New Caledonië

We zijn in New Caledonië aangekomen met drie Nederlandse boten. We hebben gepland dat we een paar dagen in New Caledonië blijven, om zo bij het eerste goed weervenster verder te zeilen naar Australië. Die paar dagen werden uiteindelijk bijna tweeëneenhalve week. Omdat we snel verder wilden zeilen, hadden we ervoor gekozen om in de jachthaven te blijven liggen.

Een witte pauw, deze variant hadden wij nooit eerder gezien.

Zo konden we op elk moment vertrekken. De twee andere Nederlandse boten hebben nog wat ankerplekjes in de omgeving bezocht. Helaas is veel natuur hier verwoest door de afgravingen die in het verleden hebben plaats gevonden. Ook het koraal is op veel plekken dood. De eerst avond genieten we, samen met Floris en Ivar van de Lucipare2, van een welkomstborrel met lekkere hapjes. Na 6 dagen zeilen hebben we elkaar weer veel te vertellen over de belevenissen onderweg. Een dag later doen we het nog eens dunnetjes over, als ook de Incentive met Rik en Sanne is aangekomen. Een van de eerste dagen in Noumea, huren we een auto om de omgeving te verkennen.

Pauwen lopen hier in de dierentuin vrij rond,

Als eerste rijden we naar de dierentuin. We zijn wat aan de vroege kant, dus moeten we even wachten. Als de poort eenmaal opengaat, blijkt dat Sonja haar vouwfiets niet mee naar binnen mag nemen. Dat is voor het eerst dat we hiermee geconfronteerd worden. Helaas, dit bezoek slaan we dus over omdat de afstanden te groot zijn voor Sonja om te kunnen lopen. Tevens gaat het ook nog eens naar boven beneden.  Wel zien we een aantal zeer mooie pauwen en blijven we nog even hangen voor koffie, thee en een gebakje. Aansluitend rijden we naar het zeeaquarium. Na wat zoeken naar een parkeerplaats, hier liggen veel wegen open vanwege werkzaamheden, kunnen we naar binnen.

Een collage van de foto's van het aquarium.

Het is een niet al te groot aquarium, maar wel heel compleet voor wat betreft de vissen en de dieren die in de zee rond New Caledonië leven. We zijn een aantal uurtjes zoet met het bekijken van al de aquaria.

Een van de beelden in een expositieruimte.

Vervolgens rijden we naar het Cultureel Centrum van Noumea. Als we de auto hebben geparkeerd, betalen we bij de ingang en lopen verder. Dat blijkt echter tegen te vallen, de afstanden zijn veel groter dan gedacht. We lopen naar het bezoekerscentrum, welke een aantal kleine exposities bevat en houden het daarna voor gezien. Voor Sonja is dit te vermoeiend, de te lopen afstanden zijn te groot. Op onze terugweg bezoeken we nog een groot winkelcentrum en genieten van het grote aanbod van etenswaren, zoals te verkrijgen in Frankrijk, die wij in New Zealand echter niet konden kopen. Voor Sonja is dit een waar winkelparadijs. We zijn precies op tijd terug voor het happy hour in het restaurant aan het begin van de haven. We blijven er meteen ook maar even een hapje eten. Op 27 mei waren we ook 23 jaar getrouwd. Die dag ging ik lopend en Sonja op de fiets, naar een winkelcentrum op 5 km afstand van de jachthaven. Onderweg kwamen we daarbij over een wandel/fietspad met diverse culturele zaken. Een aantal daarvan heb ik, op de terugweg, gefotografeerd. Het winkelcentrum viel een beetje tegen en na wat boodschappen te hebben gedaan en natuurlijk wat gegeten en gedronken te hebben, zijn we teruggegaan. Nog even heerlijk op het terras aan de haven gezeten. Voor de avond hadden we, op aanraden van een van de dames bij de receptie, een tafeltje gereserveerd bij een lux restaurant.

Het gedenkteken voor de gevallenen van New Caledonië
gedurende diverse oorlogen.

Hier werd ons een driegangenmenu voorgeschoteld. Met een goede fles wijn erbij, kon de avond niet meer stuk. Er was één minpuntje, de tonijn van Sonja was iets te gaar. Omdat je wat langer in de jachthaven bent, leer je ook meer mensen kennen. Zo kwamen we een koppel tegen uit Griekenland, een koppel uit Brazilië, uit Duitsland. Ook de Su An van Gaby en Lutz kwam op een gegeven moment binnen na een hele zware overtocht uit New Zealand. Zo was er één avond life muziek waarbij het hele zeilers groepje gezellig bij elkaar kroop om te drinken, wat te eten en sterke zeilverhalen te vertellen. Heel gezellig dus. We hebben nog een tweede keer een auto gehuurd, dit keer meer om boodschappen te doen. We reden als eerste naar de Decathlon, een Franse sportzaak voor alle soorten van outdoor sporten. Hier scoorde ik 2 kort broeken en 2 lampjes voor in de kajuit.

Ook Generaal de Gaulle ontbrak niet langs
het wandelpad.

Aansluitend reden we naar de grootste Carfour supermarkt die we ooit hebben gezien. Nadat we alle boodschappen naar de Ikinoo hadden gebracht en opgeborgen, zijn we naar het strand gereden om daar heerlijk te zwemmen en te zonnen. Aan het einde van de middag belanden we als vanzelf weer op het terras van het restaurant bij de jachthaven. Zo was de Ikinoo dus weer afgeladen met eten en drinken en klaar voor vertrek naar Australië. Er kwam een weervenster met heel wisselvallig weer aan. In het begin goede wind om te zeilen, in het middelste gedeelte wat minder wind en zelfs windstille gebieden en veel wind voor de laatste drie dagen. Vooral het laatste baarde ons zorgen. De dag van vertrek bleek de windverwachting voor de laatste dagen wat milder te worden. Tijd dus om te vertrekken. Met drie Nederlandse boten tegelijk liepen we alle instanties af op uit te klaren. Eerst langs de immigratiedienst, dan langs de douane en als afsluiting langs de havenmeester. Van iedere instantie krijg je een document. Na deze tippel langs de instanties, liepen we terug naar de jachthaven om te vertrekken. Alle drie naar een andere bestemming. De Incentive gaat naar Bundaberg, De Lucipara2 gaat naar Cairns en wij gaan naar Mackay. Onderweg heeft de Incentive zijn koers aangepast en is uiteindelijk ook naar Mackay gezeild. Als afsluiting nog iets over het land zelf. New Caledonië is een Frans overzees gebied, waar veel Fransen wonen en werken.

De natuur blijft ons verbazen in al zijn schoonheid.

Het is een land met een bijzonder mix van culturen. Als je op straat loopt voel je de onderhuidse spanning die aanwezig is tussen de originele bewoners en de mensen uit andere landen zoals Frankrijk. Zo kregen wij het advies van een fransman om bepaalde delen van de stad niet na zonsondergang te bezoeken. Een Duits koppel, wat net was aangekomen met hun zeilboot, heeft dat ondervonden. Omdat ze nog geen lokale valuta hadden, liepen ze rond etenstijd richting de stad om geld te pinnen. Voordat ze echter zo ver waren werden ze overvallen waarbij de vrouw botbreuken opliep en haar handtas kwijtraakte. Nog dezelfde avond lag ze dus in het ziekenhuis. Onder de originele bewoners is ook veel armoede en misbruik van drugs en alcohol, je loopt soms letterlijk door de wietlucht heen als je een groepje passeert. Veel van deze mensen zijn werkeloos en hangen wat rond op straat of liggen in een grasveldje of op een bank te slapen. Voor ons een land waar in de toekomst nog veel staat te gebeuren, zeker ook omdat een groot deel van de bevolking kiest voor zelfstandigheid. Voor ons echter ook een land wat wij zeker zouden overslaan.