwisselen van verhalen en belevenissen. Het wel en wee van onze vriendengroep van het “Steigertje UV” wordt hierbij natuurlijk uitgebreid besproken en becommentarieerd. Aan het einde van de dag keren we terug naar de wal waar we in het restaurant van het resort nog wat eten en drinken voordat zij terugkeren naar hun hotel in Paramaribo.

De ingang van Fort Zeelandia

Voor de volgende dag hebben we afgesproken bij hun hotel om gezamenlijk Paramaribo te bezoeken. We hebben een wensenlijstje van winkels waar we naartoe willen. De volgende dag stappen we in Domburg in het busje van het openbaarvervoer dat ons naar Paramaribo brengt. Voor een enkele reis betaal je 1,60 SRD per persoon, omgerekend ongeveer € 0,20 per persoon, en dat voor een reis van 45 minuten, volgens ons kun je daarvoor dit busje niet rijden. Na gezamenlijk koffie te hebben gedronken, gaan we ons lijstje van winkels af. De boekhandel heeft geen gidsen van het Caribische gebied, terwijl dat op internet wel staat vermeld. Bij de winkel voor buitenboordmotoren van Yamaha treffen we het helemaal, we maken nu eens echt mee hoe de Surinaamse mentaliteit werkt. Men heeft voor ons een 4PK motor op voorraad met een prijs van 10.800 SRD. Daarnaast hangt een motor van 15PK waarop men 10% korting geeft.

Het standbeeld van koningin Juliana
achter het fort Zeelandia

Zoals het een echte Hollander betaamd, vraag ik of dat er van onze motor nog wat van de prijs af kan. We krijgen als antwoord “nee, geen korting mogelijk”. Als we vragen of dat hij dan de motor in ieder geval voor ons naar Domburg kan brengen, krijgen we als antwoord, “nee, we zijn geen vervoersdienst”. Op de vraag of dat ik dan in ieder geval kan pinnen, ik wil niet met zo veel geld over straat lopen, is het antwoord, “als u wilt pinnen wordt de prijs met 5% verhoogd”. Dit was voor ons de limiet. Dan maar geen nieuwe motor. Blijkbaar zijn ze geheel niet geïnteresseerd in het verkopen van een buitenboordmotor! Nadat we ons lijstje hebben afgewerkt lopen we naar fort Zeelandia, waar we gezamenlijk aan de waterkant een late lunch gebruiken.

’s-Middags wandelen we langs de Suriname rivier, pikken nog een terrasje en eindigen de avond in een leuk restaurantje. Hier heeft Eric met een achternichtje afgesproken die hij meer dan 25 jaar niet heeft gezien. Het weerzien met de 31 jarige Valerie is hartverwarmend, alsof ze elkaar vorige week nog gezien hebben.

Gezellig met z'n allen aan tafel na het eerste weerzien

Het voorgerecht van Sonja, de rest had pindasoep

Zo brengen we avond door met heerlijk eten en prachtige verhalen uit het verleden. De volgende dag gaan we gezamenlijk naar Frederiksoord. Onze taxichauffeur Vidjai Narin, rijdt ons de gehele dag rond. Vanaf de eerste dag dat hij Eric en Edith naar Domburg heeft gebracht, bellen we hem om ons van A naar B te brengen. Dit zal hij de gehele week ook blijven doen. Nadat hij ons aan de waterkant van de snelstromende Commewijnerivier heeft afgezet, steken we met de korjaal over naar Frederiksoord. Hier krijgen we een rondleiding met een gids. Ikzelf heb dit al eerder gedaan, het is daarom voor mij des te interessanter omdat we nu een andere gids hebben die dezelfde geschiedenis op een andere manier verteld met ook andere details.

In de korjaal onderweg naar Frderiksoord

Ontzettend leuk om te doen. Voor de lunch met Roti, gaan we op de fiets naar mevrouw Dipai, Valerie heeft dat voor ons geregeld en gereserveerd. We worden zeer hartelijk bij mevrouw Dipai thuis ontvangen. Mevrouw Dipai is een dame die iedereen in Suriname kent. Zodra we wat vragen over de televisie opnames van het programma “Erica op reis”, begint ze honderduit te vertellen over Erica en het koken met Erica, de TV-opnames, haar gezin. Wat een geweldige vrouw. Na afloop moeten we daarom wel even gezamenlijk op de foto.

Mevrouw Dipai in het midden

De Roti die ze ons voorschotelt is werkelijk geweldig, ik heb al veel vaker Roti gegeten, maar nog nooit zo goed als deze. Na de lunch en het afscheid van mevrouw Dipai, keren we op de fiets terug naar Frederiksoord en nemen de korjaal terug over de Commewijnerivier. Onze chauffeur arriveert 5 minuten nadat we aan wal zijn gekomen. Nadat wij onze vrienden hebben afgezet brengt hij ons naar Domburg. Na nog wat te hebben gegeten, keren we moe maar voldaan naar de Ikinoo terug. De dag daarna zijn wij druk bezig met het klussen aan de boot, er moeten nog een aantal zaken gedaan worden voordat we weg kunnen. De beide blokken van de Genuarail worden vervangen, de windvaan wordt weer in elkaar gezet met de onderdelen die we hier hebben laten lassen en de was wordt gedaan. Zo zijn we de gehele dag druk, druk, druk.

De Stuwdam van het Brokopondo stuwmeer

De volgende dag worden we door onze vrienden opgehaald in de taxi van Vidjai, Vandaag gaan we een wat grotere tocht maken. Als eerste staat de afsluitdam van het Brokopondo stuwmeer op het programma.

De Suriname rivier met in de verte een goudzoeker

Het is een lange weg hier naartoe. Je zou verwachten dat dit een toeristische attractie zou zijn, niets is minder waar. Er is hier een dam, er staan wat huisjes en er liggen wat boten van hoofdzakelijk goudzoekers. Hier ben je dus snel uitgekeken, op naar het volgende bezienswaardige punt, Ston eiland. Hier ligt een klein resort waar het volgens Valerie goed toeven is. Er is een restaurant en je kunt er zwemmen in het Brokopondo meer. De weg er naar toe is goed te doen, alleen het laatste deel is onverhard en kan eigenlijk niet normaal met een personenauto worden gereden. Onze chauffeur doet het echter wel. Helaas is ook hier de mentaliteit ver te zoeken, we worden hier door vijf Surinamers ontvangen, waarvan er één de vraag stelt “wat doet u hier?” U behoort zich te melden bij het toegangshek.

Het Brokopondo stuwmeer bij Ston eiland

Aangezien hier niemand zat om de slagboom te bedienen, zijn we de geopende slagboom voorbij gereden. Op onze vraag of dat we hier wat konden eten en drinken werd ontkennend geantwoord. Hier zitten dus vijf Surinamers met elkaar te kletsen, in een prachtige omgeving met een resort en een strandje, waar echter de toerist niet welkom is. Jammer, weer een kans gemist. Op naar Berg en Dal. Dit is een resort dat geheel gerestaureerd is de laatste jaren en dat het veel beter doet dan Ston eiland. Bij binnenkomst is dit ook direct duidelijk te zien. Er zijn hier diverse gasten die hier hoofdzakelijk komen voor hun rust, voor het maken van wandelingen en om te zwemmen in het aanwezige zwembad. Wij gebruikten hier de lunch, die van prima kwaliteit is. Daarna werden we terug gereden naar Domburg. Na te zijn afgezet reden onze vrienden verder naar Paramaribo.

Eric met onze gids

De volgende dag worden we door een busje met 4-weeldrive en chauffeur opgehaald. Als we instappen zitten onze vrienden met hun nichtje en een lokale gids met zijn vrouw reeds in het busje. Na wat eten en drinken te hebben gehaald voor onderweg gaan we op stap voor een bezoek aan Brownsberg. Hier staat een resort, maar wat veel interessanter is, vanaf hier kun je naar verschillende watervallen lopen. Zodra we de asfaltweg hebben verlaten, zijn we echt blij met het 4-weeldrive aangedreven busje. De weg is zeer slecht onderhouden en het heeft de laatste dagen veel en hard geregend. Met moeite komen we vooruit. Een keer zitten we zelfs vast en komen niet verder vooruit. Door het busje langzaam weer naar beneden te laten zakken en daarna met hoge snelheid het zelfde stuk weer omhoog te rijden, komen we uiteindelijk boven. Aan het einde van de weg vinden we het resort waarvandaan je een prachtig uitzicht hebt over het Brokopondo stuwmeer.

Het pad naar de irene waterval

We besluiten eerst te lunchen zodat dit nog enigszins warm is. Daarna wandelen we door de bossen naar een de Prinses Irene waterval. Een prachtige wandeling over een stijl pad. Bij terugkomst stonden we net onder een afdakje toen de regen weer met bakken uit de hemel kwam. Gelukkig bleven wij dit keer droog.

De Irene waterval

De tocht naar beneden verliep bijna even spectaculair als de tocht naar boven. Zo werden wij aan het einde van de dag weer afgezet bij ons resort in Domburg. Hier wachtte ons een verrassing, er was namelijk een spontaan barbecue georganiseerd. Van de laatste barbecue was nog zo veel vlees over, dat gezamenlijk met de vis die diverse boten onderweg naar Suriname hadden gevangen, er meer dan voldoende eten was. We konden dus zo aanschuiven. Je kunt het slechter treffen. De volgende dag stond voor ons in het teken van boodschappen doen voor de overtocht naar Tabago en van het kopen van nieuwe accu’s.

Mast inspectie

We hebben besloten dat toch maar hier te doen aangezien de accu’s nu wel heel slecht worden. We willen er onderweg geen problemen mee krijgen. Aan het einde van de dag staan er 6 nieuwe accu’s op de boot en hebben we weer boodschappen voor de komende weken. Alles krijgt een plaatsje, waarbij Sonja haar voorraden boekje bijwerkt zodat op papier staat wat er allemaal aan voorraden in de vakken ligt. De dag daarna zijn onze vrienden aan boord van de Ikinoo. Eric helpt mij met het plaatsen van de laatste accu’s en het oplossen van het probleem hoe alles weer aan te sluiten. De oude accu’s hadden namelijk twee aansluitpunten per pool, terwijl de nieuwe er maar één heeft. Maar ook hiervoor vonden we een oplossing, Zo waren we dus twee uur later klaar en stonden de oude accu’s buiten onder een zeiltje. Wat volgde was nog een mastinspectie waarbij ik zelf de mast inging en Eric mij zekerde met de grootzeilval. Alles zag er prima uit, al het stof van de periode op de Canarisch en Kaapverdische eilanden was weggespoeld.

Gezellig lunchen

De rest van de dag hebben we het ons gezellig gemaakt met aan het einden van de dag een heerlijk diner. Tijd om afscheid te nemen van onze vrienden. Dat is en blijft een dingetje voor vertrekkers zoals wij. Steeds ontmoet je weer nieuwe leuke mensen maar moet je ook weer afscheid nemen. De laatste dag in Domburg gebruiken we om de boot verder geheel klaar te maken voor de reis naar Tobago. De oude accu’s naar de kant gebracht, we hadden iemand gevonden die ze heel graag wilde hebben, de watertank en de dieseltank weer vol getankt en alles opgeborgen wat we onderweg niet gebruiken. Op naar Tobago.

Is het geen lief koppel?