|
De ankerplaats bij Ngurbloat Beach, volledig omringd door riffen en koraalkoppen, maar wel erg mooi. |
Vanaf Ngurbloat Beach op de Kei Islands, zeilen we naar
Banda Neira met mogelijk nog een tussenstop voor een overnachting op Kur
Island. We zijn op tijd opgestaan omdat we bij hoogwater weg moeten. De huidige
ankerplek ligt namelijk binnen een rif, zodat bij hoogwater de kans het kleinst
is dat we het koraal raken. Om 08:30 uur is het anker opgeborgen en varen we
heel voorzichtig en rustig het rif uit. Eenmaal buiten het rif zetten we het
grootzeil en de yankee en zeilen in de richting van Kur Island. Er staat een
mooie 14-17 kn wind, schuin van achteren inkomend en de zon schijnt volop,
heerlijk zeilweer dus. Omdat het zulk schitterend zeilweer is, besluiten we na
korte tijd al dat we Kur Island aan stuurboord laten liggen en in één keer
doorzeilen naar Banda. Voordat we bij Kur Island zijn, komen we diverse boeien
en vissersbootjes tegen.
|
Een mooie Mahi Mahi, 2 uur later aten we gebakken vis. |
De boeien liggen aan de loefzijde van het
vissersbootje. Het is dus zaak goed op te letten waar de boei ligt en waar het
vissersbootje, want daartussen hangt een vislijn. Zo ontwijken we zeker 8 van
deze combinaties. Als we Kur Island eenmaal voorbij zijn en de diepte oploopt
naar ruim 7.000 meter, zijn er geen vissers meer en starten wij met vissen. Als
aas gebruik ik dit keer een roze kunststof inktvis. Na niet al te lange tijd
zien we dat de hengel sterk doorbuigt. Als ik de lijn binnenhaal blijken we een
mooie Mahi Mahi aan de haak te hebben geslagen. Een mooie vis van zo’n 65 cm,
zonder staart gemeten. Niet veel later ligt deze gefileerd in de koelkast. Aan
het einde van de dag neemt de wind wat af naar 10-14 kn. Zo zeilen we rustig de
nacht door. De volgende dag zijn we druk aan het calculeren of dat we bij
daglicht kunnen aankomen. Het ziet er goed uit.
|
Aankomst bij Banda Islands met duidelijk de vulkaan op de achtergrond. |
Zeker nadat de wind wat
aantrekt en de Ikinoo weer 5-6 kn snelheid maakt. Om 16:00 uur draaien we de
baai van Banda Neira binnen. Banda Neira is een van de eilanden behorende bij
de Banda eilanden in de provincie Molukken. Er wonen ongeveer 7.000 mensen op
dit eiland, die hoofdzakelijk in hun onderhoud voorzien door de visserij, het
kweken van kruiden en een klein beetje toerisme. Tegenover het eiland ligt een
vulkaan, die voor het laatst in 1989 is uitgebarsten, de sporen van die
uitbarsting zijn nog steeds goed zichtbaar. Er is ook een klein vliegveldje,
maar zo lang wij daar waren hebben geen vliegtuig zien komen of gaan, pas bij
vertrek zagen we een klein vliegtuigje landen. De meeste mensen bezoeken deze
eilanden dan ook met de boot vanaf Ambon.
|
De vulkaan, gezien vanaf de plantage boven Walang. |
Vanaf daar gaat een regelmatige
veerdienst. Toen wij hier waren, kwam deze boot aan en meerde direct naast onze
boot af. Veel mensen stapten af en ook ging er weer een grote groep aan boord.
Daarnaast vervoert het schip ook containers. Containers vol met noodmuskaat
noten en amandel noten worden ingeladen en lege containers worden weer op de
kade gezet. Omdat de baai te diep is om gewoon te ankeren, wordt hier geankerd
in de laag. Hierbij gooi je je anker een stuk van de kant uit met zo veel
mogelijk ketting. Daarna vaar je met de kont van de boot naar de kant toe en
leg je de achterkant vast met een lange lijn aan, bijvoorbeeld, een boom.
|
De ankerplaats bij Banda Neira, wij zijn de laatste boot. |
Daarna
haal je je ketting weer binnen totdat je strak tussen je anker en de lijn naar
de wal ligt. Het anker ligt hierbij op de steile helling die niet ver van de
kant naar beneden loopt. Na wat gespeelt te hebben met de ankerketting en de lijn, ligt de Ikinoo naar
tevredenheid, tijd voor een ankerbiertje. De mensen op Banda Neira zijn veel
commerciëler ingesteld dan die op de Kei Islands. Er worden hier, gedurende de
dag en avond, meerder activiteiten georganiseerd, waarvoor je natuurlijk wel
wat moet betalen. Zo is er een Spice tour, een City tour en een snorkel en duik
uitstapje.
|
Onze ankerplek bij Banda Neira. |
Nog dezelfde middag zitten we op het terras aan een biertje en lopen
we met de andere zeilers naar een hotel waar ze voor ons het diner in buffet
vorm hebben klaarstaan. Drie gangen, bestaande uit soep, het hoofdgerecht en
een toetje. Dat alles spoelen we weg met heerlijke koude biertjes. Voor het
diner betaal je ongeveer € 10,00 per persoon, daarvoor kun je zelf haast niet meer koken. Voor
het diner geeft de eigenaar van het hotel ons eerst een rondleiding door de
diverse ruimtes op de begane grond. In het hotel heeft men namelijk diverse
interessante zaken in vitrinekasten en op tafels liggen, het is dus ook een
soort van museumpje.
|
Het buffet op de eerste avond van onze aankomst. |
De volgende dag ga ik mee met de “Spice tour”. Met een
lokaal taxibootje worden we naar het naastgelegen eiland gevaren. Vanaf de
aanlegsteiger maken we een wandeling door de omgeving van het dorpje Walang.
Hier liggen diverse plantages waar men noodmuskaat en amandel kweekt. Veel huishoudens
zijn bezig met het onderhouden van de plantages, het verzamelen van de noten en
het drogen en conserveren van de noten. Dit is een arbeidsintensieve klus.
Tijdens de tour wordt ook het nodige verteld over de historie van de
eilandengroep met de Portugezen, de Engelsen en de Nederlanders. Ik heb me vergeten in te smeren met
antimuggenolie, waardoor ik al lopende over de plantage helemaal lek gestoken
wordt.
|
Van linksboven naar rechts onder: met de boot komen we aan bij Walang. Onderweg zien we een Islamitische begraafplaats, de eenvoudige graven op de voorgrond zijn die van de vrouwen. Een verse geopende nootmuskaatvrucht. Langs de weg zie je overal noodmuskaatnoten liggen om te drogen. Een grote berg met amandelnoten. Een stagiaire verteld in het Engels alles over de nootmuskaat vrucht. Het vruchtvlees wordt gebruikt voor het maken van jam. |
Gelukkig heeft iemand een flesje bij zich met antimuggenolie. Hij spuit
wat op mijn beide benen en dat helpt gelukkig snel. Op de terugweg doen we nog
een klein restaurantje aan, waar we worden getrakteerd op heerlijke warme kaneelthee
met lekkere zoete kleine hapjes, een verwennerij dus.
|
Het eiland herbergt schitterende vogels, helaas zit deze vast. |
Ook deze avond eindigen
we weer op het terras met een biertje en een maaltijd die ons wordt
voorgeschoteld door de eigenaresse van het hotel waar wij voor anker liggen.
Helaas kwamen er meer mensen opdagen dan waarop zij had gerekend, zodat de
maaltijd wat karig was. De gezelligheid maakt echter een hoop goed. De volgende
dag doen we rustig aan en klussen wat aan de Ikinoo. Voor wat meer informatie
over de plaats zelf loop ik mee met de “City tour”. Deze stadstour neemt ons
mee langs verschillende gebouwen die van historisch belang zijn. Nederland
speelt hierin de hoofdrol. Zo lopen we langs het huis van de regent, die namens Nederland hier de scepter zwaaide, de opslagplaatsen van de VOC, Fort Nassau, Fort Belgica en een Christelijk kerkje waarvan de vloer bestaat uit grafstenen waaronder belangrijke Nederlanders zijn begraven. Vooral Fort Belgica is zeer interessant.
|
Linksboven, een gevangeniscel, de vleermuizen hangen aan het plafond, Linksonder is fort Belgica. De man in het midden is gelukkig vrijgesproken. Rechtsboven, een van de Nederlandse graven. Rechtsonder, de resten uit een roemrijk verleden. |
Dit fort is eind 20
e eeuw nog deels gerenoveerd, waardoor het fort
zeer goed bewaard is gebleven. Zo zien we de rechtszaal, waar in het verleden
mensen op een stenen opstapje werden gezet en er ter plaatse door de rechter
werd bepaald of dat je de gevangenis in ging of dat je weer vrijgelaten werd.
|
Een deel van de danseressen in authentieke kledij. |
Ook kregen we nog een inkijkje in een gevangen cel. Heel spartaans allemaal. Helaas
is het Engels van deze gids wat gebrekkig, waardoor grote delen van zijn
verhaal verloren gaat. Bij terugkomst wacht er een groepje danseressen op ons,
die een mooie dansvoorstelling geven. Dit doen ze in aanwezigheid van de
officials die op stoelen zitten op een soort van podium. Aansluitend worden er
diverse speeches gegeven, waaronder ook één door Hans van de Zwerver. Als
afsluiting wordt de bemanning van elk schip afzonderlijk naar voren gehaald
voor een klein cadeautje en een fotomoment. Hiermee is het officiële deel
afgelopen. Wat rest is een afscheidsdiner in het hotel waar wij ook de eerste
avond hebben gegeten.
|
We krijgen een klein aandenken aan Banda met op de achtergrond de officials. |
Dit keer heeft de kokkin zich werkelijk uitgesloofd. Ook
nu weer bestaat het menu uit 3 gangen. Soep, een buffet en een toetje. Vooral
de gerechten van het buffet zijn overheerlijk. Ik eet dan ook weer eens veel te
veel. De Indonesische keuken bevalt mij prima. Aangezien ik de laatste tijd wat
ben afgevallen, kan ik die extra kilootjes best wel weer gebruiken. Het wordt
tijd om Banda weer te verlaten en door te zeilen naar onze volgende bestemming
het eiland Ambon, maar daarover meer in het volgende blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten