Djibouti

Onze ankerplek in Djibouti, goed beschut tegen de heersende
winden en tegen de swell.

Helaas hebben we van Djibouti niet veel foto's, gewoon vergeten te maken, jammer. Hoe moet je Djibouti omschrijven? Wel het is Afrika en dat is iets om echt rekening mee te houden. Nu zal je misschien denken, hoezo Afrika, wat is daar dan anders dan in de rest van de wereld? Misschien kun je dat het beste als volgt omschrijven. In grote delen van de wereld was, in het verre verleden, het boeren leven in de breedste zin van het woord, de belangrijkste factor voor de werk verschaffing en het bestaansrecht. Het maakte daarbij niet uit of dat je als boer de grond gebruikte voor het telen van gewassen of dat je deze gebruikte voor de dieren die je had erop te laten grazen. Een belangrijk kenmerk van deze activiteiten was en is dat boeren moeten plannen. Dus bijvoorbeeld, ik kan niet al het graan opeten maar moet voldoende overhouden om in het voorjaar weer te kunnen zaaien, zodat ik in het najaar weer kan oogsten. Of, ik moet gedurende het gehele jaar voldoende voedsel hebben voor mijn dieren, zodat ze niet omkomen van de honger en dat ze jongen kunnen voortbrengen.

Een gezellige Sun Downer met onze vrienden.

Een groot deel van de bevolking van Afrika leefde in het verre verleden van de jacht, het waren dus verzamelaars die gedurende de dag op zoek waren naar voldoende eetbare materialen in de vorm van planten en dieren. Natuurlijk, Egypte was de graanschuur van Afrika, maar dat was een uitzondering. Wat je dus in het huidige Afrika ziet, is dat het de bevolking echt niets interesseert hoe hun omgeving eruitziet, of dat ze werk hebben. Belangrijk is om te kijken wat je vandaag gaat eten. Wegen, gebouwen en auto’s worden niet onderhouden, ze worden gebruikt totdat ze in elkaar storten of tot stilstand komen. Dus bijna alle gebouwen zijn beschadigd door de tand des tijds, de wegen zitten vol met gaten en overal zie je autowrakken staan. Daarnaast gooit iedereen zijn vuil op straat, er is namelijk geen instantie die het vuil ophaalt en verwerkt. Dus als het meezit verbrand iemand zijn vuil, maar meestal komt het op straat terecht. De mensen leven dus op één immens grote vuilnisbelt.

We varen al maanden met elkaar op, blijkt Randell
een hele goede gitaarspeler te zijn.

Op zich zijn ze heel erg vriendelijk, echter dat heeft alleen maar als doel dat zodra ze de mogelijkheid zien om je te helpen, met bijvoorbeeld het verplaatsen van je boodschappen van de auto naar de dinghy, ze deze aangrijpen. De eerste keer vind je dit best wel aardig, totdat ze klaar zijn en betaald willen worden. Zonder ze te betalen kom je echt niet van ze af en worden ze agressief. Zo betaalden we dus één man $5,00 om onze boodschappen 30 meter te verplaatsen, en dat na echt een tijd te hebben onderhandeld. Voor deze man is het echter genoeg om een aantal dagen eten te kunnen kopen Zo ook de taxichauffeur, voor het ritje van de haven naar de dichtstbijzijnde supermarkt betaal je voor een enkele reis DJF 1.000 (€5,50). Aansluitend reed hij ons naar een andere supermarkt, zo’n 5 minuten rijden en vandaar weer terug naar de haven. Meneer wilde daar DJF 20.000 (€110,00) voor hebben. Na tussenkomst van onze agent ter plaatse hebben we hem uiteindelijk DJF 6.000 betaald. Als laatste voorbeeld, in de Maldives betaalden we onze agent $ 50, voor zijn bemoeienissen, hier in Djibouti betaal je $ 300 voor een agent die aanzienlijk minder voor je doet dan die in de Maldives. Voor ons was Djibouti een stad waar we goed inkopen konden doen, maar voor de rest absoluut niet interessant om langer te blijven. We hebben bier en wijn ingeslagen en voldoende voedsel om het tot Suakin in Sudan uit te kunnen houden.

De wereldverbeteraars bij elkaar, Wat bier en wat te eten en 
de avond kan niet meer stuk.

Wel hebben we hier van de gelegenheid gebruik gemaakt om een Sundowner te houden op de enige catamaran in ons groepje. Iedereen had wat te eten gemaakt en zijn eigen drank meegenomen. Zo werd het heel gezellig, waarbij Randall zich ook nog eens ontpopte als een goede gitaarspeler en er dus volop werd meegezongen met de nummers die hij speelde. Deze avond was tevens een afscheid van een aantal goede vrienden. Een aantal boten bleven hier om een meerdaagse wandeltocht te maken in de heuvels en bergen rond om Djibouti. Voor ons werd het tijd dat we weer verder te zeilen.  Djibouti was schreeuwend duur en absoluut geen aanrader. Alleen voor diesel en het aanvullen van de voorraden, zoals fruit, groenten, bier en wijn, is het een goede plek. Op naar Suakin in Sudan, een tocht van 653 nm, waarbij we de beruchte Bab el Mandel zee passage moeten passeren. Deze is berucht vanwege de accelaratie van de wind tot wel 70 kn, omdat aan beide zeiden bergen aanwezig zijn. We hopen er het beste van. Zie ons volgende verhaal over hoe het ons verlopen is.