Isla Las Perlas

Onder zeil onderweg naar Isla Contadora

Na meer dan een week voor anker te hebben gelegen bij de Las Brisas ankerplaats in Panamastad, zijn we vertrokken voor een bezoek aan de Las Perlas eilanden. Deze eilandengroep wordt met enige regelmaat door zeilers bezocht die op weg zijn naar de Galapagos eilanden of naar de Markiezen. De eilandengroep dankt hun naam aan het feit dat er in het verleden veel parels gekweekt werden. Ook nu nog worden er parels gekweekt zij het minder dan voorheen. Je kunt op een aantal eilanden, zelfs als particulier, nog steeds parels kopen. Helaas staat ons budget dat niet toe. Onze eerste zeiltocht voert ons direct naar de meest drukke ankerplek van de Las Perlas eilanden, Isla Contadora. Als wij er, na een hele rustige dag zeilen, aankomen, liggen er 4 zeilschepen voor anker. Een goede ankerplek is dus zo gevonden.

De ankerplek bij Isla Contadora na aankomst van d World ARC

We liggen op ruim 10 meter water, met een variatie van circa 5 meter door het getijde. We hebben gelezen dat het hier vooral in het weekend zeer druk kan zijn door de bezoekers vanaf het vasteland, die per vliegtuigje of helikopter hier heen komen. De dag na onze aankomst komen de schepen van de World ARC aan voor een beachparty, voordat men vertrekt naar de Galapacos eilanden. Voor ons ligt een prachtig strand met een leuke bar en een restaurant, behorende bij een resort. Als ik de volgende dag aan land ga, om boodschappen te doen bij de lokale supermarkt, is het al aardig druk met gasten. De lokale supermarkt heeft van alles wat.

Reeën zonder angst voor mensen, waar vind je dat nog?

Alle boodschappen die wij nodig hebben vind ik er, met uitzondering van eieren, die zijn er pas de volgende dag weer. Bij het afrekenen kom ik tot ontdekking dat het hier gemiddeld twee tot drie keer zo duur is als op het vaste land. Helaas, we moeten voldoende verse groenten en fruit hebben voor de komende week. Op de terugweg kom ik een paar reeën tegen, die helemaal niet bang zijn en eerder zo naar je kijken van “wat doe jij hier?”. Na een aantal hele gezellige dagen, waarbij door de komst van de World ARC het aantal boten was uitgebreid tot bijna dertig stuks, zijn we verder gegaan naar de volgende ankerplek tussen Isla Casaya en Isla Ampon.

Onze ankerplek bij Isla Espiritu Santo

Hier liggen we helemaal alleen voor anker. Een leuke oefening voor later, omdat de entrée van de ankerplek tussen twee riffen doorgaat. Als we de volgeden dag weer verder gaan, zit Sonja beneden in de navigatiehoek en geeft mij aanwijzingen zodat ik de route die we heen gevaren zijn precies weer terug varen, zo weet je zeker dat het goed gaat. Wel moet je hier goed opletten op het getijde. Vooral in de laatste dagen naar springtij, wordt het water hier ondieper dan op de kaart staat aangegeven, soms zelfs meer dan een meter ondieper. Onze volgende ankerplek ligt tussen twee eilanden in, Isla Del Rey, het grootste eiland van deze archipel en Isla Espiritu Santo. Dit is een mooie lang gerekte ankerplaats die heel beschut is voor wind en golven.

Het uitzicht vanaf de Ikinoo naar Isla Espiritu Santo

Bij aankomst liggen er al vijf boten voor anker. Bij een bezoek aan het eiland Isla Espiritu Santo, voelt Sonja zich niet op haar gemak, er beweegt wat in de stuiken en ze hoort vreemde geluiden. ’s-Avonds komen lokale vissers langs die ons laten zien dat ze die middag een krokodil van een meter op het eiland hebben gevangen. Volgende keer maar wat voorzichtiger zijn. Na twee heerlijke dagen hier voor anker te hebben gelegen gaan we verder, we willen nog veel meer van deze ankerplaatsen bezoeken. We gaan dit keer om het eiland Isla Cañas heen om aan de zuidzijde van dit eiland voor anker te gaan. Hier lig je redelijk ver uit de kust in open water. We liggen hier in ons eentje. Onze volgende etappe voert ons naar de zuidzijde van Isla Rey, nabij de rivier Rio Cacique.

De Rio Cacique

Het venijn zit hem dit keer in de passage tussen Isla Rey en Isla San Telmo. Deze passage is zeer smal en het kan er behoorlijk hard stromen. Als wij er aankomen, zien we dat de zee onrustig is. Met Sonja aan de navigatietafel, varen we er, via een aantal waypoints en natuurlijk het zicht, zonder veel problemen tussendoor. De maximale stroming is uiteindelijk 3 kn, dat viel dus mee. Als we ankerplek naderen, zien we dat er al twee boten liggen, beide boten die we gedurende ons bezoek aan deze eilanden al eerder hebben gezien.

Ongerepte mangrovebossen

Ook dit is weer een mooie beschutte ankerplek. De volgende morgen zien we dat er ’s-avonds in het schemer nog een boot is bijgekomen, de boot van John en Becca. Als we aan de koffie zitten komen er lokale vissers langs die ons vis aanbieden. We kopen een mooie grote Red Snapper van bijna een kilo voor $ 5,00. Direct begin ik met schoonmaken en fileren. Er komen twee prachtige files vanaf. Ik ben nog niet klaar of we krijgen bezoek van John en Becca. Zij hadden gehoopt dat wij geen vis zouden kopen, zij hebben namelijk een grote vis gevangen en komen ons uitnodigen voor het avondeten. Voor ons geen probleem, we doen onze vis gewoon in de koelkast voor de volgende dag.

Zonopkomst bij onze ankerplek nabij de Rio Cacique

’s-Middags maken we een toer over de Rio Cacique, die vier uur na laag water bevaarbaar wordt. Als j drie kwartier voor hoogwater naar binnen gaat kun je met stroom mee de rivier op en drie kwartier later weer met stroom mee de rivier af. Wij vinden het een prachtige tocht dwars door de mangrovebossen. Heel erg stil, je hoort alleen maar vogels en heel veel groen. Voor het diner heeft Sonja een tomatensalade gemaakt. Met deze salade en een fles rode wijn varen we naar de boot van John en Becca.

De gehele dag zie je grote zwermen vogels overvliegen

We krijgen een heerlijke maaltijd opgediend van gegrilde vis met rijst en Sonja’s salade, waarbij natuurlijk een aantal heerlijke biertjes en glaasjes wijn worden genuttigd. In het donker varen later die avond we terug naar onze Ikinoo. Helaas zijn we vergeten het ankerlicht aan te doen, zodat we een beetje de richting moeten gokken. Gelukkig gaat alles goed. De dag daarna zijn we, na koffie met John en Becca te hebben gedronken op onze Ikinoo, ze wilde de boot graag van binnen zien, vertrokken naar onze laatste ankerplek van deze tour, de ankerplek bij Isla San José.

De Ikinoo in de vroege ochtend met de maan op de achtergrond

Dit is het één na grootste eiland van de archipel en is privé-eigendom. Er wonen 10 mensen op het eiland, waarvan de meeste vissers zijn. We liggen hier samen met een Franse boot die we al vaker hebben gezien. De laatste dag van deze rondreis, zijn we vroeg uit de veren, we moeten vandaag 57 nm zeilen met weinig tot geen wind. Het wordt dus een combinatie van zeilen en motoren. De bestemming is de Vista Mar Marina, waar ook de Ocean Goose en de New Nexus al enige weken liggen. Precies om 07:00 uur zijn we anker op en varen naar onze volgende bestemming. Zodra we uit de luwte van het eiland zijn, krijgen we voldoende wind om te zeilen, de motor kunnen we weer uitzetten.

De opkomende zon bij het verlaten van onze laatste ankerpek in de Las Perlas

Zo zeilen we een aantal uren pittig door. Onderweg zijn we aan het vissen. Als ik beet heb, loopt de lijn als een dolle naar buiten, ondanks dat ik de slip helemaal vastdraai blijft hij maar doorlopen. Dan ineens knapt mijn lijn. Zo ben ik dus een kunstaas en 150 lijn kwijt. Vandaag wordt er echt niet meer gevist, ik heb er flink de smoor in. Om 16:30 lopen we, een eerder dan gepland, de haven binnen. Er staat ons een welkomstcomité op te wachten. Als we hebben aangelegd, worden we hartelijk verwelkomt door onze vrienden. De tocht langs de Las Perlas eilanden zit erop. Vanaf nu gaan we beginnen met de voorbereidingen voor de grote overtocht. Onze Ikinoo moet in topconditie zijn en we moeten voldoende eten en drinken hebben voor de overtocht naar de Markiezen, een zeiltocht van meer dan 4.000 nm, maar daarover later meer.