Aruba

De tocht van Curaçao naar Aruba hebben we over twee dagen verdeeld. De totale afstand vanaf de Curaçao Marine naar de ankerplaats nabij Oranjestad op Aruba is 80 nm. Net iets te ver om dat in één dag bij daglicht te zeilen. Zo verlaten wij ’s-morgens om 10:30 uur de marina en zetten koers naar de Koningin Emma brug. Zodra de brug voor ons is open gedraaid, zetten we de yankee vol bij, schakelen de motor uit en zetten we koers naar de baai bij Santa Cruz op Curaçao. Zo alleen op de Yankee zeilen we, met z’n drieën, rustig bij een windje van 14-20 kn naar het noord-oosten. Om 15:30 uur ligt het anker al weer in de grond, nadat de eerste poging mislukte doordat de zandbodem vol ligt met keien. Als ik het water in duik om het anker te controleren, zie ik dat het

Onderweg naar Aruba

anker vastzit achter een rotsblok. Ik geef Sonja opdracht de motor te starten, deze in zijn achteruit te zetten en langzaam het toerental op te voeren. Nadat het anker nog drie meter krabt, graaft het zich goed in op de zanderige bodem. Klaar, tijd om te snorkelen en een ankerbiertje te drinken. We maken het die avond niet laat.   De volgende morgen gaat om 06:00 uur de wekker al. We ontbijten snel, maken de Ikinoo zeilklaar, de windvaan wordt in gereedheid gebracht en om 07:00 uur varen we weg van onze ankerplek. Direct staat er al een lekker windje zodat de motor uit kan.

Mooie snelheid richting ons doel op Aruba

De windvaan wordt ingesteld en de stuurautomaat wordt uitgeschakeld. Wat een rust brengt dat elke keer weer aan boord. Tijd om de hengel uit te gooien. Als ik enige uren later met de spinakerboom van de yankee bezig ben, begint de molen te ratelen, we hebben beet. Helaas heb ik even geen tijd, ik sta nog steeds op het voordek. Sonja draait ondertussen de rem wat vaster zodat de vis sneller moe wordt en de lijn niet te ver uitloopt. Zodra de spinakerboom goed is gezet, ga ik het gevecht met de vis aan. Helaas, dit keer was de vis te sterk voor mij. Na een gevecht van meer dan een kwartier, wint de vis en komt los van de haak, jammer. Ondertussen neemt de wind steeds verder toe. De verwachting is dat deze verder oploopt tot 28 kn. Omdat het tijd wordt om te gijpen en de koers zo aan te passen dat we bij Oranjestad uitkomen, loop ik naar voren en vervang de yankee op de spinakerboom voor de kotterfok op de spinakerboom. Zo varen we iets comfortabeler maar nog steeds even snel.

Een prachtige vette geelvintonijn, nu allen nog even fileren

Dan, terwijl we Aruba naderen, begint de molen opnieuw te ratelen. Ik sla aan en begin het gevecht met de vis. Dit is een hele sterke vis die blijft vechten, het is constant een geven en nemen van de lijn. Eindelijk, na meer dan 30 minuten worstelen, ligt er een mooie geelvintonijn in de kuip. Dat wordt weer smullen met z’n allen. Omdat we druk bezig waren met onze vis, zijn we wat te ver doorgevaren. Hierdoor is de Zwerver ons voorbij gestoken. Op de marifoon horen we even later de Zwerver de port control van Oranjestad oproepen. Deze stuurt de Zwerver terug naar de Barcadera haven omdat zij zelf te druk bezig zijn met een cruiseschip. Zodra we dat horen, gaan wij snel overstag. Wij zijn zelf namelijk net 2 nm voorbij de Barcadera haven. Bij het oproepen van de havenautoriteiten, krijg ik echter maar niet duidelijk waar we moeten gaan aanleggen. Ja tegen die autobanden langs de kade. Enig idee waar? Ik zie niets anders dan autobanden.

De Ocean Goose onderweg naar Aruba

Dan besluiten we de Ikinoo langs de kade te leggen, zo’n 100 meter voor een containerschip. De Ocean Goose komt langszij en de Zwerver meert voor ons af. Maar ja, waar gaan we nu inklaren. Dat probleem wordt binnen een minuut door de port security opgelost. Zij sommeren ons op een andere plek te gaan liggen, maar op die plek is helaas geen plaats. Met de auto van de security worden we vervolgens naar de douane en de customs gereden. Bij deze laatste zijn we helaas 2 uur bezig geweest omdat het hen niet lukt onze gegevens correct in het systeem te zetten. Marlies van de Ocean Goose heeft het invoeren na enige tijd zelfs overgenomen om er wat meer snelheid in te krijgen. Toen we eenmaal alle drie waren ingevoerd, bleken we al bekend te zijn door het inklaren op Bonaire en Curacao. Ze wisten niet hoe dit op te zoeken, verspilde tijd dus. In het donker zeilden we daarna met z'n drieën naar de ankerplaats bij Oranjestad. Om 20:00 uur lag ons anker vast in de grond en werd het tijd voor een borrel en wat te eten. Wel moest ik eerst nog even de tonijn netjes fileren, zodat deze netjes en schoon in de koelkast kon worden opgeborgen.

Onze Ikinoo voor anker op de ankerplaats van Oranjestad

Tijd om Aruba te gaan verkennen. We hebben besloten hier minimaal 10 dagen te blijven.
De volgende dagen genoten we met z’n zessen van Oranjestad, de terrasjes langs het strand, de heerlijkste gerechten die we van de tonijn, de baracuda en de dorade hadden klaar gemaakt. Het bleek namelijk dat Wijnand van de Ocean Goose onderweg ook nog twee mooie vissen had gevangen. Zo aten we dus de eerste twee dagen volop vis.

Ons strandtentje met zondagavond barbeque

Zondags zijn we met z’n allen wezen eten bij een tentje op het strand. Alleen op zondag kun je hier spareribs en kip van de barbeque bestellen. Dit hebben we dus gelijk met z'n zessen uitgeprobeerd. De gerechten waren prima voor elkaar. Voeg daaraan toe een paar lekkere biertjes en de dag kan echt niet meer stuk. Voor ons zeker het herhalen waard. Na een aantal dagen niet veel te hebben uitgevoerd, behalve dan eten, drinken, luieren, zwemmen en borrelen, huurden we met z’n zessen een auto. 

Heerlijk luieren en een beetje zwemmen

Misschien is dit niet helemaal eerlijk tegenover de dames in ons gezelschap, die elke ochtend druk bezig waren met aqua-joggen. Ik krijgt het al warm als ik er aan denk. Tijd om rond te gaan toeren met de auto, boodschappen te doen, vrienden te bezoeken, een buitenboordmotor te kopen, etc. De eerste dag reden we, zonder Sonja, alle winkels langs op zoek naar een nieuwe buitenboordmotor voor de Zwerver en een gebogen slang voor het koelsysteem van de Ocean Goose. We hadden net de slang gekocht, toen Sonja aan de telefoon hing. De Ocean Goose was op drift geraakt achter haar anker. Sonja was naar buiten gekomen om één van de ramen, voorzien van een hor, wat dicht te doen. Op dat moment lag de Ocean Goose al vlak langs de Ikinoo. Ze was direct met stootwillen aan de gang gegaan om te voorkomen dat er schade zou optreden als de Ocean Goose ons zou raken. Gelukkig dreef zij, zonder ons te raken, nog wat verder naar achteren. Nadat Sonja ons dit had verteld, keerden we de auto en reden zo snel als mogelijk terug naar de parkeerplaats bij de ankerplek. Eenmaal aan boord, bleek dat een Duits koppel de boot zag wegdrijven en op dat moment besloten hebben om met een extra anker en lijn achter de Ocean Goose aan te gaan. Gelukkig bleef hij met dit extra anker net achter de Ikinoo liggen. Zo konden Wijnand en Marlies hun schip weer veilig op een goede plek leggen. Het krabben van het anker was waarschijnlijk veroorzaakt door een motorschip, dat eerder die ochtend tegen hen aan was gedreven nadat deze motorpech had gekregen. Gelukkig is dus alles goed afgelopen. Na dit avontuur, zijn we ’s-middags nog de nieuwe buitenboordmotor voor de Zwerver gaan kopen. Aan het einde van de middag hebben we met z’n achten geborreld op de Ocean Goose en kregen de Duitsers en Sonja ieder een lekker flesje wijn als dank voor de inspanning.

Uitzicht vanaf de vuurtoren over Arashi Beache

De volgende dag zijn wij gezamenlijk met Diederik en Nicole met de auto een tour over het eiland gaan maken. Het eerste deel van onze tocht voerde ons naar de vuurtoren op het uiterste noorden van Aruba. Hier heb je een prachtig uitzicht. Helaas kun je niet naar boven de vuurtoren op. Na eerst nog even wat gedronken te hebben bij La Trattoria el Faro Blanco, een echt Italiaans restaurant onderaan de vuurtoren, zijn we gaan zwemmen en snorkelen bij Arashi Beach. Een heerlijk strand met parasols die je hier gratis kunt gebruiken. Er liggen hier prachtige rotsen onder water waar het schitterend snorkelen is. Nadat we vervolgens hadden geluncht, zijn we doorgereden naar Baby Beach in het uiterste zuiden van het eiland.

De vuurtoren op Aruba

Dit strand moet tot de top 10 behoren van de stranden op Aruba. Ons viel dit strand nogal tegen. Het strand van Arashi Beach en het strand bij onze ankerplek zijn wat ons betreft veel schoner en mooier, maar ook veel gezelliger. Zo hadden we dus een echt toeristendagje achter de rug. De laatste dag met de auto deden we nog uitgebreid boodschappen en gebruikten Wijnand en Marlies de auto om vrienden op het eiland te bezoeken. Aruba was voor ons een uiterst welkome verrassing. Het is dat er een goed weervenster aan kwam voor de oversteek naar Santa Marta in Colombia, anders waren we hier zeker nog een week gebleven. Dit eiland gaf ons een echte Caribisch gevoel, zon, zee, strand, leuke tentjes met betaalbaar eten en drinken, muziek en bijzonder vriendelijke en behulpzame mensen. Voor die zeilers die rechtstreeks van Curacao naar Colombia zijn gevaren, je hebt echt wat gemist. Voor die zeilers die nog moeten gaan, sla Aruba niet over, het is meer dan de moeite waard om dit prachtige eiland te bezoeken.

Een impressie van Aruba, het ABC-eiland dat ons het meest positief verraste